Ο Παναγής από τα Μέγαρα και οι "γιαλαντζί" καπιταλιστές

Ο κ. Λαφαζάνης χθες υποσχέθηκε την επαναπρόσληψη όλων όσων απομακρυνθούν από το δημόσιο με διαθεσιμότητα. Ο κ. Καραμανλής το 2004 είχε δεσμευτεί να μονιμοποιήσεις σε ένα βράδυ 250.000 συμβασιούχους για να προλάβει την σχετική εξαγγελία του ΓΑΠ την επόμενη μέρα...

Αυτές τις μαζικές πελατειακές, ψηφοθηρικές μονιμοποιήσεις πληρώνουμε σήμερα. Η διαφορά μεταξύ Καραμανλή και Λαφαζάνη είναι πως ο πρώτος έβρισκε ακόμη πρόθυμους δανειστές να καλύψουν το κόστος των πελατειακών του διορισμών...

O δεύτερος σκοπεύει να τους πληρώνει με αποκριάτικο κομφετί. Οι υποσχέσεις του μοιάζουν με αυτές του περίφημου Παναγή από τα Μέγαρα. Του στρίβειν δια του αρραβώνος.

Ο κ. Λαφαζάνης πέρασε τη μισή ζωή του προσπαθώντας να μας πείσει να αποδράσουμε από τη δραχμή και τους συμμάχους μας και να εισέλθουμε στη ζώνη ρουβλιού. Μετά την κατάρρευση της σοβιετίας, της ζώνης του ρουβλιού και την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ προσπαθεί να μας πείσει να αποδράσουμε από το ευρώ και να επιστρέψουμε στην ανεξαρτησία της δραχμής...

Σε καμιά ευρωπαϊκή ή άλλη ανεπτυγμένη χώρα απόψεις σαν αυτές δεν έχουν παραπάνω από μερικές εκατοντάδες οπαδούς. Στην Ελλάδα έχουν ενδεχομένως και διψήφια ποσοστά. Αυτό σίγουρα δεν είναι τυχαίο σε σχέση με το γεγονός πως η Ελλάδα είναι φτωχότερη των ανεπτυγμένων οικονομιών με προοπτικές χειροτέρευσης...

Οι εκατοντάδες χιλιάδες εξαθλιωμένοι βαλκάνιοι που έχουν περάσει από τη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες για να βρουν ένα κομμάτι ψωμί, αποτελούν την καλύτερη «βιτρίνα» των συνεπειών των υποσχέσεων του κ. Λαφαζάνη για εξασφάλιση πλήρης απασχόλησης και ευημερίας χωρίς ανταγωνιστική οικονομία.

Το πολιτικό σκηνικό που χρεοκόπησε τη χώρα, την κοινωνία και την οικονομία βρίσκεται σε ριζική αναδόμηση. Η διάλυση της οικονομίας έχει εξαφανίσει τους πόρους που τροφοδοτούσαν το παρασιτικό τέρας... Είναι φυσικό να διογκώνονται τα άκρα που υπόσχονται τα πάντα χωρίς να ιδρώνει το αυτί τους.

Το ίδιο απότομα θα ξεφουσκώσουν όταν κοπάσουν τα πρώτα κύματα οργής για τη βίαιη προσαρμογή στην πραγματικότητα σε σχέση με το επίπεδο διαβίωσης της ευημερίας με δανεικά...

Εκτός από τους κομμουνιστές και οι καπιταλιστές για κλάματα...

Οι περισσότεροι Έλληνες αποταμιευτές μικρότεροι και μεγαλύτεροι έχουν στείλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό και περιμένουν τα δανεικά και το σχέδιο Μάρσαλ των ανάλγητων δανειστών για να σταθεί η χώρα στα πόδια της και να πάρει εμπρός η ανάπτυξη...

Η Hewlett Packard και η Unilever αψήφησαν τις κορώνες περί εθνικοποιήσεων και επενδύουν στην Ελλάδα...

Οι αποφάσεις των δυο κολοσσών αποτελούν πρώτο δείγμα γραφής των προοπτικών που έχουν αρχίσει να προδιαγράφονται για τη χώρα.

Δεν είναι το μέγεθος των κινήσεων αλλά το ενδεχόμενο αυτό που φάνηκε γι' αυτούς συμφέρον και ευκαιρία να φανεί και σε εκατοντάδες άλλους το ίδιο...

Οι δημαγωγοί της αριστεράς και της δεξιάς υπόσχονται μονιμοποιήσεις υπαλλήλων χωρίς να έχουν τα απαραίτητα χρήματα να τους πληρώνουν. Οι ξένοι αντιθέτως δημιουργούν βιώσιμες θέσεις εργασίας.

Αντιθέτως πολλοί Έλληνες κρύβουν τα δικαίως ή αδίκως κτηθέντα στο εξωτερικό. Για το εσωτερικό φυλάνε μόνο σοσιαλιστικές και πατριωτικές κορόνες.

Οι περισσότεροι Έλληνες επιχειρηματίες έχουν ανδρωθεί ως κρατικοδίαιτοι και έχουν πιστέψει πως καπιταλισμός σημαίνει να μοιράζονται με τους φίλους τους του πολιτικούς και τους τραπεζίτες τα λεφτά των φορολογουμένων και των καταθετών... χωρίς να ρισκάρουν από την τσέπη τους.

Οι Έλληνες επιχειρηματίες θα είναι οι τελευταίοι που θα ανακαλύψουν πως η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή από το να αλλάξει και ως εκ τούτου κρύβει ευκαιρίες, γιατί είναι κατ΄ ευφημισμό επιχειρηματίες και τις μόνες ευκαιρίες που έχουν μάθει να διακρίνουν είναι οι άκρες στα υπουργεία που μοιράζουν επιδοτήσεις και προμήθειες...

Όλοι αυτοί μαζί με άλλους πολλούς ανησυχούν για τις αλλαγές των κριτηρίων χρηματοδότησης που θα επιφέρει η αυστηρή εποπτεία στις τράπεζες.

Η άνοδος είναι βιώσιμη...

Το μέτρο για το διορισμό επιτρόπων παρακολούθησης των αποκλίσεων από τους προϋπολογισμούς σε ΟΤΑ, ΔΕΚΟ, Υπουργεία και άλλες μαύρες τρύπες των κρατικών δαπανών αποτελούν ενδείξεις πως η κυβέρνηση προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που η χρηματιστηριακή αγορά διατηρεί τα κέρδη της.

Τους επόμενους μήνες θα υπάρξουν ειδήσεις που θα λειτουργήσουν σαν καταλύτες και θα αφορούν στις αποκρατικοποιήσεις, νέες επενδύσεις από το εξωτερικό και κυρίως τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, που θα αλλάξουν το ζοφερό σκηνικό που έχει αναδείξει τα «κουρέλια» του σταλινισμού και του ναζισμού σε πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής του τόπου.

Διαστάσεις της φτώχιας στην Ελλάδα της κρίσης...

Η μεγάλη αύξηση του αριθμού των ανέργων, σε συνδυασμό με τα τραγικά κενά που εξακολουθεί να παρουσιάζει το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας, απειλεί να παρασύρει ολόκληρες οικογένειες στη φτώχεια. Αυτό το φαινόμενο ισοδυναμεί με το «νέο κοινωνικό ζήτημα» της εποχής μας. Η αντιμετώπιση του, στο σημερινό δυσμενές οικονομικό περιβάλλον, θα απαιτήσει γενναία στροφή στην κοινωνική πολιτική που ακολουθείται τις τελευταίες δεκαετίες.

Από τον Κώστα Στούπα 

www.capital.gr