Γράφει ο Κίτσος ο Αθαμάνας
«Ευτυχοατύχησα νάχω ζήσει και τους έξι βασιλείς της σκυλοοικογένειας των Γλύξμπουργ. Ο απ’ αυτούς πρώτος, ο Γεώργιος ο Α΄, ήταν ‘ένας πονηρόγατος. Ο κατόπιν του, ο Κωνσταντίνος…ο 12, ήταν βλάκας. Ο μετ’ αυτόν Αλέξανδρος, ένας «πλέυ μπόυς», ο 4ος ο Γεώργιος ο Β΄, ένας «στριμμένος» και στρυφνός, ο Παύλος ένας τέλεια ηλίθιος και ο τελευταίος ένας «τεντυμπόυς» Τους δύο απ’ αυτούς (τους Κωνσταντίνους) τους τράβαγαν απ’ τη μύτη οι γυναίκες τους. Στην οικογένεια ουδέ σταγόνα ελληνικού αίματος έρρευσε ποτέ». Γιάννης Σκαρίμπας, Το 21 και η αλήθεια, Τομ. Γ΄.
***************
Μέρες που είναι ετοιμαζόμαστε για να «τραβήξουμε τα τσίπουρα», άναψαν οι δουλειές στο μαντρί του δασκάλου μου, του μπάρμπα Βασίλη. Και ‘κει που ρίχναμε τη ζαμπέλα στα καζάνια υπό τους ήχους της κλαρινόπληκτης «Ιτιάς», -σε κονσέρβα, μεθαύριο θα έρθουνε τα λαλούτα- ο μπάρμπα Βασίλης άρχισε τις πονηρές ερωτήσεις, διανθισμένες πάντοτε με θυμοσοφία και βαθύτατη ανάλυση ιστορικών γεγονότων. Εγώ, ως γνωστόν, μόνο ακούω.
-Δε μού λες βρε ανεψιέ. Δεν μας έφταναν τα στουρνάρια και τα τσιόκαλα, οι Τροϊκανοί και οι σατανάδες, τα μνημόνια και τα Απολυτίκια, οι πολιτικοί κλαρινογαμπροί και οι τσέκλιες πολιτικές σιαμουνίκλες, τώρα που έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα, όπως ανακοινώθηκε αρμοδίως από Γιακουμάτεια χείλη, ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ και ο Κοκός μετά της Κοκού και -Θού Κύριε φυλακη τω στόματί μου - όλο το σκυλολόι και εδήλωσεν ότι
«Πρέπει να μπει τέλος στον εμπαιγμό του Ελληνικού Λαού και των δημοκρατικών θεσμών».
-Ποιος είναι αυτός, μπάρμπα;
-Ο τελευταίος άναξ των Ελλήνων και φυσικά ο καλύτερος, αφού ξεκουμπίστηκε.
Κι άρχισε η διδασκαλία.
Άκου ανεψιέ. Μόλις ανακηρύχτηκε ανεξάρτητο Κράτος η Ελλάς, το πρώτο πρόβλημα που ένοιαξε τους εξουσιαστές-ντόπιους και ξένους- ήταν το συνεταιριλίκι στο γδάρσιμο του λαού. Έφυγε ο Τούρκος και μας έφεραν τον Βαυαρό. Ένα παιδί δεκαπέντε χρονών που την προηγούμενη χρονιά-μη υπάρχοντος φρενοκομείου- το κλείσανε σε μοναστήρι για να ξεζουρλαθεί! Κι άρχισε το πανηγύρι.
Όλοι μαζί με μια φωνή, μια κραυγή και συγκεκριμένες κινήσεις και με αρχηγό τον εστεμμένο κουφό και μικρόνο αρχιληστή -Όθωνας το όνομά του- μοίρασαν την εθνική γη ανάμεσά τους-δικό τους το μαχαίρι, δικό τους και το πεπόνι- και τα παλικάρια απέξω, στην πείνα. Μεταβλήθηκαν σε ληστές!
Έκανε και απόκαμε ο ελληνικός λαός κι αφού δεν μπόρεσε να του γιατρέψει την ατεκνία και την αστησία του, κυρίως όμως την πνευματική του ανεπάρκεια, το 1862 του έριξε τέτοια κλωτσιά στο Ναύπλιο η οποία και ηκούσθη σ’ ολόκληρη την Ελλάδα και από την Ελευσίνα μας την έκανε αφήνοντας σύξυλες τις κυρίες των τιμών και των παρατιμών.
Και ήρθε και ο Γεώργιος ο Γλύξμπουργκ. Αυτός έπιασε στασίδι για τα καλά και για πενήντα ολόκληρα χρόνια επικάθισε στο σβέρκο του Έλληνα (1863-1913). Κι αν δεν τον δολοφονούσε στη Θεσσαλονίκη ο Σχινάς, ακόμα θα βασίλευε.
Αναστέναξε το χρηματιστήριο στο Λονδίνο.
Αναστέναξαν οι υπόγειες διαδρομές στην πολιτική.
Αναστέναξαν τα κρυφά και φανερά κλωθογυρίσματα. «Μέγας ρουσφετολόγος και παραίτιος της καταστροφής των καλών νόμων».
«Προς δε ξεπούλαγαν υπέρ των Φράγκων (και εαυτών) παν ιερό μας και όσιό μας».
Ακολούθησαν οι άλλοι. Ο Κωνσταντίνος Α΄, όχι μόνο Γερμανός, αλλά με υψηλή Γερμανική συνείδηση. Τον διώξαμε, μάς τον ξανάφεραν για να αποτελειώσει παντελώς τον μικρασιατικό ελληνισμό και να τον διώξουμε οριστικά το 1922. (Η Ελλάδα υπό πλήρη καταστροφή και επικρεμάμενος ο μικρασιατικός αφανισμός, αυτός τσέπωσε και 10.000 λίρες και μας την έκανε). Ενδιάμεσα (1917-1920) είχαμε και τον Αλέξανδρο, τον τεντιμπόη. Αυτός ασχολούνταν μόνο με τα αυτοκίνητα… Μόνο σούζες έκανε. Τον έφαγε η μαϊμού και ησυχάσαμε.
Και μας επέβαλαν την εξαιρετική μαϊμού, εκείνον τον Γεώργιο Β΄. Τρεις φορές τον διώξαμε και τρεις τον ξαναπήραμε. Σιγά μην ασχολούνταν αυτός με τα προβλήματα της Ελλάδας. Και άμεσος «συνέταιρος» του Μεταξά κι ούτε Κατοχή έμαθε ποτέ. Μαζί με τους άλλους, εκεί στο Κάιρο ξεκοκάλιζαν τον δημόσιο πλούτο που φόρτωσαν στο θωρηκτό Αβέρωφ. Τέλος πάντων το 1947, μας έφυγε κι αυτός. Ανέλαβε ο Παύλος. Για γέλια και για κλάματα. Ώσπου το 1964 ορκίστηκε ο Κοκός , ο Κωνσταντίνος Β βασιλιάς των Ελλήνων.
Ναι, αυτός που μιλάει τώρα για θεσμούς και εμπαιγμό του ελληνικού λαού κλπ., κλπ.
-Και πού είναι μπάρμπα το κακό. Μια κουβέντα είπε ο άνθρωπος. Ζούμε σε καθεστώς δημοκρατίας. Αυτό δε λένε κάθε πρωί εκεί στα κανάλια; Ζούμε σ δημοκρατικό καθεστώς.
-Τόσο ξέρεις και συ, τόσο κι αυτοί … Άμα μάθουν τι σημαίνει καθίσταμαι, τότε θα καταλάβουν και τη λέξη καθεστώς.
Αγανακτώ, εξανίσταμαι και θα προβώ σε καμιά βάρβαρη και βίαιη πράξη για να δικαιώσω όλους όσοι «αποκηρύσσουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται». Αυτό λένε οι ανιστόρητοι! Αγανακτώ, γιατί είναι τουλάχιστον άκομψο και πονηρό, όταν βγαίνει και ο Κοκός και κακαρίζει λέγοντας πως «πρέπει να μπει τέλος στον εμπαιγμό του Ελληνικού Λαού και των δημοκρατικών θεσμών».
Αυτός που τσαλαπάτησε με τον πιο επαίσχυντο τρόπο το Σύνταγμα, διόρισε πρωθυπουργό όποιον ήθελε ή μάλλον όποιον όριζαν οι προστάτιδες δυνάμεις…
Και στο τέλος όρκισε και τους συνταγματάρχες που επικάθισαν στο σβέρκο του ελληνικού λαού εφτά ολόκληρα χρόνια. Δεν χρειάζονται και περισσότερα. Τα ζήσαμε.
Αμούντ. Αλλά νατος πάλι μπάστακας. Οργανωμένος πλέον μπάστακας. Τσέπωσε τα τάλαρα από το κτήμα, το Τατόι, πότε το αγόρασαν; Ποτέ.
Και οι επί του Κοκού απόγονοι -μη χάσει ο τόπος τίποτε- συσκέπτονται και σκέπτονται την κάθοδό τους στην πολιτική, για να «αρμέξουν» όσα αποστραγγίδια άφησαν οι της συνομοταξίας του, μόνιμο φαινόμενο τα αρμεχτήρια επί του λαού. Διαφήμιση. Με την κατάλληλη διαφήμιση θα προβάλλουμε και θα επιβάλλουμε επί της σκηνής τα Κο(ω)κόπαιδα.
Θα αρχίσουν οι βυζαντινισμοί. Ποιος/α δεν θυμάται όταν ο «Πρίγκιψ» παντρευόταν εκείνη τη Σαντάλαινα, πώς περιφέρονταν οι νεόνυμφοι μέσα στην εκκλησία με εκείνα τα κατρουκάνατα στο κεφάλι; Για να μην πάμε στην προίκα της Σοφίας ή στην «τρύπα» της Φρειδερίκης.
(Ποιοι θέλουν πολιτική εμφάνιση; Αυτοί που αποπάτησαν επί της πολιτικής σκηνής και «ξεπούλησαν» παν ιερό και όσιο του ελληνικού λαού.)
«Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται». Και η χαρά του βέβαια δεν είναι μόνιμη. Όσο και αν προσπαθήσουν, όσο κι αν βαφτούν, όσο κι αν σοβατιστούν κι όσο κι αν μεταλλαχτούν, η ευγονική τους προβληματική είναι προφανής. Ας μας αφήσουν ήσυχους…
Και για να τελειώνουμε , ανεψιέ, θα πάρουν τ’ν κάπα με τα μανίκια τουν κατήφουρου. Το κατάλαβες;
Ας μας αφήσουν ήσυχους. Να αρμέξουμε τα ζωντανά και να βγάλουμε τα τσίπουρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου