Eu
Τα τελευταία στοιχεία της Eurostat για την ανεργία στις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την ευρωζώνη είναι εύγλωττα: 22,7 εκατ. άνεργοι στην ΕΕ εκ των οποίων 15,7 εκατ. στην ευρωζώνη και 3,1 εκατ. νέοι άνεργοι κάτω των 25 ετών.
Εκτός από τα δημοσιονομικά προβλήματα οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν καταφέρει να καταπολεμήσουν το πιο «καυτό» πρόβλημα που ξεπερνά τα όρια της οικονομικής πολιτικής, την ανεργία. Ακόμα χειρότερα, οι λύσεις που προτείνονται από τους κοινοτικούς αξιωματούχους και την ΕΚΤ και εφαρμόζονται από τις κυβερνήσεις προκειμένου να περιοριστούν τα ελλείμματα και τα χρέη, αυξάνουν τον αριθμό όσων μένουν εκτός αγοράς εργασίας για μήνες ή για χρόνια.
Διότι ο μέσος όρος της ανεργίας στην ευρωζώνη μπορεί να έχει «κολλήσει» στο 10% όμως το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου διευρύνεται διαρκώς.
Η συνολική εικόνα της απασχόλησης στην Ευρώπη μοιάζει με κλεψύδρα: όσο μειώνεται ο αριθμός των ανέργων στις αποκαλούμενες ανταγωνιστικές οικονομίες όπως η Γερμανία, η Δανία και η Ολλανδία, τόσο αυξάνεται στις χώρες όπου εφαρμόζονται οι πολιτικές που εντέλλεται η ΕΕ και το ΔΝΤ (με ή χωρίς «μνημόνια») όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Ελλάδα.
Στην Αυστρία η ανεργία αγγίζει τα όρια της «κινητικότητας των εργαζομένων» καθώς δεν ξεπερνά το 3,7%. Στη Γερμανία το αντίστοιχο ποσοστό έφτασε τον Ιούλιο το 6,1% καταγράφοντας σταθερή μείωση σε ετήσια βάση.
Στον αντίποδα η Ισπανία (όπου εφαρμόζονται ευρύτατατα οι «ελαστικές μορφές απασχόλησης») βρίσκεται στην πιο δεινή θέση μεταξύ των εταίρων της. Το συνολικό ποσοστό έφτασε τον ίδιο μήνα το 21,2% παρά την συγκυριακή βελτίωση λόγω της αύξησης της τουριστικής κίνησης.
Όμως οι Ισπανοί κατέχουν και ένα δεύτερο ρεκόρ καθώς το ποσοστό των ανέργων ηλικίας κάτω των 25 ετών διαμορφώνεται στο (ασύλληπτο) 46,2%. Συγκριτικά με αυτά τα στοιχεία, τα ποσοστά Ιρλανδίας και Ελλάδας -που πλησιάζουν το 15%- φαντάζουν μηδαμινά.
Η αδυναμία αντιμετώπισης του προβλήματος αντικατοπτρίζεται και στη διαγραφόμενη όξυνση σε ισχυρότερες οικονομίες της ευρωζώνης με ευρύ δίκτυο κοινωνικών παροχών όπως η Γαλλία. Σύμφωνα και με τα στοιχεία της γαλλικής στατιστικής υπηρεσίας (Insee) το γενικό ποσοστό συμβαδίζει με το μέσο όρο της ευρωζώνης (9,9%) όμως οι άνεργοι κάτω των 25 ετών ξεπερνούν το 23% και τον αντίστοιχο μέσο όρο της ευρωζώνης (20,5%).
Παρόμοια εικόνα διαγράφεται και στη γειτονική Ιταλία με τους ανέργους κάτω των 35 ετών να αγγίζουν το 1,1 εκατ. άτομα και το ποσοστό άνω του 27%. Προς το παρόν το συνολικό ποσοστό των μη απασχολούμενων παραμένει σε μονοψήφια ποσοστά (8%).
Ωστόσο σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση μόλις οι μισοί από τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας ευελπιστούν ότι θα βρουν μια θέση πλήρους απασχόλησης και αξιοπρεπούς αμοιβής. Υπό το δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας, οι υπόλοιποι Ιταλοί (και όχι μόνο) αρκούνται στην ελπίδα μιας οποιασδήποτε θέσης εργασίας.
Τα τελευταία στοιχεία της Eurostat για την ανεργία στις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την ευρωζώνη είναι εύγλωττα: 22,7 εκατ. άνεργοι στην ΕΕ εκ των οποίων 15,7 εκατ. στην ευρωζώνη και 3,1 εκατ. νέοι άνεργοι κάτω των 25 ετών.
Εκτός από τα δημοσιονομικά προβλήματα οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν καταφέρει να καταπολεμήσουν το πιο «καυτό» πρόβλημα που ξεπερνά τα όρια της οικονομικής πολιτικής, την ανεργία. Ακόμα χειρότερα, οι λύσεις που προτείνονται από τους κοινοτικούς αξιωματούχους και την ΕΚΤ και εφαρμόζονται από τις κυβερνήσεις προκειμένου να περιοριστούν τα ελλείμματα και τα χρέη, αυξάνουν τον αριθμό όσων μένουν εκτός αγοράς εργασίας για μήνες ή για χρόνια.
Διότι ο μέσος όρος της ανεργίας στην ευρωζώνη μπορεί να έχει «κολλήσει» στο 10% όμως το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου διευρύνεται διαρκώς.
Η συνολική εικόνα της απασχόλησης στην Ευρώπη μοιάζει με κλεψύδρα: όσο μειώνεται ο αριθμός των ανέργων στις αποκαλούμενες ανταγωνιστικές οικονομίες όπως η Γερμανία, η Δανία και η Ολλανδία, τόσο αυξάνεται στις χώρες όπου εφαρμόζονται οι πολιτικές που εντέλλεται η ΕΕ και το ΔΝΤ (με ή χωρίς «μνημόνια») όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Ελλάδα.
Στην Αυστρία η ανεργία αγγίζει τα όρια της «κινητικότητας των εργαζομένων» καθώς δεν ξεπερνά το 3,7%. Στη Γερμανία το αντίστοιχο ποσοστό έφτασε τον Ιούλιο το 6,1% καταγράφοντας σταθερή μείωση σε ετήσια βάση.
Στον αντίποδα η Ισπανία (όπου εφαρμόζονται ευρύτατατα οι «ελαστικές μορφές απασχόλησης») βρίσκεται στην πιο δεινή θέση μεταξύ των εταίρων της. Το συνολικό ποσοστό έφτασε τον ίδιο μήνα το 21,2% παρά την συγκυριακή βελτίωση λόγω της αύξησης της τουριστικής κίνησης.
Όμως οι Ισπανοί κατέχουν και ένα δεύτερο ρεκόρ καθώς το ποσοστό των ανέργων ηλικίας κάτω των 25 ετών διαμορφώνεται στο (ασύλληπτο) 46,2%. Συγκριτικά με αυτά τα στοιχεία, τα ποσοστά Ιρλανδίας και Ελλάδας -που πλησιάζουν το 15%- φαντάζουν μηδαμινά.
Η αδυναμία αντιμετώπισης του προβλήματος αντικατοπτρίζεται και στη διαγραφόμενη όξυνση σε ισχυρότερες οικονομίες της ευρωζώνης με ευρύ δίκτυο κοινωνικών παροχών όπως η Γαλλία. Σύμφωνα και με τα στοιχεία της γαλλικής στατιστικής υπηρεσίας (Insee) το γενικό ποσοστό συμβαδίζει με το μέσο όρο της ευρωζώνης (9,9%) όμως οι άνεργοι κάτω των 25 ετών ξεπερνούν το 23% και τον αντίστοιχο μέσο όρο της ευρωζώνης (20,5%).
Παρόμοια εικόνα διαγράφεται και στη γειτονική Ιταλία με τους ανέργους κάτω των 35 ετών να αγγίζουν το 1,1 εκατ. άτομα και το ποσοστό άνω του 27%. Προς το παρόν το συνολικό ποσοστό των μη απασχολούμενων παραμένει σε μονοψήφια ποσοστά (8%).
Ωστόσο σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση μόλις οι μισοί από τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας ευελπιστούν ότι θα βρουν μια θέση πλήρους απασχόλησης και αξιοπρεπούς αμοιβής. Υπό το δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας, οι υπόλοιποι Ιταλοί (και όχι μόνο) αρκούνται στην ελπίδα μιας οποιασδήποτε θέσης εργασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου