«Μουσουλμάνος μα την Παναγία.», μέχρι το τέλος.

Έναν άνθρωπο που με το παράδειγμά του έδειξε το δρόμο της αλληλεγγύης σε πολύ δυσκολότερους από τους σημερινούς καιρούς, που συνέδεσε την πορεία του με το σεβασμό σε όλες τις θρησκείες, αποχαιρέτησε την Τετάρτη το μεσημέρι η πόλη των Ιωαννίνων. Σε ηλικία 84 ετών έφυγε από τη ζωή ο Νιζαμουντίν Γαζαλή Μετκόβεη, γνωστός στην πόλη με το προσωνύμιο «Ζάμος», ο τελευταίος ίσως μουσουλμάνος Γιαννιώτης, μόνιμος κάτοικος της πόλης, που έχασε τη μάχη από τον καρκίνο.

Χθες το μεσημέρι στους πρόποδες του αλσυλλίου της πόλης, στο μουσουλμανικό νεκροταφείο οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία, συνοδευόμενος από τους λιγοστούς στενούς συγγενείς του, αλλά και από δεκάδες Γιαννιώτες φίλους του που είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν και να εντυπωσιαστούν από την ευγένεια, το πάθος του για το δίκαιο και την απλότητα που τον διέκρινε.

Με το θάνατο του «Ζάμου» έκλεισε ουσιαστικά ένα τεράστιο κεφάλαιο της παρουσίας των μουσουλμάνων Γιαννιωτών στην πόλη, στην αχλύ του μύθου και της ιστορίας, σε ένα πολυπολιτισμικό παρελθόν που δύσκολα συναντά κανείς αλλού, ανατρέχοντας στην ιστορία.

Η κηδεία έγινε με όλο το τυπικό της μουσουλμανικής θρησκείας σε μία ημέρα και ατμόσφαιρα μουντή για τον «Ζάμο» που άφησε μία μεγάλη κληρονομιά στην πόλη με το παράδειγμά του.

Τραγικές φιγούρες τα στενά συγγενικά του πρόσωπα, οι ανιψιές και κόρες του «Ζάμου» που παρέμειναν υπομονετικά στο πλάι του μέχρι την τελευταία στιγμή.

Αμέσως μετά την ταφή η ανιψιά και θετή του κόρη Λαλινούρ μετέφερε τις θερμές ευχαριστίες της οικογένειας προς όλους όσοι στάθηκαν στο πλευρό του πολυαγαπημένου τους προσώπου.

«Ευχαριστώ πολύ για όλα τους Γιαννιώτες που τον αγάπησαν με πολύ ευγένεια και σεβασμό. Ευχαριστώ όλους τους ανθρώπους για αυτό. Να είστε όλοι καλά. Δε θα φύγω ποτέ από τα Γιάννενα», τόνισε βουρκωμένη.

Για ένα κομμάτι της ιστορίας των Ιωαννίνων που χάθηκε έκανε λόγο ο νομικός Φίλιππος Πανταζής που εκφώνησε τον επικήδειο. Ιδιαίτερη αίσθηση έκανε η αναφορά του σε μία αγαπημένη φράση του εκλιπόντος, όταν τον ρωτούσαν για το θρήσκευμά του.

«Μουσουλμάνος μα την Παναγία έλεγες, και με τη φράση σου αυτή έστελνες το μήνυμα της συναδέλφωσης και της ανθρωπιάς, τον σεβασμό στο συνάνθρωπο», σημείωσε για προσθέσει λίγο αργότερα:

«Ο «Ζάμος» είναι ένα κομμάτι της ιστορίας της πόλης που τόσο αγάπησε. Μία πολυπολιτισμική πόλη, που ανέδειξε κορυφαίες φυσιογνωμίες στα γράμματα και τις τέχνες. Ένας γνήσιος Γιαννιώτης που σηματοδοτεί τον πιο ισχυρό σύνδεσμό μας με την ιστορία της πόλης. Όσοι τον γνωρίσαμε, αγαπάμε αυτήν την πόλη πραγματικά», τόνισε.

Παρόντες μεταξύ άλλων στην κηδεία ο περιφερειάρχης Αλ. Καχριμάνης, ο πρώην ΓΓΠΗ Π. Παπαδόπουλος, ο περιφερειακός σύμβουλος Γ. Παπαδημητρίου και πολλοί άλλοι.

«Αποχαιρετήσαμε σήμερα έναν Έλληνα πολίτη που ευεργέτησε πολλούς στη ζωή του, όπως επίσης και τον δήμο. Χάθηκε ένα κομμάτι της ιστορίας της πόλης και είναι λυπηρό», τόνισε ο κ. Παπαδόπουλος.

«Ο «Ζάμος» ήταν από τις πιο σοφές και αγαπητές φιγούρες της πόλης. Παρά την ταλαιπωρία και τα βάσανα απέκτησε τη σοφία του και είχε μία διαρκή διάθεση προσφοράς και στην πόλη και στο συνάνθρωπο. Ήρθαμε να τιμήσουμε τη μνήμη του και να αποτίσουμε ένα φόρο τιμής στο πολυεθνικό παρελθόν της πόλης, το παρόν και το μέλλον της. Μίας ανοιχτής πόλης που μπορεί να δέχεται τη διαφορά, τον πλούτο των διαφορετικών θρησκειών, τις διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις», τόνισε ο κ. Παπαδημητρίου.

Ζωή σαν παραμύθι.

Ο Νιζαμουντίν Μετκόβεη γεννήθηκε το 1927 και είχε δύο αδέλφια που έχουν φύγει από τη ζωή. Γνήσιος Γιαννιώτης, Έλληνας ιθαγενής από Έλληνες γονείς έζησε σε μία πόλη που αναδυόταν από παντού το μεθυστικό και μαγευτικό άρωμα της διαφορετικότητας των θρησκειών, των συνηθειών, των παραδόσεων και των ραγδαίων ιστορικών αλλαγών. Οι πρόγονοί του εξαιρέθηκαν από την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά τη Συνθήκη της Λοζάννης γιατί εκτιμήθηκαν όσα είχαν προσφέρει στην πόλη, ειδικά την περίοδο των τελευταίων ετών πριν την απελευθέρωσή της το 1913. Μετά τη λήξη του πολέμου έφυγε για την Αλβανία, όπου το καθεστώς Χότζα τον φυλάκισε, τον βασάνισε ενώ δούλεψε και σε καταναγκαστικά έργα. Το 1964 επέστρεψε στην Ελλάδα και στα Ιωάννινα και για πολλά χρόνια έδωσε έναν τιτάνιο αγώνα για να αποκαταστήσει το όνομα της οικογένειάς του, αλλά και να περισώσει την περιουσία της, πράγμα που τελικά κατάφερε. Διέθετε μεγάλη ακίνητη περιουσία και έχει δωρίσει μερικά από τα ακίνητα στο δήμο Ιωαννιτών και συγκεκριμένα στο παραλίμνιο και στην συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Πουτέτση.

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ από την Ελευθερία.

www.thesprotia.gr