Σημάδια
συρρίκνωσης της ελληνικής επαρχίας
αποτελεί το κλείσιμο εκατοντάδων
σχολείων. Την εικόνα της τραγικής
ερήμωσης βλέπει όποιος περπατήσει και
στα χωριά της ορεινής Στερεάς Ελλάδας.
Θύμισες από το μακρινό παρελθόν έρχονται
στη σκέψη όλων, ιδιαίτερα των μεγάλων
στην ηλικία ανθρώπων, τότε που τα χωριά,
ακόμα και τα πιο ορεινά, είχαν αρκετούς
κατοίκους με νέες οικογένειες και μικρά
παιδιά. Όσο
μικρό και να ήταν το χωριό, ακούγονταν
παιδικές φωνές και τα μικρά χωριά είχαν
δικό τους μονοθέσιο δημοτικό σχολείο,
ενώ στα πιο μεγάλα το σχολείο ήταν διθέσιο
ή και τριθέσιο εξατάξιο.
Κι ενώ
οι ανάγκες των κατοίκων της υπαίθρου
ήταν μεγάλες, καμία κυβέρνηση δεν
μερίμνησε κατά τρόπο ουσιαστικό για να
προασπίσει τη ζωή και το αγροτικό
εισόδημα των κατοίκων στα χωριά.
Απεναντίας, καλλιεργήθηκε το κλίμα της
αστυφιλίας και της μετανάστευσης που
έκανε χιλιάδες αγρότες να εγκαταλείψουν
τις περιουσίες τους, αναζητώντας
καλύτερες συνθήκες ζωής στις πόλεις
και στο εξωτερικό.
Σήμερα
η μετανάστευση και η υπογεννητικότητα
έχουν αφήσει έντονα σημάδια στην ορεινή
Στερεά. Είκοσι δύο σχολεία, τα περισσότερα
από τα οποία είχαν έδρα σε μεγάλα χωριά,
κλείνουν από τη νέα σχολική χρονιά.
Σύμφωνα
με μαρτυρίες κατοίκων, παλαιότερα, πολλά
από αυτά τα χωριά είχαν πάνω από 200
μαθητές. Η παύση λειτουργίας τους είναι
οριστική και δεν υπάρχει δυνατότητα
επαναλειτουργίας τους. Μια τέτοια
εξέλιξη αποδυναμώνει περιοχές με
σημαντικό ρόλο στην οικονομική ζωή, στο
περιβάλλον και στην παράδοση. Απογοητευμένη
και η εκπαιδευτική κοινότητα από τη
μείωση θέσεων εργασίας, αλλά και της
γενικότερης κοινωνικής προσφοράς των
εκπαιδευτικών στην ύπαιθρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου