Εξίσωσαν την κινητικότητα με τις απολύσεις σκορπίζοντας παντού το φόβο.

            

Eυδιάθετος πήγα χθες το μεσημέρι στην εφημερία μου, μα το μόνο που συνάντησα ήταν σκυμένα κεφάλια. Το νοσηλευτικό, το διοικητικό προσωπικό, ακόμη και συνάδελφοί μου ιατροί ήταν ανήσυχοι. Γιατί αυτή η μελαγχολία, αναρωτήθηκα και μου είπαν αυτό που τους απασχολεί, τις κοινοποιηθείσες 2.500 θέσεις υπό καθεστώς κινητικότητας στην υγεία. Περίμεναν από μένα να τους πως κάτι περισσότερο, ένα *εσωτερικό* νέο, μία πληροφόρηση που να τους δώσει κουράγιο. Στα μάτια τους υπήρχε μόνο φόβος, τίποτα άλλο...

Ανταποκρίθηκα στην κουβέντα και εξήγησα πως παρακολούθησα προσεκτικά τις δηλώσεις Μητσοτάκη, ο οποίος διαχώρισε σαφώς την κινητικότητα από τις απολύσεις. Μάλιστα, ήταν τόσο εμφατικός στην εκπομπή Φάκελοι του Παπαχελά κάνοντας τη διάκριση μεταξύ κινητικότητας και απόλυσης ''δεν προβλέπεται, όπως στο προηγούμενο μνημόνιο, ότι αυτοί που θα μπουν σε καθεστώς κινητικότητας θα απολυθούν και αυτό, δυστυχώς, δεν έχει γίνει ακόμη ξεκάθαρο στον πολίτη'', που αποδέχθηκα και γω την άποψή του, θεωρώντας ότι η κινητικότητα είναι ούτως ή άλλως απαραίτητη για την αναμόρφωση του Δημοσίου Τομέα. Οι δε απολύσεις, επί της ουσίας δεν οδηγούν σε αξιοσημείωτη ελάφρυνση των δαπανών παρά έχουν σημειολογικό χαρακτήρα και είναι από τις παρανοϊκές επιταγές της τρόικα τις οποίες όμως καλούμαστε να εκπληρώσουμε καθώς τις έχουμε συνδέσει με τις απαραίτητες δόσεις του δανείου. Μάλιστα, ο Μητσοτάκης μου έδωσε να καταλάβω ότι ο αριθμός των 4.000 απολύσεων που ζητείται από την τρόικα το 2013 και των 15.000 στη διετία μπορεί να επιτευχθεί με εργαζόμενους συμβάσεων ορισμένου χρόνου που μονιμοποιήθηκαν, κάποιους ελάχιστους που θα μείνουν χωρίς αντικείμενο με την κατάργηση του οργανισμού τους και γενικότερα εργαζόμενους αχρείαστους στο δημόσιο τομέα (προς τιμήν του δεν αποδέχθηκε τον όρο επίορκοι)..

Στο ίδιο μήκος κύματος και η Εύη Χριστοφιλοπούλου η οποία αναφερόμενη στην κινητικότητα των δημόσιων υπαλλήλων είπε πως δεν συνδέεται με τον αριθμό των απολύσεων που πρέπει να γίνουν βάσει των μνημονιακών υποχρεώσεων.

Στην ίδια κατεύθυνση και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ευάγγελος Βενιζέλος οποίος σημείωσε ότι η κινητικότητα δεν πρέπει να συνδέεται με απολύσεις και συμπλήρωσε ότι «οι επιλογές που θα υιοθετηθούν δεν θα πρέπει να έχουν αποσπασματικό χαρακτήρα».

Κι όμως, σύμφωνα με το ποστ του epikairo-d, η χθεσινή έκθεση του ΔΝΤ (σελ14.15) συνδέει ξεκάθαρα την "κινητικότητα" με τις απολύσεις, καθώς αναφέρει ρητά ότι 2.000 από τους 4.000 που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα τον Ιούλιο, θα απολυθούν [ Το ΔΝΤ συνδέει ξεκάθαρα τηv «κινητικότητα» με τις απολύσεις και αφήνει έκθετο τον Μητσοτάκη].

Συμπέρασμα; Είχε δίκιο ο κάθε εργαζόμενος ο οποίος μου έλεγε πως η κινητικότητα ισούται περίπου με απόλυση και άδικο εγώ ο οποίος, χωρίς δυσπιστία, δέχθηκα τους όρους διαχωρισμού που μου παράθεσαν οι πολιτικοί ανεύθυνοι. 

Η σχέση αξιοπιστίας μεταξύ κράτους και εργαζόμενου πλήχθηκε τούτη τη φορά ανεπανόρθωτα, η κινητικότητα έχασε την πραγματική της σημασία και ο Δημόσιος Τομέας είναι παγωμένος, φοβισμένος, παραλυμένος. Δίπλα μου, η νοσηλεύτρια των επειγόντων ταξιδεύει, δεν είναι μαζί μου, δεν είναι με τον ασθενή, ξεχνιέται. Της ζητώ να συγκεντρωθεί και μου εξηγεί πως ο άντρας της είναι οικονομικά σε οριακό σημείο και αν η ίδια απολυθεί καταστρέφεται όλη η οικογένειά της. Και γω, δε μπορώ να της πως ότι δε θα απολυθεί, ούτε να της εξηγήσω τη χρησιμότητα της κινητικότητας, δε θα προσπαθήσω καν να το κάνω. Ο φόβος είναι πιο ισχυρός από κάθε λογική. Πολλώ δε μάλλον όταν αυτή συνοδεύεται από κυβερνητικό παραλογισμό, ανηθικότητα και ψέμα.

Ένας γιατρός του τετελειωμένου ΕΣΥ.

www.epikairo.gr