Η Ιερά Μονή Βαρλαάμ ορθώνεται
επιβλητική στους βράχους των Μετεώρων από τον 14ο αιώνα. Το 1350 αναρριχήθηκε
στον βράχο μια παράτολμη ασκητική μορφή, ο ασκητής Βαρλαάμ, από τον οποίο πήρε
την ονομασία του το μοναστήρι. Αυτός έκτισε τρεις ναούς, ένα μικρό κελί και μια
δεξαμενή για νερό. Μετά την κοίμησή του ο βράχος μένει για 200 χρόνια περίπου
έρημος μέχρι το 1517/1518 που ανέβηκαν οι δύο κτίτορες της μονής , οι αδελφοί
ιερομόναχοι Θεοφάνης και Νεκτάριος οι Αψαράδες, που ήταν πλουσιόπαιδα από τα
Γιάννενα. Αυτοί βρήκαν τον βράχο του Βαρλαάμ εντελώς έρημο -όπως ένα οικόπεδο-
και γι" αυτό αρχίζουν από την αρχή να δημιουργούν τα πρώτα κτίσματα.
Ανακαινίζουν το εκκλησάκι των Τριών Ιεραρχών και ανεγείρουν τον πύργο. Κτίζουν
(1541/1542) επίσης τον κεντρικό ναό του μοναστηριού (καθολικό), που τιμάται στη
μνήμη των Αγίων Πάντων. Η μεταφορά υλικών κράτησε 22 χρόνια και το κτίσιμο μόνο
20 μέρες. Μέχρι τον 16ο αιώνα η παρουσία των μοναχών είναι συνεχής. Από τις
αρχές του 17ου αιώνα και μετά παρέμειναν λίγοι μοναχοί. Από τότε αρχίζει η
παρακμή. Από το 1350 και μετά η ανάβαση στο μοναστήρι γινόταν με ξύλινες σκάλες,
που είχαν 25 περίπου βαθμίδες η κάθεμια. Από τη βόρεια πλευρά της μονής
κρέμονταν με πασσάλους από τον βράχο και δημιουργούσαν ένα κενό μεταξύ τους. Οι
μοναχοί ήταν αναγκασμένοι να πηδούν από τη μία σκάλα στην άλλη με κίνδυνο πολλές
φορές να χάσουν ακόμη και τη ζωή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου