Τι ετοιμάζουν οι καραμανλικοί;

H αίσθηση ότι οι καραμανλικοί επιστρέφουν δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο είναι διάχυτη. Το άρθρο του Τάκη Χατζή στο Νewpost για το παρασκήνιο της συνάντησης Καραμανλή-Πούτιν με θέμα τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, προκάλεσε αίσθηση και αναταράξεις. Παρότι ο πρώην πρωθυπουργός στηρίζει τις προσπάθειες του Αντώνη Σαμαρά, δεν κρύβει την ενόχλησή του για τις επιλογές του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης. Στενοί συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού  μεταφέρουν την αγωνία του Καραμανλή για την φορομπηχτική πολιτική η οποία οδηγεί την χώρα στα βράχια και τους πολίτες στην εξαθλίωση σκοτώνοντας παράλληλα την ανάπτυξη.

Όπως και νά 'χει στο υπαρκτό στρατόπεδο των καραμανλικών η κινητικότητα είναι πλέον εμφανής. Η ανακοίνωση-απάντηση του Ευρυπίδη Στυλιανίδη στο αποκαλυπτικό δημοσίευμα του Newpost αποδεικνύει ότι ο στενός πυρήνας των καραμανλικών δεν αφήνει πλέον τίποτε να θολώσει την εικόνα κρίσιμων για την χώρα επιλογών της κυβέρνησης Καραμανλή.

Παυλόπουλος, Αντώναρος, Στυλιανίδης είναι από τους πλέον μαχητικούς υπερασπιστές της τότε κυβέρνησης. 

Την ίδια στιγμή ένας νέος Καραμανλής έρχεται με τις δημόσιες παρεμβάσεις του να φωνάξει παρόν στις εξελίξεις. Με μια συνέντευξή του στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και με άρθρο του στο ΒΗΜΑ ο Καραμανλής ο Γ΄δείχνει αποφασισμένος να σκοράρει με το καλημέρα. 

Συνένευξη στην εφημερίδα Παραπολιτικά έδωσε ο Κώστας Καραμανλής ο τρίτος, γιος του Αχιλλέα Καραμανλή.

Νέος (σ.σ.: γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1974) έχει σπουδάσει Οικονομικά και Διεθνή Πολιτική στο Πανεπιστήμιο Χάμιλτον και στο Tufts, ενώ πριν από την ενασχόλησή του με τη ναυτιλιακή εταιρεία εργάστηκε στη Βρετανία σε επενδυτική τράπεζα.

Ο ίδιος συναισθάνεται την βαριά οικογενειακή παράδοση και παρά τον προβληματισμό που τον διακρίνει για την κριτική περί νεποτισμού και γόνων πολιτικών οικογενειών που μπαίνουν «επαγγελματικά» στην πολιτική, συχνά τονίζει στους συνομιλητές του πως «.οι συμπολίτες του θα τον κρίνουν. Άλλωστε δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες», και προσθέτει με νόημα πως δεν είναι καθόλου βέβαιος ότι σήμερα ευνοούνται όσοι προέρχονται από «πολιτικές οικογένειες».

Ο τίτλος «Κώστας Καραμανλής ο τρίτος» τον αφήνει λίγο αδιάφορο καθώς θεωρεί πως «είναι ώρα προσφοράς και αλλαγής νοοτροπίας σε Αγγλοσαξονικά πρότυπα ώστε οι πολιτικοί και στην Ελλάδα να μπορούν να επιστρέψουν στον ιδιωτικό τομέα ικανότεροι και πιο έμπειροι μετά από την θητεία τους σε δημόσια αξιώματα». Τους τελευταίους μήνες έχει πυκνώσει τις συναντήσεις του με στελέχη, κοινωνικές ομάδες και νέους πολιτικοποιημένους ανθρώπους.

Συζητούν για την κρίση, τις επιπτώσεις και τις λύσεις που πρέπει να αναζητήσει η χώρα. Ο ίδιος παραδέχεται ότι το επίπεδο του κοινοβουλίου είναι χαμηλό και θυμίζει «ανώμαλες» εποχές. «Οι ύβρεις, οι απειλές και οι βαριές κουβέντες τύπου καφενείου είναι η απαρχή ενός επικίνδυνου κατήφορου που πρέπει να αναστραφεί» επισημαίνει.

Η «χρυσή αυγή».

Το φαινόμενο «χρυσή αυγή» τον απασχολεί έντονα. Οι απαντήσεις του δείχνουν πως υπάρχει μεγάλο ενδεχόμενο να διπλασιάσει τα ποσοστά της αν οι ευρωεκλογές προηγηθούν των εθνικών εκλογών.

Σύμφωνα με ακροατές του «αιτία της μεγάλης αποδοχής του συγκεκριμένου κόμματος είναι ότι αποτελεί σύμπτωμα του κοινωνικού αποπροσανατολισμού της κρίσης και αντίδραση στην απόλυτη ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς. Η υιοθέτηση πρακτικών τύπου Χαμάς με δήθεν κοινωνικές δράσεις και ο λανθασμένος τρόπος αντιμετώπισης από τα υπόλοιπα κόμματα με αφορισμούς και χαρακτηρισμούς όπως φασίστες και νεοναζί μάλλον διογκώνει το φαινόμενο». Κατά τον κ. Καραμανλή ένα είναι σίγουρο: η άνοδος των άκρων δεν οδήγησε ποτέ στην ευμάρεια.

Πρόσφατα άκουσε έκπληκτος νεαρό να του επισημαίνει «τι με νοιάζει που ο Μιχαλολιάκος είχε γράψει το '82 ένα άρθρο για τον Χίτλερ; Εγώ δεν είχα καν γεννηθεί». Κατά τον Κώστα Καραμανλή τον νεότερο, ορθότερος τρόπος αντιμετώπισης της ΧΑ είναι να βρεθούν λύσεις εξόδου από την κρίση διαφορετικά θα επικρατεί πάντα το επιχείρημα αν «εγώ είμαι φασίστας εσύ είσαι απατεώνας» της. αντισυστημικής «Χρυσής Αυγής». Παραδέχτηκε ωστόσο ότι είναι δύσκολο να τραβήξεις γραμμή με τα άκρα: «ποια η διαφορά Παναγούλη που λέει εντός βουλής "θα σας κρεμάσουμε όλους" από αυτά που λέει η Χρυσή Αυγή; Το χαστούκι του Κασιδιάρη στην Κανέλη -που ήταν ακραία και καταδικαστέα πράξη βίας- έχει πολύ μεγάλη διαφορά από το ξέσπασμα του Τατσόπουλου στον Σταυρίδη;» επισήμανε στην ίδια συζήτηση.

Insider 

Σε επιτελική θέση σε δύο ναυτιλιακές οικογενειακές επιχειρήσεις κατέχει θέση insider στην οικονομία. Σε συνομιλίες με συνεργάτες του εμφανίζεται αισιόδοξος πως αν δημιουργηθεί πρωτογενές πλεόνασμα και αλλάξει η στάση των ευρωπαίων τότε ίσως βρεθεί λύση και προσθέτει: «Η επιλογή της απότομης δημοσιονομικής προσαρμογής, περικοπών και υψηλών φόρων οδήγησε σε μια αυτοτροφοδοτούμενη ύφεση. Εστω και την ύστατη στιγμή πρέπει οι Γερμανοί, να συνειδητοποιήσουν πως οι κοινωνικές επιπτώσεις ακυρώνουν κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια».

Το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν σωστό σε επίπεδο συμβολισμού για τον Κώστα Καραμανλή αλλά ο τρόπος με τον οποίο έγινε δημιούργησε προβλήματα. Για την κυβέρνηση που προσπαθεί να κάνει πράγματα που δεν έγιναν σε 40 χρόνια επισημαίνει πως «ακόμη και αυτοί που έβλεπαν τον Σαμαρά κριτικά τους έχει εκπλήξει ευχάριστα. Το σίγουρο είναι πως είναι αποτελεσματικός πρωθυπουργός και όλοι αναγνωρίζουν τη μεγάλη προσπάθεια που κάνει.» Αντίθετα δεν δείχνει θετικός για αλλαγές στο όνομα και τα σύμβολα του κόμματος καθώς πιστεύει πως συχνά σε τέτοιες ενέργειες περισσεύει ο επικοινωνιακός χαρακτήρας.

«Και η ΝΔ εκπασοκίστηκε».

Ο Κώστας Καραμανλής δεν κρύβει τα λόγια του όταν μιλά για τις ευθύνες των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ: «διπλασίασαν τη δεκαετία του '80 τους δημόσιους υπαλλήλους και εκτόξευσαν το δημόσιο χρέος. Το ΠΑΣΟΚ έχει κρατικοδίαιτο DNA. Το μεγάλο λάθος έγινε το 2010 όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου αντί για μείωση του δημοσίου προτίμησε τις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων. Τι κατάφερε; Να οδηγήσει τους δημόσιους υπαλλήλους να αφήσουν τα στυλό κάτω» εκμυστηρεύθηκε πρόσφατα σε δημοσιογραφική παρέα.

Στην ίδια συνάντηση σε στιγμές σοβαρής αυτοκριτικής τόνισε «πως και η ΝΔ εκπασοκίστηκε. Ακολούθησε πρακτικές που ήταν εναντίον του πολιτικού DNA του κόμματος». Αλλά όπως επισήμανε «αυτή ήταν η κοινωνία. Πολλοί κατηγορούν το Καραμανλή γιατί δεν πήρε μέτρα. Το 2009 όταν ερχόταν η κρίση κάλεσε τον κόσμο και τις πολιτικές δυνάμεις να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων να πάρουν μέτρα. Στις εκλογές, ο λαός αποφάσισε και έβγαλε κάποιον με δέκα μονάδες διαφορά οποίος έλεγε λεφτά υπάρχουν και πράσινη ανάπτυξη. Σίγουρα η μεγάλη ευθύνη ανήκει στους ηγέτες. Αλλά και το εκλογικό σώμα δεν έχει ευθύνη με τις επιλογές που κάνει όταν επιλέγει να εμπιστευτεί τους δημαγωγούς και τους λαϊκιστές;».

Ο Καραμανλής ο  Γ΄ για την ανάπτυξη και τις ιδιωτικοποιήσεις. ('Αρθρο στο  ΒΗΜΑ).

Ολοι συμφωνούν ότι το ζητούμενο για την Ελλάδα σήμερα είναι η ανάπτυξη. Η ανάπτυξη όμως δεν διατάσσεται, δεν επιβάλλεται, δεν θεσμοθετείται. Δημιουργείται μόνο με προσπάθεια, σκληρή και συστηματική. Και κυρίως προσπάθεια στοχευμένη που λαμβάνει υπόψη τα πραγματικά δεδομένα.

Ποια είναι τα δεδομένα σήμερα; Οτι δεν μπορούμε να βασιστούμε πλέον σε ένα κρατικοκεντρικό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης. Οτι η κοινωνία δεν αντέχει άλλη πίεση, οι πολίτες βρίσκονται στα όριά τους. Και ότι το παραγόμενο εθνικό προϊόν απλούστατα δεν φτάνει. Αρα πρέπει να δημιουργηθούν οι συνθήκες για να παράγουμε περισσότερο και να εισρεύσουν στη χώρα μας χρήματα από το εξωτερικό.

Η μόνη στρατηγική που μπορεί να φέρει πλούτο στη χώρα και να δημιουργήσει συνθήκες ανάπτυξης είναι η ρεαλιστική και εθνικά υπεύθυνη αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας. Δηλαδή, οι αναγκαίες ιδιωτικοποιήσεις.

Η εμπειρία των ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα ξεκίνησε - με έντονες αντιδράσεις - το 1990. Στα 23 χρόνια που μεσολάβησαν το σύνολο των κρατικών εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις κάθε μορφής στη χώρα μας δεν έχει ξεπεράσει τα 25 δισ. ευρώ. Ως πιο επιτυχημένες κρίνονται η εμπλοκή της Deutsche Telekom στον ΟΤΕ και η επένδυση Cosco στον ΟΛΠ, οι οποίες μας δίνουν και ένα είδος προτύπου για το τι πρέπει να ακολουθήσει: οι πιθανότητες επιτυχίας αυξάνονται όταν οι επενδυτές είναι ισχυροί και αξιόπιστοι επιχειρηματικοί όμιλοι του εξωτερικού που μπορούν να φέρουν νέες επενδύσεις σε βάθος χρόνου παρακάμπτοντας τους σκοπέλους της εσωτερικής πολιτικής διαπλοκής.

Με βάση αυτό το πρότυπο κάθε επιτυχής ιδιωτικοποίηση έχει διπλό όφελος για τη χώρα: το πρώτο και άμεσο, αλλά όχι το σημαντικότερο, είναι το δημοσιονομικό για το κρατικό ταμείο· το δεύτερο, και δυνητικά πιο κρίσιμο, είναι ότι στην πορεία η επένδυση καθίσταται ένα δέντρο που αποδίδει συνεχώς καρπούς για την ελληνική οικονομία, δηλαδή εισοδήματα, θέσεις εργασίας, φόρους και κοινωνικές εισφορές. Δυστυχώς η δημόσια συζήτηση στη χώρα μας εξαντλείται στο πρώτο και αγνοεί το δεύτερο.

Το κρίσιμο μέτρο αξιολόγησης μιας ιδιωτικοποίησης δεν είναι μόνο το αντίτιμο που θα εισπράξουμε από την πώληση αλλά το επενδυτικό ρεύμα που θα πυροδοτήσει. Προέχει ο επενδυτής να είναι φερέγγυος, η επένδυση να έχει μακροχρόνια χαρακτηριστικά και να δημιουργήσει πλούτο για τη χώρα και θέσεις εργασίας για τους πολίτες.

Επιπλέον οι ξένες επενδύσεις συμβάλλουν στη μεταφορά τεχνογνωσίας, τεχνολογίας αλλά και οργανωτικής κουλτούρας, βελτιώνοντας έτσι την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας. Γύρω από κάθε επιτυχή επένδυση πάντα δημιουργούνται ευκαιρίες και για άλλες, μικρότερες. Και όσο πιο επιτυχής είναι τόσο περισσότερο αποτελεί παράδειγμα που προσελκύει και άλλους επενδυτές στη χώρα.

Η Ελλάδα λοιπόν πρέπει επιτέλους να απαγκιστρωθεί από την ξεπερασμένη αριστερή ρητορική του δήθεν «ξεπουλήματος». Αυτό που τώρα χρειάζεται είναι να κεφαλαιοποιήσουμε τη μεγάλη προσπάθεια δημοσιονομικής σταθεροποίησης και εξυγίανσης που έχει γίνει και συνεχίζεται. Πώς θα γίνει αυτό;

Πρώτον, δημιουργώντας ένα σταθερό μακροοικονομικό περιβάλλον, που περιλαμβάνει ένα αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα που δεν εκδικείται την παραγωγή πλούτου. Αυτό είναι το αναγκαίο ελκυστικό πλαίσιο για κάθε επενδυτή.

Δεύτερον, πλαισιώνοντάς το με ένα ασφαλές πολιτικό περιβάλλον. Και εδώ έγκειται η ιστορική ευθύνη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο καθένας μπορεί να έχει τις ιδέες ή και τις ιδεοληψίες του, δεν μπορεί όμως να τις θέτει πάνω από το κοινό καλό. Είναι καιρός η αντιπολίτευση να σταματήσει να τορπιλίζει κάθε προσπάθεια συνετής αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας, απειλώντας με ανακλήσεις αποκρατικοποιήσεων αν έρθει στην εξουσία. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να προσχωρήσει στις κυβερνητικές θέσεις. Οφείλει όμως να σεβαστεί τη συνέχεια του κράτους και τις δεσμεύσεις που αυτό αναλαμβάνει έναντι των επενδυτών που το εμπιστεύονται. Αυτό άλλωστε επιτάσσει η συμμετοχή μας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Για πολλά χρόνια καλλιεργήθηκαν στη χώρα μας επιζήμιες δοξασίες, ότι δήθεν υπάρχουν «ξένοι που καραδοκούν να αρπάξουν τον εθνικό μας πλούτο». Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική.

Μετά το 1980 η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις των χωρών του ΟΟΣΑ ως προς τις ξένες επενδύσεις. Το 2012 τα συνολικά έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις ήταν 100 εκατ. ευρώ, ενώ ο στόχος ήταν 15 δισ. ευρώ. Σήμερα οι επενδυτές φεύγουν, δεν έρχονται. Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι θα μοχθήσουμε για να πείσουμε επενδυτές από το εξωτερικό να έρθουν στη χώρα μας.

Σήμερα όσοι δεν ζουν κλεισμένοι σε κομματικά γραφεία αλλά στην πραγματική ζωή διαπιστώνουν ότι η κοινωνία μας είναι ώριμη πλέον και έχει ξεπεράσει αγκυλώσεις του παρελθόντος.

Αν κάποτε οι ιδιωτικοποιήσεις ήταν πολιτική επιλογή, σήμερα είναι αναγκαιότητα και όρος ανάταξης της οικονομίας. Δεν έχουμε άλλες επιλογές: η πολιτική της απότομης δημοσιονομικής προσαρμογής - που έχει συμβάλει στην ύφεση και έχει εξαντλήσει τις αντοχές των πολιτών - έχει πλέον ισχνό δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Και φυσικά η εποχή που η οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό στον κοινοτικό προϋπολογισμό (από το 1995 ως το 2006 η Ελλάδα αντλούσε συστηματικά ποσοστά κοντά στο 3,5% του εγχώριου ΑΕΠ από την Ευρωπαϊκή Ενωση) ή στον άκρατο δανεισμό έχει περάσει ανεπιστρεπτί.  

Η μόνη επιλογή πάνω στο τραπέζι για τον υγιή μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας είναι να ξεπεράσουμε το χρεοκοπημένο κρατισμό και να αλλάξουμε παραγωγικό μοντέλο. Να γίνουμε ανταγωνιστικοί και να προσελκύσουμε ξένες επενδύσεις που θα φέρουν πλούτο και θέσεις εργασίας στη χώρα μας. Για να ανακτήσουμε τον ευρωπαϊκό μας βηματισμό, να ξεπεράσουμε τα κοινωνικά αδιέξοδα, να δώσουμε στην οικονομία μας την ώθηση που έχει ανάγκη.

Ο κ. Κώστας Αχ. Καραμανλής είναι στέλεχος ναυτιλιακών επιχειρήσεων και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Καραμανλής.

www.kourdistoportocali.com