Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός, επισκεπτόμενος τις επαρχίες της αυτοκρατορίας, δήλωνε πότε Αθηναίος, πότε Αλεξανδρινός, πότε Σύρος και ούτω καθεξής, προσπαθώντας να ταυτιστεί με τους υπηκόους του, ώστε να φανεί αρεστή η εξουσία του. Η περίπτωση του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος στο Βερολίνο ταυτίστηκε με τη Μέρκελ και χθες στην Ουάσιγκτον με τον Ομπάμα, είναι διαφορετική. Η συμπεριφορά του υπακούει όχι σε αυτοκρατορική επίδειξη, αλλά σε σύνδρομο υπηκόου.
Χθες στην Ουάσιγκτον ο Σαμαράς περιέφερε τη
δυστυχία των Ελλήνων (την οποία προκαλεί η πολιτική που με δογματική
προσήλωση ανακοίνωσε και χθες ότι θα συνεχίσει), προσδοκώντας σε ανταλλάγματα
οίκτου. Ακούγοντας τον Ομπάμα να δηλώνει ότι "δεν πρέπει να κολλάμε στη
λιτότητα" και ότι χρειάζεται η δημοσιονομική προσαρμογή να συνδυάζεται
με ανάπτυξη και εργασία, προθυμοποιήθηκε να προσυπογράψει δίνοντας την
ακριβώς αντίθετη διάσταση στην προ μηνών δήλωσή του "ουδείς αναμάρτητος", την
οποία είχε ντροπαλά διατυπώσει ενώπιον της αυτοκράτειρας στο
Βερολίνο.
Ο Σαμαράς γυρίζει με άδεια χέρια. Ας μην τον αδικούμε. Βεβαίως δεν θα μπορούσε να πετύχει κάτι αξιόλογο, καθώς με το Μνημόνιο έχει περιαγάγει τη χώρα σε θέση διεθνούς παρία. Οι μεγαλοστομίες για αμερικανικές επενδύσεις τρομάζουν, αν αναλογιστεί κανείς με ποια "κοράκια" συνομίλησε εκεί ο Έλληνας πρωθυπουργός. Ένας μάλιστα "επενδυτής" είχε ποντάρει στην έξοδο της χώρας μας από το ευρώ -στην Grexit.
Υπάρχει η γεωπολιτική πλευρά, με την επιδίωξη των ΗΠΑ να συγκροτήσουν ενεργειακό (και ό,τι αυτό συνεπάγεται) άξονα μεταξύ Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας. Ο άξονας αυτός είναι φυσικό να προκαλέσει άλλους "άξονες" στην περιοχή, όχι μόνον με τη διείσδυση της Τουρκία στον αραβικό κόσμο, αλλά και με τη ρωσική επανατοποθέτηση, μετά το αμερικανικό βέτο για την εξαγορά του ΔΕΣΦΑ.
Όλα όσα είπε ο Ομπάμα για τη λιτότητα δεν ανατρέπουν τη γερμανική νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία. Οι αλλαγές στην οικονομική πολιτική είναι αποτέλεσμα επανεκτίμησης συμφερόντων, διαμόρφωσης μιας νέας εικόνας για τον κόσμο και ανατροπής πολιτικών. Με αυτή την έννοια, ο Σαμαράς στην Ουάσιγκτον έμοιαζε ως ωχρό αντίγραφο της Μέρκελ. Χωρίς στήριξη από τον ελληνικό λαό, αλλά σε ανοιχτή σύγκρουση μαζί του, που θα καταστεί σφοδρότερη εξαιτίας της επιμονής του να παραμείνει "κολλημένος" στην ακραία λιτότητα. Χωρίς συμμαχίες στον ευρωπαϊκό Νότο, όπου οι πλησιέστεροι πολιτικά συγγενείς του, ο Ισπανός Μαριάνο Ραχόι και ο Ιταλός Σίλβιο Μπερλουσκόνι, κατηγορούνται για διαφθορά...
www.Avgi.gr
Ο Σαμαράς γυρίζει με άδεια χέρια. Ας μην τον αδικούμε. Βεβαίως δεν θα μπορούσε να πετύχει κάτι αξιόλογο, καθώς με το Μνημόνιο έχει περιαγάγει τη χώρα σε θέση διεθνούς παρία. Οι μεγαλοστομίες για αμερικανικές επενδύσεις τρομάζουν, αν αναλογιστεί κανείς με ποια "κοράκια" συνομίλησε εκεί ο Έλληνας πρωθυπουργός. Ένας μάλιστα "επενδυτής" είχε ποντάρει στην έξοδο της χώρας μας από το ευρώ -στην Grexit.
Υπάρχει η γεωπολιτική πλευρά, με την επιδίωξη των ΗΠΑ να συγκροτήσουν ενεργειακό (και ό,τι αυτό συνεπάγεται) άξονα μεταξύ Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας. Ο άξονας αυτός είναι φυσικό να προκαλέσει άλλους "άξονες" στην περιοχή, όχι μόνον με τη διείσδυση της Τουρκία στον αραβικό κόσμο, αλλά και με τη ρωσική επανατοποθέτηση, μετά το αμερικανικό βέτο για την εξαγορά του ΔΕΣΦΑ.
Όλα όσα είπε ο Ομπάμα για τη λιτότητα δεν ανατρέπουν τη γερμανική νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία. Οι αλλαγές στην οικονομική πολιτική είναι αποτέλεσμα επανεκτίμησης συμφερόντων, διαμόρφωσης μιας νέας εικόνας για τον κόσμο και ανατροπής πολιτικών. Με αυτή την έννοια, ο Σαμαράς στην Ουάσιγκτον έμοιαζε ως ωχρό αντίγραφο της Μέρκελ. Χωρίς στήριξη από τον ελληνικό λαό, αλλά σε ανοιχτή σύγκρουση μαζί του, που θα καταστεί σφοδρότερη εξαιτίας της επιμονής του να παραμείνει "κολλημένος" στην ακραία λιτότητα. Χωρίς συμμαχίες στον ευρωπαϊκό Νότο, όπου οι πλησιέστεροι πολιτικά συγγενείς του, ο Ισπανός Μαριάνο Ραχόι και ο Ιταλός Σίλβιο Μπερλουσκόνι, κατηγορούνται για διαφθορά...
www.Avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου