ΜΝΗΜΕΣ: Τα Μαθητικά συσσίτια . 'ΜΠΛΙΑΟΥΡ' ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΣΕ''

O Χριστόδουλος Ν. Κουβέλης*

θυμάται, λέει για τα συσσίτια:

       ''Το συσσίτιο στο σχολείο κράτησε 3 χρόνια, άρχισαν το 1964 και τελείωσαν το 1967 στη δικτατορία, τα έκανε ο Λουκής Ακρίτας υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων στη κυβέρνηση του Γιώργου Παπαντρέου το 1964 Οκτώβριο, πλήρησίτιση πρωινή και μεσημεριανή για όλα τα παιδιά, εκεί τρώγαμε τα παιδιά οι μαθητές......

        Φκιάξανε στο σχολείο μαγειρειό κι έβραζε το καζάνι, στο ημιυπόγειο τρώγαμε, έχανε βάλει  μακριά τραπέζια και τάβλες εκεί καθόμασταν και τρώγαμε τα παιδιά, μαγείρισσα ήταν η θεια Κωνστάντω του Πλιάτσικα, πολύ καλή μαγείρισσα καθαρή, έκανε νόστιμα τα φαγητά, ειδικά τη φασουλάδα, μοσχοβόλαε.... 

       Είχαμε πάει όλα τα παιδιά από 'να τσίγκινο πιάτο, για να μην σπάει κι από 'να τσίγκινο κατσαρόλι για το γάλα, το γάλα μας το έδιναν το πρωί όταν πηγαίναμε στο σχολείο πριν πάμε για το μάθημα, μπαίναμε στη σειρά και περνούσαμε μπροστά απ' το καζάνι που έβραζε το γάλα και με τη κουτάλα μας το έβαζε στα κατσαρόλια η θεια Κωνστάντω, το ίδιο αν ήταν όσπρια, φασόλια, φακές και το πλιγούρι.

          Το γάλα ήταν από σκόνη, γλαξ το λέγαμε, ήταν γλυκό , πολλά παιδιά δεν μπορούσαμε να το πιούμε, κρυφά πηγαίναμε και το χύναμε ανάμεσα στις σωλήνες, τότε υπήρχαν πολλές σωλήνες εκεί στη πλατεία της εκκλησίας, και στο χωράφι κάτω, εκεί τώρα που είναι η πλατεία, ήταν για τα έργα της ύδρευσης, μεγάλες μακριές, σ' αυτές παίζαμε, κρυβόμασταν στο κρυφτο, κάναμε τσουλήθρα στις πλαγιαστές, και στις πιο μεγάλες με άνοιγμα μεγάλο μπαίναμε μέσα, χωρούσαμε και βγαίναμε απ' την άλλη μεριά, μάλιστα παραβαλλόμασταν αν τα καταφέρουμε και ποιος θα βγει πιο γρήγορα απ' την άλλη μεριά, πολλά παιδιά φοβόντουσαν να μπουν μήπως σφηνώσουν μέσα στη σωλήνα και δεν μπορούν να βγουν μετά έξω,εκεί χύναμε το γλαξ, δεν πίνονταν, μύριζε, γλυκερό, μόνο αν ρίχναμε μέσα κακάο το πίναμε....

      Το γλαξ ήταν ωραίο να το τρως σκέτο σκόνη, κάποιες φορές μας μοίραζαν και κίτρινο τυρί, το πρωί πηγαίναμε κατά τάξεις και φέρναμε τα ψωμιά από το φούρνο, άχνιζαν οι φραντζόλες μοσχοβολούσαν, τραγανές.

        Τότε για να δίνει ψωμί στα συσσίτια εφκιαξε φούρνο κι ο Νίκος Παπαστάμος Ματσαράγκας στη πάνω αγορά, στην αρχή έπεσαν καταγγελίες, μετά κανονίστηκε μια μέρα να δίνει ο ένας ψωμί στο σχολείο και την άλλη ο άλλος, στους φούρνους πηγαίναμε τα ταψιά τις λαμαρίνες με τα ψάρια, λυθρίνια ήταν, και το μπακαλιάρο πλακί να ψηθούν, το μεσημέρι πηγαίναμε τα παιδιά και τα φέρναμε ψημένα και ζεστά, μοσχοβολούσαν, από τα μυρωδικά, τα κρεμμυδάκια τον μαϊντανό τον άνηθο το σκόρδο και τα φύλλα της δάφνης.

        Μέσα στο σπορέλαιο, ο μπακαλιάρος γινόταν με πατάτες, πολύ νόστιμα φαγητά, μαζί με τη φασολάδα ήταν τα πιο νόστιμα, άλλο φαγητό ήταν και τοπλιγούρι, πλιαούρ, μπλιαούρ το λέγαμε, κομμένο στάρι στα δυο, στα τρία αν ήταν μεγάλο, το έβραζαν με σάλτσα ντομάτα ή σκέτο, σα χυλός ήταν, δεν μας άρεσε καθόλου, ήταν άνοστο, με το ζόρι το τρώγαμε, το θεωρούσαμε φτωχό φαγητό, και λέγαμε ''μπλιαούρ' έχει σήμερα'', τότε δεν ξέραμε, όπως ξέρουμε σήμερα, για βιολογικές τροφές και τη θρεπτική αξία τους, να τρως κομμένο στάρι,το πλιγούρι, τότε το περιφρονούσαμε...

    Εκεί στο συσσίτιο καθόμασταν με τ' άλλα παιδιά και τρώγαμε στα τσίγκινα πιατάκια μας κουρεμένα εμείς τα παιδιά με τη ψιλή μηχανή γουλί, κουρομπέλι κι οι κοπέλες με κορδέλες στα μαλλιά, και κοτσίδες , φορούσαν και γαλάζιες ποδιές μ' άσπρο γιακαδάκι στο λαιμό, νοιώθαμε μια ομάδα μια παρέα μια συντροφιά ο ένας δίπλα στον άλλον, εκεί μαζί μας έτρωγαν κι οι δάσκαλοι μας ο Αχιλλέας Ζακοπουλος η Γαλήνη, η Μάρθα, η Μαρία, έτρωγαν και τα παιδιά του Ζακοπουλου, τότε ήταν μικρά, η Λετα και ο Βασιλάκης, εκείνα τα χρόνια στο σχολείο ήταν πολλά παιδιά, πάνω από 100, 120 130 παιδιά, το σχολείο ήταν τριθέσιο είχε τρεις δασκάλους....

    Οι αίθουσες, ήταν στο σχολείο, δυο, και η άλλη στο λυόμενο δίπλα, το ιταλικό, το λέγαμε έτσι γιατί το' φκιαξαν ιταλοί, τώρα το' χουν πριν μερικά χρόνια γκρεμίσει, δεν υπάρχει μάθημα τότε έκανε η Πρώτη Τάξη με την Τρίτη, η Δευτέρα με την Τετάρτη  και η Πέμπτη με την Έκτη μαζί στην ίδια αίθουσα, υπήρχε και Πρώτη Καταη, έτσι τη λέγαμε γιατί τα παιδιά που δεν πήγαιναν ακόμα σχολείο έρχονταν στο σχολείο και κάθονταν στη αίθουσα της Πρώτης κάτω, καταγής, πίσω απ' τα θρανία των ....κανονικών μαθητών κι άκουγαν ... ήσυχα κι ακίνητα τότε γίνονταν μόνο ένα διάλειμμα, κι είχαμε μάθημα πρωί και απόγευμα  εκτός από Τετάρτη και Σάββατο

Αυτά είχα να πω, δεν θυμάμαι άλλα τώρα''

http://xiromeronews.blogspot.gr