Με φόντο το Ευρώ: Λάβετε ξανά θέση για τις εκλογές.

Πώς εισέπραξαν οι πολιτικές δυνάμεις το μήνυμα της 6^ης Μαΐου; Με ποιον τρόπο αξιοποίησαν τις διερευνητικές εντολές για το σχηματισμό κυβέρνησης; Γιατί οδηγήθηκε η χώρα ξανά στις κάλπες; Θα είναι διαφορετικά τα δεδομένα στις 18 Ιουνίου; Αντίστοιχα ερωτήματα θα τεθούν επιτακτικά κατά τη διάρκεια αυτής της νέας προεκλογικής περιόδου. Ακολουθεί μία σκιαγράφηση των κομματικών στρατηγικών οι οποίες θα αρχίσουν να «ξετυλίγονται» τις επόμενες ώρες. Συνδράμει ο δημοσιογράφος, πολιτικός αναλυτής, Τάσος Παππάς.

Σημείο αναφοράς η Ευρώπη

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αναμένεται να επικεντρώσουν την προεκλογική εκστρατεία στο δίλημμα: Ευρώ ή Δραχμή, Ευρώπη ή χάος. Με βασικό αντίπαλο το ΣΥΡΙΖΑ, τα δύο κόμματα «θα επιχειρήσουν να αποδείξουν ότι εκείνα αποτελούν τις δυνάμεις της ευθύνης και μπορούν να διαφυλάξουν την παραμονή της χώρας εντός της Ευρωζώνης».

Σε αυτό το πλαίσιο, θα αντιπροβάλλουν τη «γραμμή» του ΣΥΡΙΖΑ η οποία κατά την ίδια ανάλυση δημιουργεί αβεβαιότητες και σύγχυση, χωρίς να αποκλείει ως τελικό αποτέλεσμα την έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ. Δεν αναμένεται να πράξουν το ίδιο και με τη ΔΗΜΑΡ, καθώς «αντιπροσωπεύει μία μετριοπαθή αριστερή δύναμη με την οποία όλοι θα ήθελαν και θα μπορούσαν να συνεργαστούν μαζί της, στην περίπτωση νέου αδιεξόδου μετά και τις επικείμενες εκλογές».

Προσπάθεια συσπείρωσης

Η ΝΔ ήδη επιχειρεί να διαμορφώσει μία ευρύτερη κεντροδεξιά συμμαχία, αν και ο κ. Σαμαράς μάλλον δεν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να την προωθήσει. Ο ίδιος έχει σε μεγάλο βαθμό την ευθύνη για τον κατακερματισμό της παράταξης, καθώς διέγραψε την κ. Μπακογιάννη, όπως και τους υπόλοιπους βουλευτές οι οποίοι καταψήφισαν τη δανειακή σύμβαση. Βέβαια, «παρ' όλη την πόλωση ανάμεσα στα δύο μέρη, προ του κοινού κινδύνου που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ, ενδεχομένως η προσπάθεια να έχει κάποιο αποτέλεσμα».

Πάντως, «η κ. Μπακογιάννη φαίνεται πρόθυμη να εξετάσει το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη ΝΔ, κάτι που ισχύει σε μικρότερο βαθμό από την πλευρά του κ. Μάνου, ο οποίος ωστόσο συζητά τη συγκρότηση ενιαίου φιλελεύθερου κόμματος με την κ. Μπακογιάννη».

Στο μεταξύ, δεν διαφαίνονται περιθώρια συνεννόησης με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του κ. Πάνου Καμμένου, γεγονός το οποίο καταδεικνύει η στάση και των δύο πλευρών.

Η μοναξιά του ΠΑΣΟΚ

Ανάμεσα στα ζητούμενα (και) αυτών των εκλογών είναι η πραγματική δυνατότητα του ΠΑΣΟΚ να αποκτήσει πολιτικούς συνομιλητές. Η ΝΔ βρίσκεται σε επικοινωνία με τη ΔΗΣΥ και τη Δράση, ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΔΗΜΑΡ και η ΔΗΜΑΡ με το ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, «το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα σε παρατεταμένη κρίση, στα όρια της διάλυσης, και ο κ. Βενιζέλος δεν έχει χρόνο να επιχειρήσει μία ανασυγκρότηση ή επανίδρυση του κόμματος πριν από τις επόμενες κάλπες οι οποίες θα στηθούν σε ένα μήνα».

ΣΥΡΙΖΑ αντί ΠΑΣΟΚ;

Πολλοί παραλληλίζουν τη σημερινή στάση του κ. Αλέξη Τσίπρα με την αντίστοιχη του Ανδρέα Παπανδρέου στα πρώτα βήματα του ΠΑΣΟΚ: «Μην ξεχνάμε ότι και το ΠΑΣΟΚ, όταν ξεκίνησε τη δεκαετία του '70, είχε πολύ πιο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά απ' ό,τι έχει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και στην πορεία προσάρμοσε την πολιτική του πάνω σε μια πιο ρεαλιστική βάση, για να αναδειχθεί στο παντοδύναμο κυβερνητικό κόμμα το οποίο δέσποσε την περίοδο της μεταπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να διαδραματίσει ρόλο πρωταγωνιστή στο χώρο της αριστερής προοδευτικής παράταξης, επιχειρεί να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ από άποψη μεγέθους. Αλλά για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να γίνει και ΠΑΣΟΚ από ιδεολογική - πολιτική άποψη, με την έννοια ότι θα χρειαστούν μία πλειοψηφική δυναμική και μία κυβερνητική προοπτική. Προαπαιτούμενα για μία ανάλογη εξέλιξη είναι να υποχωρήσουν οι κινηματικές - αριστερίστικες φωνές που υπάρχουν σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ και να κερδίσουν ζωτικό χώρο οι πιο ρεαλιστικές φωνές. Εκείνες που δεν τα θέλουν όλα εδώ και τώρα, αλλά επιθυμούν μια σταδιακή προσαρμογή στις νέες συνθήκες».

Ενδεχομένως να αποτελεί εκλογική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ η διατήρηση απόψεων σε δύο επίπεδα, ώστε να προσεγγίζει μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης: «Προφανώς, αυτό είναι πολύ καλό όταν δημιουργείς μία παράταξη, καθώς χρειάζεσαι την πολυφωνία και την πολυχρωμία. Όταν, όμως, θέτεις στόχο την κυβέρνηση, χρειάζεται να υπάρχει και μια δεσπόζουσα συνισταμένη, μία κυρίαρχη φωνή η οποία θα δίνει τον τόνο στα πράγματα».

Αριστερά της ευθύνης ή του φόβου;

«Ανοιχτή» διαφαίνεται η αξιολόγηση της στάσης την οποία τήρησε η ΔΗΜΑΡ απέναντι στις διεργασίες για τη συγκρότηση κυβέρνησης: «Μπορεί κάποιοι να θεωρήσουν ότι πρόκειται για ένα κόμμα τα οποίο προσπαθεί με έναν ευρύχωρο λόγο να καλύψει τους πάντες. Άλλοι ίσως της αναγνωρίσουν ότι αποτελεί μία δύναμη ευθύνης η οποία προσπάθησε μέχρι την τελευταία στιγμή για τη δημιουργία κυβερνητικού σχήματος. Ας δούμε και τις πρώτες σχετικές ενδείξεις των επόμενων δημοσκοπήσεων».

Απλός θεατής;

Το ΚΚΕ υπέστη ήττα στις πρόσφατες εκλογές, καθώς παρά το γεγονός ότι αύξησε οριακά τα ποσοστά του, δεν κατάφερε να ενισχύσει την επιρροή του σε ιδιαίτερα ευνοϊκές συνθήκες προς αυτή την κατεύθυνση: «Ο Περισσός θα τα βάλει κι αυτός με το ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά. Έχασε την πρώτη θέση στο χώρο της Αριστεράς, με τα μισά ποσοστά από το ΣΥΡΙΖΑ, πέφτοντας στην 5^η θέση των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Δεν είναι τυχαίο ότι αποτέλεσε το πρώτο κόμμα το οποίο ζήτησε εκλογές, προκειμένου να κερδίσει χρόνο για την εμφάνιση της κριτικής η οποία αναπόφευκτα υπάρχει στο εσωτερικό του».

«Καμμένο» non paper

Με ενδιαφέρον αναμένονται και οι επιπτώσεις των τελευταίων εξελίξεων στο «στρατόπεδο» του κ. Πάνου Καμμένου, καθώς η υπόθεση του non paper όπως και τα περί συνεργασίας με το χουντικό Γεωργαλά για την εκπόνηση του προγράμματος έχουν πλήξει την εικόνα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, το οποίο «δείχνει πως είναι ένα κόμμα διαμαρτυρίας που αν δεν μετεξελιχθεί γρήγορα σε μια σοβαρή πολιτική δύναμη, με πολιτικές θέσεις και αρχές, μπορεί να αποδειχθεί κόμμα μιας χρήσης».

«Εγέρθητι» ή «κάθησο»; 

Η προκήρυξη νέων εκλογών μάλλον δημιουργεί προσδοκίες για ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας αναφορικά με την εκλογική δύναμη την οποία τελικώς θα διαμορφώσει η ακροδεξιά Χρυσή Αυγή. Από τη μία πλευρά, «λογικά θα μειωθεί η επιρροή της, επειδή η συμπεριφορά στελεχών της τρόμαξε μια μερίδα της κοινής γνώμης που τη ψήφισε χαλαρά, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, οργής και αγανάκτησης απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Από την άλλη πλευρά, «αυτό δεν αναμένεται να συμβεί σε βαθμό που θα τη θέσει εκτός Βουλής, διότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι σαν το ΛΑΟΣ, έχει συμπαγή ιδεολογία και σταθερό κοινό κυρίως στη νεολαία, με οργανωτική δικτύωση σε όλη την Ελλάδα».

www.tvxs.gr