Κυκλοφόρησε το βιβλίο της Κατερίνας Σχισμένου «Στοιχειωμένη Ήπειρος ΙΙ »

 Γράφει : Ο Κώστας Τραχανάς

«Στοιχειωμένη Ήπειρος ΙΙ » Κ.Σχισμένου Διηγήματα Εκδόσεις Πηγή 2022 σελ.138

H «Στοιχειωμένη Ήπειρος» της συμπατριώτισσας Κατερίνας Σχισμένου είναι ένας κόσµος κρυφός, που σαλεύει πίσω από τους ψηλούς και απόκρυμνους όγκους της Πίνδου, που τον προφυλάσσουν από τα αδιάκριτα βλέµµατα των περαστικών. Το βλέμμα αυτό που προσδιορίζει και απογειώνει τον άνθρωπο. Μέσα σε ένα τέτοιο µύχιο κόσµο, απρόσβλητο από τα ηγεµονικά αφηγήµατα, συµβιώνουν µαζί µύθοι, δοξασίες, γεγονότα, ηδονές, ερωτικές ορμές, ανομολόγητοι πόθοι, βιασμοί, σιωπές, σκιές, µνήµες, που ζυµώνονται αδιάκοπα µε τη παρουσία των ανθρώπων και της φύσης. Σε αυτά τα σηµεία επαφής µεταξύ του ανθρώπινου και του µη ανθρώπινου κόσµου γεννιέται ένας ενδιάµεσος χώρος που κατοικεί η ζωή υβριδική, έµπλεη αντιθέσεων και παραδοξοτήτων, που διαρκώς µεταβολίζεται από τη µια µορφή ύπαρξης στην άλλην. Στην Ήπειρο αίρονται οι περιορισμοί του φύλου, της ταυτότητας ή του χώρου και η ύπαρξη υπόκειται σε μια διαρκή μεταμόρφωση, σε μια αέναη εναλλαγή, από το αρσενικό στο θηλυκό, από το νεκρό στο ζωντανό, από το αμίλητο πλάσμα στο κορμί που μιλάει, από το όνειρο στο ξύπνημα, από το όραμα στο πραγματικό, από το μαγικό στο χθόνιο, νομιμοποιώντας και δίνοντας αξία στην κατοίκηση της εξαίρεσης. Η Στοιχειωμένη Ήπειρος είναι η απόπειρα αφήγησης αυτών των συναντήσεων των ζυµώσεων και κατ’ επέκταση των µορφοποιήσεων.

Η συγγραφέας του βιβλίου περιπλανιέται στην Ήπειρο ,αναδιφά σε ιστορίες, σε αφηγήσεις, σε μύθους, σε ιστορικά αρχεία, αλληλεπιδρά με τους κατοίκους και τη φύση του τόπου , φωτογραφίζει ,συσσωρεύει πειστήρια τα οποία ταξινομεί και αναδιατάσσει. Όπως παρατηρεί η ίδια όσο συνενώνει τα διάφορα κομμάτια του παζλ τόσο πιο αινιγματική γίνεται η εικόνα που αποκαλύπτεται.

Η Ήπειρος μεταμορφώνεται σε ένα ψηφιδωτό από παραβολές και τρομακτικές ιστορίες, εικόνες μυθοπλαστικές ή πραγματικές,  συμβάντα και παράξενα γεγονότα από το παρελθόν, βιογραφίες ανθρώπων και ξωτικών, παλιές μνήμες και εντυπώσεις τα οποία μέσα από παρεκβάσεις, λοξοδρομήσεις και επαναλήψεις, συναρμόζουν με ανατριχιαστικό και σκοτεινό τρόπο. Είναι δύσκολο να πούμε ολοκληρώνοντας την ανάγνωση των κειμένων και τη θέαση των εικόνων αν η Ήπειρος είναι ένας τόπος πραγματικός ή μυθολογικός, αν έχουμε να κάνουμε με μια ερευνά ανθρωπολογική ή ένα παραμύθι, για ένα φρικιαστικό έργο ή μια παρωδία καταστάσεων, ή τελικά για όλα αυτά μαζί. 
Ο αναγνώστης παρόλη την έξαψη της εξερεύνησης του αινιγματικού και κολασμένου αυτού τόπου σύντομα βρίσκεται παγιδευμένος σε ένα λαβύρινθο, να περιπλανιέται σε ένα χώρο αυξημένης εντροπίας όπου η βία και η αγριότητα εκτοπίζουν σταδιακά τους ανθρώπους, οι μνήμες γεννούν νέες χωρικές συσχετίσεις και το μυστήριο υπονομεύει διαρκώς τον ορθολογισμό. 

Ο αναγνώστης διαβάζοντας αυτή τη συλλογή Διηγημάτων φαντάζεται την Ήπειρο σαν ένα δίκτυο ,όπου άπειρες συνάψεις, ιστορίες σκοτεινές και μοχθηρές ,ιστορίες του αίματος και των φιδιών , ιστορίες παθών και μύθων, ιστορίες θανατερές, ιστορίες με θαμμένα μωρά και πατεράδες τέρατα, ιστορίες βιασμών σωμάτων και ψυχών, ιστορίες που δύσκολα τις αφηγούνται τα στόματα και σπάνια έρχονται στο φως, εποχές σκοτεινές, σκληρές, άγριες και βάρβαρες ,που κανένας δεν έβγαζε συναίσθημα , πνιγερή η μιζέρια και η μικροψυχία της μεταπολεμικής Ηπειρώτικης επαρχίας, καταραμένα μυστικά , Άγγελοι του Θανάτου, μαύρες και νοσηρές ψυχές, αβυσσαλέα μονοπάτια της ανθρώπινης σκέψης, απύθμενο κακό και απόλυτη κακία, λεηλατημένες ζωές και συναισθήματα, σκοτεινές ζωές χωρίς ίχνος αγάπης, μια ζωή στην κόλαση, ανώμαλο ερωτικό σμίξιμο πεθερού με τη νύφη, μικροί άνθρωποι, αγράμματοι και σκοτεινοί , βουτηγμένοι στο ποτό και τον τζόγο, τα χρήματα που ή τα κληρονομείς ή τα παντρεύεσαι, το αίμα του βλέμματος και το βλέμμα του αίματος, το γαλάζιο χρώμα του σκότους , δώρα της γης και του σκότους, μητρική πατρίδα, η πέτρα της μνήμης, δυστυχισμένα παντρέματα και καταραμένες ομορφιές, παιδιά της τύχης και της ατυχίας, ύπουλοι συνειρμοί και ετοιμόγεννες γυναίκες σαν αγελάδες λαμβάνουν χώρα, αινιγματική χωρικότητα, που μας οδηγεί σε αχαρτογράφητα δρομάκια μιας αβύσσου, που πάλλεται από κίνηση ,δίνοντας χώρο στις ποικίλες δυνητικές πραγματικότητες να εκφραστούν ,συμβιωτικά η μία μέσα από την άλλην.

Ο λόγος της συγγραφέως ,καθαρός, ρεαλιστικός και αφαιρετικός ,απομακρύνει οτιδήποτε άχρηστο με το χειρουργικό της νυστέρι χωρίς όμως να πονάει.

Οι ήρωες της Κατερίνας Σχισμένου δεν αποτίθενται απλώς στις σελίδες αλλά ζωντανεύουν μπρος στα μάτια του αναγνώστη , σε τρεις διαστάσεις , το δέρμα τους καλύπτεται από λέξεις που κόβουν σαν μαχαίρι αλλά λάμπουν από συμπόνια…

Διηγήματα που αντλούνε υλικό από τις αρνητικές ανθρώπινες πλευρές και πρόσωπα με ρωγμές ,γιατί από αυτές τις αδυναμίες δημιουργούνται δραματικές καταστάσεις.

Εύχομαι η τέχνη αυτού του βιβλίου να λειτουργήσει σαν σπίθα για κάποιους ανθρώπους να ανακαλύψουν τη μαγεία ...

Μόνο για να ευτυχήσει πρέπει να έρχεται στη γη ο άνθρωπος, για να δημιουργήσει ,για να αγαπηθεί και να αγαπήσει ,για τίποτα άλλο…

Διαβάστε το.

Η Κατερίνα Σχισμένου έχει γεννηθεί στην Άρτα μα έχει μεγαλώσει στο Βερολίνο. Ασχολήθηκε με την ψυχολογία, την φιλοσοφία, την προσχολική αγωγή, την γερμανική γλώσσα και την ειδική αγωγή. Αυτό που την έχει κερδίσει και ασχολείται αρκετά χρόνια, είναι η μετάφραση, η αρθρογραφία και τα Πολιτιστικά δρόμενα.

Η Ήπειρος, µια πατρίδα που υπεραγαπά, της δίνει πάντοτε πλούσιο υλικό για την καλλιτεχνική ενασχόληση και έκφραση, ανοίγοντας συνεχώς νέες διαδροµές µεταξύ σκότους και φωτός. Ταξιδεύει πολύ, βλέπει και ακούει ακόµα περισσότερο και προσπαθεί να κατανοήσει πολλές φορές αυτό που εµφανίζεται από τις ρωγµές ή δεν εντοπίζεται τόσο εύκολα και απλά. Αναζητά και καταγράφει σκοτεινές και σιωπηλές ιστορίες της Ηπείρου.

Άλλο έργο της : «Στοιχειωμένη Ήπειρος» (2020).