Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Αίτηση ανεργίας ...Από μια απολυμένη της ΕΡΤ.

Αίτηση ανεργίας... Από μια απολυμένη της ΕΡΤ.

Μου λένε "υπόγραψε". Δεν θα είναι μόνο για δύο μήνες. Άσε τι λέει ο νόμος.
Κυβέρνηση είναι. Θα παρατείνουν τις συμβάσεις, θα πάει εξάμηνο, χρόνος, .... για πάντα.! Έτσι γίνεται εδώ.

Και η ΝΕΡΙΤ θα γίνει ένας ακόμη ψηφισμένος νόμος που θα αραχνιάσει επειδή θα πέσει (και αυτός) στην καταβόθρα του μόνιμου που ξεκίνησε ως προσωρινό. Πιάσε θέση.

Να πιάσω θέση και μάλιστα τρέχοντας εγώ η απολυμένη της ΕΡΤ με τα 21 χρόνια «ευδόκιμης προϋπηρεσίας», τα πτυχία, τα τρία παιδιά και την χαμένη με κριτήρια ΑΣΕΠ θέση εργασίας. Πού;

· Σ' έναν «Τηλεοπτικό Φορέα» που η ίδια την Κυβέρνηση χαρακτηρίζει «ενδιάμεσο και προσωρινό» ΔΙΜΗΝΗΣ διάρκειας, που θα μου στερήσει και το Ταμείο Ανεργίας;

· Σε μία προκήρυξη που γίνεται με ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ κριτήρια αξιολόγησης, προσαρμοσμένα κατά το δοκούν του Υπ. Οικονομικών;

· Σε έναν θνησιγενή όπως διαβεβαιώνουν φορέα άνευ ΟΡΓΑΝΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ που θα προσπαθήσει να το παίξει «Δημόσια Τηλεόραση»;

· Σ' έναν ενδιάμεσο φορέα που για τη «σύστασή» του οι πολιτικοί νόες της Κυβέρνησης επικαλούνται «ΕΚΤΑΚΤΕΣ ανάγκες», όμοιες(;) μ' εκείνες που εφηύραν για να εκδώσουν την ΠΝΠ που κατήργησε την ΕΡΤ; -Τι δεν καταλαβαίνεις;

· Σ' ένα μόρφωμα που την ώρα που ψάχνουν κι άλλους μισθούς και συντάξεις απείραχτους (το τελευταίο 3μηνο απείραχτους) να κατασπαράξουν, ΕΠΙΒΑΡΥΝΕΙ με 10 εκ. Ευρώ (για 2 μήνες) τον κρατικό προϋπολογισμό;

· Σ' έναν ΚΡΑΤΙΚΟ τηλεοπτικό φορέα που ανερυθρίαστα υπόσχεται την κατά παράβαση των δικών του νόμων (!!) «τακτοποίηση» των προσληφθέντων, με παράταση των συμβάσεών τους πέραν του 2μήνου;

· Σε μια προκήρυξη όπου δηλώνεται απερίφραστα πως οι προσλήψεις είναι ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ, αφού θα γίνουν «εφόσον αδειάσουν τα κτίρια της ΕΡΤ» - Κάνε εσύ αίτηση και περίμενε. Αν δεν δουλέψεις θα φταίνε όσοι παραμένουν στα κτίρια;

· Να κάνω μία αίτηση που θα δώσει τη δυνατότητα στα κόμματα που ζήτησαν την ΑΡΣΗ της ΠΝΠ για την κατάργηση της ΕΡΤ (τη μόνη δηλαδή ελπίδα να λειτουργήσει νόμιμα το κράτος), να ΜΗΝ την ψηφίσουν ποτέ;

Είναι ο φόβος της ανεργίας. Είναι ο τρόμος ότι δεν θα πληρώνεται το δάνειο του σπιτιού. Είναι η απειλή ότι «το ενδιάμεσο θα είναι και το τελικό», όπου εγώ δεν θα υπάρχω, επειδή «μπορεί να γίνουν εκλογές πριν στηθεί η ΝΕΡΙΤ - εκλογές που θα βγάλουν όσοι θα μπουν στο «μεταβατικό» και τελικά θα μείνουν» - (!!). Είναι και η αίσθηση ότι επιτρέψαμε να διασπάσουν την ενότητά μας και πως όλο και περισσότεροι βλέπουν το παράλογο ως λογικό και ετοιμάζονται να πατήσουν το Enter.

Πώς όμως με την αίτησή σου να ενταχθείς σ' ένα σύστημα όπου οι πρώτοι που παραβαίνουν τους νόμους είναι αυτοί που τους ψηφίζουν;

Παραμένω με το βλέμμα στραμμένο στη δημιουργία της ΝΕΡΙΤ που ψηφίστηκε στη Βουλή ως νόμιμη διάδοχος της (αδικοχαμένης ΕΡΤ). Συνεχίζω να απορώ για το πώς δεχόμαστε να συζητάμε για τον «Ενδιάμεσο Φορέα» των 2 μηνών και να σκεφτόμαστε να τον υπηρετήσουμε με τη συμμετοχή μας αντί να απαιτούμε απαντήσεις στο πώς, με πόσους και πότε θα λειτουργήσει η οριστική ΝΕΡΙΤ. Αδυνατώ να κατανοήσω το γιατί διευκολύνουμε το πολιτικό της ξεπούλημα για χάρη της 2μηνης διάρκειας πλην βολικής «Δ.Τ»- μαϊμούς.

Ε δεν μπορεί να τα νομιμοποιεί όλα η ανάγκη για ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ δουλειά και (αβέβαιη) επιβίωση.


της Αριάδνης Παπαφωτίου
Η Αριάδνη Παπαφωτίου είναι από τους πρώην -πιά- δημοσιογράφους της ΕΤ3, που αναζητούν -επίσης πιά - σοβαρή δουλειά, σε σοβαρούς εργοδότες.

 Διαπιστώσεις.

Η συνταγή της επιτυχίας είναι αρχαία και άκρως επιτυχημένη σε κράτη τα οποία ο πελατειασμός υπερτερεί της διαφάνειας και της αξιοκρατίας:


1) Ο έλεγχος της πληροφορίας κυρίως μέσω των ΜΜΕ
2) Η «καλή σχέση» με τους οικονομικά ισχυρούς [εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβους]
3) O σκληρός παραδειγματισμός στελεχών του Δ.Τ. μέσω ποινών ή μετακινήσεων,  ο οποίος δημιουργεί καθεστώς φόβου στη δικαστική και εκτελεστική εξουσία.
4) Η εξυπηρέτηση ημετέρων στις υφιστάμενες συναλλαγές με το κράτος.
Είναι μία συνταγή την οποία ακολούθησε ο Σαμαράς κατά γράμμα, έχοντας διαπρέψει στο Νο 1, δηλαδή στον έλεγχο της πληροφορίας όσο κανείς προηγούμενος πρωθυπουργός. Μεγάλο μέρος του σχεδιασμού αυτού του τομέα ανήκει στον Γιάννη Μιχελάκη ο οποίος κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα να συσπειρώσει στο πρόσωπο του Σαμαρά όλα τα συντηρητικά ΜΜΕ [Ελεύθερος Τύπος, Απογευματινή, Βραδυνή, Αδέσμευτος Τύπος]. Κατόπιν τούτου, ο Σαμαράς έκανε την υπέρβαση στον προοδευτικό χώρο και προχώρησε στη μεταγραφή του αιώνα για τα ελληνικά δεδομένα στο χώρο των μέσων επικοινωνίας. Συμφώνησε με τον Σταύρο Ψυχάρη και ενέταξε τον γιο του στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ.. Με ποδοσφαιρικούς όρους, θα λέγαμε ότι ο Σαμαράς πήρε  στην ομάδα του τον Μέσι. Βέβαια, ο υιός Ψυχάρης δυσκολεύεται ακόμη να κλωτσήσει τη μπάλα αλλά η καλή σχέση του πατέρα με τους διαιτητές φέρνει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα [σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να σκεφτείτε ποιοι μεσολάβησαν για τούτο το γάμο. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Ψάξτε στους «προοδευτικούς» βολεμένους]
Αφού, λοιπόν, ο Σαμαράς απέκτησε τον έλεγχο της πληροφορίας, τοποθέτησε και σε όλες τις θέσεις κλειδιά του Δ.Τ. άτομα της απολύτου εμπιστοσύνης του. Ο ΣΔΟΕ, η Εθνική Τράπεζα, η επιτροπή προμηθειών στην υγεία και η διοίκηση της ΕΥΠ γέμισαν Μεσσήνιους [στην ΕΥΠ, Μεσσήνιοι είναι οι υποδιοικητές και Αρκάδας ο επικεφαλής, ο οποίος διετέλεσε γγ στο Υπ. Πολιτισμού επί Σαμαρά] και ο απόλυτος έλεγχος ήρθε στα χέρια του Σαμαρά.
Σήμερα, ο Σαμαράς έχει τη δύναμη να μας πει ότι ο γάϊδαρος πετάει και μεις να ψάχνουμε για φωλιά στα δέντρα. Αυτή είναι η πραγματικότητα και σου την είχα επισημάνει φίλε αγανακτισμένε σε προηγούμενό μου ποστ:


Πέρασε καιρός φίλε αγανακτισμένε που δεν έχω νέα σου
έπαψα πια να σε βλέπω στους δρόμους και στις πλατείες,
να φωνάζεις συνθήματα κατά του συστήματος,
να αποκαλείς τους πολιτικούς προδότες της πατρίδας,
να θέλεις να κάψεις το μπουρδέλο τη βουλή,
να στήνεις κρεμάλες στο σύνταγμα
να πετάς αυγά, γιαούρτια, πέτρες,
να ξυλώνεις πλακάκια, να καις παγκάκια, να σπας βιτρίνες,
να κάνεις συντονισμένες πορείες με τους Ισπανούς, τους Ιταλούς,
να ξημεροβραδιάζεσαι στ' αντίσκηνα μιλώντας για άμεση δημοκρατία,
να ορκίζεσαι στα παιδιά σου ότι θα δώσεις τον αγώνα μέχρι το τέλος...
Αλήθεια, τι συνέβη φίλε αγανακτισμένε και πια δε συναντιόμαστε;

Βρήκες δουλειά και χάθηκες;
σου αύξησαν το μισθό και κάλμαρες;
σου 'φεραν πίσω το δώρο χριστουγέννων;
επέστρεψαν τις περικοπές απ' τη σύνταξη της γιαγιάς;
έριξαν τις τιμές και ζεις άνετα με 400 ευρώ;
Κατευθυνόμενος είσαι, φίλε αγανακτισμένε,
μέρος του συστήματος και συ, άθελά σου,
σ' έβγαλαν στο δρόμο να ρίξεις μια πολιτική,
σε γύρισαν στο σπίτι νικητή,
μα η πολιτική δεν είναι ίδια, είναι πολύ χειρότερη.
Αναρωτήθηκες φίλε αγανακτισμένε τίνος τα συμφέροντα υπηρέτησες;
σκέφτηκες διόλου πως έγινες λύση και πρόβλημα ταυτόχρονα;
κατάλαβες ποιος ήταν ο στόχος;
ναι, φίλε αγανακτισμένε, όπως λέει και η αγαπημένη σου Κατερίνα,
στο μυαλό είναι ο στόχος.
Την όλη κατάσταση, εγώ προσωπικά, θα τη χαρακτήριζα ως ένα ιδιότυπο φασισμό. Κάποιοι μπορούν το αποκαλέσουν ένα άριστο οργανωτικό. Καθείς την άποψή του.


Δεν υπάρχουν σχόλια: