Οι παλιοί βιολιτζήδες ήταν μεγάλοι δημιουργοί.!!

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ  ΑΕΙΜΝΗΣΤΗΣ   ΚΟΥΛΑσ  ΤΖΑΛΜΑΚΛΗ - ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ 

 Φίλοι μου αγαπημένοι... (Τον θυμάστε μαρές τον πατριώτη μας τον Άλκη το Στέα;). Λοιπόν, φίλοι μου αγαπημένοι, που έλεγε κι εκείνος, θα σας ξομολογηθώ την οπισθοχώρησή μου, γιατί δεν έχω το κουράγιο να συνεχίσω με τα Γιαννιώτικα στιχοπλάκια! Μόνο για καθυστερημένων στόματα είναι να μπαίνουν και να βγαίνουν... αν... κι ένα κάτι λέει... να: «Δε θέλω άντρα όμορφο να κάθεται σιμά μου να συχνομπαρμπερίζεται και να πονάει η κοιλιά μου!...». Οι βιολιτζήδες των «Ζευγαριών» που είναι παλιά Γιαννιώτικη περιοχή έβαζαν την... μουσική, ας πούμε... και κοντά τους κάθονταν αργόσχολοι μερακλήδες που έβαζαν τα λόγια τα ασυνάρτητα. Μην απορείτε, τώρα είναι χειρότερα. Εκείνο όμως που πρέπει να ξέρετε είναι πως την πολυμελή οικογένεια την έδρευε η κυρά βιολιτζίνα... Η γύφτσα που ήταν δούλα σε σπίτια... για ένα πιάτο φαΐ. Προκομένες γυναίκες, ακόμα και πυλοφόρι σε οικοδομές ανέβαζαν... Αυτό το Παλλάδιο που βλέπετε εκεί στην 28ης Οκτωβρίου γυναίκες τόχτισαν! Θεός σχωρέστην την προκομένη γειτόνισσά μου –εκεί στα Ζευγάρια που έκατσα 16 χρονάκια, την κυρά Γίτσα, που μας μολογούσε πως εννιά μηνών αγκαστρωμένη... ανέβαζε στις σκαλωσιές τους ντενεκέδες με τη λάσπη, το τσιμέντο, τον ασβέστη, το νερό για να ριχτούν οι όροφοι που γλέπουμε σε κείνη την γωνία... Το πρώην παγοποιείο του Φιξ κι ύστερα το κολαστήριο των φυλακών. Στην κυρά Γίτσα την γειτόνισσά μου που χόρταινες λογική κουβέντα και τα χεράκια της έσταζαν Ζαγορίσια προκοπή... γιατί  Ζαγορίσια γύφτισσα ήταν η κυρά Γίτσα που φύλαξε τα πέντε παιδιά της στην κατοχή... πλέκοντας εργόχειρα και πηγαίνοντάς τα στα χωριά... και γύριζε με τα χέρια γιομάτα κηπευτικά και όσπρια και τραχανάδες.

Τι θα γένονταν η φαμίλια της που ο καψαρός ο μουσικοσυνθέτης ο άντρας της είχε σταυρώσει τα χέρια; Τι συνθέσεις να κάνει και τι στιχοπλάκια να πει; Ποιος χόρεψε στην Κατοχή σε κέντρο; Ποιος κόλλησε χαρτονόμισμα σε μέτωπο βιολιτζιή; Το θυμάστε αυτό το ωραίο; Ο μερακλής που χόρευε φτιούσε το χαρτονόμισμα και το κολλούσε στο μέτωπο του αρχιβιολιτζή και οι φίλοι και συγγενείς του σέρνοντας το χορό, σηκώνονταν κι έριχναν το κάτιτις τους στο καπέλο του αρχιβιολιτζιή... κι ύστερα γένονταν η μοιρασιά! Και ξημέρωναν να γλεντάν, να πίνουν και να χορεύουν. Και τα χαράματα, οι μεν βιολιτζιήδες πήγαιναν κι έπεφταν ψήφιοι για ύπνο στο υπόστεγο του μεσοχωριού που ήταν ειδικό στέκι, για βιολιτζιήδες του καλοκαιριού και διερχόμενους γανωτζιήδες, που έρχονταν για κάποιες μέρες να «αγανώσουν τ’ αγγεία...». Κι οι Ζαγορίσιοι τόκαναν το γάνωμα των αγγειών υπέροχο χορό από μερακλή χορευτή!.. Στα χωριά του Ζαγοριού (δεν ξέρω για άλλες περιοχές...) οι παλιοί χοροί χορεύονται από μερακλήδες χορευτές. Και πάλι το λέω, πως οι βιολιτζιήδες ήταν μεγάλοι δημιουργοί! Ποια Σκάλα του Μιλάνου και ποιες Όπερες που σπουδάζουν και τους πέφτει ο κόλος να κουνιούνται στις απέραντες σκηνές! 

Παιδάκια μου, σας μαθαίνω αυτά που μας γιόμιζαν τη ζωή κάποτε. Είστε τώρα ευχαριστημένοι με τα δικά σας γλέντια; Μήπως θα πλήξετε αν βρεθείτε σε παραδοσιακό γλέντι... ή θα ξεφαντώσετε κι εσείς; Ευτυχώς που η Τηλεβίζιον μας δείχνει χωριά που ακόμα γλεντάν παραδοσιακά. Γεια σας!

                   

www.proinoslogos.gr