Συμβουλές για ανεύρεση εργασίας από τον Ιωάννη Κ. (ντερ)Πρετεντέρη

Παραθέτουμε ολόκληρο το σημερινό σχόλιο-ποταμό του Ιωάννη Πρετεντέρη ο οποίος δίνει τη δική του εκδοχή για το που οφείλεται η ανεργία των νέων και συγκεκριμένα η ανεργία των νέων δημοσιογράφων:

''Σύμφωνα με στοιχεία που όλοι αρέσκονται να παπαγαλίζουν, η ανεργία των νέων στη χώρα μας έφθασε στο 57%.

Δεν έχω καμία αντίρρηση να δεχτώ οτι μέρος της οφείλεται στο Μνημόνιο, παρ' όλο που πλησίαζε ή υπερέβαινε το 40% πριν από την τρόικα.

Έχω όμως και μία απορία.

Όλοι οι Πρυτάνεις, καθηγητές, διοικητικοί και λοιποί αγωνιστές που μάχονται για το δημόσιο Πανεπιστήμιο, έχουν αναρωτηθεί αν φέρουν και οι ίδιοι ευθύνη για τους άνεργους αποφοίτους τους;

Έχουν αναρωτηθεί αν τα πανεπιστήμια που υπερασπίζονται παράγουν επιστήμονες έτοιμους για την αγορά εργασίας;

Έχουν αναρωτηθεί μήπως οι ίδιοι ενίσχυσαν την αδυναμία ή τη δυσκολία των νέων ανθρώπων να ενσωματωθούν στην παραγωγική διαδικασίας;

Η απάντησή τους είναι προφανώς: όχι!...

  

Αν οι νέοι μένουν εκτός αγοράς, δεν φταίει η εκπαίδευσή τους. Φταίει η αγορά.

Η οποία δεν είναι επαρκώς προοδευτική ή δημοκρατική ώστε να προσλαμβάνει όχι μόνο όσους χρειάζεται κατά τα δικά της κριτήρια αλλά και εκείνους που δεν τα πληρούν.

Ανεξαρτήτως αν αποφοιτούν από πανεπιστήμια όπου η διεξαγωγή των μαθημάτων υπόκειται στην έγκριση κάθε περαστικού αγωνιστή.

Κι ανεξαρτήτως αν φρονούν οτι ο "αγώνας" μπορεί να αποτελεί δημοκρατικό δικαίωμα αλλά όχι απαραιτήτως και επαγγελματικό προσόν.

Να πάρω έναν χώρο που γνωρίζω καλύτερα.

Διαβάζω προσφάτως το άρθρο ενός καθηγητή στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Εκεί έγραφε οτι τα "mainstream ΜΜΕ" είναι "Γραφεία Τύπου της τρόικας" και ως εκ τούτου οι υπόλοιποι καλούνται "να αμφισβητήσουν την άποψη των ελιτ και των προβληματικών- φιλοκυβερνητικών mainstream ΜΜΕ σχετικά με την ταξική αναδιάρθρωση".

Αναρωτιέμαι σε ποια αγορά θα βρει δουλειά ένα παιδί που μαθαίνει τέτοιες αρλούμπες. Στο Rednotebook.gr ή στο Radiobubble;

Στο ζήτημα ευθύνης, λοιπόν, βγάζουν την ουρά τους απέξω. Και επιλέγουν την εύκολη απάντηση: το πανεπιστημιακό σύστημα δεν ευθύνεται αν παράγει ανέργους!

Ξέρετε γιατί; Επειδή χρειάζεται μεγάλο προσωπικό θάρρος και εντιμότητα να παραδεχτείς οτι (για υποκειμενικούς ή αντικειμενικούς λόγους) δεν κάνεις σωστά τη δουλειά σου.

Έτσι, λοιπόν, φταίει η τρόικα, φταίει το Μνημόνιο, φταίει ο νεοφιλελευθερισμός, φταίει ο καπιταλισμός του οποίου οι αγορές δεν εκτιμούν τους ανθρώπους προπονημένους για "ταξική αναδιάρθρωση".

Κρίμα. Διότι αν η απάντηση στο ερώτημα της ευθύνης τους ήταν καταφατική, δεν δεχόνταν οτι το κριτήριο της δουλειάς τους δεν είναι η ατομική βολή ή η προσωπική ιδεοληψία αλλά το επαγγελματικό μέλλον των φοιτητών τους, τότε θα καταλάβαιναν οτι υπάρχει πρόβλημα

Κι ίσως τότε έκαναν κάτι να το διορθώσουν - μήπως και τα παιδιά βρουν καμία δουλειά.''

  

Θα έρθω να ενώσω κι εγώ την αγανάκτησή μου με αυτή του Ιωάννη Κ. Πρετεντέρη. Δεν είναι δυνατόν να διδάσκεται ο οποιοσδήποτε δημοσιογραφία ή δημοσιογραφική δεοντολογία από κάποιον που πιστεύει οτι τα συμβατικά ΜΜΕ είναι γραφεία τύπου της τρόικας. Όπως γνωρίζει και το τελευταίο σαλιγκάρι που κυκλοφορεί στην αυλή του Μεγάρου Μαξίμου, τα συμβατικά ΜΜΕ είναι γραφεία τύπου των ιδιοκτητών τους. Συμφέρει τους ιδιοκτήτες σήμερα να είναι με την τρόικα, αύριο η φουλ επίθεση στην τρόικα και μεθαύριο σενάρια να πάμε στο δολάριο; Ε τότε το σύνολο του δημοσιογραφικού προσωπικού θα πρέπει αναντίρρητα να αλλάξει γραμμή, να εξευτελιστεί το ίδιο και να θέσει την αξιοπιστία του σε αμφισβήτηση. Θα πρέπει να αναλάβει τον ρόλο που θέλει η ιδιοκτησία του μέσου, αλλιώς δεν κάνει για τη δουλειά.

Η αλήθεια είναι οτι υπάρχει πολύς κόσμος που έχει τέτοιου είδους απαράδεκτα συνειδησιακά προβλήματα, με κορυφαίο βέβαια πρόβλημα, το γεγονός οτι έχει ακόμη συνείδηση.

Το πιο ενδιαφέρον βέβαια στην παρατήρηση του Ιωάννη Πρετεντέρη είναι το γεγονός οτι διαφαίνεται πως "δουλειές πάντα υπάρχουν για τους πρόθυμους". Θα μπορούσε ο κύριος Πρετεντέρης να εισηγηθεί στις επιχειρήσεις στις οποίες εργάζεται, οι υποψήφιοι να αναγράφουν στο βιογραφικό τους και τις πολιτικές τους πεποιθήσεις ή το εάν συμμετείχαν οποτεδήποτε στη ζωή τους σε κατάληψη ή απεργία, για να απορρίπτονται εξ' αρχής. 

Η νέα αυτή προσθήκη πάντως στον διάλογο για την ανεργία είναι φοβερά σημαντική. Λίγοι γνώριζαν οτι δουλειές υπάρχουν, απλά προφανώς οι νέοι που τις διεκδικούν δεν έχουν προσόντα. Στο εξωτερικό φυσικά που δεν έχουν τόσες απαιτήσεις όσες ο κύριος Πρετεντέρης και οι εργοδότες του, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, οι νέοι βρίσκουν δουλειές. Ίσως βέβαια οι εκεί νέοι να είναι χειρότεροι από τους δικούς μας.

Δεν είναι τυχαίο πάντως που ο κύριος Πρετεντέρης θεωρείται κορυφαίος δημοσιογράφος και εκφράζει καθημερινά την άποψή του από το δελτίο με την υψηλότερη τηλεθέαση που είναι κατά κοινή ομολογία το πιο ανεξάρτητο δελτίο στη χώρα. Πρεσβεύει ακριβώς τον τύπο του νέου δημοσιογράφου που δεν θα δυσκολευτεί να βρει δουλειά στη χώρα. Ένας μικρός Πρετεντέρης, πάντα θα έχει δουλειά και πάντα θα είναι το αγαπημένο παιδί του αφεντικού. Απορώ πως και δεν διδάσκονται τέτοια πράγματα στις σχολές Δημοσιογραφίας.

www.epikairo.gr