Λόγος υπέρ ανασφάλιστου Έλληνα...

Ομολογώ πως μερικά πράγματα δεν μπορώ να τα δεχτώ. Δεν τα χωρά καν το μυαλό μου.  Ποτέ δεν υπήρξα σοσιαλιστής ή κομμουνιστής αλλά θα μου επιτρέψετε να έχω μερικές εσωτερικές «κόκκινες γραμμές» τις οποίες ούτε μια στιγμή δεν διανοήθηκα να «πατήσω». Υπάρχουν κάποια «αγαθά» που πάντοτε στην σκέψη μου είναι υποχρέωση μιας ευνομούμενης Πολιτείας να τα προσφέρει δωρεάν ακόμη και (κυρίως σε αυτούς) στους φτωχότερους από τους πολίτες της, στην ανώτατη ποιότητα και στην αναλογούσα ποσότητα: ασφάλεια, δικαιοσύνη, παιδεία και ΥΓΕΙΑ.

Έτσι, πάντα εντός μου ήταν απαράδεκτη η έννοια «ανασφάλιστος υγειονομικά Έλληνας». Δεν θα επεκταθώ σε θέματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ξένων υπηκόων, καθώς από μόνη της είναι μια μεγάλη συζήτηση αλλά γενικά πιστεύω πως οποιοσδήποτε βρίσκεται ΝΟΜΙΜΑ εντός της επικράτειας της χώρας ή κρατείται από τις αρχές της, δικαιούται κι αυτός ισότιμα υγειονομική περίθαλψη ανάλογη με αυτή που δικαιούνται και οι Έλληνες πολίτες. Ας μείνουμε όμως στο φλέγον θέμα των ανασφάλιστων Ελλήνων που φαίνεται πως έχουν αρχίσει να πολλαπλασιάζονται τελευταίως.

Στον τομέα της υγείας, υπάρχει όπως σε κάθε άλλο τομέα (ευλόγως) και η έννοια του κόστους. Και φυσικά, αυτό το κόστος θα πρέπει να ελέγχεται και να συγκρατείται σε λογικά επίπεδα με όλα τα μέσα της σύγχρονης επιστήμης της διοίκησης και της διαχείρισης υπηρεσιών και δομών υγείας. Δεδομένου πως οι αντίστοιχες κρατικές δαπάνες υγείας στην χώρα μας δεν απέχουν και πολύ από τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ, αυτό θα όφειλε να γίνεται κυρίως πατάσσοντας τις σπατάλες του ΕΣΥ, τιμωρώντας παραδειγματικά τις παράνομες πρακτικές που έχουν στόχο τις «out of pocket» πληρωμές των πολιτών (κοινώς φακελάκι), ελέγχοντας την προκλητή ζήτηση υπηρεσιών υγείας (εξετάσεις και θεραπευτικές πράξεις), περιορίζοντας την αλόγιστη και κατευθυνόμενη συνταγογράφηση και γενικώς  προς όφελος πάντα της ποιοτικής, αποτελεσματικής και απαραίτητης παροχής υπηρεσιών υγείας προς ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες πολίτες.

Θα πρέπει να θεωρείται αδιανόητο λοιπόν, ο έλεγχος και η συγκράτηση των δαπανών του τομέα της υγείας να γίνεται εις βάρος της καθολικότητας της παροχής  των υπηρεσιών υγείας. Μια καθολικότητα που θα έπρεπε να είναι απροϋπόθετη και μια παροχή που θα έπρεπε να δίνεται δωρεάν, χωρίς το παραμικρό κόστος από τα νοσοκομεία και τις δομές του ΕΣΥ προς κάθε Έλληνα πολίτη άσχετα από το ασφαλιστικό στάτους στο οποίο βρίσκεται την δεδομένη στιγμή που χρειάζεται την παροχή. Για τον λόγο αυτό, κι επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια, θα πρέπει το συντομότερο δυνατόν να υπάρξει πρόνοια από το Υπουργείο Υγείας στην κατεύθυνση της λύσης αυτού του τόσο σοβαρού και κρίσιμου θέματος. Η εξασφάλιση της υγειονομικής κάλυψης που «τρέχει» για ένα μέρος αυτών των ανασφάλιστων συμπολιτών μας, δεν είναι αρκετή. Κανείς Έλληνας δεν πρέπει να μείνει ακάλυπτος υγειονομικά, ακόμη και αν είναι ανασφάλιστος για οποιονδήποτε λόγο.

Το κόστος που θα προκύψει για κάθε νοσοκομείο, θα πρέπει να καλύπτεται από την κεντρική  χρηματοδότηση του Υπουργείου. Σε διαφορετική περίπτωση, θα πρέπει να δοθούν οδηγίες και η ανάλογη ελευθερία στους διοικητές των μονάδων να φροντίσουν με διάφορους τρόπους να εξοικονομήσουν τα αντίστοιχα κονδύλια «εκ των ενόντων». Τα κονδύλια αυτά θα μπορούσαν να προέλθουν από οικονομίες κλίμακας στις προμήθειες, από επανεξέταση των συμβάσεων με τους εξωτερικούς παρόχους (εργολάβους) συνήθως υπερτιμημένων υπηρεσιών προς τα νοσοκομεία, από εξορθολογισμό της διαχείρισης των αποθηκών και των φαρμακείων τους, από εθελοντική εργασία των εργαζομένων στα ίδια τα νοσοκομεία, από εκμετάλλευση οποιουδήποτε πόρου ή δωρεάς από την τοπική κοινωνία και ενθάρρυνση με αυτό τον τρόπο της ώσμωσης των νοσοκομείων του ΕΣΥ με τις κοινωνίες τις οποίες αυτά εξυπηρετούν. Εκείνο που δεν πρέπει να υπάρξει ποτέ ξανά στην χώρα μας, είναι ανασφάλιστος και υγειονομικώς ακάλυπτος πολίτης εν έτει 2013 και εν μέσω κρίσης και οικονομικής απελπισίας.

www.Akenaton.gr