Προεκλογική ομιλία του Γ. Παναγιωτακόπουλου,ως εκπροσώπου των κεντρικών του ΠΑΣΟΚ στην Πτολεμαίδα, στις 02.05.12

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Δημοκράτισσες και δημοκράτες,

Φίλες και φίλοι,

Λίγα 24ωρα μας χωρίζουν από τη στιγμή που θα βρεθούμε μπροστά στη μεγάλη και κρίσιμη στιγμή της κάλπης.

Και λέω κρίσιμη γιατί σε τούτη την εκλογική μάχη κρίνονται πολλά, όχι μόνο για το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά και για την Ελλάδα.

Η πιο κρίσιμη εκλογική μάχη μετά τη μεταπολίτευση.

        Οι εκλογές που θα κρίνουν το μέλλον της χώρας μας και του λαού μας.

Γνωρίζετε όλοι το περιβάλλον στο οποίο είμαστε αναγκασμένοι να πορευτούμε ή καλύτερα κάποιοι μας επέβαλλαν να βαδίσουμε.

Ένα περιβάλλον έντονων πιέσεων και οδηγιών από τους εταίρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αμφισβήτησης από τις Αγορές, και έντονης απογοήτευσης της ελληνικής κοινωνίας.

Στην ουσία βαδίζουμε ως χώρα με τη πλάτη στον τοίχο όπως ακούμε συχνά τα τελευταία δυόμιση χρόνια.

Υπό την απειλή της οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης.

Δώσαμε αυτά τα χρόνια ένα δύσκολο και επίπονο αγώνα. Αναγκαστήκαμε να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις. Αποφάσεις που πίκραναν, που πλήγωσαν, που θύμωσαν.

Για αυτό και η συγγνώμη του Προέδρου μας, δεν είναι ένας απλός λόγος αλλά μια υπεύθυνη πολιτική πράξη που αναγνωρίζει και τα λάθη και τις παραλείψεις και τις αστοχίες.

Βέβαια για να μπορέσουμε να αναδείξουμε τον ουσιαστικό και καταλυτικό ρόλο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για το μέλλον της χώρας, έστω και μέσα σε αυτή την συγκυρία στην οποία διακρίνουμε καθαρά και μια έντονη αμφισβήτηση του πολιτικού μας συστήματος, θα πρέπει να δούμε με ηρεμία και καθαρότητα πως οδηγηθήκαμε εδώ, που ακριβώς βρισκόμαστε, καθώς επίσης με ποιους και μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

        Ο καθένας έχει την ιστορία του και την πολιτική του διαδρομή.

        Γνωριζόμαστε όλοι σε αυτή τη χώρα.

        Και ο Έλληνας πολίτης γνωρίζει ότι κάθε τι θετικό που έχει γίνει μετά το 1981 έχει τη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ.

        Δεν μπορώ να δεχτώ την προσπάθεια απαξίωσης ενός κινήματος που κατοχύρωσε τη Δημοκρατία, που έβαλε το λαό στο προσκήνιο των εξελίξεων, που χάραξε μια ανεξάρτητη πορεία, που οδήγησε τη χώρα στο ευρώ, που έφθασε σε ρυθμούς ανάπτυξης πρωτοφανείς.

        Δεν μπορώ να μηδενίσω το ρόλο μας στην πορεία της χώρας που πριν τον Ανδρέα Παπανδρέου ήταν ο φτωχός συγγενής της Ευρώπης.

        Δεν μπορώ να ξεχάσω τα λόγια του Ανδρέα Παπανδρέου στην 22η Σύνοδο της ΚΕ.

         Έλεγε τότε:

         «Ας το συνειδητοποιήσουμε όλοι πολύ καλά, πρώτα εμείς οι ίδιοι και μετά οι φίλοι και οι αντίπαλοί μας, ότι τα οράματά μας, οι ιδέες οι στόχοι και οι πολιτικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ έρχονται με αγώνες από μακριά και θερμαίνουν τις ελπίδες εκατομμυρίων ανθρώπων.

        Αυτή η αγωνιστική πορεία και η εξέλιξη δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ και από κανέναν. Πάντα θα συνεχίζεται και θα ανανεώνεται με μοναδικό κριτή τον κυρίαρχο λαό μέχρι την τελική δικαίωση και την πραγμάτωση τους»

        Αυτό σας λέω και σήμερα:

        Αυτό το κίνημα όσο και αν κάποιοι θέλουν να το τελειώσουν, όσο και αν τα διάφορα συμφέροντα θέλουν να το απαξιώσουν θα σηκωθεί και πάλι στα πόδια του, θα ακουμπήσει και πάλι στο λαό, θα δώσει τις μάχες του για την πατρίδα και θα δικαιωθεί, όσο και αν ματώσει, όσο και αν μας συκοφαντήσουν.

        Τα όνειρά μας, οι αξίες μας και τα οράματά μας ούτε τα διαπραγματευόμαστε, ούτε τα μικραίνουμε.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Πριν δυόμιση χρόνια το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε μια μεγάλη ευκαιρία.        

Είχε μια καθαρή εντολή από το λαό για να κυβερνήσει και να υλοποιήσει το πρόγραμμά του.

Απέναντι σε μια Δεξιά που προσπαθούσε να μετρήσει τα κομμάτια της, αναζητώντας νέο αρχηγό και σε μια Αριστερά, που δεν κατάφερε για μια ακόμη φορά να γίνει ελκυστική στο λαό.

 Βρεθήκαμε ως κυβέρνηση μπροστά σε μια μεγάλη στιγμή και είχαμε το πλεονέκτημα της αποδοχής του λαού μας.

Δυστυχώς οι επιλογές της κυβέρνησης και ειδικά στη διαχείριση μιας διαλυμένης οικονομίας γρήγορα έθεσαν σε δοκιμασία την ίδια μας την πολιτική και την ικανότητα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να κυβερνήσει.

Γιατί είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση Καραμανλή «απέδρασε» αφήνοντας πίσω της μια χώρα στα πρόθυρα της οικονομικής καταστροφής.

Αντί λοιπόν αυτή την ευκαιρία να την κάνουμε πλεονέκτημα, αντί να πούμε στο λαό την αλήθεια, αντί να ενεργοποιήσουμε την κομματική μας βάση για να στηρίξει αυτή τη δύσκολη προσπάθεια, η κυβερνητική ομάδα και ειδικά το οικονομικό επιτελείο υπό τον κ. Παπακωνσταντίνου καθώς και οι καθημερινοί συνομιλητές του πρωθυπουργού επέλεξαν το δρόμο του «Τιτανικού» για να χρησιμοποιήσω μια γνωστή έκφραση.

Νομίζω γνωρίζουμε πλέον όλοι μας τα λάθη και τις καθυστερήσεις που συνέβαλλαν σε μεγάλο βαθμό, όχι μόνο στα οικονομικά αδιέξοδα της χώρας, αλλά και στην απαξίωση του πολιτικού κόσμου και του συστήματος που εξέφραζαν.

Μοιραία λοιπόν μας οδήγησαν σε ένα δρόμο που αποδείχθηκε δύσβατος και τραχύς.

Το δρόμο της υποταγής στις εντολές των δανειστών μας και της στροφής σε πολιτικές που έβγαλαν το λαό στους δρόμους.

Φέραμε ως κυβέρνηση την κοινωνία στα όρια της και σε πολλές περιπτώσεις τα ξεπεράσαμε.

 Λειτουργήσαμε ως μαθητευόμενοι μάγοι σε μια περίοδο όπου η χώρα είχε ανάγκη από σοβαρούς, τολμηρούς και αποφασιστικούς πολιτικούς.

Στρέψαμε το λαό εναντίον μας, απομακρυνθήκαμε από αυτόν και τον αφήσαμε στο πεζοδρόμιο να αμφισβητεί ακόμη και την ίδια τη δημοκρατία.

Αυτό το όραμα που καταφέραμε από την ίδρυσή μας το ‘74 με τον Ανδρέα Παπανδρέου να κάνουμε πράξη, δηλαδή να ενώσουμε την κοινωνία, να δώσουμε ρόλο στον πολίτη, να κάνουμε ισχυρή και αδέσμευτη τη χώρα, μπήκε σε μια επικίνδυνη δοκιμασία.

Οι κατακτήσεις του λαού και των εργαζομένων μπήκαν στη μέγγενη του Παγκόσμιου οικονομικού συστήματος επειδή απλά κάποιοι το αποφάσισαν και δυστυχώς αυτοί συμμετείχαν σε μια κυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Δεν ντρέπομαι, ούτε σκύβω το κεφάλι για όλα αυτά.

Ο καθένας από εμάς έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης.

Νομίζω ότι ο λαός και ειδικά οι δημοκράτες αναγνωρίζουν και μπορούν να αποδώσουν πέρα από τις συλλογικές και τις ατομικές ευθύνες για το παρελθόν.

Ωστόσο μπροστά μας έχουμε το παρόν και το μέλλον.

Έχουμε το δύσκολο έργο να κρατήσουμε τη χώρα όρθια.

Να μην επιτρέψουμε πλέον την αδράνεια, την ανικανότητα αλλά και το λαϊκισμό, να καθορίσουν την πολιτική μας.

 Έχουμε την ιστορική υποχρέωση να αποκαταστήσουμε τις αδικίες και τις βάρβαρες αποφάσεις για τους εργαζόμενους και συνταξιούχους συμπολίτες μας που βίωσαν και βιώνουν τις συνέπειες των Μνημονίων.

Συντρόφισσες  και σύντροφοι  έχουμε ένα καθήκον απέναντι στον τόπο μας.

Να δημιουργήσουμε μια κοινωνία αλληλεγγύης, σταθερότητας και προοπτικής.

Μια κοινωνία που δεν θα αδιαφορεί, θα συμμετέχει, θα έχει ρόλο θα ελέγχει και θα απαιτεί. Μια κοινωνία σύγχρονη, χωρίς φόβους και ανασφάλειες, χωρίς αποκλεισμούς και λάθη του παρελθόντος.

Μια κοινωνία ανάπτυξης όπου οι νέοι θα δημιουργούν και θα καθορίζουν το μέλλον τους.

Και τα λέω αυτά γιατί απλά μου ξανάρχονται στη μνήμη. Ναι σύντροφοί μου, ήταν αυτά τα συνθήματα και τα ίδια οράματα που έκαναν πολλούς από εμάς κυρίως τη δεκαετία του ’80 να αγωνιστούμε για την αλλαγή.

Και πετύχαμε.

Αλλάξαμε τη χώρα με μια επαναστατική διάθεση και σύμμαχο το λαό.

Είναι λοιπόν αυτό, που χρειαζόμαστε σήμερα.

Μια δυναμική και συντεταγμένη πορεία μαζί με το λαό, που σήμερα μας παρακολουθεί με καχυποψία και αμφισβήτηση.

Μαζί με το λαό στον οποίο σήμερα απευθυνόμαστε όχι από προνομιακή θέση, αλλά από θέση μάχης, τη στιγμή που κάποια άλλα κόμματα επιχειρούν να τον παραπλανήσουν και να τον κερδίσουν μέσα από υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.

Ερχόμαστε λοιπόν σήμερα να απαντήσουμε ως δημοκράτες, στο ερώτημα γιατί να ψηφίσουμε ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Γιατί να επιλέξουμε ένα κόμμα που στην τελευταία κυβερνητική του θητεία διατήρησε προσχηματικά τη δεδηλωμένη και συμβιβάστηκε σε μια επιχείρηση καταστρατήγησης της ψήφου του ελληνικού λαού.

Γιατί η κυβέρνηση Παπαδήμου κατά την άποψή μου αποτελεί ένα στίγμα στην ιστορία του κινήματός μας.

Η αλλαγή ηγεσίας σε κάθε περίπτωση σηματοδοτεί μια νέα αρχή.

Προσδιορίζει ένα διαφορετικό μοντέλο λειτουργίας του κόμματος και ελπίζω της χώρας, αν ο λαός μας δώσει την εντολή.

Η παρουσία του Βαγγέλη του Βενιζέλου, η συγγνώμη που ζήτησε και ο προγραμματικός του λόγος νομίζω ότι άγγιξε την καρδιά κάθε έλληνα και κάθε ελληνίδας.

Είναι ικανός, ευφυής και αποφασιστικός και απαντά στις προκλήσεις χωρίς περιστολές.

 Είναι ένας πρόεδρος που μπορεί να συμβιβάσει και να καθοδηγήσει τη δημοκρατική παράταξη σε αυτή τη δύσκολη δοκιμασία.

Βέβαια στο ερώτημα αν ένας πρόεδρος ακόμη και με το πολιτικό ανάστημα του Βαγγέλη Βενιζέλου αρκεί για να κερδίσουμε τις εκλογές και να διαμορφώσουμε κυβερνητική προοδευτική πλειοψηφία στη βουλή, η απάντηση είναι αρνητική.

Και αυτό γιατί η εποχή των μεγάλων ηγετικών μορφών που ενέπνεαν το λαό νομίζω ότι έχει τελειώσει.

Σήμερα πέρα από τους ηγέτες χρειαζόμαστε κοινωνικές συμμαχίες, και πολιτική σταθερότητα.

 Μια σταθερότητα που μπορούν να την εγγυηθούν κόμματα συντεταγμένα, με σαφή πολιτική κατεύθυνση και καθαρό ιδεολογικό στίγμα.

Κόμματα που δεν θα λειτουργούν ως ένας απλός εκλογικός μηχανισμός, που θα ενεργοποιείται όταν οι συνθήκες το απαιτούν.

Αν λοιπόν το ζητούμενο είναι η πολιτική σταθερότητα, πρέπει να αναζητήσουμε κόμματα που θα παράγουν πολιτική, θα αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, θα καταθέτουν προτάσεις, θα συζητούν και θα στηρίζουν τις αποφάσεις της πλειοψηφίας των μελών τους.

Όσες φορές κι αν επιχειρήσετε να στοιχίσετε πίσω από μια συγκεκριμένη πολιτική θέση και στρατηγική, όσα κατά καιρούς λένε οι επικεφαλής των κομμάτων στη χώρα μας, θα διαπιστώσετε ότι οι αντιφάσεις που οι ίδιοι δημιουργούν δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας.

 Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος ρωτώ εσάς, που είστε πολιτικοποιημένοι σε μικρό ή μεγάλο βαθμό και που έχετε το γνωστικό τεκμήριο των πολιτικών θέσεων.

Υπάρχει ξεκάθαρη θέση από τα κόμματα της Αριστεράς για τον προσανατολισμό της χώρας;

Μπορεί κάποιος από τους αρχηγούς των κομμάτων αυτών, να πει χωρίς περιστολές και με δύο λέξεις, αν θέλει την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή έξω από αυτή;

Έχετε ακούσει με ποια στρατηγική και με τι πόρους θα καλυφθούν τα χρέη της χώρας;

Είμαι σίγουρος ότι τα έχετε ακούσει, αλλά είμαι ακόμη πιο σίγουρος ότι κατά βάθος δεν έχετε πειστεί, γιατί απλά δεν λένε ούτε πώς αλλά ούτε πότε θα το κάνουν.

Λένε απλά ότι μπορούν.

Απέναντι σε αυτή τη θολή και επιτρέψτε μου την έκφραση, λαϊκίστικη τακτική των άλλων κομμάτων, που δεν βοηθά και δεν συμβάλλει στη πολιτική σταθερότητα το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αντιπαραθέτει το σοβαρό και τεκμηριωμένο λόγο και μια ολοκληρωμένη πρόταση για τη χώρα.

Ένα στρατηγικό σχέδιο που θα διασφαλίσει μια αυτοδύναμη Ελλάδα, μια κοινωνία συνοχής, μια πορεία προόδου.

Οι θέσεις μας είναι συγκεκριμένες και δεν ταυτίζονται ούτε με ευχολόγια, ούτε με ανέξοδες υποσχέσεις, σε αντίθεση με τα μαγικά ραβδάκια που κάποιοι αφήνουν να εννοηθεί ότι έχουν.

 Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Αν όχι εμείς τότε ποιος;

        Θα εμπιστευθούμε την τυχοδιωκτική πολιτική της ΝΔ;

        Που θυσιάζει την πορεία της χώρας προκειμένου να ικανοποιήσει την προσωπική φιλοδοξία του κυρίου Σαμαρά να γίνει Πρωθυπουργός;

        Του χρωστάει η χώρα άραγε;

        Όχι μας χρωστάει και μας χρωστάει μια ξεκάθαρη εξήγηση για το πολιτικό έγκλημα των 5,5 χρόνων της Κυβέρνησης του κυρίου Καραμανλή.

        Γιατί όσο σιωπά συγκαλύπτει το πραγματικό έγκλημα που έγινε σε αυτή τη χώρα.

 Γιατί ποιος Έλληνας πολίτης δεν πρέπει να σκεφτεί ότι αν η ΝΔ παρέδιδε στο ΠΑΣΟΚ το 2009 μια οικονομία σαν και αυτή που παρέλαβε το 2004 δεν θα υπήρχε λόγος να παρθούν τα σκληρά μέτρα.

        Γιατί ποιος Έλληνας πολίτης δεν σκέφτεται τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα για τη «Θωρακισμένη Οικονομία» του κυρίου Καραμανλή και τις εκτιμήσεις του τωρινού προέδρου της ΝΔ για έλλειμμα 4,5%;

        Οι εμπρηστές της ελληνικής οικονομίας κατηγορούν τους πυροσβέστες ότι δεν κάνανε σωστά τη δουλειά τους.

        Θα εμπιστευτούμε τους καιροσκοπικούς σχεδιασμούς όσων προσπαθούν να επενδύσουν στην αγωνία των συμπολιτών μας;

        Αυτών που προτείνουν με ευκολία λύσεις που οδηγούν μαθηματικά στην καταστροφή;

        Γιατί ποιος Έλληνας πολίτης μπορεί να εμπιστευτεί τις σημερινές ηγεσίες των κομμάτων της λεγόμενης παραδοσιακής Αριστεράς;

        Που εμπορεύονται τον πόνο και την αγωνία ενός λαού, χαϊδεύοντας τα αυτιά του με λόγια που πίσω τους κρύβουν μια τεράστια περιπέτεια και ένα εθνικό αδιέξοδο.

        Από τη μία το ΚΚΕ που αρνείται να αναλάβει ευθύνες κυβερνητικές και άρα γιατί να το ψηφίσει κάποιος και από την άλλη είτε οι αυτάρεσκες δηλώσεις Τσίπρα για Κυβέρνηση Αριστεράς με τη στήριξη των ακροδεξιών του Καμμένου, είτε οι υπερβατικές λογικές του κ. Κουβέλη που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην πραγματικότητα και το φανταστικό μιας πρότασης που ξέρει ότι είναι ανεφάρμοστη.

        Αλλά η Αριστερά που αρνείται τις ευθύνες της, η Αριστερά που εμπορεύεται ελπίδες, η Αριστερά που δεν είναι ρεαλιστική δεν είναι Αριστερά.

        Γιατί η επόμενη ημέρα των εκλογών απαιτεί Κυβέρνηση με πρόγραμμα, πυξίδα και σχέδιο.

        Ένα εθνικό σχέδιο της χώρας για την έξοδο από τη κρίση.

        Γιατί η πολυτέλεια για πειράματα στην πλάτη του λαού μας δεν υπάρχει.

        Γιατί εδώ παίζεται η ίδια η ύπαρξη της δημοκρατικής παράταξης, το μέλλον των παιδιών μας, η πορεία μιας ολόκληρης γενιάς.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Δημοκράτισσες και δημοκράτες,

        Δεν κρυβόμαστε πίσω από τα λάθη της προηγούμενης περιόδου.

Ούτε τα καλύπτουμε κάτω από το χαλί.

        Δεν αρνούμαστε την πραγματικότητα, αλλά ζητάμε από τον καθένα σας:

Να σκεφτεί και να κρίνει.

        Να συγκρίνει και να αποφασίσει.

        Να απορρίψει και να αποδεχτεί.

        Γνωρίζω υπάρχουν, δυστυχώς, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που ταλαιπωρούνται, που δεν έχουν εργασία, που βλέπουν τα όνειρα, τα δικά τους και των παιδιών τους, να διαψεύδονται.

        Όπως και γνωρίζω ότι υπάρχουν επίσης εκατοντάδες χιλιάδες που δεν συμμετέχουν στο βαθμό που τους αναλογεί στα βάρη της κοινωνίας, που ουσιαστικά επιβαρύνουν τους συνεπείς πολίτες.

        Ξέρω ότι έγιναν προσπάθειες από την προηγούμενη Κυβέρνηση για να διορθωθεί ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός που της κληροδοτήθηκε το 2009.

        Δρομολογήθηκαν τομές στο Κράτος, στη διοίκηση, στην υγεία, στην πρόνοια, που απαντούν σε χρόνιες παθογένειες αλλά που τα αποτελέσματα τους αργούν να αποδώσουν.

        Ξέρω όμως και ότι έγιναν και λάθη.

        Τα οριζόντια μέτρα που ελήφθησαν έθιξαν κοινωνικές ομάδες που έπρεπε να είναι σε απόλυτη προστασία ενώ η μεταρρυθμιστική κόπωση ήρθε γρήγορα και κόστισε παραπάνω μέτρα.

 Ξέρω επίσης ότι ο λαός μας είναι περήφανος. Ότι διψά για προοπτική.

        Ότι αναζητά την ελπίδα μέσα από την αλήθεια.

        Αλήθεια δεν είναι ότι πρέπει να πορευτούμε μέσα στην Ευρώπη;

        Αλήθεια δεν είναι ότι κάθε άλλη πρόταση που κλείνει το μάτι στη δραχμή οδηγεί σε καταστροφικά αποτελέσματα το λαό μας και υποθηκεύει το μέλλον της πατρίδας μας.

        Αλήθεια δεν είναι ότι πρέπει αυτή η χώρα να σταθεί και πάλι στα πόδια της;

        Αλήθεια δεν είναι ότι το κέρδος μας από το κούρεμα του χρέους και την ελάφρυνση των βαρών πρέπει να αποτελέσει τη βάση μιας διαφορετικής πορείας;

        Αλήθεια δεν είναι ότι αυτή η πορεία είναι δύσκολη μεν αλλά οδηγεί σε σίγουρα αποτελέσματα;

        Αλήθεια δεν είναι ότι εμείς έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε και στα δύσκολα;

 Συντρόφισσες και σύντροφοι,

        Κάποιοι αναρωτιούνται:

        Τιμωρία ή ψήφος ανοχής;

Λέμε: Ψήφος εμπιστοσύνης και προοπτικής.

Λέμε: Ψήφο ελπίδας.

         Θα πρέπει να δοθούν σκληρές απαντήσεις:

        Στους κυρίως ενόχους και υπεύθυνους για την κατάντια της χώρας, τη ΝΔ και τον συνυπεύθυνο σημερινό της αρχηγό.

        Στους επικίνδυνους ακροβατισμούς της παραδοσιακής Αριστεράς που δεν διστάζει να θυσιάσει στον αγώνα για περιχαράκωση του χώρου της ακόμη και την Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.

        Στους ηγετίσκους του νέου λαϊκισμού που δημιουργούν επικίνδυνο υπόστρωμα για την ανάπτυξη ακραίων φαινόμενων.

        Εκτός και αν η σωτηρία της χώρας περνά μέσα από «Καμμένους», αλλά δοκιμασμένους στην πολιτική δεξιούς που εμφανίζονται σαν σωτήρες, ξεχνώντας ότι και αυτοί έχουν τη δική τους ιστορία.

        Στην Ακροδεξιά που εκμεταλλευόμενη την κρίση και τις επιπτώσεις της ζητά κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

        Ναι ψήφος τιμωρίας στην ανευθυνότητα και την επένδυση στο φόβο και την αγωνία για το αύριο των πολιτών.

        Ναι ψήφος εμπιστοσύνης σε όσους μπορούν να υπηρετήσουν τις πραγματικές ανάγκες του λαού μας.

Δημοκράτισσες και δημοκράτες,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

 Σήμερα που η χώρα απαιτεί ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες, συνεννόηση και κοινή προσπάθεια ψηφίζουμε συνειδητά ΠΑΣΟΚ.

        Για να είναι ο πρωταγωνιστής των πολιτικών εξελίξεων.

        Για να συγκροτήσουμε το μέτωπο ευθύνης και προοπτικής των δυνάμεων που θέλουν να προσφέρουν ρεαλιστικές λύσεις στη χώρα.

        Για να μην πάνε χαμένες οι θυσίες των Ελλήνων αυτά τα χρόνια.

        Για να μπορούμε να κοιτάξουμε με αισιοδοξία το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας.

        Ενάντια στις προβλέψεις, ενάντια στον άκρατο λαϊκισμό, ενάντια στην καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων, πιστεύω ότι και αυτή τη μάχη θα την κερδίσουμε.

        Αρκεί να είμαστε όλοι μαζί.

        Αρκεί να γίνει πίστη μας.

        Αρκεί να μη νομίσει κανείς ότι περισσεύει ή περιττεύει από αυτόν τον αγώνα.

        Η μάχη θα κερδηθεί αν δώσουμε πρώτα απ’ όλα ο καθένας τη μάχη μαςμε τον ίδιο τον εαυτό μας.

        Γνωρίζω τη λειτουργία, τη δράση και την αυταπάρνηση που δείξατε όλα αυτά τα χρόνια.

        Άλλωστε μαζί μας συνδέουν αγώνες.

        Γνωρίζω και τα στελέχη μα πάνω απ’ όλα τους ανθρώπους και τους συντρόφους.

        Ξέρω ότι όλοι θα είσαστε παρόντες και σε αυτή τη μάχη.

        Για αυτή τη μάχη θέλω να καλέσω σήμερα όσους πίστεψαν, πιστεύουν και ελπίζουν στο ΠΑΣΟΚ, όσους ταύτισαν τις ιδέες και τη ζωή τους με τις δικές μας ιδέες και τα δικά μας οράματα, όσους διαφωνούν ή και κατακρίνουν κάποιες κυβερνητικές μας πρακτικές αλλά συμπορεύονται στους στόχους και τις προτεραιότητες της Αυτοδύναμης Ελλάδας.

 Τους καλώ να συστρατευτούν ξανά ή για πρώτη φορά μαζί μας σε ένα πατριωτικό και δημοκρατικό προσκλητήριο Ενότητας και Υπευθυνότητας, Ανανέωσης και Προοπτικής.

        Γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι και αυτή την ώρα και σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία:

        Εμείς ΠΑΣΟΚ και Λαός, μπορούμε να απαντήσουμε για μια ακόμη φορά αξιόπιστα στις νέες ανάγκες του λαού και της κοινωνίας.

        Δυνατά, Ενωμένα, μέχρι το τέλος.

        Για τη Νίκη.

        Για να έχουν οι ελπίδες μας συνέχεια.

 Αν δεν αντιληφθούμε που βρισκόμαστε και που θέλουμε να πάμε ως χώρα τότε θα βαδίσουμε χωρίς στόχο, χωρίς προορισμό.

Δεν υπάρχουν εκβιαστικά διλλήματα σε αυτές τις εκλογές. Υπάρχει μια πραγματικότητα και όποιος κάνει πως την αγνοεί, απλά δεν θέλει να την αποδεχτεί.

Μια πραγματικότητα που τη βιώνουμε όλοι μας, σκληρή και δύσκολη, που είναι όμως ανατρέψιμη.

Αυτή την ανατροπή για την Ελλάδα, για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. για τη Δημοκρατία μας, έχουμε χρέος να την κάνουμε μαζί.

Και να είστε βέβαιοι ότι για μια ακόμη φορά θα πετύχουμε.

Εξάλλου όλοι όσοι βιάστηκαν να κάνουν μνημόσυνο στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν υπολόγισαν την ιστορία του αλλά και τη δύναμή του.

Ένα ΠΑ.ΣΟ.Κ. που μπορεί και στα δύσκολα, ακόμη και όταν οι συνθήκες δεν το ευνοούν.

«Ο δρόμος για την Ιθάκη» όπως λέει και ο ποιητής είναι μακρύς και στο ταξίδι αυτό συνοδοιπόροι θα είναι η ιστορία, η ψυχή, το παρόν και το μέλλον του κινήματός μας.

Θα είναι ο ελληνικός λαός, γιατί εκεί ανήκει και γιατί το ΠΑ.ΣΟ.Κ φτιάχτηκε για να τον υπηρετεί.

                                                                                Σας ευχαριστώ