Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Αλέξης Μητρόπουλος. ''21 μέτρα κοινωνικής φρίκης''!


Το τρίτο Μνημόνιο ψηφίστηκε σε ένα άρθρο, κατά παράβαση κάθε συνταγματικής ευπρέπειας και κοινοβουλευτικής τάξης. Το κατεπείγον της διαδικασίας δεν επέτρεψε στους περισσότερους βουλευτές, ούτε καν να αναγνώσουν τις εκατοντάδες σελίδες και τις χιλιάδες ρυθμίσεις που περιέχει.
Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις είναι δυσμενέστερο και από το δεύτερο Μνημόνιο (ν. 4046/14-2-2012). Οι διατάξεις του συμπληρώνουν την αρχιτεκτονική των μόνιμων μηχανισμών διαρκούς απομείωσης των μισθών και των συντάξεων, τουλάχιστον μέχρι το 2060, όπως ορίστηκε από το πρώτο Μνημόνιο!
Δεν υπάρχει θεσμός ή πτυχή της δημόσιας, κοινωνικής ή ιδιωτικής ζωής, που να μην απορρυθμίζεται με το αναχρονιστικό και φεουδαρχικό αυτό τερατούργημα, που μεταφέρει τη χώρα μας, με μιαν αταβιστική παλινδρόμηση, σε συνθήκες προδημοκρατικής εποχής!

Έτσι με τον νέο νόμο του Μνημονίου:
-μειώνεται κάτω από 586 και 510 ? ο κατώτατος μισθός των νέων, που θα καθοριστεί μονομερώς από την κυβέρνηση την 1-4-2013 και την 1-4-2014 αντίστοιχα, προκειμένου να ευθυγραμμιστεί, σύμφωνα με τη μνημονιακή δέσμευση, με τον αντίστοιχο μισθό της Βουλγαρίας και Ρουμανίας (ρήτρα συγκρίσιμης ευθυγράμμισης),
-«ανοίγει παράθυρο» για να παρέμβει νομοθετικά και στους μισθούς των κλαδικών, ομοιοεπαγγελματικών και επιχειρησιακών συμβάσεων (γενικευμένη κατάλυση της συλλογικής αυτονομίας),
-καταργείται η επεκτασιμότητα των ΣΣΕ,
-αυξάνουν τα όρια ηλικίας στα 62 και στα 67 έτη, αντίστοιχα για μειωμένη και πλήρη σύνταξη, που θα στερήσουν οποιαδήποτε σύνταξη σε πολλούς, κυρίως τις γυναίκες,
-απαιτεί 40 χρόνια «πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας» καταργώντας τη δυνατότητα προσθήκης με πλασματικά χρόνια. Η εξωπραγματική αυτή προϋπόθεση θα στερήσει τη δυνατότητα θεμελίωσης συνταξιοδότησης από χιλιάδες ασφαλισμένους, κυρίως γυναίκες,
-διατηρεί σε ισχύ τη διάταξη του άρθρου 11 παρ. 3 ν. 3863/2010 («νόμος Λοβέρδου») για αύξηση ανά τριετία του ορίου ηλικίας, για συνταξιοδότηση μετά την 1-1-2021,
-απαιτεί, για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέχρι το 2012, σωρευτικά και χρόνια ασφάλισης και όρια ηλικίας, γεγονός που αποκλείει πολλές χιλιάδες ασφαλισμένων από τη θεμελίωση του δικαιώματος,
-συνθλίβει τους «παρίες» του ΚοινωνικοΑσφαλιστικού Συστήματος, τους δικαιούχους ΕΚΑΣ και σύνταξης απόρων, ανεβάζοντας τα όρια στα 64 και 67 έτη αντίστοιχα,
-καταργεί όλα τα επιδόματα (γάμου, τέκνων, ανθυγιεινό και σπουδών),
-διατηρεί μόνο το χρονοεπίδομα, το οποίο όμως «παγώνει» για όλους, μέχρις ότου το ποσοστό ανεργίας πέσει στο 10% (!!),
-αναγνωρίζει χρονοεπίδομα μόνο μετά την επίτευξη του στόχου του 10% και μόνο για τα πρώτα εννέα (9) χρόνια (τρεις τριετίες), ανεξάρτητα από τον συνολικό χρόνο απασχόλησης, π.χ. μισθωτός με συνολική προϋπηρεσία 30 ετών που θα δικαιούταν αύξηση για 10 τριετίες, θα λάβει τελικά αύξηση μόνο για 3 τριετίες!!
-καταργεί τα δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματα αδείας σε όλες τις συντάξεις και τους μισθούς του δημόσιου τομέα, των ΔΕΚΟ και των Σωμάτων Ασφαλείας,
-αναγορεύει τις εταιρείες προσωρινής απασχόλησης (ΕΠΑ), τις εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων και τα ιδιωτικά γραφεία ευρέσεως εργασίας, σε αυτόνομους ιδιωτικούς ΟΑΕΔ (!!),
-απελευθερώνει πλήρως το ωράριο των καταστημάτων συνθλίβοντας τη ζωή των μισθωτών,
-«σπάει» την ετήσια άδεια των μισθωτών σε όσα κομμάτια εξυπηρετούν τον εργοδότη,
-μειώνει τον χρόνο προειδοποίησης απόλυσης σε τέσσερις (4) μήνες,
-υπολογίζει για το ύψος της αποζημίωσης απόλυσης στον ιδιωτικό τομέα για τους νέους μισθωτούς, μόνο τα 16 πρώτα χρόνια, ανεξάρτητα από τον συνολικό χρόνο απασχόλησης,
-διαλύει τον θεσμό του εφάπαξ και της επικουρικής σύνταξης, με στόχο να μην καταβάλλονται μετά το 2014,
-αποτελειώνει οικονομικά τον ΕΟΠΠΥ,
-ανοίγει τον δρόμο για μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, ενεργοποιώντας για πρώτη φορά τη διάταξη του άρθρου 103 παρ. 4 του Συντάγματος, που επιτρέπει απολύσεις και
υπαλλήλων που κατέχουν οργανικές θέσεις, όταν οι Υπηρεσίες τους καταργούνται με νόμο(!!),
-κατεδαφίζει ολοσχερώς μισθούς και συντάξεις στον δημόσιο τομέα.

Εάν σ'αυτά προστεθούν η μείωση έως πλήρους εξαφάνισης των δημοσίων δαπανών και η αύξηση των τιμών των κοινοχρήστων αγαθών, ως προϋπόθεση της πλήρους ιδιωτικοποίησής τους, τότε συμπληρώνεται το παζλ της κοινωνικής φρίκης.
Και όμως!!

Όλοι οι σχετικοί κανόνες του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου, όλες οι αποφάσεις των διαιτητικών οργάνων και Νομικών Επιτροπών του ΟΗΕ, απαγορεύουν την κατεδάφιση του συλλογικού πολιτισμού και τη διαβίωση κάτω από τα όρια της φτώχειας!!

Ούτε αυτό μπόρεσε να ψελλίσει προς τους ισχυρούς της ΕΕ το αδύναμο, άβουλο, μοιραίο και ακόμη κυρίαρχο, πολιτικό προσωπικό.

Δεν υπάρχουν σχόλια: