Μέσα σε θερμά χειροκροτήματα πραγματοποιήθηκε
το απόγευμα της Κυριακής στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Πρέβεζας, η παρουσίαση
του βιβλίου του Γιάννη Καλπούζου με τίτλο «Σέρρα - Η ψυχή του Πόντου».
Ο συγγραφέας έδωσε το παρών και μίλησε για το βιβλίο, ενώ
χειροκροτήθηκε θερμά όταν πήρε ξεκάθαρη θέση και για το θέμα της Γενοκτονίας των
Ποντίων, εκφράζοντας την έκπληξή του όταν άκουσε από ελληνικά στόματα να
υποστηρίζουν ότι δεν συντελέστηκε η Γενοκτονία.
«Εκπλήσσομαι ακούγοντας από
ελληνικά στόματα να υποστηρίζουν ότι δεν συντελέστηκε Γενοκτονία, όταν αρκετοί
Τούρκοι ιστορικοί την παραδέχονται στα συγκράματά τους και όταν όλα όσα κατά τον
Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών συνιστούν Γενοκτονία, έχουν συμβεί στον Πόντο. Ωστόσο
για μένα το μέγα θέμα είναι πως το αντιμετωπίζει κανείς, πως το προσεγγίζει αυτό
το ζήτημα. Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου πρέπει να αναγνωριστεί
παγκοσμίως για να καταγραφεί η ιστορική αλήθεια, για να τιμηθεί η μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών, για να μην ξανασυμβούν τα ίδια και για να συμφιλιωθούν οι ίδιοι οι Τούρκοι με την ιστορία τους και να γκρεμίσουν στην Κερασούντα το άγαλμα του Τοπάλ Οσμάν, του μεγαλύτερου μακελάρη του ελληνισμού του Πόντου» είπε χαρακτηριστικά ο συγγραφέας και κατέληξε σημειώνοντας: «Αν στόχος μας μέσα από την αναγνώριση είναι να υψώσουμε το μίσος απέναντι στον τουρκικό λαό, τότε τραβάμε σε λάθος πορεία. Τον θέλουμε σύμμαχο, τουλάχιστον το μεγάλο προοδευτικό κίνημα που υπάρχει στην Τουρκία. Ούτε οι κραυγές ωφελούν, η κραυγή είναι το αδέρφι του μίσους. Ούτε αρμόζει σε έναν περήφανο λαό να θρηνολογεί. Τα δεινά των Ελλήνων του Πόντου σε σχέση με τα επιτεύγματά τους και κυρίως σε σχέση με το ότι κατάφεραν να υψώσουν το κεφάλι, ύστερα από τόσους κατατρεγμούς πρέπει να αποτελέσουν σημείο αναφοράς, φωτεινό παράδειγμα πρότυπο για τους σημερινούς Έλληνες και στις δύσκολες αυτές περιόδους που διανύουμε. Ιστορικό σηματωρό για να κατορθώσουμε να δούμε το σήμερα και το αύριο με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση. Δεν πρέπει και να επιτρέψουμε να ασχολούνται με αυτά τα θέματα, μόνο όσοι εμφορούνται από μίσος».
παγκοσμίως για να καταγραφεί η ιστορική αλήθεια, για να τιμηθεί η μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών, για να μην ξανασυμβούν τα ίδια και για να συμφιλιωθούν οι ίδιοι οι Τούρκοι με την ιστορία τους και να γκρεμίσουν στην Κερασούντα το άγαλμα του Τοπάλ Οσμάν, του μεγαλύτερου μακελάρη του ελληνισμού του Πόντου» είπε χαρακτηριστικά ο συγγραφέας και κατέληξε σημειώνοντας: «Αν στόχος μας μέσα από την αναγνώριση είναι να υψώσουμε το μίσος απέναντι στον τουρκικό λαό, τότε τραβάμε σε λάθος πορεία. Τον θέλουμε σύμμαχο, τουλάχιστον το μεγάλο προοδευτικό κίνημα που υπάρχει στην Τουρκία. Ούτε οι κραυγές ωφελούν, η κραυγή είναι το αδέρφι του μίσους. Ούτε αρμόζει σε έναν περήφανο λαό να θρηνολογεί. Τα δεινά των Ελλήνων του Πόντου σε σχέση με τα επιτεύγματά τους και κυρίως σε σχέση με το ότι κατάφεραν να υψώσουν το κεφάλι, ύστερα από τόσους κατατρεγμούς πρέπει να αποτελέσουν σημείο αναφοράς, φωτεινό παράδειγμα πρότυπο για τους σημερινούς Έλληνες και στις δύσκολες αυτές περιόδους που διανύουμε. Ιστορικό σηματωρό για να κατορθώσουμε να δούμε το σήμερα και το αύριο με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση. Δεν πρέπει και να επιτρέψουμε να ασχολούνται με αυτά τα θέματα, μόνο όσοι εμφορούνται από μίσος».
Ο Μικρασιατικός Ποντιακός Σύλλογος Πρέβεζας, ο Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Νέας Σινώπης "Διογένης", ο Ποντιακός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Νέας Κερασούντας και ο Εξωραϊστικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Νέας Σαμψούντας "Αμισός" πλαισίωσαν μοναδικά με μουσική και χορούς του Πόντου την εκδήλωση, ενώ ο συγγραφέας συνομίλησε με το κοινό και υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου.
Λίγα λόγια για το
βιβλίο
Ενόψει του εκτοπισμού των Αρμενίων απ' την Τραπεζούντα τον
Ιούνιο του 1915, ένα κορίτσι που μοιάζει να το ζωγράφισε ο ίδιος ο Θεός
καταφεύγει στο σπίτι ενός αγνώστου. Στην Ορντού ένα άλλο κορίτσι εύπορης
ελληνικής οικογένειας ετοιμάζεται για τον γάμο της και πασχίζει να οραματιστεί
το μέλλον μ' έναν άντρα τον οποίο ελάχιστα γνωρίζει.
Ο χαρισματικός, θρήσκος
και θεματοφύλακας των ηθών της εποχής Γαληνός Φιλονίδης διχάζεται ανάμεσα σε δυο
γυναίκες∙ δοκιμάζεται εμπρός στις ιδέες του∙ έρχεται αντιμέτωπος με την
αγριότητα και το μίσος∙ συντρίβεται και θέτει ως στόχο ζωής να εκδικηθεί εκείνον
που του προκάλεσε τον μέγα πόνο.
Στο παρασκήνιο της μυθοπλασίας ιχνογραφείται
ο Πόντος μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών∙ η ομογενοποίηση των φυλών με
συνδετικό κρίκο μα και άλλοθι τη θρησκεία∙ ο φόβος, η μισαλλοδοξία και ο
εθνικισμός που ενσπείρουν οι Νεότουρκοι και στη συνέχεια οι Κεμαλιστές∙ η
καθημερινή ζωή στα πρώτα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης∙ οι διώξεις των Ελλήνων
επί Στάλιν∙ τα στρατόπεδα εργασίας στη Σιβηρία και οι στέπες του Καζακστάν με
αφόρητους καύσωνες το καλοκαίρι και σφοδρό ψύχος τον χειμώνα∙ οι πόθοι, τα πάθη
και τα δεινά των Ποντίων.
Κι όλα, μέσα από το πολυσχιδές ταξίδι που γράφει η
ζωή και το ταξίδι που γράφεται για τη ζωή, να φαντάζουν φλόγες και κινήσεις του
ποντιακού χορού σέρρα, του χορού της φωτιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου