Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Το Γεφύρι της Άρτας

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSQ6bMW5nl1CDwWXgxn9VXRAm0mIinBtctrwQDkSzo7k0NPwlAQxoGnIixbUEfP4tdiaulLDSee1JCneU13yL1zmjd-1_QvBGlWn9ErWmA7hItR3kEbeIHV2CVxOTqhyphenhyphenEgR-9SVTX7L8dV/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.png

H προβολή του ντοκιμαντέρ του Βασίλη Γκανιάτσα «Της Άρτας το γιοφύρι»

Εξαιρετική επιτυχία σημείωσε η προβολή του ντοκιμαντέρ του Βασίλη Γκανιάτσα « Της Άρτας το γιοφύρι», που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη (10 Δεκεμβρίου) στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης του Δήμου Ηλιούπολης. Την εκδήλωση οργάνωσε ο Σύλλογος Ηπειρωτών Ηλιούπολης.  
Σε μια κατάμεστη αίθουσα ο εκπρόσωπος του Συλλόγου Χρίστος Τούμπουρος καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους και αναφέρθηκε στο  Δημοτικό Τραγούδι « Του  Γιοφυριού της Άρτας».
«Όπως παρατήρησε ο πατέρας της ελληνικής λαογραφίας  Ν. Πολίτης, το τραγούδι απηχεί την πανάρχαια δοξασία που είναι διαδεδομένη σε πολλούς λαούς ότι για να στεριώσει ένα χτίσμα πρέπει να θαφτεί ή να εντοιχιστεί στα θεμέλια του ένα ζωντανό ζώο - ή καλύτερα - ένας άνθρωπος. Υπήρχε η πίστη ότι η ψυχή μετά το θάνατο αποκτά υπερφυσικές ιδιότητες και μ’ αυτές προφυλάσσει το χτίσμα. Το θύμα όμως έπρεπε να είναι «καλό», ώστε να μπορεί το καλό πνεύμα να διώχνει όλα τα κακά. Οι δοξασίες αυτές έχουν τις ρίζες τους στα πανάρχαια χρόνια και μας φέρνουν πίσω στην εποχή των ανθρωποθυσιών.
Το τραγούδι σώθηκε σε πολλές παραλλαγές. Στις περισσότερες το γεφύρι που δε στεριώνει είναι της `Άρτας, ενώ σε άλλες της Τρίχας, της Λάρισας, της Ελλάδας (Σπερχειού) του Ρεθύμνου κ.α.
Στο τραγούδι επικρατεί ο δραματικός διάλογος.
Η Άρτα έχει δυο στολίδια. Το γεφύρι της και την Παρηγορήτρια, την "αρχόντισσα" της σημερινής Άρτας, το αγλάισμα της άλλοτε ένδοξης πρωτεύουσας του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Αγώνας γίνεται να ενταχθεί η Παρηγορήτρια οριστικά στα μνημεία παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Κυρίες και κύριοι
Το γνωρίζετε καλά.  Αυτό που διδάσκει η δράση του Συλλόγου μας είναι πως  η Ελλάδα είναι πνεύμα. Όχι δάνεια και χρήμα.  Αύτη θα τη συνεχίσουμε με περισσότερο πάθος και αγωνιστικότητα.  Για το λόγο αυτό σας θέλουμε κοντά σας.  

Ακολούθησε ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ηπειρωτών Ηλιούπολης Νίκος Σπέγγος , ο οποίος τόνισε ότι ο Σύλλογος αγκαλιάζει τέτοια «Πολιτιστικά Επιτεύγματα» και βρίσκεται πάντα στο πλευρό όλων των Ηπειρωτών καλλιτεχνών. Παράλληλα ενημέρωσε τους παρευρισκόμενους  πως λειτουργούν  πολλά τμήματα για τους νέους με εξαιρετικές πολιτιστικές δραστηριότητες.   

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ηπειρωτών Ηλιούπολης Νίκος Σπέγγος.
«Το ντοκιμαντέρ είναι έργο και δημιουργία - πραγματικός ύμνος στο θρυλικό γεφύρι. Ο Βασίλης  Γκανιάτσας δεν έβαλε μόνο την τέχνη του,  που ξέρει άλλωστε όσο κανείς άλλος και την  υπηρετεί μάλιστα με πάθος. Έβαλε την ψυχή, τον  νου και την καρδιά του.
Κυρίες και κύριοι
Ο κόσμος φτιάχνουν εκκλησιές φτιάχνουν και μοναστήρια,
φτιάχνουν και πετρογέφυρα για να περνάει ο κόσμος…
Η γέφυρα ενώνει τους ανθρώπους. Και είναι γνωστό πως Ο Άραχθος με τα γεφύρια του  δε χώριζαν –πάντα ένωναν τους Αρτινούς και εμείς σήμερα ενωμένοι προβάλλουμε στο κοινό της Ηλιούπολης το πολιτιστικό αυτό δημιούργημα του Βασίλη Γκανιάτσα».

Ακολούθησε ο δημοσιογράφος Κώστας Γκέτσης, ο οποίος με λόγο μεστό και αγωνιστικό διευκρίνισε πως


«Στην ουσία η δουλειά αυτή, είναι μια κραυγή αγωνίας, για το παγκόσμιο μνημείο, που εδώ στην Άρτα, κάνουμε τα αδύνατα δυνατά, για να το… πληγώνουμε!»


Ακολούθησε ο κριτικός λογοτεχνίας Κώστας Τραχανάς, ο οποίος εξειδικεύοντας το έργο παρουσίασε τον αγώνα και την αγωνία του Βασίλη Γκανιάτσα και τόνισε πως η προσφορά του δεν αφορά μόνο τα στενά Ηπειρώτικα πλαίσια, αλλά το γεφύρι είναι  παγκόσμιο πολιτιστικό δημιούργημα και επομένως η προσφορά του Βασίλη Γκανιάτσα στον πολιτισμό είναι και παγκόσμια αλλά και μοναδική.


Στη συνέχεια όλοι παρακολούθησαν το ντοκιμαντέρ. Η γενική εντύπωση:« Εξαιρετικό ντοκυμαντέρ, πληρέστατο με μοναδικά στοιχεία και φωτογραφίες εποχής, δομημένο όμορφα, με όμορφη μουσική, μονταρισμένο σωστά. Κρατούσε το ενδιαφέρον μας αμείωτο, και φάνηκε ξεκάθαρα πως δεν ήταν μια δουλειά διαδικαστική, αλλά μια δουλειά που είχε ψυχή και πάθος για το αποτέλεσμα. Θα ήθελα να το ξαναδώ, αλλά αυτή τη φορά μαζί με τους γιούς μου. Βασίλη πολλά μπράβο!!!»



Ακολούθησε «ζεστό» Ηπειρώτικο κέρασμα!



Δεν υπάρχουν σχόλια: