Η
VIII Μεραρχία για να ενισχύσει τις θέσεις
της στην τοποθεσία Ελαίας, απέσυρε τη
νύχτα της 3/4 Νοεμβρίου τα τμήματα της,
που βρίσκονταν στις θέσεις Σιάστη, Μονή
Σωσσίνου και Ρεπετίστη δυτικά του
Καλαμά, σε νέα τοποθεσία, στα ανατολικά
του ποταμού, η οποία θεωρούνταν λιγότερο
ευπρόσβλητη στα εχθρικά άρματα. Η
σύμπτυξη πραγματοποιήθηκε αθόρυβα, στη
διάρκεια της νύχτας, χωρίς να γίνει
αντιληπτή από τους Ιταλούς. Από το πρωί
της 5ης Νοεμβρίου οι Ιταλοί βομβάρδισαν
σφοδρά τις περιοχές δυτικά του Καλαμά
ποταμού που είχαν ήδη εγκαταλειφθεί
από τα ελληνικά τμήματα και την περιοχή
Παραποτάμου (Βάρφανης) στον τομέα
Θεσπρωτίας. Η ιταλική επίθεση συνεχίστηκε
και κατά τις δύο επόμενες ημέρες, κυρίως
κατά της τοποθεσίας Ελαίας, χωρίς κανένα
και πάλι αποτέλεσμα. Στη Θεσπρωτία, οι
Ιταλοί με την κάλυψη της αεροπορίας και
του πυροβολικού, κατόρθωσαν στις 10.15
της 5ης Νοεμβρίου να ζεύξουν τον Καλαμά
ποταμό στην περιοχή Τσιφλίκι, να
διεκπεραιωθούν νότια από αυτόν και να
δημιουργήσουν μικρό προγεφύρωμα. Την
επομένη τα ιταλικά τμήματα—αφού
διεύρυναν το προγεφύρωμα—κινήθηκαν
προς τα νότια, κατέλαβαν την Ηγουμενίτσα
και εξανάγκασαν τις εκεί υπάρχουσες
περιορισμένες ελληνικές δυνάμεις να
συμπτυχθούν νοτιότερα. Η VIII Μεραρχία,
εξαιτίας της ελλείψεως επαρκών εφεδρειών
για τη διεξαγωγή επιβραδυντικού αγώνα
στην περιοχή αυτή, διέταξε τα τμήματα
της να διακόψουν την επαφή με τον εχθρό
και να αποσυρθούν σε νέες θέσεις επί
της τοποθεσίας όρη Σουλίου—Αχέροντας
ποταμός, με αποστολή να απαγορεύσουν
τις διαβάσεις προς την Πρέβεζα και τα
Ιωάννινα. Ωστόσο οι ιταλικές δυνάμεις
δεν παρενόχλησαν τις συμπτυσσόμενες
ελληνικές δυνάμεις και δεν επιδίωξαν
να εκμεταλλευτούν την επιτυχία τους.
Αρκέστηκαν μόνο στην προώθηση ενός
τμήματος Ιππικού μέχρι το χωριό Μαργαρίτι.
Η στάση αυτή των Ιταλών δικαιολογείται
μόνο από το φόβο τους να μην αποκοπούν
από τις βάσεις τους, συνεχίζοντας την
προέλαση τους στη Θεσπρωτία, ενώ δεν
είχε ακόμη διασπαστεί η τοποθεσία
Ελαίας. Από τις 8 Νοεμβρίου, η επιθετική
δραστηριότητα των Ιταλών διακόπηκε.
Όπως διαπιστώθηκε αργότερα, κατά την
ημέρα αυτή, ο Ανώτατος Διοικητής των
ιταλικών δυνάμεων στην Αλβανία Στρατηγός
Βισκόντι Πράσκα διατάχθηκε να αναστείλει
τις επιθετικές του ενέργειες, ενώ
ταυτόχρονα γινόταν αντικατάσταση του
με το Στρατηγό Σοντού. Από τις 9 Νοεμβρίου,
στο μέτωπο Θεσπρωτίας άρχισαν να
συμπτύσσονται, διατηρώντας μόνο ένα
περιορισμένο προγεφύρωμα νότια του
Καλαμά ποταμού, που αποτέλεσε και το
μοναδικό επίτευγμα της αιφνιδιαστικής
επιθέσεως τους στο μέτωπο Ηπείρου. Έτσι,
ύστερα από αμυντικό αγώνα δώδεκα ημερών
κατορθώθηκε να συγκρατηθούν προ της
τοποθεσίας Ελαίας οι ιταλικές δυνάμεις,
που ανέρχονταν σε δύο μεραρχίες και να
υποστούν φθορά ηθική και υλική τέτοια,
ώστε η Ανώτατη Διοίκηση τους να αποφασίσει
την αναστολή των επιθετικών επιχειρήσεων
μέχρι την άφιξη νέων ενισχύσεων. Στις
10 Νοεμβρίου το Στρατηγείο της VIII Μεραρχίας
ασχολήθηκε με διάφορες επιθετικές
αναγνωρίσεις, η σημαντικότερη των οποίων
υπήρξε αυτή που έγινε από τον Τομέα
Θεσπρωτίας προς την κατεύθυνση της
Ηγουμενίτσας και είχε ως αποτέλεσμα
την κατάληψη, μέχρι τις 13 Νοεμβρίου, των
υψωμάτων Αγίας Μαρίνας—Νεοχωρίου στα
νότια του Καλαμά ποταμού και την εξάλειψη
σχεδόν του ιταλικού προγεφυρώματος
στην περιοχή αυτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου