Πρακτικές τις οποίες θα ζήλευαν ακόμη και οι μεγαλύτεροι υπέρμαχοι του νεοφιλελευθερισμού χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, "χτυπώντας" με τον πιο βάναυσο τρόπο όλα τα εργασιακά στρώματα, αφού δεν δίστασε να καταφέρει και ένα βαρύτατο "πλήγμα" -εκτός όλων των άλλων που ζούμε εδώ και τριάμισι χρόνια εντός Μνημονίου- στο κατώτερο και ένα από τα πιο σκληρά εργαζόμενα: τις καθαρίστριες, και συγκεκριμένα εκείνες του υπουργείου Οικονομικών.

Πρόκειται για εκείνες τις... ώριμες ηλικιακά κυρίες, οι οποίες "ξεχειλίζουν" από δυναμισμό και μας έκαναν να τις προσέξουμε έτι περαιτέρω όταν κινήθηκαν προς την τριανδρία της τρόικας φωνάζοντας συνθήματα (σ.σ.: εδώ να καταδικάσουμε τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται), την ώρα που έμπαινε στο υπουργείο Οικονομικών για να "διαπραγματευτεί" με τον Γιάννη Στουρνάρα, αφού εδώ και δύο μήνες περίπου πραγματοποιούν έναν σκληρό, αλλά συνεπή αγώνα για να ξανακερδίσουν τις θέσεις εργασίας τους.
Η κυβέρνηση, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι είναι ήδη ένα από τα πιο χαμηλά αμειβόμενα εργατικά στρώματα, αφού μια καθαρίστρια παίρνει κατά μέσο όρο γύρω στα 500 ευρώ καθαρά, στις 18 Σεπτεμβρίου ανακοίνωσε την εισαγωγή σε καθεστώς διαθεσιμότητας 595 εργαζόμενων γυναικών, πολλές εκ των οποίων χρειάζονται δύο με τρία χρόνια για να βγουν στη σύνταξη.
Και ποια η σκοπιμότητα μιας τέτοιας κίνησης; Μήπως το δημοσιονομικό όφελος; Όπως ανέφερε στην "Αυγή" πηγή του υπουργείου Οικονομικών, ο λόγος δεν ήταν άλλος από το να συμπληρωθεί το "παζλ" των απολύσεων που ζήτησε μετ' επιτάσεως η τρόικα. "Σιγά το δημοσιονομικό όφελος που θα έχει", μας είπε χαρακτηριστικά. Άρα; Άρα το κράτος έχει μετατραπεί στον πιο "σκληρό" εργοδότη, ο οποίος όχι μόνο δεν διαθέτει κοινωνικά κριτήρια, αλλά συντρίβει και την τελευταία ικμάδα ευαισθησίας, η οποία, έστω και τύποις, υπήρχε σε παλαιότερες εποχές.

Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι η δικομματική επιχειρεί να στείλει στο σπίτι τους τις εν λόγω εργαζόμενες, ενώ για την καθαριότητα του υπουργείου και των υπηρεσιών του θα προσλάβει ιδιωτικές εταιρείες, με κόστος ανάλογο; Και στις οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, οι συνθήκες εργασίας είναι τραγικές, όπως καταγγέλλουν πολλοί εργαζόμενοι... Ό,τι και να ειπωθεί είναι λίγο, ειδικά όταν δεν βιώνεις ο ίδιος την κατάσταση που βιώνουν αυτές οι γυναίκες, οι οποίες συνεχίζουν με θάρρος, πυγμή και... ολονυχτίες τον αγώνα τους.
 
Δέσποινα Κωστοπούλου:
Από λόγια... χορτάσαμε
* Πόσα χρόνια εργάζεστε στο υπουργείο Οικονομικών;
Φέτος έκλεισα 20 χρόνια υπηρεσίας. Τώρα που με διώχνουν, είναι πολύ δύσκολο να βρω δουλειά. Και να φανταστείς πως θέλω μόνο τρία χρόνια για να βγω στη σύνταξη. Σαν κι εμένα είναι πάρα πολλές γυναίκες που ήταν λίγο πριν από τη σύνταξη.
 
* Πώς τα βγάζετε πέρα σε μια ιδιαίτερα δύσκολη οικονομική συγκυρία; Έχετε παιδιά; Ποιες υποχρεώσεις έχετε να καλύψετε;
Είναι πάρα πολύ δύσκολα, γιατί ο μισθός που έπαιρνα ήταν εξαιρετικά μικρός και τώρα, μετά τη διαθεσιμότητα, έχει γίνει ακόμη μικρότερος. Έχω πολλές υποχρεώσεις, αφού "τρέχουν" το ενοίκιο του σπιτιού μου, οι λογαριασμοί που πρέπει να πληρώσω, αλλά και το δάνειο που έχω πάρει και μένει απλήρωτο. Έχω δύο παιδιά κοντά στην ηλικία των 30, τα οποία είναι άνεργα. Δεν έχω άλλη σκέψη εκτός του ότι θα επιστρέψω στη δουλειά μου. Δεν ξέρω πώς αλλιώς θα τα καταφέρω.
 
* Υπάρχουν παραδείγματα άλλων συναδέλφων σας που δεν μπορούν να ανταποκριθούν;
Το μεγαλύτερο ποσοστό από εμάς βρισκόμαστε σε άθλια οικονομική κατάσταση, διότι οι περισσότερες συναδέλφισσές μου είναι σε μονογονεϊκές οικογένειες, έχοντας παιδιά τα οποία είναι είτε άνεργα είτε φοιτητές. Πλέον, πολλές αναγκάζονται να "γυρίσουν" τα παιδιά τους από τις πόλεις όπου σπουδάζουν, αφού δεν μπορούν να πληρώνουν ούτε τα απαραίτητα.
 
* Επειδή κυκλοφορούν διάφοροι διακινώντας σενάρια... Πόσα χρήματα περίπου στοιχίζει μια εργαζόμενη στην καθαριότητα των υπηρεσιών του υπουργείου; Πόσες ώρες και ημέρες εργάζεστε; Κάνατε μόνο καθαριότητα ή και άλλες εργασίες;
Τα χρήματα που παίρνει μια καθαρίστρια, κατά μέσο όρο, είναι γύρω στα 500 ευρώ καθαρά, με τετράωρο για πέντε ημέρες την εβδομάδα, όπως ήταν και των υπολοίπων. Όμως εργαζόμασταν πολύ περισσότερες ώρες, αφού, λόγω των ελλείψεων που υπάρχουν, οι συνάδελφοί μας, είτε σε εφορίες, είτε σε τελωνεία, είτε σε κεντρικές υπηρεσίες του υπουργείου, μας ζητούσαν να "βγάλουμε" δουλειά γραφείου. Κάναμε πολλές δουλειές στο πρωτόκολλο, την αλληλογραφία και την αρχειοθέτηση.
 
* Συναντηθήκατε με κάποιον αρμόδιο του υπουργείου; Τι σας είπαν; Απευθυνθήκατε στα κόμματα;
Ναι, υπήρξαν συναντήσεις με διάφορους της κυβέρνησης, εκτός από τον υπουργό Οικονομικών κ. Στουρνάρα, ο οποίος αρνείται πεισματικά να μας δεχτεί, αν και είμαστε υπάλληλοί του! Ο κ. Μαυραγάνης μάς δήλωσε πως είναι αναρμόδιος για τις συγκεκριμένες αποφάσεις, ενώ ο κ. Θεοχάρης μάς είπε ότι δεν μας απέλυσε εκείνος! Οι υπόλοιποι που συναντήσαμε μάς έλεγαν πως συμπάσχουν μαζί μας... Από λόγια χορτάσαμε, περιμένουμε πράξεις. Τα κόμματα της κυβέρνησης που απευθυνθήκαμε μας υπόσχονται ότι μετά το τέλος της διαθεσιμότητας θα μας βάλουν σε δουλειά, αλλά δεν μας λένε το πού!
 
Γεωργία Οικονόμου:
Δεν φεύγουμε από τον δρόμο αν δεν δικαιωθούμε!
 
* Πώς είναι η καθημερινότητά σας μετά την ανακοίνωση ότι μπαίνετε σε καθεστώς διαθεσιμότητας;
Έχω ξεχάσει οτιδήποτε άλλο και ασχολούμαι μόνο με τις κινητοποιήσεις μας, επειδή ανήκω και στο συντονιστικό που φτιάξαμε οι απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, κάνοντας μεγάλη προσπάθεια να γίνει γνωστό το θέμα μας και να συντονιστούμε και με άλλους κλάδους σε κοινές κινητοποιήσεις.
 
* Ποια είναι τα αιτήματά σας;
Ένα και μοναδικό: Να πάρει τώρα πίσω η κυβέρνηση την απόφαση της διαθεσιμότητας και να γυρίσουμε πίσω στη δουλειά μας. Και γενικότερα να σταματήσει αυτή η πολιτική που καταστρέφει τον ελληνικό λαό και μας στέλνει στην εξαθλίωση.
 
* Μέχρι ποιου σημείου είστε διατεθειμένες να φτάσετε;
Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου, μαζί με τις υπόλοιπες συναδέλφισσες και τους άλλους απολυμένους, ώστε να κερδίσουμε πίσω τη δουλειά μας, δηλαδή τη ζωή μας. Και δεν θα σταματήσουμε μέχρι να κερδίσουμε. Όπως λέει και ένα σύνθημά μας: «Δεν φεύγω απ' τον δρόμο αν δεν δικαιωθώ».
 
* Είστε σε αναζήτηση εργασίας αυτή τη στιγμή;
Ψάχνω, έχω κάνει άπειρα βιογραφικά από την πρώτη κιόλας ημέρα που βγήκαμε σε διαθεσιμότητα. Στις ηλικίες μας (είμαι 48 χρονών) είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί οτιδήποτε. Εδώ δεν μπορούν να βρουν δουλειά πτυχιούχοι και με μεταπτυχιακά.
 
* Και αντεπεξέρχεστε την τραγική οικονομική συγκυρία που υπάρχει σε όλη τη χώρα;
Μένω με τους γονείς μου και δεν έχω παιδιά, οπότε αυτό το κάνει λιγότερο δύσκολο σε σχέση με άλλες περιπτώσεις που γνωρίζω. Όμως με 400 ευρώ δεν μπορείς να ζήσεις, είναι η αλήθεια, έτσι κι αλλιώς. Και φυσικά όποιες εξαιρέσεις έχει βγάλει το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης αφορούν ελάχιστες συναδέλφισσες. Για να καταλάβεις... μια χήρα με παιδιά δεν μπορεί να επιστρέψει πίσω στη δουλειά της!