Το φίδι θα σφυρίξει (με νόημα) τρεις φορές

Οι Χρυσαυγίτες; 

- Πλέον, μεγάλωσαν και από αυγά έγιναν φίδια σε ηλικία αναπαραγωγής 

- Οι Συριζαίοι επίσης μεταμορφώθηκαν κι έγιναν σμέρνες - Και μάλιστα, σε οίστρο 

- Έτσι τους ιχνογραφεί η βασιλοαγγιγμένη εκπροσώπος Τύπου της ΝΔ, Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου, η οποία γνωρίζει από θάλασσα, παρότι κατάγεται από την Αμπελιά Ιωαννίνων.   

 Γράφει ο Θάνος Τάκης

Σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη, σε ό,τι αφορά στην κόντρα που έχει ξεσπάσει για την προσέγγιση των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής (δυο γάιδαροι μαλώνανε..., για να είμαι στο πνεύμα του παρόντος κειμένου) ο κ. Τσίπρας ανέφερε πως "είναι επικίνδυνο για τη Δημοκρατία να θεωρηθεί πως όσοι κάνουν επιλογή οργής είναι φασίστες".

Κάποιος μπορεί να δευτερολογήσει, παρατηρώντας ότι είναι μάλλον υποκριτικό να προσεγγίζει το θέμα αυτό, ο συγκεκριμένος πολιτικός, και μάλιστα την δεδομένη χρονική συγκυρία, στο ημίχρονο δύο εκλογών. Ξεπερνώντας αυτό όμως, ο συλλογισμός του δεν είναι παρά αληθής. Τι είπε ο άνθρωπος: Όσοι κάνουν επιλογή οργής δεν είναι φασίστες.

Δεν έμεινε αναπάντητος.

Την εργολαβία αποδομήσεως, και όχι μόνο, ανέλαβε η χαρακτηρισθείσα και ως «Πριγκίπισσα των Ιωαννίνων», Άννα-Μισέλ Ασημακοπούλου, βαφτιστήρι της Άννας-Μαρίας του γνωστού Τέως. Η Άννα-Μισέλ, η οποία το έχει περί πολλού, αυτό της συγγενείας.

Είναι πολύ διασκεδαστικές οι άγνωστες παροιμίες και τα δημώδη γνωμικά που αρέσκονται να ανασύρουν, προφανώς από κάποιο εξειδικευμένο βιβλίο και όχι από τη σχεδόν μονίμως ρηχή μνήμη τους, πληθώρα πολιτικών μας.

Η Άννα-που-την-βάφτισαν-Μιχάλη, σχολιάζοντας χθες τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, τον χαρακτήρισε «αδίστακτο αριβίστα που δεν διστάζει να πάει ακόμα και με το διάβολο για να πετύχει τους στόχους του». Καταλαβαίνω την έκπληξη και το σοκ της βαφτιστήρας. Έτσι είναι τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, και ειδικά ο αρχηγός της. Τόσο μονολιθικοί και αμετακίνητοι από τα πιστεύω και τις υποσχέσεις τους, τόσο δωρικοί στη συμπεριφορά τους που ποτέ - το ξαναγράφω, ποτέ - δεν διανοήθηκαν να μετακινηθούν ούτε χιλιοστό από τα υπεσχημένα. Αυτοί πετυχαίνουν τους στόχους τους, μόνο με την συμφωνία αγγέλων, εξάλλου. Δεν πάνε με τον διάβολο, λένε πολλοί, επειδή είναι εκείνοι ο διάβολος. Υπερβολές! Διάβολος ο Ταμήλος...;

Και τι είναι ο κ. Τσίπρας, για την Πριγκίπισσα της Αμπελιάς των Ιωαννίνων; Ταυτόχρονα επικίνδυνος άνθρωπος (προσδιοριστικά αλλά όχι περιοριστικά: για τη Δημοκρατία) αλλά και σμέρνα.

«Είναι ένας άνθρωπος επικίνδυνος για τη Δημοκρατία και την ομαλή πορεία του τόπου! Και όπως λέει και ο στίχος: "αγκαλιά το φίδι με τη σμέρνα"».

Ας μην λεπτολογήσουμε αν είναι το φίδι ή η σμέρνα, ο Αλέξης. Με δεδομένο ότι η Χρυσή Αυγή συνήθως περιγράφεται ως το Αυγό του Φιδιού, να υποθέσουμε ότι το αυγό εκκολάφτηκε και είναι εκείνη το φίδι. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι να ανακαλύψουμε τον στίχο που ενέπνευσε και γοήτευσε την βαφτιστήρα.

Θυμόμουν κάτι για σμέρνα και φίδι σε ένα τραγούδι. Θυμόμουν σωστά. Είναι το μελοποιημένο ποίημα του Καββαδία «Γυναίκα» που έχει παρόμοια αναφορά.

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.

Παίξτε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα.

Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ , εδώ Μαρία.

Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.

Να λοιπόν που ο στίχος συγγενεύει τα ζωντανά, αλλά δεν τα βάζει αγκαλιά. Δεν είναι εδώ, γύρω, κι ο 'Μαραμπού' να τον ρωτήσουμε τι σκεφτόταν στον Ινδικό, το βράδυ του '51, που το 'γραψε...

Λόγω της αβεβαιότητας αναγκάζομαι να ξετρυπώσω καταλληλότερο στίχο ή έστω κάποια αναφορά, μήπως και βρω τον ακριβή που ενεργοποίησε την πολιτική σκανδάλη της Πριγκίπισσας.

Και ιδού! Πρώτη αναφορά στα ιδιότυπα τσιλιμπουρδίσματα φιδιού και μύραινας (ή και 'Σμύραινας' και με παράφραση 'σμέρνας') υπάρχει στον στίχο υπ.αριθ. 564, στα «Θηριακά» του Νικάνδρου του Κολοφωνίου (150 π.Χ.).

Άκουσε η σμέρνα το σφύριγμα του φιδιού, και ευθύς βγήκε από την θάλασσα και μπλέχτηκαν,καταλαβαίνεις.

Και μπορεί να είναι μύθος το αμφίβιο ειδύλλιο, αλλά καλά το εντόπισε η φιλίστωρ Άννα (που-την-βάφτισαν-Μιχάλη). Ή, έστω, εξήγησε τον Καββαδία καλύτερα από όλους.

Για να την ευχαριστήσω για τον κόπο της, και με ομολογουμένως, κοπιαστική έρευνα, αλλά χαλάλι, για την Άννα (που-την-βάφτισαν-Μιχάλη), εντόπισα και άλλη μια σμέρνα που έγινε στίχος. Να της τον χαρίσω. Είναι από το τραγούδι «Μονιάσαμε» του Κώστα Σμοκοβίτη όπου τους στίχους έγραψε ο Άκος Δασκαλόπουλος.

«Μονιά, μονιά, μονιάσαμε, σαν δυο ψαράκια μοιάσαμε | και μια κακούργα σμέρνα, σου τρόμαζε τη φτέρνα».

Ωραία το ξεκινάει, είναι και κακούργα η τρομαξιάρα σμέρνα, όπως ο επικίνδυνος Αλέξης, αλλά φίδι πουθενά. Τελικώς, για τα φίδια που την απασχολούν, στίχοι πολλοί, αλλά καλύτερη όλων, η αναφορά του Ονειροκρίτη:

«Αν δείτε στ' όνειρο σας φίδια, είναι σημάδι νοσηρής κατάστασης και καταθλιπτικού περιβάλλοντος. Για τις γυναίκες  σημαίνει ότι θα χάσουν το σεβασμό των ανθρώπων που αγαπάνε. Ύστερα απ' αυτό το όνειρο, υπάρχει συνήθως κάποια απογοήτευση».

Τώρα εμένα γιατί μου φαίνεται ταιριαστή η αναφορά περί της νοσηρής κατάστασης, καταθλιπτικού περιβάλλοντος, απώλειας σεβασμού (ειδικά για τις γυναίκες) και απογοήτευσης, δεν γνωρίζω.

Πιστώστε μου λίγο χρόνο. 

Θα το ξανασκεφτώ το βράδυ της Κυριακής, μήπως και κατεβεί τότε καμιά ιδέα, στο φτωχό μου το μυαλό.

Κυριακή κοντή γιορτή, δεν λέει κι ο στίχος, Αννα Μιχαλού;

Scholia in Theocritum: Scholia et paraphrases in Nicandrum et Oppianum, σελ. 591: ΕΔΩ

Μονιά-μονιά-μονιάσαμε, σαν δυο ψαράκια μοιάσαμε: http://akosdaskalopoulos.blogspot.gr/2010/04/blog-post.html

Ονειροκρίτης για φίδια: http://www.oneirokriths123.com/2279/oneirokritis-fidi#.U32rSPl_tRo

www.taxalia.blogspot.com