Η δικαιοσύνη του κυρίου υπουργού Εργασίας.

Αστραφτε και βρόνταγε ο υπουργός μπροστά στην κάμερα: «Eίναι δίκαιο;», αναρωτιόταν, «να παίρνει 500 ευρώ και κάτι ψιλά ο εργαζόμενος και να παίρνει ο άλλος σύνταξη 1.400 ευρώ και πάνω;».

Ρητορικά αναρωτιόταν ο άνθρωπος, διότι, ηλίου φαεινότερον, δίκαιο δεν είναι.

Αλλά μήπως είναι δίκαιο να παίρνει 500 και κάτι ψιλά ο εργαζόμενος και να παίρνει ο άνεργος επίδομα 200 παρά κάτι, αν παίρνει έστω και αυτά;

Κι εγώ ρητορικά αναρωτιέμαι, διότι ούτε αυτό είναι δίκαιο - ελπίζω να μη διαφωνεί κανείς: άλλωστε, το ποιος είναι εργαζόμενος και ποιος είναι άνεργος σήμερα το καθορίζει σε μεγάλο βαθμό η τύχη και όχι τα προσόντα. Τα κουτσοκαταφέρνει ο εργοδότης; Καλώς. Δεν τα καταφέρνει; Περάστε στην ουρά για τον ΟΑΕΔ.

Δεν τους κάνει πια η δουλειά τούς άντρες, το γιαπί το πηλοφόρι, το μυστρί - διότι δεν υπάρχει οικοδομή σε εξέλιξη, ούτε για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι...

Επομένως, όταν μιλάμε για περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ας μην αναρωτιόμαστε τι είναι «δίκαιο» και τι «άδικο».

Αν ψάχνουμε δικαιοσύνη, θα καταλήξουμε να λέμε ότι το σωστό θα είναι να μην παίρνει τίποτα κανείς.

Ούτε ένα ευρώ - διότι οτιδήποτε διαφορετικό θα ήταν άδικο για τις χιλιάδες των νέων που δεν βρίσκουν την πρώτη τους δουλειά και, άρα, δεν παίρνουν μία!

Λοιπόν, κύριε υπουργέ μου, μη βροντοφωνάζετε. Θα τα κόψετε που θα τα κόψετε, μην πάτε να το βγάλετε και μέτρο κοινωνικής δικαιοσύνης.

Και το κυριότερο, μη νομίζετε ότι θα συγκινηθεί κανείς με την επιχειρηματολογία αυτή: ο κοινωνικός αυτοματισμός δούλεψε τον πρώτο καιρό του Μνημονίου - ιδιωτικοί υπάλληλοι εναντίον δημοσίων, νέοι εναντίον παλιών και όλα τα σχετικά. 

Τώρα, πια, οι πάντες γνωρίζουν ότι όλοι είναι περικόψιμοι.

Και θέλουν δικαιοσύνη - αλλά από την... κανονική!

www.tanea.gr