Σήμερα ο μήνας έχει 9, το οποίον σημαίνει
ότι γιορτάζουν όλοι αυτοί που δεν δίνουν δεκάρα για το τι γίνεται γύρω τους! Οι
«ωχαδερφιστές», οι «έλα μωρέ, και τι με νοιάζει
εμένα;»...
Οχι εγώ, όμως. Με την έννοια αυτή θέλω να
συμπαρασταθώ στον Καραμανλή - ναι, αυτόν που αποκαλείται και ως ο καλύτερος
πελάτης των χασαποταβερνών Χασιάς και Μεσογείων - διότι πέρασε ένα... δύσκολο
Σαββατοκύριακο, αυτό το πρόσφατο. Ευρισκόμενος στο Μαρμάρι Ευβοίας, σε σπίτι
φίλου του (πάλι στην... «τσέτουλα», δηλαδή), πληροφορούμαι ότι δεν μπόρεσε να
απολαύσει τις διακοπές του, επειδή... συντόνιζε (θα τρελαθώ!) τους συνεργάτες
του ώστε να απαντήσουν στα «ΝΕΑ» για τα αδιαμφισβήτητα στοιχεία που αποδεικνύουν
ότι αυτός, πρωτίστως και κυρίως, κατέστρεψε τη χώρα.
Οι... συντονισμένοι
συνεργάτες ψέλλισαν κάτι καλαμπούρια του είδους ότι το έλλειμμα εκτοξεύθηκε επί
των ημερών τους γιατί είχαν να πληρώσουν μεγάλα τοκοχρεολύσια ή ότι έτρεχαν
εξοπλιστικά προγράμματα - δικαιολογίες αστείες και καταρριπτέες από τα γεγονότα.
Το κράτος βούλιαξε μεταξύ των άλλων από τις εκατοντάδες χιλιάδες διορισμούς, και
το ξέρουν.
Στο πλαίσιο αυτό θέλω σήμερα να θυμίσω τη
μικρή πικρή ιστορία του τραμ. Οχι του τελευταίου, αλλά του γνωστού μέσου
σταθερής τροχιάς των Αθηνών...
Το τραμ λοιπόν το παρέδωσε η κυβέρνηση
Σημίτη το 2004 στην κυβέρνηση Καραμανλή κερδοφόρο, με ένα δίκτυο 26 χιλιομέτρων,
47 σταθμών και με 190 υπαλλήλους. Το ίδιο αυτό τραμ η κυβέρνηση Καραμανλή το
παρέδωσε στην κυβέρνηση Παπανδρέου έπειτα από πεντέμισι χρόνια με 690 υπαλλήλους
και ζημιές που έφθαναν τα 190 εκατομμύρια ευρώ!!
Τι συνέβη στο μεταξύ ώστε ένα κερδοφόρο μέσο
μεταφοράς να καταντήσει ελλειμματικό; Μα, προσλήψεις. Πολλές προσλήψεις.
Εκατοντάδες προσλήψεις - αυτές που ο πελάτης των χασαποταβερνών από το Μαρμάρι
συντόνιζε τον αγαπημένο Πάκη για εμάς του φίλους του (Προκόπη Παυλόπουλο) να
αρνηθεί διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά του.
Προσέξτε, παρακαλώ: από το 2004 έως το 2009
το τραμ επεκτάθηκε κατά 670 μέτρα, όσα και η απόσταση Γλυφάδας - Βούλας. Στο
ίδιο διάστημα οι υπουργοί της ΝΔ προσλάμβαναν κομματική πελατεία, με συνοπτικές
διαδικασίες και απ' όπου μπορούσαν: πόρτες, παράθυρα, φεγγίτες, χαραμάδες. Η
αθλιότητα της επιχείρησης ήταν τέτοια που μερικούς μήνες πριν από την προκήρυξη
των εκλογών αναγκάστηκαν, σου λέει, να αναζητήσουν κτίριο με πρόχειρο διαγωνισμό
για την εγκατάσταση των γαλάζιων παιδιών, δεδομένου ότι πια δεν υπήρχαν στην
έδρα της εταιρείας, στο Ελληνικό, όχι γραφεία, αλλά ούτε πεζούλια για να
κάτσουν!
Μου αφηγήθηκαν χθες ιστορίες οι οποίες με
έκαναν να... κλαίω (από τα γέλια): τους έφερναν, λέει, από την επαρχία τους
ανθρώπους, και τους προσλάμβαναν έπειτα από τρίλεπτες συνεντεύξεις, του είδους
«από που κατάγεστε;», «τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον είχαν πατέρα;», «το άσπρο
άλογο του Κολοκοτρώνη τι χρώμα είχε;» και τέτοια σκληρά ερωτήματα.
Ο
φίλος μου ο Κώστας, που το είχε παρακολουθήσει τότε από πολύ κοντά το θέμα, μου
είπε ότι οι άνθρωποι που ταξίδευαν όλη νύχτα από τα χωριά τους για να
προσληφθούν δεν ήξεραν όχι τι είναι το τραμ, αλλά ούτε κατά πού πέφτει η
Ομόνοια!
Το τετραήμερο 25 με 28 Αυγούστου του 2009,
σου λέει, προσλήφθηκαν 36, ήτοι 9 την ημέρα - και τι σύμπτωση: όλοι γαλάζια
παιδιά! Κάπως έτσι έφθασαν τους 690 οι εργαζόμενοι στο τραμ, όταν η μελέτη του
γερμανικού ομίλου που είχε αναλάβει την κατασκευή του έργου προέβλεπε ότι στην
τελική του μορφή οι εργαζόμενοι θα ήταν - βάσει του οργανογράμματος - μόλις 253!
Αυτή είναι η αλήθεια για το ποιος κατέστρεψε την Ελλάδα, και αυτή είναι η Νέα
Δημοκρατία.
Γιώργος Παπαχρήστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου