Ευριπίδου ''Ιφιγένεια εν Αυλίδι'' στην Πρέβεζα, χθές Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012. Πλήθος κόσμου κατέκλυσε το Δημοτικό Κηποθέατρο.

Πλήθος κόσμου κατέκλυσε το δημοτικό κηποθέατρο Πρέβεζας την Παρασκευή 17/8/2012 όπου παίχθηκε στο κοινό της Πρέβεζας η παράσταση «Ευριπίδου Ιφιγένεια Εν Αυλίδι», μάλιστα ήταν τόσος πολύς ο κόσμος που στο κηποθέατρο, τοποθετήθηκαν επιπλέον πλαστικές καρέκλες για να μπορεί ο κόσμος να παρακολουθεί.

Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ εν Αυλίδι του Ευριπίδη, που σκηνοθέτησε ο Θέμης Μουμουλίδης σε μια παραγωγή της 5^ης ΕΠΟΧΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, σε συνεργασία με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας, αναδείχθηκε από τις πιο πετυχημένες παραστάσεις του φετινού καλοκαιριού και πλαισιωμένη από ένα θίασο εκλεκτών πρωταγωνιστών, σαφέστατα και κέρδισε τις εντυπώσεις. Πρόκειται για ένα από τα κορυφαία κείμενα της αρχαίας ελληνικής πραγματείας, είναι κείμενο βαθύτατα πολιτικό, ένα ειρωνικό και ταυτόχρονα τραγικό σχόλιο πάνω στο θέμα της πολιτικής σκοπιμότητας. Η Ιφιγένεια σύμβολο κάθε θυσίας, είναι το εξιλαστήριο θύμα των πολιτικών σκοπιμοτήτων κάθε εποχής. Η Ιφιγένεια δεν θυσιάζει μόνο τη ζωή της, αλλά κυρίως, θυσιάζει, την αθωότητα της καθώς καλείται σχεδόν ακαριαία, να συνειδητοποιήσει το ανελέητο του κόσμου αυτού. «Η παράσταση επιχειρεί μια σύγχρονη σκηνική ανάγνωση του κειμένου, μέσα σε ένα ποιητικό εικαστικό περιβάλλον, με την σύγχρονη μουσική επεξεργασία του Κ.Βήτα. Ένας πυροβολισμός. Σκοτάδι. Μια γυναίκα νεκρή. Κάπου κοντά σε μια παραλία. Ένα σύνολο γυναικών μάρτυρες του θανάτου, ανακρίνονται. Αυτοκτονία ή δολοφονία. Ο χορός αποκτά πρόσωπο, κάθε γυναίκα εκφράζεται διαφορετικά. Τα χορικά γίνονται το σημείο συνάντησης και αντιπαράθεσης με την ιστορία. Οι ήρωες αναζητούν καθένας τη δική του αλήθεια εκφράζοντας καθένας ένα διαφορετικό κόσμο, που αρνείται πεισματικά να συνυπάρξει με το αυτονόητο… Η έννοια της θυσίας αποκτά πολλαπλές διαστάσεις. Συγγενεύει με τη δολοφονία…» Η ιστορία… Η "Ιφιγένεια εν Αυλίδι", είναι το προτελευταίο έργο του Ευριπίδη. Πραγματεύεται τη θεϊκή βούληση της Άρτεμης να θυσιαστεί η Ιφιγένεια, κόρη του βασιλιά των Μυκηνών, Αγαμέμνονα, προκειμένου να φυσήξουν ούριοι άνεμοι και να κινήσει ο στόλος των Ελλήνων για την Τροία. Ο πόλεμος γίνεται αυτή τη φορά γιατί ο Πάρις έκλεψε την Ελένη σύζυγο του Μενέλαου, προσβάλλοντας έτσι την Ελλάδα. Ο στόλος των Ελλήνων περιμένει στην Αυλίδα να φυσήξουν οι άνεμοι… Η αρχική απόφαση του Αγαμέμνονα ν’ αποδεχτεί το χρησμό, μέσα σε μία κατάσταση σύγχυσης και πανικού και η ψευδής ανακοίνωσή του για γάμο της Ιφιγένειας με τον Αχιλλέα προκειμένου να οδηγηθεί η Ιφιγένεια στην Αυλίδα, σύντομα ανακαλείται από τον ίδιο. Ωστόσο τελικά, ο Αγαμέμνων, παρά τις ικεσίες της Κλυταιμνήστρας και της Ιφιγένειας, αποφασίζει τη θυσία. Η Ιφιγένεια, καλείται σε μια στιγμή να συνειδητοποιήσει την αμετάκλητη αλλαγή στη ζωή της. Αδύναμη και αηδιασμένη απέναντι στη βία του στρατεύματος, ανυπεράσπιστη, κι αθώα, αποφασίζει, με ένα λόγο ειρωνικό που φτάνει στα όρια του σαρκασμού, να θυσιαστεί οικειοθελώς. Η θυσία αποφασίζεται! Η εκστρατεία θα ξεκινήσει… Η ιστορία συνεχίζεται… Το ερώτημα παραμένει: Θυσία ή φόνος; Πρωταγωνίστησαν ΚΑΡΥΟΦΥΛΛΙΑ ΚΑΡΑΜΠΕΤΗ [Κλυταιμνήστρα], ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΑÏΝΑΣ [Αγαμέμνων] ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ [Ιφιγένεια], MHNAΣ ΧΑΤΖΗΣΑΒΒΑΣ [πρεσβύτης], ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΝΚΟΓΛΟΥ [Αχιλλέας], ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ [άγγελος], ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ [Μενέλαος], ΛΟΥΚΙΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΜΑΡΟΥΣΚΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΓΙΑΝΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΛΕΝΑ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑ, ΑΡΕΤΗ ΠΑΣΧΑΛΗ. Σε ρόλο κορυφαίας η ΡΙΤΑ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ.

Η ΤΟΜΗ ήταν εκεί και συνομίλησε με τους πρωταγωνιστές της παράστασης. Ξεκινήσαμε τις συνομιλίες μας με τον Γιάννη Στάνκογλου, από τον οποίον ζητήσαμε να σχολιάσει το πώς βιώνουν οι ηθοποιοί αυτή την παράταση κι αν η λέξη θυσία ταιριάζει και στην κατάσταση που βιώνουν σήμερα, οι έλληνες πολίτες. «Για την παράσταση, είμαστε σ’ αυτό το project εδώ και σχεδόν 4 μήνες. Ξεκινήσαμε με κάποιες παραστάσεις στην Αθήνα, γυρνάμε όλη την Ελλάδα, αυτό που βλέπω εγώ είναι μια ανταπόκριση του κοινού. Συνεργάζομαι πολύ όμορφα με τους ανθρώπους οι οποίοι είναι στην παράσταση και όσο για τη θυσία, η παράσταση δεν ξέρω αν μας λέει αν είναι μόνο θυσία ή είναι και δολοφονία. Είναι μια πρόταση που κάνει ο σκηνοθέτης ο Θέμης Μουμουλίδης και πιστεύω ότι αφήνει ένα ερωτηματικό στους θεατές. Φεύγοντας από εδώ να του απαντήσουν ή τέλος πάντων να ερωτηθούν και οι ίδιοι. Το κοινό της Πρέβεζας μας άρεσε πολύ και νομίζω ότι ήταν πλήρως εναρμονισμένο στην παράσταση.»

ο Στέλιος Μάινας στάθηκε και στον χώρο αλλά και στο αίτημα που θέτει χρόνια στο δήμο Πρέβεζας, για τη δημιουργία θεάτρου στην Πρέβεζα: «Κάντε ένα θέατρο, ο δήμος δεν έχει απλώς χώρο, για να το κάνει, αλλά χώρους. Εμάς μας στενοχωρεί όλους τους καλλιτέχνες, όταν ο χώρος δεν έχει τις προδιαγραφές για να δει την παράσταση, όπως πρέπει ο κόσμος. Γιατί ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει πάντα, ένα σεβασμό απέναντι στο κοινό. Όχι μόνο για το εισιτήριο που πληρώνει ο κόσμος, αλλά για να του παρέχεται άρτια η καλλιτεχνική υπόσταση του αντικειμένου που του δίνει. Δεν έχουμε πάντα την ίδια ευκαιρία, διαπιστώνουμε όμως για μία ακόμη φορά ότι η Ελλάδα έχει πολλούς χώρους, σύγχρονα φτιαγμένους, αλλά ακατάλληλους για αρχαίο δράμα. Σε αντίθεση με πριν από 2500 χρόνια θέατρα φτιαγμένα από τους προγόνους μας που ακόμα αντέχουν και είναι άψογα. Για την παράσταση όπως είδατε και μόνοι σας, αυτό το σύγχρονο αυτό το νεωτεριστικό που βάζει ο Θέμης Μουμουλίδης στην παράσταση. Αυτός ο εμπλουτισμός του κειμένου με την ποίηση του Ελύτη, του Ρίτσου και του Σεφέρη. Γεννά ένα διάλογο ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο, δεν ξέρω αν αυτό έγινε κατανοητό από το κοινό, νομίζω πως ναι. Προσπαθήσαμε να ομογενοποιήσουμε τα δύο αυτά κείμενα του Ευριπίδη με το νεώτερο και το σύγχρονο. Ευχαριστούμε πολύ.»

Στη συνέχεια συνομιλήσαμε με την Ιωάννα Παππά η οποία στάθηκε στον τρόπο με τον οποίο είναι δοσμένο το έργο από τον σκηνοθέτη Θέμη Μουμουλίδη, στα μηνύματα που περνά ο Ευριπίδης αλλά και στη συνύπαρξη των τριών κορυφαίων ποιητών Ελύτη, Σεφέρη, Ρίτσου στην παράσταση. Πάντα γλυκύτατη η Ιωάννα, αυτό που διαπιστώσαμε είναι ότι έχει πολύ καλές φίλες στην Πρέβεζα. Η Ιωάννα που συμπρωταγωνιστούσε στην ταινία ο χαμένος τα παίρνει όλα του Νίκου Νικολαίδη, με τον Γιάννη Αγγελάκα, στην αναφορά του ονόματος του Γιάννη και ότι είμαστε fan του, αναφώνησε: «Τέλεια». Στη συνέχεια συνομιλήσαμε με την Ιέρεια της τέχνης όπως μας αρέσει να αποκαλούμε την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη η οποία είναι υπέροχη ηθοποιός και υπέροχη γυναίκα. Τη ρωτήσαμε αν η λέξη θυσία του έργου, συμβαδίζει με τις θυσίες που κάνει ο ελληνικός λαός και έκανε έναν παραλληλισμό στα μηνύματα που περνά ο Ευριπίδης στο έργο του, με τα προβλήματα που βιώνει ο ελληνικός λαός, θέτοντας παράλληλα προβληματισμούς. Ήταν μια υπέροχη παράσταση, ενώ υπέροχες ήταν και οι ερμηνείες των καλλιτεχνών. 

Σπύρος Πλέουρας

www.tomistinenimerosi.gr