Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Το φθινόπωρο έχει τη δική του... λίστα!

 Έτσι φτιαχνεται ο τραχανάς

Φθινοπώριασε και η μέρα όσο πάει λιγοστεύει. Κάθεσαι λοιπόν απορημένος και κοιτάς τη ντουλάπα. Τι να κάνω λες τώρα; Να τα βγάλω τα πουλόβερ; Να ξεκρεμάσω την καπαρτίνα ή το τρείν σκοτ; Μπααα, έξω κυριολεκτικά σκάει ο τζίτζικας!

Ανοίγεις το βράδυ την τηλεόραση, να δεις τι θα πει ο Αρναούτογλου. Ο Αρναούτογλου λέει τον πιο χορταστικό, αναλυτικό καιρό, απ' όλους τους καιρολόγους των καναλιών. Πόσο θάναι δηλαδή το βοριαδάκι στον Αχλαδόκαμπο, αν θα κουνιούνται οι βάρκες στο Πασαλιμάνι κι αν ο Βαρδάρης, θα ανασηκώνει τα τραπεζομάντηλα στα Λαδάδικα! Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες!


Παρακολουθείς λοιπόν επισταμένως τους χάρτες και τις προβλέψεις αλλά άκρη δεν βγάζεις. Παραμένεις με το φανελάκι, να γυροβολάς τα μεσημέρια στον κήπο ή το χωράφι, «ξεμπλέτσιοτος». Από την άλλη δίνουν και παίρνουν οι προβλέψεις των παλιών. των ξομάχων, των βοσκών, αυτών που κατέχουν τα ημερομήνια.
Από κει τα νέα είναι ενθαρυντικά. Θάχουμε, λέει, ήπιο χειμώνα. Καλόγνωμο. Οι λιακάδες θα συνεχιστούν μέχρι τα Χριστούγεννα. Εδώ σταυροκοπιέσαι και παρακαλάς. Αμήν Παναγία μου! Γιατί όπως λέει κι ο Σαββόπουλος:

Τούτο το Χειμώνα
άμα τον πηδήσουμε
για άλλα δέκα χρόνια 
καθαρίσαμε.

Με σύμμαχο λοιπόν τον καιρό το φθινόπωρο προχωράει ζωηρό και μερακλίδικο. Μάλιστα, μερακλίδικο. Γιατί ο τρύγος είναι σε εξέλιξη και οι αμπελουργοί φέτος είναι πολύ ευχαριστημένοι. Θάχουν καλή σοδειά και εξαιρετικό κρασί!
Τούτος ο ευλογημένος τόπος, όταν δεν τον απαξιώνεις, σε ανταμείβει πλουσιοπάροχα. Μπορεί οι πολιτικές εξελίξεις να είναι ρευστές. Τα οικονομικά μεγέθη ευμετάβλητα. Η γη όμως παραμένει σταθερή αξία. Μια ματιά να ρίξεις στα μανάβικα και τη λαϊκή της πόλης και δεν ξέρεις τι να πρωτοθαυμάσεις: Κονίτσες, καρπούζια, νεκταρίνια, αχλάδια, ρόδια, κάστανα, σταφύλια, όλα τα καλά. Άρωμα φθινοπώρου και καλοκαιριού μαζί.
Τέτοιες μέρες αν τύχει και διαβείς από τα Μεσόγεια, η μυρωδιά του μούστου είναι τόσο έντονη, που σε ζαλίζει ευχάριστα. Άσε μετά που οι γύρω φούρνοι μοσχοβολάνε από τα αφράτα μουστοκούλουρα και τις γλυκές με μπόλικο σουσάμι και κανέλλα μουσταλευριές.

Ένα ακόμα αγαπημένο έδεσμα του τόπου μας, έχει την τιμητική του αυτή την εποχή. Ο τραχανάς! Ο τραχανάς δεν είναι παίξε - γέλασε. Έθρεψε γενιές και γενιές σε περιόδους πολύ δυσκολότερες από αυτή που διανύουμε. 
Εποχές που θέριζε η πείνα και το κρύο. κι η κάθε μανούλα πάσχιζε με μια χούφτα τραχανά και λίγη κλούρα να κρατήσει την οικογένεια χορτάτη.
Η ετοιμασία του τραχανά αποτέλεσε, ειδικά για όσους ζούσαμε στα χωριά μας, μέρος των παιχνιδιών μας. 
Βοηθάγαμε τους μεγάλους να τον κόψουμε μπουκίτσες - μπουκίτσες, να τον τοποθετήσουμε πάνω σε καθαρά σεντόνια και να τον απλώσουμε σε τάβλες, τραπέζια και μπάσια. Ύστερα αναλαμβάναμε τη φύλαξη!
Με ύφος «σεκιούριτι» προσέχαμε μη τυχόν και πλησιάσει καμιά μύγα. Εξάλλου, κάθε τόσο έπρεπε να τον γυρίζουμε και από τις δυο πλευρές, για να ξεραθεί καλά. Κι ύστερα έρχονταν η ώρα για το τρίψιμο. Εδώ το έργο ήθελε δυνατά χέρια.
- Ετοιμάσου Παπακώστα, έλεγε η γιαγιά μου η Παπαδιά, στον παππού.
Κι ο Παπακώστας έβγαζε το ράσο, ανασήκωνε τα μανίκια κι έπιανε το «κρισάρ». Έτριβε ο άνθρωπος με τις ώρες. ενώ όλα εμείς τα παιδούλια τον παρακολουθούσαμε με θαυμασμό.

Είχαν τη γνώση οι παλιοί να επιβιώνουν. Όπως καλή ώρα, μια γνωστή μου θεία από τη Γκούρα των Τζουμέρκων. Η θεία Χρυσάνθη Γιαννοπούλου. Παλιό κόκαλο, ακαταπόνητο. Σβέλτη, με μάτια σπινθηροβόλα και χέρια ροζιασμένα.
Σ' όλες τις δεκαετίες της ζωής της, κανείς ποτέ δεν την είδε να κάθεται κι ούτε κανένας την άκουσε να παραπονιέται.
Την ξαναβρήκα λοιπόν ν' απλώνει τραχανά.
- Τι να κάνω μωρ' μάναμ', μου είπε. Μπορεί τώρα νάχουμε όλα τα καλά του Θεού, αλλά κείνα τα χρόνια. εγώ στο χωριό μονάχ'μ' με τρία κορίτσια κι ο άντρας μ' φευγάτος στη Γερμανία. με τον τραχανά τ' ανέθρεψα και τάστειλα σχολειό.

Στις μέρες μας βέβαια δεν απλώνουμε τραχανά, ούτε καλαμποκάλευρο. Απλώνουμε συνήθως τα πόδια μας νωχελικά στ' αναπαυτικά τραπεζοκαθίσματα των καφέ της πόλης. Μια βόλτα να κάνεις τα πρωινά, σε εργάσιμες πάντα ώρες και διαπιστώνεις, πως τα καφενεία είναι γεμάτα.
Στα τραπεζάκια αραδιασμένοι φρέντο, καπουτσίνοι κι εσπρεσάκια. Και τα κινητά με χάρη παρατεταγμένα δίπλα στα φλυτζάνια. κουδουνίζουν χαρούμενα. Πάρε με, να σε πάρω. Θα βγούμε τ' απόγευμα; Τι κανόνισες, τι δεν κανόνισες. γελάκια, ναζάκια, κλεφτές ματιές, κουτσομπολιό, λίγο ποδόσφαιρο.
Όλα κι όλα η κρίση - κρίση αλλά για κινητή τηλεφωνία, Νόβα, Κόνεξ και τα σχετικά, πάντα υπάρχουν χρήματα.

Εν τω μεταξύ, η επικαιρότητα παίζει σκληρό πόκερ με τα νεύρα μας. Η Ισπανία, που με τις αρμάδες της δέσποζε κάποτε σ' όλες τις θάλασσες και ήταν υπερδύναμη, ετοιμάζεται το Σαββατοκύριακο, να προσφύγει στο μηχανισμό διάσωσης. Η ανεργία στην Ελλάδα αγγίζει πια το 24,7%. Και η Λαγκάρντ είναι έτοιμη να πάρει ηρεμιστικά. με όσα συμβαίνουν με τη λίστα της.
Την έστειλε η γυναίκα αυτή τη λίστα στον τότε υπουργό, τον Γιωργάκη Παπακωνσταντίνου, μπας και ξεστραβωθούμε και τσακώσουμε κάνα μεγαλοκαρχαρία, από τους εκατοντάδες, που φοροδιαφεύγουν στο εξωτερικό. 
Ο Παπακωνσταντίνου την έριξε ανέμελα στο σακίδιό του και συνέχισε να παριστάνει τον υπουργό! Σιγά που θα τα χάλαγε αυτός -σοσιαλιστής όνομα και πράμα- με τα μεγάλα τζάκια. 
Μετά η λίστα έγινε τρένο. Πήγαινε από τον έναν στον άλλο. κι ο καθείς σφύριζε κλέφτικα και πέταγε το CD στον επόμενο. Μέχρι που μια μέρα έφτασε στον τελευταίο σταθμό, στου Μαξίμου.
- «Κουμπάρα μου, θέλεις να δεις τη μπάρα μου;» πρότεινε χαλαρά ο Βενιζέλος, για να σπάσει ο πάγος.
Μόνο που η λίστα δεν είναι πάγος. Είναι. παγόβουνο
Ορθώθηκε ενώπιόν μας, όπως στον Τιτανικό! Για να μας αποδείξει, ότι δεν βουλιάζουν μόνο τα πλοία. Βουλιάζουν και τα κράτη. 
Όταν εξουσιάζονται από άχρηστους, λαμόγια και απατεώνες.

Γράφει η ΤΖΕΝΝΥ Π. ΣΙΑΜΑΛΕΚΑ

www,proinoslogos.gr

1 σχόλιο:

Axιλλέας Ρίζος είπε...

Συμφωνώ με όλα,εγω θα πρόσθετα,οτι τα κράτη τα βουλιάζουν αυτοί που κρατάνε εκτός των άλλων και τις λίστες.Αυτοί ομως βουλιάζουν? ή μένουν ακόμη στην επιφάνεια?.Ας περιμένουμε λίγο ακόμη να δούμε τι θα γίνει.Αν θα έχουμε υπομονή δεν ξέρω.