Παλιοί
Θεσπρωτοί θυμούνται τις νοστιμιές, την
απλότητα, την αγάπη και την αγνότητα
της Πρωτοχρονιάς "εκείνα" τα χρόνια.
"Την πρωτοχρονιά το παραδοσιακό
φαγητό ήταν "χοίρος κοκκινιστός"
που τον έφτιαχναν σε όλα τα σπίτια του
χωριού, ενώ για βασιλόπιτα έκαναν ζυμωτό
ψωμί στον φούρνο ή πίτα και μέσα έβαζαν
ένα κέρμα (αν είχαν), έκοβαν φέτες και
το κάθε μέλος της οικογένειας έπαιρνε
το κομμάτι που του αναλογούσε. Πάντα
στο κόψιμο προηγούνταν το κομμάτι
του Χριστού, ακολουθούσε του σπιτιού,του
νοικοκύρη, της νοικοκυράς και των
παιδιών. Σε όποιον έπεφτε το νόμισμα θα
είχε καλή τύχη όλη τη χρονιά". Μια
γιαγιά, λέει: "Θυμάμαι όταν ήμουν να
περιμένω με μεγάλη λαχτάρα το θείο μου
να έρθει στο σπίτι, να μας κάνει ποδαρικό
και να μου κάνει και την "καλιστρίνα"
(=δωράκι) μου, η οποία ήταν ένα πενηνταράκι,
αλλά η χαρά μου ήταν απερίγραπτη". Όπως
αναπολεί ηλικιωμένος από τα χωριά του
Σουλίου "τότε δεν ήταν όπως είναι
σήμερα. Δεν υπήρχαν δέντρα, διασκεδάσεις
με ταξίδια κλπ. Μπορεί τα χρόνια
εκείνα να ήταν πιο φτωχά αλλά σίγουρα
ήταν πιο ευτυχισμένα". Και προσθέτει: "Το
βράδυ της Πρωτοχρονιάς, κάθε σπίτι
έστρωνε το τραπέζι για να έρθει ο
Άη-Βασίλης να φάει. Τοποθετούσαν τον
«Σταυρό» στη μέση του τραπεζιού. Από τη
μια μεριά, έβαζαν ένα μπουκάλι κρασί
και από την άλλη ένα με ρακή, ενώ μπροστά
του μια πιατέλα με συκοστάφυδα και
καρύδια και τα μαχαιροπίρουνα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου