Το αγαθό της εκπαίδευσης.

Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου

Παλιά η εκπαίδευση βρισκόταν στα χέρια των δασκάλων που η ψυχή τους ήταν ποτισμένη με αυτό το πάθος. Σήμερα η εκπαίδευση βρίσκεται σε ξένα χέρια και το βάρος πέφτει περισσότερο στην οικογένεια. Γιατί άραγε; Τι να οδήγησε το έθνος μας σ΄αυτόν τον δρόμο; Εκπαίδευση δεν είναι μόνο η εκδρομή, ή η κατάληψη, είναι φυσικά κι αυτά αλλά όχι μόνο αυτά. Δε συμφωνώ και δε νομίζω σε κανένα ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό σύστημα οι μαθητές να  κλείνουν την μέρα τους σε μπουζούκια και ρεμπετάδικα κατάλοιπα δεν ξέρω ποιας γενιάς  και ποιας κατεύθυνσης και να μη μπορούν να παρακολουθήσουν τις επόμενες εκδηλώσεις πολιτιστικού χαρακτήρα από το ξενύχτι και τη ζάλη.... Δάσκαλοι είμαστε εμείς και το παράδειγμά μας πρέπει να είναι τέτοιο που δεν θα κατευθύνει αλλά θα αποτρέπει από τέτοιες συνήθειες εκτόνωσης και ψυχαγωγίας. Ποιος άραγε επιτρέπει τέτοιες επιλογές και συμπεριφορές; Μήπως εμείς είμαστε τελικά ο καθρέφτης;

Οι εκπαιδευτικοί κάθε βαθμίδας είναι  αυτοί που φέρουν το βάρος της εκπαίδευσης και του εκπαιδευτικού τους έργου σε μια κοινωνία. Δε μπορεί η δική μου κοινωνία μην έχει- αν κρίνω την παρουσία σε πνευματικά έντυπα και εκδηλώσεις- όχι παραπάνω από πέντε φιλολόγους και απ΄αυτούς οι περισσότεροι στη σύνταξη. Οι υπόλοιποι πού βρισκόμαστε και σε -και με τι ενεργούμε; Τι  πράττουμε; Έστω κι ως κοινό....

Τότε πώς θα την διδάξουμε στους αυριανούς πολίτες που είναι τα παιδιά μας όταν εμείς δεν γνωρίζουμε τουλάχιστον να συμπεριφερθούμε πνευματικά, άντε έστω ευγενικά για να μην πω ανθρώπινα; Πώς θα τους δείξουμε έναν δρόμο όταν τους οδηγούμε στον αντίθετο; Ζω σε μια χώρα που βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση και όπως φαίνεται θα βρίσκεται και για πολύ ακόμη. Ποιός θα μας σώσει απ΄αυτό αν όχι η παιδεία; Η παιδεία είναι ό,τι απομένει τελικά στον άνθρωπο.

Στην εκπαίδευση δεν  παρέχονται  μόνο γνώσεις- έτσι θα μπορούσε ν΄αντικατασταθεί ο δάσκαλος και μ΄έναν υπολογιστή ή ένα τέλειο ρομπότ. Ο δάσκαλος σε μαθαίνει να είσαι και να γίνεις  Άνθρωπος με καρδιά και ψυχή και φυσικά μετά με γνώσεις και δεξιότητες. Κι αυτό διδάσκεται με την  μίμηση. Δεν αρκεί το μεγάλο μυαλό απαιτείται και μεγάλη ψυχή. Δεν αρκεί ο νόμος, το αναλυτικό πρόγραμμα, απαιτείται κι ο ανθρώπινος  παράγοντας. Άνθρωποι είναι αυτοί που διδάσκονται όχι με ομοιότητες μόνο αλλά και με διαφορές. Η διαφορετικότητα στην εκπαίδευση.

Πέρασα από σεμινάρια 400 και   ωρών ειδικής εκπαίδευσης για να πιστοποιήσω όχι μόνο τη γνώση μου στο ευαίσθητο θέμα της ειδικής αγωγής, της γραφής Braille, της νοηματικής, της ειδικής αγωγής, που σαν «εξωτικό» φρούτο ξεπήδησε την προηγούμενη δεκαετία στην εκπαίδευσή μας, λες και είχαμε για πρώτη φορά πριν από μια δεκαετία να εκπαιδεύσει η ελληνική παιδεία μαθητές με αυξημένες ανάγκες και ιδιαίτερες  εκπαιδευτικές  γνώσεις.

Άκουσα απίστευτες ιστορίες από τους ίδιους τους εκπαιδευτές μου για τον Καιάδα της  εκπαίδευσης που έζησαν τα  πέτρινα χρόνια,  ακόμη και από τον κοινωνικό τους τον περίγυρο και εύχονταν κουνώντας σκεπτικοί το κεφάλι τους να μην τα ζήσει ποτέ κανένα παιδί πουθενά. Και αναρωτιόνταν και οι ίδιοι συχνά, πώς άντεξαν ή και πώς βρήκαν το θάρρος να μην καταθέσουν τα όπλα, να λάβουν μια όσο το δυνατόν ισότιμη εκπαίδευση  αλλά και μια θέση στην κοινωνία. Κατοχυρώθηκαν δικαιώματα που κατ΄ εμέ θα έπρεπε να ΄ναι ισότιμοι πολίτες ή παιδιά αλλά να τελικά που δεν ήταν έτσι. Η διαφορετικότητα όμως πώς λειτουργεί στο σχολείο μέσα, πώς αντιμετωπίζεται όχι στο σεμινάριο και στα συγγράμματα αλλά στην πεζή μας καθημερινότητα;

Ένα παιδί που όντως έχει κερδίσει πολλές φορές της ζωής του με μάχες και πολλές και δύσκολες και καλείται καθημερινά να το κάνει, πώς αντιμετωπίζεται άραγε από συμμαθητές και εκπαιδευτικούς μέσα στο ίδιο του το σχολείο; Δεν απαιτείται  η ειδική αγωγή από μας την πληθώρα των τέλεια εκπαιδευμένων; Δεν δικαιούται μια ισότιμη εκπαίδευση  και αντιμετώπιση;

Άλλο να είσαι όμορφος και άλλο τελικά ωραίος.  Όμορφος είναι ο κόσμος μας και προσθέτει αυτός ο διαφορετικά καμωμένος ποιητής και αγγελικά πλασμένος. Κι άλλο ωραίος κι άλλο δίκαιος, αγαθός και ηθικός. Όλοι δεν είμαστε το ίδιο πλασμένοι αλλά με διαφορετικό τρόπο. Μόνο οι δικτατορίες λειτουργούν με την ομοιομορφία και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα με άπειρα ιστορικά παραδείγματα. Ένας κήπος ομορφαίνει από τα πολλά και διαφορετικά λουλούδια, απ΄τις πολλές όμορφες μυρωδιές και χρώματα....

Κατερίνα Σχισμένου