Οι «Πηγάδες» του μίσους και οι συντηρητικοί ψηφοφόροι...

Ένα φιλοκυβερνητικό ιστολόγιο  μετά τα έκτροπα της περασμένης Κυριακής στη διάρκεια των εκδηλώσεων στην Πηγάδα του Μελιγαλά, φιλοξένησε ένα κείμενο με το οποίο απευθυνόταν στους συντηρητικούς ψηφοφόρους για να τους επισημάνει ότι η επίθεση από τους νταήδες της Χρυσής Αυγής κατά του νεοδημοκράτη δημάρχου της περιοχής και οι προπηλακισμοί των συγγενών των θυμάτων, αποτελούσε μια ακόμη τρανή απόδειξη ότι το νεοναζιστικό μόρφωμα δεν κάνει διακρίσεις στα θύματά του.

Τις επόμενες ώρες κάτω από τη συγκεκριμένη ανάρτηση υπήρξε ένας ορυμαγδός δημοσιευμένων σχολίων, τα περισσότερα από τα οποία ξεχείλιζαν από μια χολερική χυδαιότητα, έναν πρωτόγονο αντικομμουνισμό, μια ισοπεδωτική παραχάραξη ιστορικών γεγονότων με ακραίες συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις και απαξιωτικά εικονοκλαστικές αναφορές σε εμβληματικές προσωπικότητες της Δεξιάς παράταξης.

Ήταν ένα απροκάλυπτο αντιδημοκρατικό και ρατσιστικό κρεσέντο, που προσωπικά με ανατρίχιασε αν και δεν μπορώ να πω ότι με εξέπληξε, καθώς όμοιο του -και πολλές φορές ακόμη χειρότερο- συναντά κανείς κάθε φορά που δημοσιεύεται στο διαδίκτυο ένα κείμενο που με οποιονδήποτε τρόπο επικρίνει τη δράση των χρυσαυγιτών.

Είναι παρατηρημένο ότι  ο παραμικρός αρνητικός σχολιασμός για τους νεοναζί ακολουθείται από έναν θορυβώδη χορό φαντασμάτων του παρελθόντος που, καλυμμένοι πίσω από την ανωνυμία του μέσου, αντιδρούν με καταιγισμό σχολίων, μέσω των οποίων προωθούν την ιδεολογία του μίσους από την οποία εμφορούνται, στρέφονται κατά των θεσμών και δεν διστάζουν να επαινούν τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας: τη δικτατορία του Μεταξά, τις ακρότητες του Εμφυλίου, τη χούντα των συνταγματαρχών.

Δεν ξέρω και πάντως δεν  μπορώ να αποδείξω αν όλος αυτός  ο μισαλλόδοξος «διαδικτυακός ακτιβισμός» των χρυσαυγιτών είναι προϊόν της λειτουργίας ενός κέντρου που ενεργοποιείται και δρα υπό συντονισμένη καθοδήγηση, παρότι με υποψιάζει η ομοιομορφία των «επιχειρημάτων» που περιστρέφεται γύρω από ένα κατασκευασμένο, κατά τη δική μου προαίρεση, «αξίωμα», σύμφωνα με το οποίο «όποιος πολεμάει τη Χρυσή Αυγή, τις προσφέρει υπηρεσίες, καθώς την ενισχύει, "ηρωοποιώντας" τα στελέχη της».

Έχω την αίσθηση ότι το ψευδές αυτό «αξίωμα» έχει επηρεάσει την κυβέρνηση, στελέχη της οποίας έχουν υιοθετήσει τον ισχυρισμό ότι πέρυσι το καλοκαίρι και ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις η Χρυσή Αυγή εκτοξεύθηκε δημοσκοπικά όταν ο Ηλίας Κασιδιάρης χαστούκισε τη Λιάνα Κανέλλη στο τηλεοπτικό στούντιο. Με αποτέλεσμα να έχει χαραχθεί μια απολύτως λάθος τακτική «ήπιας αντιμετώπισης» της Χρυσής Αυγής για να μην ενοχλούνται, όπως πιστεύουν, συντηρητικοί ψηφοφόροι, οι οποίοι τείνουν ευήκοον ους προς τους χρυσαυγίτες που «γίνονται συμπαθείς όταν όλοι είναι εναντίον τους».

Όσοι, όμως, επιστρατεύουν το πιο πάνω επιχείρημα παραγνωρίζουν δύο σημαντικές παραμέτρους: Πρώτον, η Χρυσή Αυγή είχε δείξει τη δημοσκοπική δυναμική πολύ πριν από το επίμαχο χαστούκι και απέκτησε σημαντική παρουσία παρά την σχεδόν απόλυτη αγνόηση της από τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης. Και δεύτερον -και μάλλον σημαντικότερο-, η μετεκλογική συνέχεια με την ανοχή που επιδεικνύεται απέναντι στις επανειλημμένες προκλήσεις των στελεχών της -από την ένοπλες απειλές κατά του δημάρχου Αθηναίων έως τις εκπυρσοκροτήσεις όπλων βουλευτών και τις απειλές κατά αξιωματικών της ΕΛΑΣ- όχι μόνον δεν οδήγησαν σε ανάσχεση του φαινομένου της δημοκοπικής ανόδου της Χρυσής Αυγής, αλλά συνέβη μάλλον το ακριβώς αντίθετο.

Ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Η  Χρυσή Αυγή, το ομολογεί άλλωστε  η ίδια, αν και μερικές φορές προσπαθεί να συγκαλύψει το ναζιστικό της χαρακτήρα, δεν είναι ένα ακόμη κόμμα που κινείται στον ακροδεξιό χώρο και λειτουργεί ως δεξαμενή δυσαρεστημένων ψηφοφόρων, όπως ήταν στο παρελθόν η Εθνική Παράταξη των Σπύρου Θεοτόκη και Στέφανου Στεφανόπουλου ή ο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Είναι μια «Πηγάδα» μίσους εναντίον ο,τιδήποτε αντιστρατεύεται τα συμφέροντα του ηγετικού της πυρήνα, ο οποίος είναι αρκετά βολεμένος και απολαμβάνει όλα τα προνόμια που του εξασφαλίζει το αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα για να το υπονομεύει, μοιράζοντας μικρά χαρτζιλίκια σε κακόμοιρούς ψευτονταήδες που δεν διστάζουν να γίνουν και φονιάδες..

Απεδείχθη, νομίζω, στην πράξη και πολύ πριν από την τελευταία αποτρόπαιη δολοφονία του Κερατσινίου ότι το «κανάκεμα», οι ανοιχτές δίαυλοι που υποστηρίζουν ορισμένοι ότι πρέπει να τηρηθούν αν όχι με την ίδια τη Χρυσή Αυγή, πάντως, με τους παραδοσιακούς δεξιούς ψηφοφόρους που έχουν κατευθυνθεί προς αυτήν, δεν αποδίδει. Και το πιθανότερο είναι ότι μάλλον οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα, καθώς η επιλογή του συγκεκριμένου ναζιστικού μορφώματος τείνει να θεωρείται ως μια «κανονική» επιλογή ψήφου διαμαρτυρίας από πολίτες με συντηρητικά ανακλαστικά, οι οποίοι μόλις φτιάξουν τα πράγματα μπορεί να «επαναπατριστούν» στη Νέα Δημοκρατία.

Ειλικρινά, δεν μπορώ να φανταστώ πως ελπίζεται ότι μπορεί να επιστρέψει στη ΝΔ ένας συντηρητικός ψηφοφόρος που. γοητεύθηκε από φορείς απόψεων ότι «ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ένας αστράτευτος που πρόδωσε την Κύπρο και νομιμοποίησε τον Καπετάν Γιώτη που έσφαζε με κονσερβοκούτια». Η απελπισία που πολλοί συμπολίτες μας νοιώθουν από την κρίση, δεν μπορεί να είναι το άλλοθι για να αφήνονται βορά σε μια εγκληματική συμμορία, η οποία θέλει να ισοπεδώσει όλες τις ανθρώπινες αξίες και πραγματικό στόχο έχει να μετατρέψει τη χώρα σε έναν απέραντο στρατώνα, στον οποίο οι Μιχαλολιάκοι, οι Κασιδιάρηδες και οι Παναγιώταροι θα δίνουν συνθήματα εξολόθρευσης οποιουδήποτε δεν στοιχίζεται στις γραμμές με τις μαύρες μπλούζες.

Γι΄ αυτό και πιστεύω  ότι η κυβέρνηση και η Νέα  Δημοκρατία έχουν χρέος να πάρουν άμεσα όλα εκείνα τα μέτρα που μπορεί να τερματίσουν τον ναζιστικό παροξυσμό που εκτυλίσσεται γύρω μας και τείνει να λάβει ακόμη εκρηκτικότερες διαστάσεις όσο δεν βρίσκει απέναντι του ένα αρραγές ιδεολογικό, θεσμικό, αλλά και ποινικό μέτωπο. Ένα μέτωπο ικανό να αποδείξει ότι υπάρχουν πολύ χειρότερα από τη σημερινή δυσβάσταχτη κρίση, η οποία κάποια στιγμή θα περάσει. Και είναι σίγουρο ότι θα περάσει γρηγορότερα αν απομονωθεί ο πολύπτυχος και εγκληματικός σκοταδισμός που εκφράζει ο ηγετικός πυρήνας της Χρυσής Αυγής. 

Γρηγόρης Τζιοβάρας

www.protothema.gr