To ερώτημα είναι τι
θα γινόταν, αν δεν είχαν αποκαλυφθεί οι εγκληματικές δραστηριότητες της Χρυσής
Αυγής; Αν δεν ήταν στη φυλακή η μισή και παραπάνω Κ.Ο. της
οργάνωσης;
Υπάρχουν ορισμένα αποτελέσματα που θα πρέπει να αναλυθούν
ξεχωριστά και να απασχολήσουν τους σοβαρούς πολίτες αυτής της χώρας καθώς και τα
κόμματα. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να κλείσουμε τα μάτια σε φαινόμενα που
είναι αντίθετα στο δημοκρατικό αίσθημα των Ελλήνων πολιτών και δεν πρέπει να τα
αφήσουμε να γιγαντωθούν.
Το πρώτο φυσικά είναι η παρουσία της Χρυσής
Αυγής η οποία πανελλαδικά καταγράφει ένα ποσοστό γύρω στο 8%. Μπορεί να μην
επιβεβαιώθηκαν κάποιες εκτιμήσεις ότι θα σαρώσουν οι υποψήφιοι και ο
Χαστουκιάρης θα κρεμάσει τη μαύρη σημαία στο δημαρχιακό μέγαρο, όμως, κανείς δεν
παραβλέπει το υψηλό ποσοστό που πήρε ο ίδιος στην Αθήνα και ο Παναγιώταρος στην
Αττική. Καλά ποσοστά πήραν κι άλλοι «μαύροι» υποψήφιοι σε δήμους και περιφέρειες
καταγράφοντας μια εικόνα που δείχνει ότι το «μαύρο μέτωπο» αντέχει. Και το
ερώτημα είναι τι θα γινόταν άραγε αν δεν είχαν αποκαλυφθεί οι εγκληματικές
δραστηριότητες της Χρυσής Αυγής. Αν δεν ήταν στη φυλακή η μισή και παραπάνω Κ.Ο.
της οργάνωσης ποιο θα ήταν το ποσοστό της Χρυσής Αυγής;
Θα πρέπει να
απασχολήσει τους πάντες το ένα και βασικό θέμα. Υπάρχουν ακόμη 700-800 χιλιάδες
Έλληνες από στηρίζουν τη Χρυσή Αυγή και τι είναι αυτοί; Είναι φασίστες και
νεοναζί; Είναι υποστηρικτές των εγκλημάτων τους; Είναι απλά απηυδισμένοι από το
πολιτικό σύστημα και παραπλανηθέντες από τους τραμπούκους; Κάτι πρέπει να γίνει
εδώ και τώρα για να σταματήσει ο αντιδημοκρατικός κατήφορος της χώρας.
Το δεύτερο είναι φυσικά το φαινόμενο στον
Πειραιά για το οποίο έχουμε γράψει εκτενώς. Αν ο εκμαυλισμός της κοινωνίας, αν
οι συμμορίες της νύχτας και τα επιχειρηματικά συμφέροντα κάνουν κουμάντο τότε
υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα στην κοινωνία.
Το τρίτο είναι το εκπληκτικό
ποσοστό του Αχιλλέα Μπέου στον Βόλο. Ποιος, ο Μπέος που μόλις βγήκε από τη
φυλακή, ο άνθρωπος της νύχτας, των μπουζουκομάγαζων και των παράνομων
στοιχημάτων ετοιμάζεται να ορκιστεί δήμαρχος. Και μάλιστα σε μια πόλη που έχει
βαθιά δημοκρατική παράδοση. Όχι. Δεν πρέπει η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής
ζωής να επεκταθεί. Είναι επικίνδυνα φαινόμενα, πρέπει να χτυπήσουν πολλά
καμπανάκια.
Τέλος, η νίκη και μάλιστα εντυπωσιακή του Ηλία Ψινάκη στον
Μαραθώνα. Δεν ξέρουμε, μπορεί να αποδειχθεί καλός δήμαρχος. Όμως, ο κόσμος δεν
πρέπει να ψηφίζει το όνομα, την εικόνα, την προβολή στα media. Αν ο ελληνικός
λαός έχει σιχαθεί τους επαγγελματίες πολιτικούς να τους διώξει και να βρει
άλλους. Όχι όμως να πάει σε επιλογές τύπου Ψινάκη, Ρουβά, Γκλέτσου και λοιπά. Σε
λίγο θα ψηφίζουμε μοντέλα και όμορφες καλτσοδέτες για να μας κυβερνήσουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου