“Παραδόθηκε” και η παράδοση!!!

Γράφει ο Κίτσος ο Αθαμάνας

Μιαν Απριλιάτικη βραδιά, μια νύχτ’ αστερωμένη

ψηλά στου Πίνδου τα βουνά μονάχος μου καθόμουν
κι’ εκύτταζα στον ουρανό, κι’ εκρυφοσυλλογιόμουν
Πώς ζει ο δόλιος άνθρωπος, πώς ζεί και πώς πεθαίνει.

Κώστας Κρυστάλλης

Μέσα στη φθισικιά «ενεργητικότητα» της Αθήνας, παρέα με τον

πανζουρλισμό που μεταφράζεται σε χαράτσια, δόσεις, κουτσουρεμένες συντάξεις, ενέργειες, μετενέργειες και προβλήματα μέχρι «τω δόξα πατρί», «αγωνία» για το αν θα ικανοποιηθεί ή όχι η ΤΡΟΪΚΑ, γίνεται δε γίνεται ανασχηματισμός, μοιράζεται και δεν μοιράζεται το πρωτογενές πλεόνασμα, καλούμαστε να χαμογελάσουμε, και να συλλογιστούμε: «Πώς ζει ο δόλιος άνθρωπος, πώς ζει και πώς πεθαίνει».

Με τη διευκρίνιση ότι αυτός ο συλλογισμός δεν γίνεται μόνο τον Απρίλη, όπως λέει και ο βουκόλος Ηπειρώτης ποιητής, Κώστας Κρυστάλλης, δεν είναι απλά μηνιάτικο φαινόμενο, είναι καθημερινό, αφορά τη στιγμή και το δευτερόλεπτο. Έτσι τα καταφέραμε…

Και κάπου κάπου στο βάθος του μυαλού μας παραμένει η καλοκαιρινή ραστώνη, τα πανηγυριάτικα ακούσματα, το αχολόγημα της κλαρινόπληκτης λουλουδιασμένης ιτιάς, τα απίστευτα τσιμπούσια, οι μοναδικές ηπειρώτικες πίτες, οι ατέλειωτες συζητήσεις κάτω απ’ τα Πλατάνια, η τσιπουροκατάνυξη, γενικά το ηπειρώτικο πανηγυριάτικο τζέρτζελο. Η ΗΠΕΙΡΟΣ!

Μια απάντηση στα καθημερινά προβλήματα.

Ξεκινάνε με παραδοσιακά πανηγύρια που διοργανώνουνε τα ηπειρώτικα σωματεία Ιούνη και Ιούλη, όπου πράγματι μεταφέρεται όλη η Ήπειρος, τουλάχιστον παραδοσιακά στην πρωτεύουσα. Και τον Αύγουστο “τού δίνουμε να καταλάβει” στα χωριά μας.

Και όπως γράφει ο φίλος μου ο Κωνής, ανυπόγραφα γιατί πάντοτε “θεάται τα πράγματα πίσω από το παραβάν”, “καθημερινά αποδεικνύεται περίτρανα ότι ''φάρμακο'' στην κρίση, την οικονομική και των αξιών που πλήττει σήμερα μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας, είναι και η επιστροφή στις ρίζες μας. Η επιστροφή στην παράδοση, στις αρχές και τις αξίες μας, που γαλούχησαν για πολλά χρόνια γενιές και γενιές Ελλήνων.

Και η επιστροφή στις ρίζες μας, ταυτίζεται μα την επαναπροσέγγιση των πολιτιστικών Συλλόγων μας και όσον αφορά τους Ηπειρώτες η επιστροφή στις Ηπειρώτικες αποδημικές οργανώσεις, που σήμερα ανανεώνονται με πολλούς, πάρα πολλούς νέους ηπειρώτικης καταγωγής.

Και οι διοικούντες τις αποδημικές οργανώσεις, έχοντας διαπιστώσει το γεγονός αυτό, δημιουργούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις, για να είναι προσεγγίσιμη η ηπειρώτικη παράδοση, αντιπαλεύοντας την ισοπεδωτική πολιτισμική παγκοσμιοποίηση.''

Αυτό έγινε και προχτές στο Σύλλογο Ηπειρωτών Ασπροπύργου.

 Χαίρεσαι να τα διαβάζεις αυτά τα λόγια και Ηπειρώτης ακόμα αν δεν είσαι. Γιατί η παράδοση είναι το στοιχείο εκείνο του έθνους από το οποίο προάγονται και μορφοποιούνται τα υπόλοιπα. Παράδοση με την έννοια της ζωντάνιας, του ζωντανού οργανισμού που προσλαμβάνει, μεταπλάθει και αποβάλλει νέα στοιχεία. Και είναι επαινετή η προσπάθεια κάθε πολιτιστικού φορεα, κάθε ηπειρώτικου σωματείου η διοργάνωση -εδώ στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας- των ηπειρώτικων πανηγυριών.

 

( Από πότε ήταν συνθετικό στοιχείο της δημοτικής - ηπειρώτικης μουσικής το αρμόνιο;)

Μίλησα για Ηπειρώτικα πανηγύρια...

Μέσα στο κύλισμα του χρόνου οι γενιές των ανθρώπων περνούν σαν διαβατάρικα πουλιά και γράφουν με το φανέρωμά τους τη δοξασμένη ή άδοξη ιστορία τους, που μένει πάντα ριζωμένη στον τόπο τους.

Την αποθέτουν ως παρακαταθήκη στο τοπικό τους θησαυροφυλάκιο, όπου παραμένει ως υλικό πολύτιμων εμπειριών, σκέψεων και γνώσεων, για όσους περπατάνε πίσω τους.

Η ελληνική φυλή έζησε πάνω σε τούτο το ακρωτήρι της γης που ονομάζεται Ελλάδα και μεγαλούργησε στο μακροχρόνιο περπάτημά της.

Το τραγούδι συνόδευσε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του Έλληνα.

Τραγούδησε ο Έλληνας την αγάπη για το χώμα που πατούσε.

Τραγουδώντας έδειχνε τις λαβωματιές του και ακόμη, όταν ήταν πεινασμένος ή λυπημένος ή διψασμένος, με το τραγούδι ξεθύμαινε και απάλυνε τους πόνους του και χάιδευε τους καημούς του.

Χωρίς φυσικά αρμόνιο

(Συγκινητική ήταν η συμμετοχή της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδας. Δεν γνωρίζω,\ αν η βράβευση έγινε υπό τους ήχους του αρμονίου)

Σουργούν' γίναμε. “Παραδώσαμε” και την παράδοση!!!

Κίτσος ο Αθαμάνας pasias1952@gmail.com