Η συνέντευξη του Ευθύμιου Σακκά στην Κατερίνα Σχισμένου επ' ευκαιρία της κυκλοφορίας του τρίτου βιβλίου

Ο Ευθύμιος Σακκάς γεννήθηκε στην Άρτα το 1980. Η νουβέλα «Ιβ & Βη» είναι το τρίτο του βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Συζήτησε μαζί του η Κατερίνα Σχισμένου για το νέο του βιβλίο.

1. Πως προέκυψε ο τίτλος «Ιβ & Βη», από το νέο σας βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν;

Γράφει ο Τάκης Σινόπουλος, με τον οποίο έχω μια εμμονή τώρα τελευταία, ότι «κάθε λέξη είναι συνένοχη με το νοηματικό περιεχόμενο όλου του κειμένου». Αυτό συμβαίνει και με τον τίτλο του βιβλίου και νομίζω ότι οι αναγνώστες θα αντιληφθούν πολύ γρήγορα αυτή τη συνενοχή.

2.Πρόκειται για νουβέλα, γιατί επιλέξατε αυτή τη μορφή;

Το κείμενο διαρθρώνεται σε τρία μέρη κι έχει κυρίως διαλογική μορφή. Το πρώτο μέρος μπορεί να ειδωθεί και σαν θεατρική πράξη, ενώ στο τρίτο ο αναγνώστης «παρακολουθεί» μικρά στιγμιότυπα από τη σχέση του Ιβ και του Βη. Εν ολίγοις, στοχευμένα ήθελα να πειραματιστώ και να δοκιμάσω εαυτόν σε συγκεκριμένες μορφές αφήγησης που δεν είχα «δουλέψει» ξανά. Νομίζω ότι η μορφή της νουβέλας ευννοεί συγκεκριμένες προθέσεις.

3.Ποιοι είναι οι Ιβ και Βη;

Έχουν ξεφύγει εδώ και καιρό από την εμβέλεια επιρροής μου, οπότε, παρακαλείται, όποιος αναγνώστης είναι διατεθειμένος να απαντήσει στην ερώτηση να μας την επικοινωνήσει στο e mail: gra19ce83@yahoo.gr

4.Με καταγωγή από την Άρτα που ζείτε και πού γράφετε; Γιατί γράφετε;

Την τελευταία επταετία ζω και εργάζομαι στην Αθήνα, αλλά η σχέση μου με την Άρτα παραμένει ισχυρή καθώς εκεί μεγάλωσα και έχω ζήσει μεγάλο μέρος της ενήλικης ζωής μου. Όσον αφορά την ερώτηση περί γραφής θα παραθέσω ένα απόσπασμα του Ιτάλο Καλβίνο από «Τα αμερικάνικα μαθήματα» που διάβασα πρόσφατα.

«Σε μια εποχή όπου άλλα media, ταχύτατα και εκτεταμένης εμβέλειας, θριαμβεύουν και απειλούν να μετατρέψουν κάθε επικοινωνία σε μια ομοιόμορφη, ομοιογενή μάζα, η λειτουργία της λογοτεχνίας έγκειται στην επικοινωνία ανάμεσα σε διαφορετικά πράγματα ακριβώς επειδή είναι διαφορετικά, χωρίς να προσπαθεί να εξομαλύνει τη διαφορετικότητά τους, αλλά, αντίθετα, να την αναδείξει, σύμφωνα με τον αληθινό προορισμό του γραπτού λόγου».

Τάδε έφη το 1984, ένα χρόνο πριν τον θάνατό του, στις διαλέξεις του με θέμα τις λογοτεχνικές αξίες που πρέπει να διασωθούν στη νέα χιλιετία.

 Κατερίνα Σχισμένου