Ηλιοχώρι (Ντομπρίνοβο) Ζαγορίου. Απολαύστε τα video

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όλα τα παρακάτω στοιχεία τα έχουμε συλλέξει από το διαδίκτυο( site, blog, You tube, facebook, βικιπαίδεια). Εάν σε μερικά από αυτά κάποιος έχει πνευματικά δικαιώματα και δεν επιθυμεί να δημοσιευτούν ας μας τηλεφωνήσει στο 6977266641

Χριστόφορος Ευθυμίου

Απολαύστε τα video

Ηλιοχώρι

Το Ντομπρίνοβο (Ηλιοχώρι) είναι ένα από τα Βλαχοχώρια του Ζαγορίου και διοικητικά ανήκει στον Δήμο Τύμφης.

Βρίσκεται 70 περίπου χιλιόμετρα βορειοανατολικά των Ιωαννίνων, στις πλαγιές του όρους Τύμφη, με υψόμετρο περίπου 900μ.  μέσα στην καταπράσινη φύση. Το πότε ακριβώς κτίσθηκε το χωριό μας, δεν μπορεί να προσδιορισθεί.

Από ευρήματα και προφορικές μαρτυρίες φαίνεται ότι είναι δημιούργημα της συνένωσης πολλών μικρών συνοικισμών που προυπήρχαν στην περιοχή. Οι γύρω τοποθεσίες των «Ρασιανών», «Λιποχωρίου», «Κουκουρούντζου», «Σούρη» και πολλές άλλες περιοχές, ήταν αρχικά τα σημεία που πρωτοκατοικήθηκαν.Δεν είναι δυνατόν να εξακριβωθεί το πότε συνέβη αυτό αν και τα ευρήματα στην περιοχή, μας πάνε πολύ παλιά πίσω, σε χρόνους προελληνικούς όπως μαρτυρούν άλλωστε και τα λείψανα πελασγικών κτισμάτων στην θέση «Ρασιανιά».Για διαφόρους λόγους (π.χ. εξαιτίας της έλλειψης πόσιμου νερού σε ορισμένα μέρη) οι κάτοικοι αυτών των περιοχών σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην σημερινή τοποθεσία του χωριού.

Γνωρίζουμε πάντως ότι στα μέσα του 14ου αιώνα στο χωριό μας κτίζεται το μοναστήρι της Παναγίας, από Κρητικούς μοναχούς. Το 1431, όπως αναφέρει ο Βρυσοχωρίτης δάσκαλος Νικόλαος Εξάρχος στο βιβλίο του «Το Ντομπίνοβο», η Τουρκική καταγραφή καταχωρεί στα μητρώα της το χωριό μας ως κόμη με 1180 κατοίκους.

Και στους επόμενους αιώνες το Νομπρίνοβο βρίσκεται σε ανάλογη άνθηση. Χαρακτηριστικό της σπουδαίας κοινωνικής οργάνωσης που υπήρχε στο χωριό μας εκείνη την εποχή, είναι ένα έγγραφο που ανέφερε την συμφωνία του χωριού με έναν γιατρό από τις Πάδες. Σύμφωνα με αυτό το συμφωνητικό το χωριό (που αναφερόταν ως κόμη) θα κατέβαλε μίσθωμα για έναν χρόνο στον γιατρό ώστε να παρέχει στους κατοίκους του δωρεάν περίθαλψη. Η φαρμακευτική αγωγή θα χρεώνονταν στους ίδιους τους κατοίκους. Το έγγραφο αυτό συντάχθηκε το 1616 και υπήρχε σύμφωνα με μαρτυρίες συχωριανών μας ως το 1943, όταν οι Ναζί έκαψαν το χωριό μας.

Στο διάστημα του μεσοπολέμου στο χωριό η κατάσταση γίνεται πολύ δύσκολη και πολλοί συχωριανοί μας ξενιτεύονται. Το χωριό αρχίζει να συρρικνώνεται για τα καλά και το 1940 αριθμεί μόλις 132 κατοίκους.

Λίγο πιο νωρίς, το 1927, «αποφασίζετε» η αλλαγή του ονόματος.Το Ντομπρίνοβο γίνεται πλέον Ηλιοχώρι .

Ο επερχόμενος δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος και η Γερμανική κατοχή δίνουν ακόμη ένα κτύπημα στο δοκιμαζόμενο χωριό μας. Στις 18 Οκτωβρίου του 1943 οι Γερμανοί καίνε όλα τα χωριά της περιοχής μας και φυσικά και το Ηλιοχώρι.

Η τεράστια καταστροφή για το χωριό μας όμως δεν είναι μόνο οικονομική. Σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες τόσο στην κοινότητα όσο και σε σπίτια ιδιωτών υπήρχε συγκεντρωμένο σπουδαίο ιστορικό υλικό που δυστυχώς δεν μπόρεσε να διασωθεί. Έγγραφα, θρησκευτικά και ιστορικά κειμήλια αιώνων καταστρέφονται σε μια μέρα από την ναζιστική θηριωδία

Ο εμφύλιος πόλεμος  που ακολουθεί χειροτερεύει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Πολλοί συχωριανοί μας φεύγουν ως πολιτικοί πρόσφυγες από την πατρίδα τους και άλλοι ακολουθούν το «ρεύμα της εποχής», την αστυφιλία. 

Άλλωστε το χωριό δεν έχει τίποτα να τους προσφέρει, τα πάντα τα προηγούμενα χρόνια καταστράφηκαν και όσα λίγα απέμειναν (κυρίως οικόσιτα ζώα), το καλοκαίρι του 1949 δημεύονται από τον Ελληνικό Στρατό!!

 Έτσι το 1951 στο χωριό καταγράφονται μόλις 52 κάτοικοι και είκοσι χρόνια αργότερα 49!! Μέσα σε εκατό χρόνια οι 1200 κάτοικοι του Ντομπρίνοβου έγιναν 49 και το χωριό ερημώνει.

Ο 21ος αιώνας άρχισε με ακόμη πιο ανησυχητικά μηνύματα αφού η επίσημη καταγραφή του 2001 βρίσκει το Ηλιοχώρι να αριθμεί μόλις 40 κατοίκους.

Ιστορία  της Κοινότητας μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο

Στις αρχές του 1950 ζούσαν στο Ηλιοχώρι 50 περίπου κάτοικοι.Ασχολούνταν με την γεωργία,κτηνοτροφία και τα δασικά προ'ι'όντα.Η ζωή βέβαια στο χωριό ήταν δύσκολη,η συγκοινωνία δεν είχε ολοκληρωθεί,καθώς επίσης δεν υπήρχε ύδρευση και ηλεκτρικό ρεύμα.Ιδρύθηκε τότε ο σύνδεσμος κοινοτήτων, των οποίων αποτελούσαν οι κοινότητες: Τσεπέλοβο,Σκαμνέλη, Ηλιοχώρι,Βρυσοχώρι και Λάιστα.Ο βασικός σκοπός του συνδέσμου των οποίων αποτελούσαν οι παραπάνω λεγόμενες δασοκτήμενες κοινότητες ήταν η συγκοινωνιακή σύνδεσή τους με τα Γιάννενα.΄Ετσι με ιδίους πόρους προχώρησαν και υλοποίησαν τον σκοπό τους στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1950.Πρόεδροι τοτε των παραπάνω κοινοτήτων ήταν οι :Βλαχόπουλος του Τσεπελόβου , Τζιάσιος του Σκαμνελίου , Γεώργιος Μπούλτης του Ηλιοχωρίου , Νότης του Βρυσοχωρίου και Τζίμας της Λάιστας . Στο Ηλιοχωρι μεγάλο ηταν το πρόβλημα με την ύδρευση.Υπήρχαν τότε τρείςβρύσες στο χωριό,μία στο μεσοχωρι κάτω απο τον πλάτανο,μία στη θέση πισιώτη και μία στην παναγία.Υπήρχε και ένα μόνο πηγάδι στο σπίτι του τότε προέδρου της κοινότητας Γεωργίου Μπούλτη.Με την υπάρχουσα αυτή κατάσταση ο τότε πρόεδρος της κοινότητας προχώρησε στην υλοποίηση του μεγαλόπνοου έργου της ύδρευσης του χωριού απο την θέση Γιστέρα που βρίσκεται στις παρυφές της Τύμφης. Το έργο αυτό στοίχησε την εποχή εκείνη περίπου 1.500.000 δρχ. χρήματα της κοινότητας, ποσό πολύ μεγάλο για την εποχή εκείνη.Το έργο αυτό ηταν πρωτοποριακό όχι μόνον για το Ζαγόρι αλλα μπορούμε να πούμε για όλα τα χωριά της Ηπείρου γενικότερα.Έτσι μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 50 όλα τα σπίτια του χωριού απέκτησαν το πολυτιμότερο αγαθό που είναι η ύδρευση.Άλλα μεγάλα έργα που έγιναν την δεκαετία του 50 (στα 8 χρόνια προεδρίας του Γεωργίου Μπούλτη ), ηταν στο κέντρο του χωριού η ανέγερση κτιρίου γιά την στέγαση του Δημοτικού Σχολείου και του Κοινοτικού Γραφείου,η ανακατασκευή της εκκλησίιας του Αγίου Νικολάου η οποία ειχε καταρεύσει απο σεισμό καθώς και η γέφυρα Πέτσιου.Να σημειωθεί εδώ ότι η κατασκευή των παραπάνω έργων εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολη, αυτοκινητόδρομοι δεν υπήρχαν παρά μόνον μονοπάτια και η μεταφορά γίνονταν μόνον με μουλάρια. Απο το 1959 έως το 1990 διετέλεσαν πρόεδροι της κοινότητας κατα σειρά οι: Κων/νος Πολύζος,Δημήτριος Πολύζος(ο μακροβιότερος πρόεδρος με θητεία 17 ετών περίπου),Στέργιος Τσούλης(κατα την διάρκεια της δικτατορίας) και Ιωάννης Κοντογάννης. Στο χρονικό αυτό διάστημα των 30 ετών περίπου τα βασικότερα έργα που έγιναν ήταν το έργο της άρδευσης του χωριού απο τον κρυοπόταμο,η κασκευή του δημόσιου δρόμου 50 μέτρα παρακάτω στις παρυφές του χωριού,και η διαμόρφωση του χώρου της κεντρικής πλατείας.Το 1991 πρόεδρος της κοινότητας ανέλαβε ο Στέργιος Μπούλτης.Την εποχή εκείνη η εθνική οδός ηταν ασφαλτοστρωμένη μέχρι την τοποθεσία κουτσιανάδες η οποία βρίσκεται στο μέσον περίπου μεταξύ Σκαμνελίου και Γυφτοκάμπου.Με ενέργειές του εξασφαλίστικε πίστωση 80.000.000 δρχ απο το πρόγραμμα ΕΑΠΤΑ και η κοινότητα Ηλιοχωρίου ανέλαβε φορέας υλοποίησης του έργου με την συνδρομή και των κοινοτήτων Βρυσοχωρίου και Λάιστας(πρόεδροι των κοινοτήτων αυτών οι Δημήτριος Μπάρκας και Δημήτριος Γρίβας αντίστοιχα). Με την πίστωση αυτή η εθνική οδός ασφαλτοστρώθηκε μέχρι τόν Γυφτόκαμπο περίπου.Στη συνέχεια οι τότε πρόεδροι των κοινοτήτων Ηλιοχωρίου και Βρυσοχωρίου Στέργιος Μπούλτης και Δημήτριος Μπάρκας αντίστοιχα, μετέβησαν δύο φορές στην Αθήνα με δικάτους έξοδα, για να συναντήσουν τον τότε γενικό γραμματέα δημοσίων έργων κ.Ιωάννη Γκαράνη(του οποίου η καταγωγή είναι απο το Ηλιοχώρι και Βρυσοχώρι) και τον παρακάλεσαν να μεριμνήσει για την συνέχιση της ασφαλτόστρωσης μέχρι το Βρυσοχώρι.Πράγματι ο παραπάνω φιλόπατρις χωριανός μας και εντός σύντομου χρονικού διαστήματος προχώρησε στις απαραίτητες ενέργειες για την εξασφάλιση της απαραίτητης πίστωσης,την δημοπράτηση και στο τέλος κατασκευής του παραπάνω έργου. Τον ευχαριστούμε για μια ακόμη φορά και δια μέσου της παρούσης στήλης.Ενα άλλο πρόβλημα που υπήρχε την εποχή εκείνη,ηταν το θέμα της ύδρευσης.Το όλο δίκτυο ήταν πεπαλαιωμένο και ειδικά το εξωτερικό το οποίο ηταν κατασκευασμένο απο αμιαντοσιμεντοσωλήνες υλικό καρκινογόνο και τελείως ακατάλληλο για τα σημερινά δεδομένα.Μετά απο παρεμβάσεις και συνεχείς ενοχλήσεις του τότε προέδρου Στέργιου Μπούλτη στους τότε υπηρεσιακούς παράγοντες και στην τότε Νομάρχη κ. Κοκκίνου εξασφαλίστηκε η αναγκαία πίστωση για την αντικατάσταση του εξωτερικού και εσωτερικού δικτύου.Να σημειωθεί ότι τα οικονομικά της κοινότητας την εποχή εκείνη ήταν πολύ άσχημα,τα δε έξοδα ήταν πολύ περισότερα απο τα έσοδα.Για τον προγραμματισμό και υλοποίηση οποιουδήποτε έργου εφόσον η κοινότητα δεν ειχε δικούς της πόρους θα έπρεπε να τους αναζητήσει απο την πολιτεία.Έτσι μετά απο τρείς φορές μετάβασή του στην Αθήνα (με δικάτου έξοδα),εξασφάλισε τις απαραίτητες πιστώσεις για την ανακατασκευή της κεντρικής πλατείας, την στεγανοποίηση του πρώην δημοτικού σχολείου και την κατασκευή της αίθουσας του πρώην κοινοτικού γραφείου (όπου σήμερα στεγάζεται το καφενείο).Την τελευταία τετραετία 1995-1998 τελευτέος πρόεδρος της κοινότητος διετέλεσε ο Αθανάσιος Πολύζος.  .Στην συνέχεια με την κατάργηση των κοινοτήτων η κοινότητα Ηλιοχωρίου εντάχθηκε στον Δήμο Τύμφης .Την περίοδο αυτή επι δημαρχίας Γεωργίου Σουκουβέλου και προέδρου τοπικού συμβουλίου Χαράλαμπου Νάσκα έγινε ο δρόμος απο το δημόσιο δρόμο μέχρι την κεντρική πλατεία με γκαλτερίμι και το μονοπάτι απο την κάτω πλατεία(μεσοχώρι) μέχρι τους καταρράκτες.

Το Ηλιοχώρι,  είναι ένα φως, ένας φάρος ελευθερίας. Το Ηλιοχώρι (γνωστό στο παρελθόν ως Ντομπρίνοβο) είναι ένα από τα όμορφα χωριά του Ζαγορίου (που στα σλαβικά σημαίνει "το μέρος πίσω από τα βουνά"), μέρος του Δήμου Ζαγορίου. Το χωριό βρίσκεται περίπου 71 χλμ βορειοδυτικά των Ιωαννίνων και σε υψόμετρο 1000 μέτρα, στα βουνά της Τύμφης. Τριγυρισμένο από δάση βελανιδιάς και πανύψηλων πεύκων. Η γύρω περιοχή διαρρέεται από πολλά ποτάμια που κυλάνε προς τις πεδιάδες, με χαρακτηριστικές τοξοτές γέφυρες. Από το Ηλιοχώρι έχει κανείς μια εντυπωσιακή θέα προς την Τύμφη. Το Ηλιοχώρι είναι ένα από τα χαρακτηριστικά χωριά της περιοχής, του οποίου τα σπίτια είναι φτιαγμένα από πέτρα, με στενά και ψηλά παράθυρα, ξύλινα μπαλκόνια και στέγες από πλάκα. Συνήθως τα σπίτια περιβάλλονται από μια αυλή στην οποία οδηγεί μια μεγάλη αψιδωτή είσοδος, καλυμμένη επίσης από πλάκες. Η περιοχή προσφέρεται για διάφορες δραστηριότητες: πεζοπορίες, διαδρομές στο δάσος, ποδηλασία, εκδρομές στους καταρράκτες και στην κοιλάδα του Κρυοποτάμου. Σε αυτά τα μέρη, η ορθόδοξη πίστη είναι έντονη, όπως μαρτυρείται από την ύπαρξη πολλών εκκλησιών, χτισμένων εκεί που οι ερημίτες αποσύρονταν για να προσευχηθούν. Λίγα χιλιόμετρα πριν το Ηλιοχώρι υπάρχει το "χωριό των Βλάχων" που προσελκύει κάθε χρόνο πολλούς επισκέπτες από την Ελλάδα και όλον τον κόσμο.

Το Ηλιοχώρι είναι κοντά στον Εθνικό Δρυμό της Πίνδου όπου ζει η προστατευόμενη από το WWF καφετιά αρκούδα.

Οι κάτοικοι του Ηλιοχωρίου, οι Ηλιοχωρίτες, φημίζονται για τη φιλοξενία τους, πάντα πρόθυμοι να προσφέρουν την άνεση και τις νοστιμιές του τόπου τους. Οι Ηλοχωρίτες φημίζονται επίσης για την εκλεκτή και υγιεινή τους κουζίνα, όπως οι περίφημες πίτες με χόρτα, κολοκύθια, φέτα και αυγά, κλπ. 

Πολιτιστικός Σύλλογος Ηλιοχωρίου

Ο Πολιτιστικός σύλλογος Ηλιοχωρίου ιδρύθηκε τό 1982 με πρωτοβουλία των τότε νέων του χωριού που ζούσαν στα Γιάννενα.Πρωτεργάτες αυτής της κίνησης ήταν οι Σταύρος Τρίγκης,Νίκος Παπανικολάου,Ηλίας Παπανικολάου,Αντώνιος Μπούλτης,Κων/νος Πολύζος,Ηλίας Γιαννακός,Λάμπρος Γιαννακός και Στέργιος Μπούλτης. (Αν κάποιος δεν αναφέρεται στην παρούσα στήλη ζητούμε  συγνώμη ). Επίσης μεγάλη ήταν η συνδρομή των νέων που ζούσαν στο χωριό όπως των χαράλαμπου Νάσκα,Νικολάου Νασιώκα,Γεωργίου Τριανταφύλλου και Μιχαήλ Κοντογιάννη, αλλά και όλων γενικά των κατοίκων του Χωριού. Μεγάλη ήταν η συνεισφορά του πολιτιστικού συλλόγου των Αθηνών ο οποίος ειχε προηγηθεί , στην συνέχεια αυτοκαταργήθηκε και απορροφήθηκε  απο αυτόν των Ιωαννίνων.  Το πρώτο Διοικητικό συμβούλιο που συγκροτήθηκε σε σώμα απαρτίζονταν απο τους:Δημήτριο Καπετάνιο πρόεδρο,Στέργιο Μπούλτη αντ/δρο,Ηλία Παπανικολάου γεν.γραμματέα,Λάμπρο Γιαννακό ταμία και Νικόλαο Κονοσπύρη σύμβουλο.Μετά απο ένα σύντομο χρονικό διάστημα στην προεδρία του συλλόγου(πέντε-έξη μηνών ) ο Δημήτριος Καπετάνιος παραιτήθηκε και πρόεδρος του συλλόγου ανέλαβε ο Στέργιος Μπούλτης ο οποίος και παρέμεινε στην θέση αυτή για μία επταετία περίπου,για να αναλάβει στη συνέχεια(1991) τα ηνία της κοινότητας.Κατα το παραπάνω χρονικό διάστημα μπήκαν οι βάσεις για την καλή λειτουργία του .Πρώτο μέλημα της νέας ηγεσίας του συλλόγου ήταν να βρεθούν οι οικονομικοί πόροι για την υλοποίηση του σκοπού του.Μέχρι την εποχή εκείνη στο χωριό κατά τους καλοκαιρινούς μήνες έρχονταν να βοσκήσουν τα προβατά τους οι λεγόμενοι ετεροδημότες,ήταν οι οικογένειες των Ντουκέων,των Χαντζαρέων,των Θεοχαρέων κ.λ.π.Οι οικογένειες αυτές έρχονταν απο τα χειμαδιά να βοσκήσουν τα προβατά τους κατα τους θερινούς μήνες στις κοινοτικές εκτάσεις, στις οποίες ηταν υποχρεομένη  η κοινότητα Ηλιοχωρίου με ειδικές ρυθμίσεις να τους εγκαταστήσει σχεδόν δωρεάν.Μαζί όμως με τις κοινοτικές εκτάσεις,οι παραπάνω ετεροδημότες βοσκούσαν και τις ιδιωτικέες εκτάσεις παράνομα βέβαια και εντελώς δωρεάν. H κατάσταση αυτή επικρατούσε πολλά χρόνια. Τότε ο πρόεδρος του συλλόγου συνέλαβε την ιδέα να παραχωρήσουν οι κάτοικοι τα ιδιόκτηττα κτηματά τους στον  πολιτιστικό σύλλογο για την οικονομική διαχείρισή τους,υπογράφοντας πρός τούτο σχετική εξουσιοδότηση.Είναι αλήθεια ότι όλοι οι κάτοικοι αποδέχτηκαν την πρόταση αυτή με  μεγάλη ανακούφιση και ευχαρίστηση εκτός βέβαια ελαχίστων περιπτώσεων.Απο πλευράς βέβαια των ετεροδημοτών κτηνοτρόφων υπήρξαν μεγάλες αντιδράσεις οι οποίες όμως ξεπεράστηκαν αν και κάπως δύσκολα.΄Έτσι ο σύλλογος απόκτησε ένα σταθερό έσοδο κάθε χρόνο.Επίσης στα έσοδα αυτά προστέθηκαν και τα έσοδα απο την διοργάνωση  του πανηγυριού με την  διενέργεια λαχειοφόρου αγοράς κάθε χρόνο,τις αιτήσεις για χρηματοδότηση απο διάφορες άλλες πηγές όπως τα κρατικά λαχεία,το υπουργείο οικονομικών,εσωτερικών,πολιτισμού κ.λ.π.



Μεγάλη όμως ήταν η οικονομική συνδρομή των κατοίκων του χωριού ανάλογα βέβαια με την οικονομική δυνατότητα του καθενός.Εδώ ας μου επιτραπεί να αναφέρω το όνομα του αείμνηστου χωριανού μας Αντωνίου Σιούρη ο οποίος πρόσφερε στον σύλλογο μεγάλη οικονομική βοήθεια.Μεγάλη βοήθεια στον σύλλογο πρόσφερε και ο αείμνηστος Στέφανος Πελεκούδας με τις διάφορες παρεμβάσεις του σε διάφορα θεσμικά όργανα.Την περίοδο αυτή ο σύλλογος εκτός απο την οργάνωση του πανηγυριού που αναφέρθηκε πιο πάνω προχώρησε στην καθιέρωση ετήσιας  εκδήλωσης  ανταμώματος των απανταχού Ηλιοχωριτών,η οποία σημείωσε τεράστια επιτυχία,διστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια η εκδήλωση αυτή εγκαταλείφτηκε με μία μόνον εξαίρεση,το έτος 2010. Η μεγαλύτερη όμως συμβολή του συλλόγου την εποχή εκείνη ήταν τα έργα του με τα οποία διευκόλυνε και καλυτέρευσε την ζωή των κατοίκων. Το μεγαλύτερο πρόβλημα την εποχή εκείνη ηταν η συγκοινωνιακή σύνδεση των σπιτιών του χωριού με τον κεντρικό δρόμο, με αποτέλεσμα η μεταφορά του οποιουδήποτε υλικού να γίνεται πολύ δύσκολα, αν δεν ήταν αδύνατη. Έτσι μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα,παρά τις δισκολίες και τις αντιδράσεις ευτυχώς μιάς μικρής μειοψηφίας,με την επιμονή και υπομονή του τότε προέδρου Στέργιου Μπούλτη  και με την συμπαράσταση των περισοτέρων,επιτεύχθηκε να συνδεθούν  συγκοινωνιακά όλα τα σπίτια του χωριού. ΄Αλλα έργα που αποπεράτωσε ο σύλλογος την εποχή εκείνη ήταν η διάνοιξη της κάτω πλατείας στον πλάτανο, η κατασκευή τοίχων αντιστήριξης εκατέρωθεν της βρύσης του υδραγωγείου, η  υδρομάστευση της πηγής,η τοποθέτηση κούπας στην βρύση στον πλάτανο καθώς και η προμήθεια και τοποθέτηση παιδικής χαράς και μπασκετών. Με την φροντίδα και την μέριμνα του συλλόγου, έγινε η συλλογή του συγγραφικού υλικού για το Ηλιοχώρι του αείμνηστου Νικολάου Εξάρχου απο το Βρυσοχώρι και προχώρησε στην έκδοση βιβλίου με τίτλο ''ΤΟ ΝΤΟΜΠΡΙΝΟΒΟ'' με έξοδα του συλλόγου.Την επιμέλεια έκδοσης ανέλαβε αφιλοκερδώς ο απο το Ηλιοχώρι καταγόμενος πανελληνίως γνωστός μεγάλος πεζογράφος,ποιητής,εκδότης και συγγραφέας, μετα απο παράκληση του τότε  προέδρου του συλλόγου,  Ρένος Αποστολίδης με την συνδρομή των δύο γιών του ΄Ηρκου και Στάντη.΄Ενα άλλο ωραίο έργο πού έγινε με δαπάνη του συλλόγου είναι η κατασκευή παραδοσιακής βρύσης στον κεντρικό δρόμο επι προεδρίας συλλόγου Μιχαήλ Κοντογιάννη.Επίσης με δαπάνη του χωριανού μας απο τον Βόλο Δαμιανού Παπαγιώτη έγινε η ανακατασκευή και συντήρηση του πεζουλιού στον πλάτανο.΄Εκτοτε διστυχώς ο σύλλογος δεν έχει να επιδείξει κανένα σημαντικό έργο.Ειδικά τα τελευταία χρόνια ο σύλλογος υπολειτουργεί,η διενέργεια έστω και ενός μικρού έργου είναι σχεδόν  ανύπαρκτος και η καταστρατήγηση του σκοπού του συλλόγου για τον οποίο δημιουργήθηκε είναι εμφανής.Η οργάνωση διάφορων εκδηλώσεων (μπουζούκια,βραβεύσεις και κλαρίνα ) απαραίτητη είναι ,πάντοτε όμως με γνώμονα την εξοικονόμηση εσόδων για την ποιοτική αναβάθμιση της ζωής των κατοίκων με κατασκευή διαφόρων έργων.

www.romiazirou.blogspot.gr