Οι πολιτικοί χορηγοί του ΣΥΡΙΖΑ !...

Με τόσο ισχυρούς φίλους ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει παρά να ακολουθήσει τη σοφή κινέζικη παροιμία. «Περίμενε υπομονετικά στην όχθη του ποταμού μέχρι την ώρα που το ρεύμα θα κατεβάσει τα πτώματα των αντιπάλων σου».

Ποιοι είναι οι «ισχυροί φίλοι»; Αυτοί ακριβώς που δηλώνουν σφοδροί πολέμιοι. Η δογματική τρόικα, η οποία υπερσυνταγογραφεί πακέτα σκληρής λιτότητας χωρίς να δείχνει την αντίστοιχη επιμονή για βαθιές τομές στο κράτος. Παρά την ορθή διάγνωσή της ότι αυτό αποτελεί τη ρίζα της ελληνικής κακοδαιμονίας. Και παρά το γεγονός του διασυρμού της ως οικονομικού κομπογιαννίτη, χαρακτηρισμός που προκύπτει από την επιδείνωση υγείας της ελληνικής οικονομίας εξαιτίας της ατελέσφορης δίαιτας.

Η οικονομία χειμάζεται από βαθιά και παρατεταμένη ύφεση. Οι προβλέψεις για επιστροφή στην ανάπτυξη το δεύτερο εξάμηνο του 2012 έχουν διαψευσθεί παταγωδώς και η τρόικα χωρίς να απολογείται σε κανέναν, δίνει στον εαυτό της διετή παράταση χάριτος για δικαίωση των προφητειών της το δεύτερο εξάμηνο του 2014. Στο μεταξύ κάθε μήνα χάνουν τη δουλειά τους 30.000 άνθρωποι.

Την ίδια ώρα και εξαιτίας της βαθιάς ύφεσης το δημόσιο χρέος -παρά το PSI- εκτοξεύεται για το 2013 στο 179% ενός διαρκώς συρρικνούμενου ΑΕΠ, επαναφέροντας τη χώρα σε θέση ικέτη για ένα νέο haircut στα ομόλογα που διακρατούν ΕΚΤ και χώρες της Ευρωζώνης. Θα το κάνουν ή, όπως προειδοποιεί με συνέντευξή της η Μ. Ξαφά, μπορεί και να εγκαταλείψουν τη χώρα στην τύχη της, όσο στο μεταξύ θα σταθεροποιείται η περιφέρεια της Ευρωζώνης και θα οχυρώνεται η κεφαλαιακή επάρκεια των ευρωπαϊκών τραπεζών, ώστε να αντέξουν τις ζημίες που θα επέφεραν στα χαρτοφυλάκιά τους τα κρατικά ομόλογα ;

Ποιος διακινδυνεύει μια κατηγορηματική άρνηση ή κατάφαση σε αυτό το τρομώδες ερώτημα ; Μέγας συγχορηγός του ΣΥΡΙΖΑ οι αναξιόπιστες πολιτικές των εγχώριων καθεστωτικών δυνάμεων. Ολοφύρονται για τις ολοένα και μεγαλύτερες περικοπές επί δικαίους και αδίκους, αλλά τις διαπράττουν. Ενοχοποιούν τη φοροδιαφυγή αλλά στην πράξη την περιθάλπουν. Γιατί όχι άλλωστε ;

Υπάρχει πιο δοκιμασμένη λύση για τα έσοδα και την πάταξη της φοροδιαφυγής, από την πεπατημένη των νέων φόρων ή από τη διαιώνιση της κατ' ευφημισμόν «έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης» που δίκην τιμωρίας της εργασίας επιβάλλεται σε σκληρά εργαζομένους και στην πραγματικότητα αποτελεί τακτική εισφορά αλληλεγγύης στη φοροδιαφυγή;

Αλλά πώς να μη συμβούν όλα αυτά, όταν το φθαρμένο πολιτικό σύστημα αρνείται να «προδώσει» τη σχέση εμπιστοσύνης με το κράτος των συντεχνιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που συγκροτούν τη Μεγάλη Μάστιγα της φοροδιαφυγής ; Και να 'ταν μόνο η αδυναμία τους να ασκήσουν αποτελεσματικές πολιτικές. Δεν είναι σε θέση ούτε εαυτούς να διαφυλάξουν από κακόβουλες επιθέσεις -ας το δεχθούμε και αυτό- όπως συνέβη με την επίμαχη «λίστα Λαγκάρντ».

Στο τέλος ίσως, σίγουρα μάλλον, θα αποδειχθεί «άνθρακες ο θησαυρός» πλην, όμως, τα κάρβουνα της συγκάλυψης έχουν πάρει φωτιά σε ένα δικαίως καχύποπτο ακροατήριο. Αλήθεια, Τι συμβαίνει με τις άλλες λίστες; Πού βρίσκεται η περίφημη ιστορία απελευθέρωσης των «κλειστών» και κατ' ουσίαν προστατευόμενων επαγγελμάτων; Πόσες νέες άδειες φορτηγών εκδόθηκαν από τότε που «απελευθερώθηκε» το επάγγελμα; Ούτε μια είναι η απάντηση. Εφαρμόστηκε ποτέ το «διευρυμένο ωράριο» λειτουργίας των φαρμακείων; Ρητορική ερώτηση. Ποια ήταν η τύχη της εξαγγελίας για πώληση βρεφικού γάλατος από τα σούπερ μάρκετ; Ξίνισε. Όχι το γάλα, γιατί είναι σκόνη. Αλλά η δέσμευση που έγινε σκόνη.

Και, βέβαια, δεν μιλάμε για πρωτεύουσας σημασίας μεταρρυθμίσεις που μπορούν να καταστήσουν ανταγωνιστική την ελληνική οικονομία. Δεν μιλάμε για χτύπημα σε θηριώδη καρτέλ που έχουν αλυσοδέσει την αγορά. Και όμως. Εδώ χρειαζόταν η άτεγκτη στάση των τροϊκανών. Να «χάλασαν» άραγε και αυτοί από τις επισκέψεις -αρμένικες βίζιτες- στη χώρα; Ή, μήπως, διευκολύνουν εκ του πονηρού τη δική μας ολιγωρία ;

Με αυτά και με αυτά συμπληρώθηκαν οκτώ μήνες από το γκάστρωμα του δεύτερου Μνημονίου και καθυστερεί επικίνδυνα ο τοκετός. Ό,τι μπορούσε να αναζωογονήσει την ελληνική οικονομία. Η καταβολή της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ για να σταματήσει η πιστωτική ασφυξία και οι διαρθρωτικές αλλαγές στο κράτος. Συμβαίνει, δηλαδή ό,τι ακριβώς χρειάζεται για να δικαιώνονται οι πολιτικοί χιλιαστές για τη Δευτέρα Παρουσία στην ελληνική οικονομία.

Αν, ΤΩΡΑ, δεν ληφθούν μέτρα ανάπτυξης, αν ΤΩΡΑ, δεν δουν οι πολίτες απτά δείγματα αντιστροφής του κλίματος, ας μην ψάχνουν αύριο τη λίστα με τους άγνωστους μεγαλοκαταθέτες στο πολιτικό Χρηματιστήριο της Κουμουνδούρου. Είναι γνωστοί. Και πολλοί αυτοί οι οποίοι θα πουν «εγώ, πάντως, δεν ΣφΥΡΙΖΑ αδιάφορα».

Τριαντάφυλλος Δραβαλιάρης

www.logoplokies.blogspot.gr