Η σχέση της Π.Ε. Πρέβεζας με το θαλάσσιο
περιβάλλον είναι αέναη. Συνεχίζεται όμως και στον 21ο αιώνα;
«Τριετής Επιστημονική Παρακολούθηση των επιπτώσεων
των έργων κατασκευής τεχνητών υφάλων στην παράκτια ζώνη του Κόλπου Ιερισσού Ν.
Χαλκιδικής, στην παράκτια περιοχή Ν. Καλύμνου Ν. Δωδεκανήσου και στην παράκτια
ζώνη Ιονίου Πελάγους Ν. Πρέβεζας». Έτσι ονομάζεται σχετική ερευνητική προσπάθεια
του Ινστιτούτου Αλιευτικής Έρευνας (ΙΝ.ΑΛ.Ε.), με σημείο αναφορά έναν τεχνητό
ύφαλο στην περιοχή της Δ.Ε. Φαναρίου.
Το Ινστιτούτο Αλιευτικής Έρευνας (ΙΝ.ΑΛ.Ε.) είναι
ένα από τα πέντε εξειδικευμένα ερευνητικά Ινστιτούτα του Εθνικού Ιδρύματος
Αγροτικής Ερευνας ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε. αρμόδιο για τη διεξαγωγή της έρευνας και την
ανάπτυξη της τεχνολογίας και τεχνογνωσίας στον τομέα της αλιείας.
Οι ερευνητικές δραστηριότητες του ΙΝΑΛΕ καλύπτουν
ένα ευρύ πεδίο στον τομέα των θαλάσσιων ερευνών και εφαρμογών. Το ΙΝΑΛΕ
συμμετέχει σε πολλά ερευνητικά προγράμματα (κοινοτικά και εθνικά) τα οποία
αποτελούν τη βασική πηγή χρηματοδότησης των ερευνητικών δραστηριοτήτων του.
Επικοινωνήσαμε με τον κ. Βασίλη Λέκκα (πτυχιούχος
περιβαλλοντολόγος και ιχθυολόγος - Επιστήμη της Θάλασσας, με μεταπτυχιακό στη
Διαχείριση Παράκτιων Περιοχών, εκπαιδευτής αυτόνομης καταδύσης και πρώτων
βοηθειών (PADI) με επαγγελματική εμπειρία από το 2001), ο οποίος μαζί με την κα
Βενετία Γιγή είναι ιδιοκτήτες του Eco-Crusing.
«Επιλέγουν για να βάλουν τεχνητούς υφάλους,
περιοχές που δεν έχουν σκληρό υπόστρωμα κάτω. Γιατί πάνω στο υπόστρωμα θα
καθίσει το σκουληκάκι, το φύκι, από τα οποία προέρχεται η τροφή των ψαριών.
Παρέχουν προστασία στα ψάρια για να κάνουν τις φωλιές τους ή να κρυφτεί ο γόνος.
Στην περιοχή εκείνη της Δ.Ε. Φαναρίου, είναι λασπώδης ο βυθός και ανάμεσα στις
τραγάνες υπάρχει λάσπη. Γι' αυτό τοποθετήθηκε εκεί, για να δημιουργηθεί σκληρό
υπόστρωμα», μας εξήγησε ο κ. Λέκκας και πρόσθεσε: «Ξεκινά η παρακολούθηση του
υφάλου, ένα εξάμηνο αφού τον ποντήζεις (τοποθετείς), με διάφορους τρόπους.
Μελετάς ωκεανογραφικά της περιοχής. Την ποιότητα του νερού, φυσικοχημικά
συστατικά του νερού κτλ. Μετά ξεκινάς με καταδύσεις, με οπτικές δειγματοληψίες
που είναι μη καταστροφικές. Δε χρειάζεται να ψαρέψεις τα ψάρια για να κάνεις
διαπιστώσεις. Τα βλέπει ο δύτης, που έχει μια εμπειρία, για το πόσα ψάρια
υπάρχουν, σε τι αφθονία, μεγέθη κτλ.
Στη συνέχεια υπάρχουν δειγματοληψίες με
επαγγελματικά σκάφη (μηχανότρατες, παραγάδια κτλ.) περιμετρικά του υφάλου. Αυτά
τα ξεκινάς πριν τον ύφαλο και μετά για να έχεις μέτρο σύγκρισης. Πλέον, λόγω και
των οικονομικών συγκυριών η έρευνα έχει γίνει δύσκολη... Τα κονδύλια στην
περίπτωση μας είχαν κολλήσει για επτά χρόνια!
Το ΙΝΑΛΕ πάντως προσπαθεί πολύ για το
καλύτερο».
Μας επισήμανε επίσης πως πρέπει να μην ψαρεύεται η
περιοχή, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες του atpreveza, έχουν σταλεί από το ΙΝΑΛΕ
έγγραφα προς τις αρμόδιες αρχές, για να γίνουν πιο εντατικοί οι έλεγχοι., ωστόσο
δύσκολα υπάρχει αποτέλεσμα.
Παράλληλα, ο κ. Λέκκας ανέφερε για το πως
λειτουργεί στο εξωτερικό η συγκεκριμένη μέθοδος: «Στο εξωτερικό αυτή η μέθοδος
έχει ξεκινήσει και χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια. Στην Αμερική ξεκίνησε
από τους σέρφερ. Έριχναν λάστιχα αυτοκινήτων για να σηκώνεται το κύμα. Και είδαν
μετά από χρόνια, ότι τα λάστιχα έγιναν ύφαλος.
Τα ναυάγια που βυθίζονται, μπορούν επίσης να είναι
τεχνητοί ύφαλοι.
Οι Έλληνες δυστυχώς είμαστε κοντά στη θάλασσα,
αλλά δεν έχουμε μεγάλη σχέση με τη θάλασσα. Και είναι κρίμα, γιατί είναι ένας
μαγευτικός κόσμος. Η Πρέβεζα και ο Αμβρακικός για παράδειγμα είναι παραδεισένιοι
τόποι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου