Η οικονομική κρίση -στο όριο της χρεοκοπίας και της επιστροφής στη δραχμή- έχει εξελιχθεί σε εφιάλτη για τη χώρα. Σχεδόν δύο χρόνια μετά την είσοδό μας στο "Μνημόνιο", παρά τις προσπάθειες, τα πράγματα χειροτερεύουν. Η αξιοπιστία της χώρας έχει εξανεμισθεί και οι κίνδυνοι έχουν πολλαπλασιαστεί. Το οικονομικό πρόγραμμα που μας έχει επιβληθεί, αλλά και ο κακός τρόπος υλοποίησής του, έχουν οδηγήσει τη χώρα στα Τάρταρα, μέσα από τα συνεχή "κύματα ύφεσης". Ενας φαύλος κύκλος βρίσκεται σε εξέλιξη. Είναι πλέον τόσο φανερό αυτό, που ελπίζουμε ότι και οι δανειστές μας έχουν αντιληφθεί ότι πρέπει -για να υποστηρίξουν και τα δικά τους συμφέροντα- να υπάρξουν σοβαρά αναπτυξιακά αντίβαρα και αλλαγές στο μείγμα της δημοσιονομικής προσαρμογής. Παράλληλα, βέβαια, με μια σοβαρή και δύσκολη προσπάθεια αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, από πλευράς Ελλάδας.
Ολα αυτά -και με βάση τις καχυποψίες που υπάρχουν για τη χώρα μας- δεν είναι εύκολο να γίνουν. Απεδείχθη ήδη ότι χρειάζονται κάποιες -όχι πάντως ελάχιστες- πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις. Συναρτώνται μεταξύ τους όλα. Επιπλέον, οποιαδήποτε εξέλιξη δεν μπορεί παρά να έχει (με βάση τους συσχετισμούς και την ευρωπαϊκή πραγματικότητα) αφετηρία το πλαίσιο των αποφάσεων της 27ης Οκτωβρίου. Και η υλοποίηση αυτού του "προγράμματος" δεν είναι εύκολη υπόθεση. Θέλει πολύ συγκεκριμένες, πρώτον, πολιτικές προϋποθέσεις. Δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος μόνο ένα κόμμα. Είτε τώρα είτε και μετά τις εκλογές. Γι' αυτό η "κοντόφθαλμη" αντιμετώπιση του "τώρα" δυναμιτίζει και το "μετά"...
Ο ρεαλισμός και η εθνική υπευθυνότητα επιβάλλουν πολιτική συνεννόηση με συγκεκριμένες μορφές και δεσμεύσεις, όλου του φάσματος των πολιτικών δυνάμεων που πιστεύουν και επιμένουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Η "επαναεπιβεβαίωσή" της δεν θα είναι μία απλή και "αναίμακτη" υπόθεση. Επίσης, δεύτερον, χρειάζονται και κοινωνικές προϋποθέσεις. Με τον λαό στα "κάγκελα", δεν μπορεί να ευοδωθεί κανένα "σχέδιο επί χάρτου", όσο καλό κι αν είναι... Ας μην υποτιμάται το ότι ένα 30% της ελληνικής κοινωνίας έχει χάσει ήδη αυτήν τη στιγμή τόσο πολλά που νιώθει σαν να είναι ήδη στη "δραχμή"... Και τα δικά μας πολιτικά διλήμματα, δυστυχώς, δεν την αφορούν... Και υπάρχει ακόμα ένα 30% που είναι στο "όριο". Εάν και αυτό μετακυλιστεί προς τα κάτω, η έξοδος από το ευρώ θα επιβληθεί με... κοινωνικούς όρους! Γι' αυτό πρέπει να ξυπνήσουν και να σοβαρευτούν οι πολιτικές δυνάμεις του ευρώ. Η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας απειλείται και από τους δανειστές μας, που "σταθμίζουν" κέρδη και ζημιές, και από τον λαϊκό παράγοντα, εάν διαπιστώσει ότι για τον ίδιο δεν έχει καμιά αξία το σχετικό δίλημμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου