Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευστροφία για να
καταλάβει κανείς ότι με την έκδοση ή μη του Άγγελου Φιλιππίδη από τη Τουρκία
στην Ελλάδα παίζεται «μεγάλο παιχνίδι». Δεν είναι όμως εξίσου προφανές τι
κρύβεται πίσω από αυτό το παιχνίδι. Όταν «έσκασε» το σκάνδαλο, είχαμε γράψει ότι
ο Σαμαράς έκανε προσπάθειες να μη φτάσει η υπόθεση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου
(Τ.Τ.) μέχρι τον Φιλιππίδη. Με τη δήλωσή του ότι «μέσω εμού θέλουν να πλήξουν
τον Καραμανλή», ο Φιλιππίδης επιβεβαιώνει αυτό που είχαμε ισχυριστεί: πίσω από
την υπόθεση Τ.Τ. κρύβεται ένας αμείλικτος επιχειρηματικός
και πολιτικός πόλεμος. Το κόστος από τα σκάνδαλα του τελευταίου διαστήματος το
πλήρωσε πρώτα απ΄ όλα η «παράταξη» της Ντόρας Μπακογιάννη (ο Τομπούλογλου και ο
Κοντογεώργος είναι δικοί της άνθρωποι), ενώ στη συνέχεια απειλούνται (από τα
σκάνδαλα σε Τ.Τ. και τα εξοπλιστικά) σημιτικά και καραμανλικά στελέχη. Μέχρι να
«σκάσει» πρόσφατα η πληροφορία ότι με τα εξοπλιστικά μπορεί να εμπλέκεται και
υφυπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά, η ηγεσία Σαμαρά αισθανόταν ασφαλής, στο
απυρόβλητο, οπότε μπορούσε να παρακολουθεί εκ του ασφαλούς όλους τους άλλους να
πνίγονται στις «οσμές» των σκανδάλων.
Όμως αυτό αναπόφευκτα προκαλεί
αντιδράσεις. Η δήλωση Φιλιππίδη είναι μια προειδοποίηση. Είναι σαν να λέει:
«Αντώνη Σαμαρά, σε καταλάβαμε. Αλλά μην τολμήσεις να το συνεχίσεις για να
ακυρώσεις τον Καραμανλή γιατί θα αντιδράσουμε». Ο Φιλιππίδης δεν είναι όποιος κι
όποιος. Αν το θελήσει, έχει όλα τα στοιχεία για να «τινάξει στον αέρα» όλο το
σύστημα πολιτικο-επιχειρηματικής διαπλοκής μέσω των τραπεζών. Όχι της
παρωνυχίδας που λέγεται Τ.Τ., αλλά των 4 συστημικών τραπεζών. Οπότε θα μάθουμε
όλοι. ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για το όργιο των θαλασσοδανείων στις 4
συστημικές τράπεζες, που μπροστά του το σκάνδαλο του ΤΤ θα μοιάζει με παιδική
ζαβολιά.
Υπ΄ αυτό το πρίσμα,
είναι λογικό η απελευθέρωση υπό όρους του Άγγελου Φιλιππίδη από τις τουρκικές
φυλακές να έχει προκαλέσει πανικό σε πολλούς στην Αθήνα.
Ποιο είναι όμως το πραγματικό
«αντικείμενο» του «πολέμου»; Εδώ τα πράγματα είναι ιδιαιτέρως ζουμερά. Από τη
μια, ο Αντώνης Σαμαράς οργανώνει την άμυνά του ενόψει πιθανής πτώσης της
σημερινής κυβέρνησης. Είναι καλά πληροφορημένος για τα σενάρια «μεταβατικής»
κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή με άλλο πρωθυπουργό και με τη συναίνεση του
ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τα πρότυπα της μεταβατικής κυβέρνησης Παπαδήμου θα οργανώσει
σύντομα εκλογές. Τελευταία δε, στη Συγγρού έχουν φτάσει πληροφορίες περί
συναντήσεων του κ. Καραμανλή με τον κ. Τσίπρα.
Αλλά και χωρίς μεταβατική
κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή (ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρνηθεί το σχηματισμό νέας
κυβέρνησης χωρίς εκλογές), υπάρχει το μέγα θέμα της «επόμενης μέρας» μιας πτώσης
της σημερινής κυβέρνησης. Σε αυτή την περίπτωση, ο στόχος του κ. Σαμαρά είναι να
κρατήσει την ηγεσία του κόμματος της ΝΔ. Όσο περισσότερο «κοντύνει» και
απαξιώσει τους εσωκομματικούς του αντιπάλους, τόσο πιο κοντά έρχεται σε αυτό το
στόχο.
Υπ΄ αυτές τις συνθήκες, είναι δυνατόν στην καραμανλική πτέρυγα να
μη βλέπουν με καχυποψία κάθε σκάνδαλο που ξεσπάει; Και, αντιστρόφως, είναι
δυνατόν ο κ. Σαμαράς να μη φοβάται την «κινούμενη βόμβα» που λέγεται Άγγελος
Φιλιππίδης;.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου