Δημόσιο στα πρόθυρα νευρικής κρίσης..

 Είμαι ο τελευταίος που θα υπερασπιστεί το ελληνικό δημόσιο, και πιο συγκεκριμένα τους «λειτουργούς» του.

Μάλιστα, αμφιβάλλω αν υπάρχει άλλος ερασιτέχνης «γραφιάς» σαν εμένα, που να έχει γράψει τόσα πολλά εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, που κατά την άποψή μου είναι ανεπαρκείς έως επικίνδυνοι σε ποσοστό 60% και πάνω.

Αλλά έτερον εκάτερον.

Δεν γίνεται σε μια χώρα που μέχρι χθες ακόμη και ένοπλη ληστεία να διέπραττε κάποιος δημόσιος υπάλληλος, και να καταδικάζονταν τελεσίδικα, ουδείς τον τιμωρούσε υπηρεσιακά, και συνέχιζε να «υπηρετεί» εισπράττοντας το μηνιάτικό του κανονικότατα, σήμερα να θέλουμε «αξιοκρατία».

Που να τη βρούμε;

Για να μη μιλήσω και για το πολιτικό μας προσωπικό, και εκτροχιαστεί το παρόν σημείωμα.

Σε μια τέτοια χώρα λοιπόν, όπου ο κάθε πολιτικάντης διόριζε κατά το δοκούν, παρακάμπτοντας κάθε είδους νομιμότητα, και γεμίζοντας το δημόσιο με άχρηστους κηφήνες, έρχεται σήμερα η συγκυβέρνηση, και σε μια κρίση βεβιασμένου πανικού, με προεξάρχοντα τον κατ εξοχήν κρατικοδίαιτο (της γνωστής οικογένειας των κρατικοδίαιτων) υπουργό Διοικ. Μεταρρύθμισης, ζητάει κεφάλια δικαίων και αδίκων.

Υπακούοντας σε ένα καπρίτσιο (από τα πολλά) της τρόικας.

Η οποία αντί να εστιάσει στην πραγματική μεταρρύθμιση που είναι ο εξορθολογισμός και ο εκσυγχρονισμός του δημοσίου μας, επιμένει σε οριζόντιες απολύσεις.

Και άντε και συμφωνούμε σε αυτό, με πρώτο εμένα.

Υπάρχει μπόλικη σαβούρα στο δημόσιο που θα έπρεπε να έχει  φύγει προ πολλού.

Υπάρχουν πραγματικά άχρηστες υπηρεσίες, με πραγματικά πλεονάζον προσωπικό.

Τότε όμως γιατί δεν ξεκινάμε από εκεί;

Και εν πάση περιπτώσει, γιατί δεν βάζουμε χέρι στις χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων που είναι τοποθετημένοι σε κομματικά και βουλευτικά γραφεία;

Γιατί δεν απολύουμε όλους εκείνους που εκμεταλλεύτηκαν έναν απαράδεκτο νόμο του ΠΑΣΟΚ στα μέσα της δεκαετίας του '90, που ήθελε όποιον είχε κάνει δυο χρόνια σε γραφείο βουλευτή, να επιλέγει όποια δημόσια υπηρεσία θέλει, και να διορίζεται εκεί ως μόνιμος;

Μετρήστε βουλευτές όλα αυτά τα χρόνια, με  3-4 υπαλλήλους ο καθένας τους για  κάθε δυο μόλις χρόνια, και κάντε τον λογαριασμό.

Ποιο ΑΣΕΠ και ποιες τρίχες κατσαρές;

Ή το άλλο;

Που σε προσλάμβανε κάποιος δήμαρχος ως εποχικό σε μια «επιχείρηση» του Δήμου, και στη συνέχεια με διάφορα νομικίστικα παραθυράκια, κατέληγες μόνιμος δημόσιος υπάλληλος (έχοντας κάνει 3-4 μετατάξεις από υπηρεσία σε υπηρεσία).

Αλήθεια, τι έγιναν οι δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχοι, που άλλοι μονιμοποιήθηκαν, και άλλοι δικαιώθηκαν δικαστικά, και συνεχίζουν να είναι σήμερα δημόσιοι υπάλληλοι;

Γιατί δεν φεύγουν πρώτοι αυτοί;

Γιατί ο Κυριάκος βάζει τους πάντες στο ίδιο τσουβάλι;

Όπως υπάρχουν  δημόσιοι υπάλληλοι διάφορων ειδικοτήτων (κλητήρας, δακτυλογράφος, δάσκαλος, αστυνομικός, γιατρός, πολ. μηχανικός, κ.ο.κ), έτσι υπάρχουν και υπάλληλοι διαφόρων κατηγοριών.

Άλλος μπήκε με διαγωνισμό, άλλος με ΑΣΕΠ, άλλος με διαδικασίες τύπου ΑΣΕΠ, κι άλλος με τηλεφώνημα, ή από το παράθυρο.

Αν είναι να φύγουν λοιπόν κάποιοι, ας φύγουν αυτοί που μπήκαν με αδιαφανείς διαδικασίες. Κοινώς με τηλεφώνημα ή με μπιλιετάκι.

Ας φύγουν οι συμβασιούχοι.

Ας ελαφρώσουν οι δήμοι και οι περιφέρειες που κατάντησαν αποθήκες αργόμισθων.

Εν τέλει ας φύγουν οι περίφημοι επίορκοι, που όλο φεύγουν και όλο μένουν.

Δυστυχώς όμως, για μια ακόμη φορά, αυτό που βλέπουμε είναι μια τσαπατσουλιά βαφτισμένη με άλλους όρους.

Διάβασα για παράδειγμα το νέο σύστημα μοριοδότησης που θα ισχύει για το ποιοι τελικά θα μπουν σε «διαθεσιμότητα».

Και εκτός του ότι δεν διαφοροποιεί τους μόνιμους από τους συμβασιούχους, έχει και μερικά άλλα κενά, τα οποία δείχνουν πως αυτοί που το συνέταξαν ή δεν έχουν σχέση με το πραγματικό δημόσιο, ή απλά χάνουν λάδια.

Ένα ακραίο παράδειγμα για να γίνω κατανοητός: Στα τυπικά προσόντα, ο απόφοιτος της (υπερτιμημένης) Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης παίρνει 5 μόρια, ενώ ο κάτοχος μεταπτυχιακού (μάστερ) μόλις 4, και ο κάτοχος διδακτορικού 7.

Το γεγονός ότι η ΕΣΔΔ είναι απλά μια ακόμη ελληνική σχολή και μάλιστα διετούς φοίτησης, ενώ ένα μάστερ για παράδειγμα από σοβαρό πανεπιστήμιο του εξωτερικού (δεν μιλάω για Βρετανία) μπορεί να πάρει ως και τρία χρόνια, ή ένα διδακτορικό έως και έξι, ουδόλως απασχολεί το υπουργείο.

Βέβαια, αν φτάσουμε σε σημείο να απολύουμε υπαλλήλους τέτοιων τυπικών προσόντων την ώρα που το δημόσιό μας έχει ως και 40% υπαλλήλους πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Για να μη μιλήσω για το περίφημο  ΑΣΕΠ, το οποίο (λίγοι το γνωρίζουν) απλά έκανε την διεκπεραίωση της τυπικής διαδικασίας πρόσληψης, και ποτέ δεν εξέταζε την γνησιότητα των διάφορων τίτλων σπουδών που κατέθεταν οι υποψήφιοι.

Κάτι που έκανε χρόνια ολόκληρα για παράδειγμα το δυσκίνητο ΔΙΚΑΤΣΑ, το οποίο εξέταζε μέχρι και 3 χρόνια την γνησιότητα και την προέλευση του κάθε πτυχίου της αλλοδαπής, πριν το εγκρίνει.

Και κάτι άλλο, τώρα που το θυμήθηκα.

Τι γίνεται με όλους αυτούς που προσλήφθηκαν πριν από την έναρξη ισχύος του ΑΣΕΠ;

Λέει η υπουργική απόφαση, ότι αν μπήκαν με γραπτό διαγωνισμό, όλα καλά.

Και όλοι οι άλλοι;

Αυτοί που μπήκαν π.χ.  με τον περίφημο νόμο του Κουτσόγιωργα «περί κοινωνικών μορίων»;

Παράλληλα, έτσι με μια πρόχειρη ματιά, με παραξενεύει η μοριοδότηση με πέντε πόντους για τα πρώτα πέντε χρόνια υπηρεσίας, και μόλις  πέντε για τα υπόλοιπα είκοσι!!!!

Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Επίσης, έχουμε και λέμε: Για προϋπηρεσία σε θέση ευθύνης, όπως προϊσταμένου Γενικής Διεύθυνσης δίνονται 7,5 μόρια!!!!

Και 5 μόρια για προϊστάμενο Διεύθυνσης!!!!

Γνωρίζει το υπουργείο πόσοι λίγοι (ελάχιστοι) είναι οι Γενικοί Δ/ντες και οι Δ/ντες στο δημόσιο σε σχέση με τις 650.000 των υπαλλήλων συνολικά;

Και εν πάση περιπτώσει, για να γίνει κανείς Γενικός Διευθυντής (ή και Διευθυντής) θα πρέπει να έχει ήδη υπηρετήσει 30 τουλάχιστον χρόνια προκειμένου να κριθεί.

Είναι δυνατόν να μπαίνουν στο τσουβάλι δηλαδή κι αυτοί;

Να κινδυνεύουν με απόλυση;

Λίγο τρελό το βλέπω (χώρια που σε τέτοιες θέσεις είναι όλοι ανεξαιρέτως κομματικά επιλεγμένοι).

Ένα άλλο κουλό, είναι αυτό με την αρνητική μοριοδότηση όσων έχουν τιμωρηθεί υπηρεσιακά με 12 μήνες οριστική παύση, στέρηση μισθού, και άλλα παρόμοια.

Υπάρχουν δηλαδή τέτοιοι, και εμείς ψάχνουμε να διώξουμε κάποιον που έχει έναν τίτλο ΑΕΙ και όχι δυο;

Βέβαια, πόσοι να είναι αυτοί; Αφού ανάθεμά με αν έχουν πέσει ποτέ τέτοιες ποινές σε δημόσιο υπάλληλο..

Και να κλείσω με ένα ακόμη ανέκδοτο από τα πολλά που διαπιστώνω στην ρηξικέλευθη Απόφαση του κ. Μητσοτάκη.

Θα ληφθούν, λέει, υπόψη οι βαθμολογίες (φύλλα αξιολόγησης) των υπαλλήλων, για τα τελευταία οκτώ χρόνια.

Άντε καλά.

Ας βρεθεί όμως ένας Χριστιανός να του ψιθυρίσει στο αφτί ότι σχεδόν κανένας υπάλληλος (όσο άχρηστος κι αν ήταν) δεν έχει βαθμολογηθεί ποτέ με κάτω του 7 (με άριστα το 10), αφού έτσι λειτουργούσε το σύστημα.

Και αν ποτέ κανένας (παράφρων) προϊστάμενος τολμούσε να το κάνει, θα έπαυε να είναι προϊστάμενος σε χρόνο ντε τε.

Είναι όπως τα απολυτήρια λυκείου, που εδώ και μια δυο δεκαετίες, δεν βγαίνουν με κάτω του 17 τελική βαθμολογία, ακόμη κι αν ο μαθητής είναι αναλφάβητος.

Οπότε τι να λέμε;

Για όλα αυτά τα παραπάνω, που θέλουν απλά κοινό νου, και όχι κάποια σοβαρή τεχνογνωσία των ειδικών Μανδαρίνων της δημόσιας διοίκησης (αποφοίτων της ΕΣΔΔ.  ταρατατζούμ), είμαι σίγουρος πως το ζήτημα θα κολλήσει τελικά.

Και αν δεν κολλήσει, θα είναι απλά άδικο, με μόνο αποτέλεσμα την γιγάντωση του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, οποτεδήποτε κι αν γίνουν.

Σε συνδυασμό πάντα με άλλα ατοπήματα που γίνονται σε διάφορους τομείς, που φέρνουν τον απλό κόσμο στα πρόθυρα της τρέλας.

www.StrangeAttractor.gr