Μεταφέρω ανεκδοτολογική συζήτηση με στενό
συγγενικό μου πρόσωπο σήμερα το πρωϊ: "Οκ, βρήκαμε τι θα ψηφίσουμε στις
Δημοτικές, άντε να ξεμπουρδουκλωθούμε και στις ευρωεκλογές και ψηφίσουμε κάτι,
ένα μικρό κόμμα, όχι το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη, άλλο. Στην περιφέρεια Αττικής όμως τι
να ψηφίσω; Τον Σγουρό που δεν μου γεμίζει το μάτι, ή τη Δούρου που ξέρω ότι την
επόμενη μέρα δεν θα ναι εκεί; Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει τι να κατεβάσει στην μεγαλύτερη
περιφέρεια της χώρας;
Προκαταρκτικά θαυμάζω την μακαριότητα αυτού του
προσώπου που δεν ασχολείται, σε λίγο θα πρόκειται περί φετίχ, με το
τουρλουμπούκι της Κεντροαριστεράς: Κάτι έχει ακούσει για κάποιους "58", έχει
αφήσει τον Λοβέρδο ακόμα στο ΠΑΣΟΚ, τον Κουβέλη τον βλέπει με την ίδια αδιάφορη
συμπάθεια, ενώ όταν της πεις για φιλελεύθερους ή για οικολόγους, θα σου
απαντήσει με αφοπλιστική ειλικρίνεια: 'Μην με κουράζεις, πες μου τι θα ψηφίσω να
σου κάνω τη χάρη".
Η φράση "του να σου κάνω τη χάρη" με κινητοποίησε
και όντως σκέφτηκα ότι και γω έχω το ίδιο ακριβώς πρόβλημα: Ειλικρινά δεν ξέρω
ποιον/α θα ψηφίσω για Περιφερειάρχη Αττικής, τον "μικρό πρωθυπουργό" όπως
αποκάλεσαν το αξίωμα όταν θεσπίστηκε ο Καλλικράτης. Μέχρι στιγμής ποιες είναι οι
επιλογές μου: Ας υποθέσουμε Σγουρό με στήριξη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, Δούρου από τον ΣΥΡΙΖΑ,
Παφίλη από το ΚΚΕ, ενώ δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να αναφέρω το μπουμπούκι
τον Παναγιώταρο.
Αναλογίζομαι ότι αυτό που έχουμε όλοι μας
αυθαίρετα ορίσει ως "κεντροαριστερά" δεν έχει μεριμνήσει να ασχοληθεί διόλου με
την περιφερειακή κάλπη, η οποία σημειωτέον αυτή είναι που θα βάψει τον χάρτη το
βράδυ των εκλογών του Μαϊου. Έχουμε ξοδέψει ατελείωτες εργατοώρες για το ποιοι
και πως θα στηριχθούν στους Δήμους, ενώ για την ευρωκάλπη δόξα τω θεώ επιλογές
έχουμε και μάλιστα παραπάνω από το κανονικό. Η περιφέρεια όμως, μετά τον
Καλλικράτη και περισσότερες αρμοδιότητες έχει και μεγαλύτερη εκλογική βάση, άρα
και πολιτική σημασία. Σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων
τύπου ΕΣΠΑ, ένα πραγματικό εργαλείο ανάπτυξης, μας προκαλεί εντύπωση που οι
επαϊόντες δεν έχουν ασχοληθεί διόλου με το θέμα!
Γιατί δεν έγινε ένα ανάλογο κίνημα των "5
Περιφερειαρχών", κατά μίμηση των "5 Δημάρχων;" Γιατί ο προοδευτικός πόλος, ο
χώρος της μεταρρύθμισης δεν έχει μέχρι τώρα μια αξιόπιστη επιλογή για
περιφερειάρχη, που κατά την προσωπική μου άποψη θεωρώ το κλειδί του σολ για τις
μετέπειτα εξελίξεις στην κεντρική πολιτική σκηνή; Θα επικαλεστώ ένα φαινομενικά
ατυχές παράδειγμα, αλλά μην μείνουμε σ' αυτό, αλλά στο αποτέλεσμα που θα
μπορούσε να είχε:
Θυμόμαστε όλοι ότι στην περιφερειακή κάλπη του
2010 στην Αττική κατέβηκε σαν αντάρτικο ψηφοδέλτιο το Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών
του Γιάννη Δημαρά, με προφανή στόχευση βεβαίως να εξαργυρώσει την καταψήφιση εκ
μέρους του του πρώτου μνημονίου λίγους μήνες νωρίτερα. Μην βλέπετε που τώρα ο
Δημαράς είναι ένα κουκί του Καμμένου, αλλά τότε υπενθυμίζω ότι είχε πάρει κοντά
στο 15%, εκλέγοντας έναν πολύ σημαντικό αριθμό συμβούλων στο περιφερειακό
συμβούλιο. Κρατήστε το αυτό.
Ερχόμαστε σήμερα, στο 2014. Είμαι μέσα στο
παραβάν και έχω μπροστά μου τα ψηφοδέλτια Σγουρού, Δούρου, Παφίλη και άντε ενός
υποψηφίου της ΔΗΜΑΡ και του Καμμένου. Ποιον ψηφίζω; Ξέρω ότι η υποψηφιότητα της
Δούρου, του Παφίλη, άντε και του Καμμένου είναι υποψηφιότητες πολιτικές. Αν θέλω
να στείλω πολιτικό μήνυμα καταψήφισης της κυβέρνησης, έχω τις ευρωεκλογές για να
ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ ή ΚΚΕ π.χ, που θα πιάσει και τόπο. Ξέρω επίσης ότι την επόμενη
μέρα θα εγκαταλείψουν την περιφέρεια για την κεντρική πολιτική σκηνή. Φαντάζεται
κανείς τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση και την Δούρου στην περιφέρεια Αττικής; Φαντάζεται
κανείς τον Παφίλη να σπάει το σύστημα "rotation" του ΚΚΕ και να ερωτεύεται
ξαφνικά την Περιφέρεια. Από την άλλη τι πρόσωπο θα κατεβάσει η ΔΗΜΑΡ για να μου
κάνει το γκελ; Τότε θα σου πει κάποιος: "Ψήφισε Σγουρό, που είναι χρόνια στη
τοπική αυτοδιοίκηση και θα παραμείνει την επόμενη μέρα".
Για τον Σγουρό έχω σοβαρές ενστάσεις, που
δημιουργήθηκαν αυτά τα τρία χρόνια της θητείας του. Του χρεώνουν ναπολεοντισμό,
ενώ δεν ξεχνώ ότι το 2010 ανάγκασε τον ίδιο τον Παπανδρέου να πολιτικοποίησει
τις εκλογές, επειδή η υποψηφιότητά του δεν "περπατούσε". Άσε δε που στην ιδέα
και μόνο να στηριχθεί από Σαμαρά και Βενιζέλο, δεν σου πάει η καρδιά να τον
ψηφίσεις, αλλά αν δεν έχεις άλλη επιλογή τότε τι;
Επανέρχομαι στο μοντέλο "Δημαρά". Ας ξεχάσουμε
την πολιτική ποιότητα του ανδρός και ας σκεφτούμε το εξής: Φανταστείτε ο
ευρύτερος προοδευτικός-μεταρρυθμιστικός-αριστερός-κοινωνικός χώρος να στήριζε
μια νέα, δυναμική υποψηφιότητα, με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, plus με την
υπόσχεση τα επόμενα 5 χρόνια να δουλέψει στην αυτοδιοίκηση. Δεν θα ανακάτευε την
τράπουλα; Δεν θα μπορούσε να διεκδικήσει αξιόπιστο εκλογικό μερίδιο; Και το
κυριότερο, τα στελέχη που θα συγκροτούσαν το περιφερειακό του ψηφοδέλτιο, οι
υποψήφιοι αντιπεριφερειάρχες δεν θα ψήνονταν και θα ωρίμαζαν από μια τέτοια
εκλογική διαδικασία;
Οι περιφερειακοί σύμβουλοι που θα εκλέγονταν,
αλλά και οι υποψήφιοι που δοκιμάστηκαν, θα ήταν ένα έτοιμο στελεχειακό δυναμικό,
το οποίο δεν θα περίμενε μια εθνική εκλογική αναμέτρηση για να εκτεθεί (βλέπε
"58" στις ευρωεκλογές), ούτε θα έφτιαχνε πρώτα ένα κόμμα και μετά θα έβγαζε
ανοιχτή προκήρυξη στελέχωσής του (βλέπε Χατζημαρκάκη, Νέο Κόμμα κ.ο.κ), ούτε θα
παρέμενε στον βολικό ελιτισμό του 1% (βλέπε Δράση-Οικολόγοι). Αντίθετα, ένα
περιφερειακό ψηφοδέλτιο με όλες αυτές τις τάσεις μέσα θα μπορούσε να αποτελέσει
μια πολύ καλή πρόταση, όχι μόνο στην Αττική, αλλά και σε άλλες περιφέρειες που
παρουσιάζουν το ίδιο πρόβλημα με την Αττική.
Αναγνωρίζω ότι Μπουτάρη δεν βρίσκεις εύκολα, ούτε
μια συσπείρωση τύπου "5 Δημάρχων" μπορείς να κάνεις με τον Κατσιφάρα, τον
Μαχαιρίδη και τον Αρναουτάκη. Αλλά επί παραδείγματι, γιατί να μην είχε η
κεντροαριστερά μια επιλογή τύπου Τατούλη, ή έστω και Μπόλαρη; Με άλλα λόγια, ένα
περιφερειακό ψηφοδέλτιο "θερμοκοιτίδα" για την ανασυγκρότηση του πολύπαθου
χώρου, που και κοινωνική διεισδυτικότητα θα είχε και το μήνυμα θα έφτανε άμεσα,
ενώ η σύμπραξη με υποψήφιους Δημάρχους μ' αυτή την αντίληψη θα μπορούσε να φέρει
πραγματική επανάσταση και να αλλάξει τους συσχετισμούς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου