Tο περιοδικό «DerSpiegel», σε άρθρο του αφιερωμένο στις ελληνικές εκλογές,
διατύπωσε ένα σωστό ερώτημα. Εν ολίγοις το γερμανικό έντυπο διερωτάται εάν
γίνεται «οι πολιτικοί που οδήγησαν την Ελλάδα "στον γκρεμό" να
υπόσχονται αλλαγή».
Την απάντηση δίνουν σήμερα οι Ελληνίδες και Έλληνες πολίτες που βίωσαν και
βιώνουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Τις δύο πολιτικές δυνάμεις που οδήγησαν τη χώρα, κατά το «DerSpiegel» (και όχι
μόνο), «στον γκρεμό».
Από τις μέχρι τώρα ενδείξεις φαίνεται ότι η απερχόμενη συγκυβέρνηση του
μνημονίου (ΠΑΣΟΚ & ΝΔ) έχει ελάχιστες ή/και μηδενικές πιθανότητες να
σχηματίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Ακόμα και αν στην απίθανη περίπτωση σχηματίσει πλειοψηφία, αυτή θα είναι
ισχνή και, επομένως, πολιτικά εύθραυστη. Αν πάλι θα έχει λιγότερους από 151
βουλευτές, τότε θα αρχίσει μια πολιτική διαδικασία που εν πολλοίς θα παραπέμπει
σε μονάδα εντατικής. Ήτοι, σε μια επίπονη διαδικασία σύμπραξης ώστε ο «μεγάλος
ασθενής» (ΠΑΣΟΚ & ΝΔ) να κρατηθεί εν ζωή με το να ενταχθούν στην κυβέρνηση
και έτερα κόμματα «εκσυγχρονιστικής» χροιάς (όπως είναι το νεοφιλελεύθερο
κομμάτι της ΔΗΜΑΡ) ή δεξιάς και ακροδεξιάς κατεύθυνσης όπως οι «Ανεξάρτητοι
Έλληνες», το ΛΑΟΣ και -εφόσον εισέλθουν στη Βουλή- η «Δημοκρατική Συμμαχία» της
κ. Ντόρας Μητσοτάκη και η «Δράση» του κ. Μάνου (γνωστή και ως «κόμμα της
Τρόικας»). Επιπλέον, δεν είναι απίθανο να εκκολαφθούν και αποστασίες από άλλα
κόμματα.
Το σύστημα -το status quo- διαθέτει πάντα τις εφεδρείες του. Και αυτές κυρίως
αντλούνται είτε από τις δεξαμενές ενός ερμαφρόδιτου και πολιτικά αφασικού
εκσυγχρονισμού είτε από το αβγό του φιδιού (των εξάρσεων της ακροδεξιάς και του
νεοφασισμού).
Σε κάθε περίπτωση η όποια κυβέρνηση προκύψει, αν βέβαια κάτι τέτοιο γίνει, θα
έχει μικρότερη λαϊκή συναίνεση από όση διέθεταν όλες οι προηγούμενες
κυβερνήσεις των τελευταίων τριών τουλάχιστον ετών.
Παράλληλα όμως υπάρχει και το ενδεχόμενο τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης
Παπαδήμου της δανειακής σύμβασης και των συνοδών εγγυήσεων εφαρμογής της (ΠΑΣΟΚ
και ΝΔ) να μην συμφωνήσουν στο να συγκυβερνήσουν.
Εν πάση περιπτώσει όλες οι εκδοχές οδηγούν στην εκτίμηση πως τα σημερινά
αποτελέσματα των εκλογών οδηγούν σε δεύτερες εκλογές εντός του 2012.
Εκλογές που σαφώς θα είναι όχι απλώς οι σκληρότερες αλλά και οι κρισιμότερες
που θα έχει γνωρίσει στη μεταπολίτευση η Ελλάδα.
Ήδη κύκλοι του κεφαλαίου, των αγορών και των μνημονίων θεωρούν τις
σημερινές εκλογές αφενός ως ένα crash test του πολιτικού συστήματος, αφετέρου
ως εκλογές έκφρασης «αδιέξοδης» διαμαρτυρίας.
Δεν είναι έτσι διόλου τυχαίο ότι μετά το ΔΝΤ, και το Διεθνές Χρηματοοικονομικό
Ινστιτούτο παρενέβη στα εσωτερικά της χώρας (ΙΙF) τονίζοντας ότι το μέλλον της
ελληνικής οικονομίας εξαρτάται άμεσα από το εάν η κυβέρνηση που θα προκύψει
μετά την εκλογική αναμέτρηση της 6ης Μαΐου θα εφαρμόσει ικανοποιητικά το
πρόγραμμα της Τρόικας.
Πέραν τούτων, οι εν λόγω κύκλοι μαζί με τους εγχώριους εκπροσώπους τους
προετοιμάζονται εντατικά και συστηματικά για την ανάπτυξη στρατηγικής
επιχειρημάτων με ορίζοντα τις δεύτερες εκλογές του 2012, εστιάζοντας σε
αγοραίες ρητορικές του τύπου «η αντιμνημονιακή πλειοψηφία της χώρας δεν οδήγησε
πουθενά».
Προεκτείνοντας θα υποστηρίζαμε και εμείς πως η αναμενόμενη σημερινή αντιμνημονιακή
νίκη θα είναι πύρρειος αν δεν υπάρξει κοινό ή ενιαίο πλαίσιο συνεργασίας
ανάμεσα στις αντιμνημονιακές δυνάμεις της αριστεράς.
Στην αντίθετη περίπτωση, θα επέλθει απογοήτευση με ζημιογόνες πολιτικές
παρενέργειες. Αναντίλεκτα, δεν είναι η ώρα για ανάπτυξη κομματικών σκοπιμοτήτων
και λογικών πολιτικού τακτικισμού.
Τουναντίον, θα πρέπει άπαντες να λάβουν σοβαρά υπόψη πως η εκλογική
αναμέτρηση σε περίοδο κρίσης, όπως και η άνοδος του συνολικού ποσοστού των
αριστερών κομμάτων, αλλάζει τα δεδομένα δημιουργώντας τους όρους και τις
προϋποθέσεις για μια εναλλακτική πολιτική. Δίχως άλλο τα κόμματα της αριστεράς
έχουν μπροστά τους μια σημαντική δυνατότητα να επηρεάσουν την πολιτική
κατάσταση της χώρας.
Του
Κώστα Γουλιάμου
«Ubi dubium ibi libertas» Ρublilius Syrus
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου