Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Δόξα την κρίση


Το σκηνικό θυμίζει σαρκοφάγους θηρευτές που προσελκύουν τα θηράματα τους πετώντας τα τροφή. Για ορισμένο χρόνο έχεις φαγητό αλλά και περίσσεμα ώστε να εκπληρώσεις τις επίπλαστες ανάγκες που σου ποτίζουν συστηματικά στο μυαλό. Αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα λαμβάνει πολλές ονομασίες όπως ευμάρεια, ευημερία, ανάπτυξη κτλ.


Έπειτα οι μπουκιές που πετούν τ' αφεντικά όλο και λιγοστεύουν ώσπου δεν φτάνουν για όλους. Άλλοι πεθαίνουν της πείνας, άλλοι γίνονται αγρίμια για να γραπώσουν την ελάχιστη τροφή κι άλλοι απλώς ανοίγουν ταπεινωμένοι την παλάμη ελπίζοντας πως θα τους ρίξουν λίγα ψίχουλα. Όταν βέβαια φτάσουμε μπροστά στους θηρευτές τότε μόνο καταλαβαίνουμε ότι η τροφή ήταν δόλωμα. 

Θα αναρωτιέται κανείς γιατί να συμβαίνουν οικονομικές κρίσεις, γιατί ορισμένοι οίκοι αξιολόγησης να αποφασίζουν για το μέλλον των χωρών. Η οικονομική κρίση δεν είναι τίποτα άλλο απ' την πιο χυδαία και πραγματική έκφανση του καπιταλισμού. Σαφώς και δεν μπορεί να το αντιληφθεί όποιος συγκινείται ακούγοντας το δημοσιογράφο να λέει "όλοι μας βρισκόμαστε σε οικονομική στενότητα, όλοι βιώνουμε δυσκολίες". Ο εμπαιγμός έγκειται σ' αυτό το " όλοι ".

Όλοι μας εκτός κάποιων. Αυτοί οι κάποιοι τυχαίνει να είναι οι πιο ισχυροί, αυτοί οι κάποιοι τυχαίνει όχι μόνο να μη θίγονται από την κρίση αλλά και να πλουτίζουν συγχρόνως. Είναι οι θεμέλιοι λίθοι της οικονομίας καθώς απασχολούν μεγάλο εργατικό δυναμικό και η οικονομική τους συντριβή συνεπάγεται με συντριβή χιλιάδων. 

Ωστόσο οι χιλιάδες αυτές καθαυτές καμιά αξία δεν έχουν. Οι νόμοι της οικονομίας προστάζουν την απόλυση όσων χρειαστεί ή τη μείωση των μισθών τους ώστε να προστατευτεί ο μεγάλος εργοδότης, ο μεγάλος επιχειρηματίας γιατί με απλούστερα λόγια κρέμεσαι απ' τα κοτσάνια του. Δουλεύεις γι' αυτόν, κάνεις υποχωρήσεις κι αν το αποφασίσει ο ίδιος θυσιάζεσαι για χάρη της οικονομίας.

Όλος ο ζυγός της πίεσης γέρνει αποκλειστικά προς τη μεριά σου γιατί ας μην ξεχνιόμαστε, σημασία έχει να ορθοποδήσουν οι αγορές, εσύ συγκεκριμένα δεν έχεις άλλο ρόλο παρά αυτό του γραναζιού, κανείς δε νοιάζεται προσωπικά για σένα ούτε και για τα "αγαθά" που έχεις ανάγκη.

Περί οικονομίας ιδέα δεν έχω κι ούτε σκοπεύω ν' ασχοληθώ. Αηδιάζω ωστόσο όταν ακούω οικονομολόγους να μιλούν με παγερή φωνή για τα νέα μέτρα που πρέπει να ληφθούν θαρρείς και δεν θα έχουν εφαρμογή πάνω σ' ανθρώπους, θαρρείς πως ο άνθρωπος είναι δημιούργημα της οικονομίας κι όχι τ' αντίθετο.

Δεν αμφισβητώ τα μαθηματικά τους, είμαι σίγουρος μάλιστα πως αν οι προτάσεις τους εφαρμοστούν οι "αγορές" θα επιβιώσουν, για σένα φυσικά δεν μπορώ να εγγυηθώ τίποτα. 

Κι όλες αυτές τις μπαρούφες στις έγραψα για ένα σκοπό, για να καταλάβεις ή να θυμηθείς ότι μερικοί λένε δόξα την κρίση

Δόξα την κρίση θα μπορώ να πουλώ ληγμένα τρόφιμα νόμιμα.

Δόξα την κρίση θα υποθηκεύσω και θα ιδιοποιηθώ περιουσίες των πελατών μου σε εξευτελιστική τιμή.

Δόξα την κρίση θα μειώσω τους μισθούς και το εργατικό δυναμικό αλλά η ζήτηση θα αυξηθεί λόγω κατάρρευσης των μικρότερων επιχειρήσεων.

Δόξα την κρίση θα αγοράσω δέκα στρέμματα στην τιμή του ενός και σε μια νέα περίοδο "ανάπτυξης" θα θησαυρίσω πουλώντας τα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: