Αυτοδιοικητικές εκλογές και ενωτικά ψηφοδέλτια

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν αποτελούν απλά μια δημοσκόπηση στο επίπεδο των περιφερειών. Δίπλα σε αυτήν την πολύ σημαντική διάσταση που μετράται κυρίως με βάση τις περιφερειακές εκλογές και τους μεγάλους δήμους υπάρχει και μια άλλη, ακόμα σημαντικότερη: ανοίγουν το δρόμο στην άσκηση άμεσης, καθημερινά αισθητής κρατικής εξουσίας.

Στη μνημονική αλλά και εν γένει συστημική, δεξιά πλευρά, οι μετωπικές γραμμές θα διαμορφωθούν με χαρακτηριστική ευκολία. Πίσω από επιφανειακές διαφοροποιήσεις ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ από τη μια και ΝΔ από την άλλη, όπως και όλων των παραπάνω με τη Χρυσή Αυγή, θα δούμε- λιγότερο ή περισσότερο- όπου τα φώτα της δημοσιότητας δεν πέφτουν τόσο έντονα αλλά και στις κατεξοχήν πολιτικές μάχες κατά το δεύτερο γύρο, σαφείς συγκλίσεις προκειμένου να αποτραπεί η άνοδος των αριστερών και αντιμνημονιακών δυνάμεων. Οι αντίστοιχες διεργασίες έχουν δρομολογηθεί ήδη. Πίσω από το στόχο του να φανεί πως η αριστερά και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ δε διαθέτουν επαρκείς δυνάμεις στις τοπικές κοινωνίες δε θα δούμε μόνο ένα πραγματικό, κοινό μέτωπο των μνημονιακών δυνάμεων αλλά και την άμεση πρόσβαση της Χρυσής Αυγής σε κρίσιμα τμήματα του κρατικού μηχανισμού διά εμφανών ή όχι τόσο υποψηφίων της.

Απέναντι σε αυτά τα πολύ πραγματικά ενδεχόμενα τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και εν γένει οι προοδευτικές, αριστερές δυνάμεις δείχνουν ελάχιστα έτοιμες. Οι διαδικασίες επιλογής υποψηφίων κινούνται με τους συνήθεις αργόσυρτους ρυθμούς, η ύστερη «πασοκική» ασθένεια αναζήτησης ευκαιριακών υποψηφιοτήτων δείχνει να εξαπλώνεται, η πολυδιάσπαση του προοδευτικού χώρου εντείνεται μαζί με ένα αίσθημα αμηχανίας κατεξοχήν στις τοπικές κοινωνίες.

Tο χειρότερο όλων: η αριστερά αποτυγχάνει να θέσει μια ενιαία, προοδευτική στρατηγική για τους ΟΤΑ, την αυτοδιοίκηση συνολικά και μέσα από αυτήν να συνθέσει και να αναδείξει παλαιότερες και νεώτερες δυνάμεις. Η ενιαία στρατηγική, το κοινό πολιτικό πλαίσιο θα απαντούσε τόσο στο ζήτημα των υποψηφιοτήτων και της λειτουργίας της αυτοδιοίκησης όσο και σε αυτό της συγκρότησης ενός μαύρου μπλοκ συντηρητικών και αντιδραστικών.

Δυστυχώς δε διαφαίνεται μια εξέλιξη όπως η παραπάνω. Ο χρόνος είναι λίγος και οι αγκυλώσεις πολλές. Ωστόσο δεν είναι απίθανη αν η βούληση και η ωριμότητα κυριαρχήσουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το Σχέδιο Β, οι Οικολόγοι, διάφορες σοσιαλιστικές τάσεις, κινήσεις και κόμματα που είχαν σταθερά αντιμνημονιακό προσανατολισμό, ανεξάρτητες προσωπικότητες, γιατί όχι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μπορούν και πρέπει άμεσα να συγκροτήσουν ένα μετωπικό στον αυτοδιοικητικό χώρο στη βάση ορισμένων προοδευτικών αξόνων πολιτικής. Η ίδια η φύση των αυτοδιοικητικών εκλογών δίνει μια μεγαλύτερη ευελιξία στη σύνθεση τόσο αναγκαίων μετωπικών σχημάτων.

Εν τέλει, την ώρα που το μαύρο μπλοκ ετοιμάζεται να δώσει μάχη επιβίωσης και γιατί όχι και ενίσχυσής του κατά τόπους, που η αυτοδιοίκηση εξαφανίζεται υπό το βάρος των μνημονίων, το προοδευτικό μπλοκ δεν μπορεί να βυθίζεται σε αφελείς φαντασιώσεις χρωματισμού του εκλογικού χάρτη στα γραφήματα των ΜΜΕ τη βραδιά των εκλογών ή σε μεγαλομανείς βερμπαλισμούς.

Θέμης Τζήμας

www.thepressproject.com