Μα είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβουν ότι οι άδικοι φόροι γεννούν νέους φοροφυγάδες;

Η συνεχής επιβάρυνση των έντιμων φορολογουμένων με χαράτσια και φόρους και η παράλληλη μείωση ή ακόμη και εξαφάνιση του εισοδήματός τους λόγω της ύφεσης έχουν πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία.

Γενικά, μπορεί κανείς να πει ότι έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιδιώκει η κυβέρνηση.

Είναι προφανές και από τα μειωμένα έσοδα του Δημοσίου ότι οι έντιμοι δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τους ήδη υπάρχοντες φόρους - ακόμη περισσότερο τους νέους φόρους. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν ούτε τα δάνειά τους αλλά ούτε και να καλύψουν το νέο χαμηλότερο επίπεδο διαβίωσής τους. Εχουν «στεγνώσει» κι έτσι το Δημόσιο δεν θα εισπράξει τους φόρους που ελπίζει.

Αυτό είναι, όμως, το ένα πρόβλημα. Το άλλο είναι ότι, αντί να δημιουργηθεί φορολογική συνείδηση στους φοροφυγάδες και στους φοροαποφεύγοντες, «χαλάνε» και οι έντιμοι, αυτοί που πληρώνουν φόρους. Κι αυτό συμβαίνει διότι οι φορολογικές επιβαρύνσεις, εκτός του ότι είναι αφόρητες για την πλειοψηφία των φορολογουμένων, είναι και άδικες. Η κυβέρνηση δεν συνέλαβε τη φοροδιαφυγή για να μαζέψει έσοδα, απλώς επιβάρυνε περισσότερο όσους πλήρωναν φόρους. Αυτοί, όμως, είχαν ούτως ή άλλως φορολογική συνείδηση. Κι εφόσον οι φοροφυγάδες συνεχίζουν το πάρτι εις βάρος των «κορόιδων», οι απελπισμένοι έντιμοι φορολογούμενοι νιώθουν διπλά προσβεβλημένοι - και επειδή είναι οι μόνοι που πληρώνουν και διότι τα χρήματά τους πηγαίνουν χαμένα. Και πηγαίνουν χαμένα διότι δεν μετατρέπονται σε παροχές προς τους πολίτες, δηλαδή σε υποδομές, σε καλύτερη παιδεία, σε καλύτερη Υγεία και σε συντάξεις, αλλά ξοδεύονται εξ ολοκλήρου για να πληρωθούν οι κηφήνες των άχρηστων δημοσίων οργανισμών, αυτών που θα έπρεπε να έχουν κλείσει προ ετών. Δεν μιλάμε εδώ για την κεντρική διοίκηση, τους δημοσίους υπαλλήλους που ενδεχομένως έχουν επωμιστεί μεγαλύτερο φόρτο εργασίας λόγω αποχωρήσεων πολλών συναδέλφων τους, αλλά για τους κομματικούς εγκάθετους που έχουν στρογγυλοκαθίσει στις χιλιάδες άχρηστες θέσεις σε διάφορους παρασιτικούς οργανισμούς.

Η απάντηση της κυβέρνησης όταν ερωτάται γιατί βάζει συνέχεια φόρους είναι ότι οφείλει να μειώσει το έλλειμμα προκειμένου να πάρει τη δόση από την τρόικα. «Αν δεν το κάνουμε αυτό, δεν θα μας δώσουν τη δόση και δεν θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις», απαντάνε οι κυβερνητικοί. Το έχω ξαναπεί και το ξαναλέω: μάλλον μας έχουν παρεξηγήσει. Ας μην πληρώσουν μισθούς και συντάξεις στους κηφήνες και ας τους διώξουν, όπως ακριβώς κάνει και ο ιδιωτικός τομέας όταν δεν έχει να πληρώσει. Τα περί ευαισθησίας της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος είναι τρίχες κατσαρές.

Το ίδιο ευαίσθητοι είναι και οι εργοδότες του ιδιωτικού τομέα. Και εκείνοι όταν απολύουν πονάνε. Και εκείνοι διώχνουν ανθρώπους που δούλευαν μαζί επί δεκαετίες, που προσέφεραν στις επιχειρήσεις τους, που έχουν περάσει μαζί από σαράντα κύματα. Τους διώχνουν όμως για να επιβιώσουν η επιχείρηση και όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι.

Το ίδιο πρέπει να κάνει και το Δημόσιο. Δεν μπορεί αυτοί που κάθονται και δεν προσφέρουν τίποτα να παραμένουν στις θέσεις τους και να πληρώνονται, εφόσον για να συμβεί αυτό πρέπει να χάσουν τη δουλειά τους κάποιοι σκληρά εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Διότι, αν το καλοσκεφτεί κανείς, πολλοί από αυτούς που απολύθηκαν από τον ιδιωτικό τομέα απολύθηκαν για να έχει η επιχείρησή τους χρήματα να πληρώσει τους φόρους ώστε να πληρώνεται ο τεμπέλης του δημόσιου οργανισμού.

Δικαίως λοιπόν η νοοτροπία των έντιμων φορολογουμένων αλλάζει προς το χειρότερο, αφού είδαν και αποείδαν και καμία μεταρρύθμιση δεν προχώρησε. Η υποστήριξη της φοροδιαφυγής θα κερδίζει έδαφος στην Ελλάδα όσο οι έντιμοι φορολογούμενοι θα νιώθουν -για να το θέσουμε όσο πιο ευγενικά γίνεται- θύματα.

Γρηγόρης Νικολόπουλος

www.protothema.gr