Τώρα που ξεκάμπησε το καλοκαιράκι αρχίζουν τα πανηγύρια στα χωριά αλλά και στις πόλεις.
Πάντως μην περιμένουμε όπως παλιά την παραγκελιά το διπλοκάγκελο [ την παπαδιά στα ποτήρια για] τον μερακλή με τον[ Οσμαντάκα ] την κομπανία με την παραδοσιακή ορχήστρα, τα καζάνια να βράζουν την πρατίνα με το ρύζι και τα προξενιά να αναπιάνωντε. Πάνε αυτά που ξέραμε εμείς οι παλαιότεροι και νοσταλγούμε.
Τώρα έρχεται η ζυγιά με κάτι όργανα σαν ψησταριές και κάτι μεγάφωνα που σου παίρνουν τα αυτιά ΄και άσε κάτι τραγούδια ακαταλαβίστικα χωρίς ίχνος νόημα και η νεολαία να λικνίζεται σε κάτι σκοπούς που μακάρι να ήταν ζουλού. Και η φίρμα απο την πίστα να μας φτιάχνει το κέφι και το ουίσκι κερασμένο απο τους καψούρηδες [το πάρε το σκάνια και άντε στο καλό] και αφού πέσει πολύ καψούρα λέει το ;aλλο άσμα ασμάτων [μείνε μαζί μου έγκυος είμαι πολύ φερέγγυος ] και το άλλο σε [σφάλμα έπεσες καρδιά μου ]
Ναι φίλοι μου και αυτά είναι λίγα που γράφω. Από την Νεάπολη Λακωνίας που έτυχα σε ένα πανηγύρι μέχρι το Σουφλί που κάποτε πήγα, αυτούς τους ρυθμούς ακούνε και χορέυουνε. Δεν λέω και στην δικιά μας εποχή ήταν εκείνα τα Ινδικά της Ναρκίς μεταγλωτισμένα και τραγουδισμένα από την μεγάλη φωνή της Βούλας Πάλλα, αλλά τουλάχιστον άκουγες ποιότητα και στη δεκαετία του εβδομήντα μπορεί κάποιες λαϊκές τραγουδίστριες τόλμησαν και ερμήνευσαν σε διασκευές μερικά δημοτικά τραγούδια με την έξοχη Χαρούλα Αλεξίου και την αθάνατη φωνή της Γιώτα Λύδια.
Εδώ μια φορά έτυχα σε πανηγύρι στον Μοριά και με κοίταγε η κομπανία παράξενα που παρήγγειλα ένα τοπικό τους σκοπό να χορέψω
Κάποτε σε ένα καφενείο εκεί στην Ομόνοια που αράζαν πολλοί μουσικοί, μαζί και ένας μεγάλος από τα μέρη μας μεταξύ ούζου και τσιγάρου του λέω τα εξής: καλά εσύ με ΄τέτοια φωνή να τραγουδάς νοθευμένους αμανέδες ενώ αν δεν το σκάρτευες θα ήσουνα δεύτερος Ξυλούρης Και τι μου απαντά.
-Ναι να πέθαινα της πείνας αφού ο κόσμος τέτοια ακούει και χορεύει, Γιώργη πάψε να είσαι ρομαντικός η εποχή της Τζαβέλαινας πέρασε. Δεν ξέρω μπορεί να είχε και δίκιο, κατάλαβα του λέω μην συνεχίσεις "εμείς ζούμε για την παράδοση και εσείς απο την την παράδοση". Κάποτε ρώτησα τον Μπάρμπα Μήτσο έναν γέρο θυμόσοφο για την έννοια του γνήσιου δημοτικού τραγουδιού και τι μου απάντησε. Γάκο αν δεν έχεις φάει μπομπότα και δεν έχεις αρμέξει γίδια πως θα ακούσεις αυτά τα τραγούδια. Εγώ ευτυχώς έχω σε κάτι δίσκους τους Χαλκιάδες, τον Καρακώστα και τον Βάιο Μαλλιάρα και ακούω. Μπορεί να είναι και έτσι αλλά τώρα μπάρπα που έχω τα ακουστικά στα αυτιά άσε με να απολαύσω [το αρχοντόπουλο ]
Γιώργος Γιαννάκης
Απόδημος Κραψίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου