Οι οξύχολες πένες του «συστήματος»
ξεμπλέκουν εύκολα με τους ενοχλητικούς αλλοδόξους. Τους αποκαλούν γραφικούς και
ξοφλάνε με την αυτονόητη υποχρέωση του αντιλόγου. Υπάρχει απάντηση εκ μέρους των
«γραφικών», δανεισμένη -κατά παράφρασιν- από στίχους του σεπτού μας
Αλεξανδρινού: «Τάχατες μας εξουθένωσαν οι γελοιωδέστατοι».
Ωστόσο, την πλέον εξουθενωτική απάντηση τη δίνει η
πραγματικότητα. Ενδεικτικώς και τεκμηριωμένα...
και όχι σε επίπεδο ισχυρισμών
ή προσωπικής γνώμης:
* Μνημόνιο: Εγραφαν οι «γραφικοί» ότι η ύφεση θα
είναι εξοντωτική και ότι το χρέος θα επιβαρυνθεί τόσο ώστε θα καταστεί μη
βιώσιμο. Σημείωναν και άλλα παρεμφερή σχετικά με τις ολέθριες επιπτώσεις του
Μνημονίου, αλλά ας μείνουμε στα προεκτεθέντα.
- Τι έγραφαν οι «σοβαροί»;
Οτι το Μνημόνιο έσωσε τη χώρα από τη χρεωκοπία, την ώρα που όλη η υφήλιος
μιλούσε για ουσιαστική χρεωκοπία της Ελλάδος. Ταυτόχρονα προέβαλαν τους γελοίους
ισχυρισμούς του Γ. Παπακωνσταντίνου ότι η χώρα θα βγει από την ύφεση στο τέλος
του 2011. Και η αποθέωση της «σοβαρότητος»: εις εξ αυτών ομολόγησε οψίμως ότι
όταν τα έγραφαν αυτά (για το χρέος) ήξεραν ότι δεν είναι έτσι, αλλά υπήρχε πίεση
να μη θιγεί το θέμα γιατί θα δημιουργούσε δυσμενείς εντυπώσεις για το σύνολο του
Προγράμματος.
* Διαπραγμάτευση: Εγραφαν από την αρχή του 2010 ορισμένοι
«γραφικοί» ότι η μικρή Ελλάδα, παρά το πρόβλημα που αντιμετώπιζε και τη
μειονεκτική της θέση, είχε τη δυνατότητα νηφάλια και πειστικά να πετύχει απείρως
καλύτερα αποτελέσματα. Μεγάλο της όπλο, σε περίπτωση εμπλοκής των
διαπραγματεύσεων λόγω αδιαλλαξίας των μεγάλων, το λίαν πιθανό ενδεχόμενο να
καταρρεύσει η Ευρωζώνη αν εκδιωχθεί ή αποχωρήσει η Ελλάδα από αυτήν.
- Τι
έγραφαν οι «σοβαροί»; Χαρακτήριζαν τζάμπα μάγκες και γραφικούς, όσους διατύπωναν
επιχειρήματα όπως τα προεκτεθέντα. Επιστράτευαν όλα τα επιχειρήματα της
τρομώδους προπαγάνδας για χρεωκοπία και μιλούσαν για σωτήριο μονόδρομο,
πιστώνοντας τους εταίρους με ειλικρινή διάθεση για αλληλεγγύη προς την Ελλάδα.
Τι αποδείχτηκε; Οτι ενδεχόμενη αντίσταση του τότε πρωθυπουργού θα ανάγκαζε τους
δανειστές να ξανασκεφτούν τους δυναστικούς όρους του Μνημονίου. Ηξεραν πολύ καλά
ότι κινδύνευε άμεσα η Ευρωζώνη, αν χρεωκοπούσε η Ελλάδα, και δεν θα τολμούσαν να
παραμένουν ανένδοτοι. Οσο για την περιώνυμη αλληλεγγύη: αφ' ενός δεν δέχτηκαν
κούρεμα του χρέους και αφ' ετέρου κορόιδεψαν την Ελλάδα για τα ομόλογα των
τραπεζών τους. Μόλις επέβαλαν το Μνημόνιο, ξεφορτώθηκαν τα τοξικά ομόλογα και
ανάσαναν.
* «Ισχυρή οικονομία»-ΟΝΕ: Εγκλημα η εισδοχή στην ΟΝΕ με
αλχημείες και ψέματα και μύθος η ισχυρή οικονομία, έγραφαν οι «γραφικοί»,
αντιμετωπίζοντας ειρωνείες και χλεύη. Κι όμως αποδείχτηκε περίτρανα ότι είχαν
απόλυτο δίκιο. Εστω και οψίμως πληθύς παραγόντων της Ενωσης, με τελευταίο
παράδειγμα τις δηλώσεις του Ζακ Ντελόρ, παραδέχονται ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να
μπει στην ΟΝΕ τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή, γιατί η Οικονομία της δεν είχε τα
φόντα να επιπλεύσει στον ανταγωνισμό. Χθες, μάλιστα, ο αντικαγκελάριος της
Γερμανίας, ο σοσιαλδημοκράτης Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, επανέφερε με οξύτητα το θέμα
της εισδοχής, λέγοντας ότι «η Ελλάδα μπήκε στην Ευρωζώνη με παραποιημένα
στοιχεία».
- Τι έλεγαν οι «σοβαροί»; Πανηγύριζαν για την είσοδο στην ΟΝΕ
-«μεγάλο επίτευγμα»-, υμνούσαν την «ισχυρή οικονομία» και φυσικά χλεύαζαν τους
«γραφικούς». Ασε που οι... πιο «σοβαροί» από αυτούς, κλείνοντας τ' αυτιά τους
στις δηλώσεις Ευρωπαίων για την πάσχουσα δομικώς, από δεκαετίες, Οικονομία,
απέδιδαν το ναυάγιο της χώρας στην πενταετία Καραμανλή.
* Κράτος-Διοίκηση: Με
εξαίρεση τα ΚΕΠ, απολύτως τίποτε άλλο δεν εισέφερε ο «εκσυγχρονισμός» στο φλέγον
θέμα της ανακαίνισης του κράτους. Οπως άλλωστε και η ανύπαρκτη «μεταρρύθμιση»
του Καραμανλή. Αυτά τα έγραφαν οι «γραφικοί». Αποδείχτηκε ηχηρά -δυστυχώς μέσω
του Μνημονίου- ότι το κράτος ήταν ρετάλι. Πραγματικός ερειπιώνας. Και κατά
τούτο, έχει δίκιο ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ που είπε προχθές ότι είναι ανύπαρκτες οι
κρατικές δομές στην Ελλάδα.
- Τι έλεγαν οι «σοβαροί»; Τα γνωστά. Υμνωδίες
και ταρατατζούμ για τη «γενναία προσπάθεια» του «εκσυγχρονισμού». Το αστείο
είναι ότι οι ίδιοι, κατά τη διάρκεια της μνημονιακής τριετίας, υπερασπίζονται με
πάθος τις βαθιές τομές και τις επιβεβλημένες μεταρρυθμίσεις, τις σχετικές με την
κρατική δομή, τη διαφθορά κ.ά. Μονά ζυγά δικά τους, δηλαδή, κι ας χτυπάει
κόκκινο η αντίφαση. Και η ιλαρότης.
Εντελώς ενδεικτικές οι αναφορές.
Υπάρχουν αρκετά πεδία (Ιμια, μεταναστευτικό, Χρυσή Αυγή κ.ά.), στα οποία οι
«σοβαροί» έχουν ναυαγήσει. Μια ματιά στο αρχείο είναι αρκετή, καθώς scripta
manent. Κι αν έχει νόημα η σημερινή αναφορά, αυτό δεν εντοπίζεται στη νεύρωση
του δίκιου, αλλά στο διαρκές ερώτημα περί σοβαρότητος, εξυπνακισμού, ύβρεων και
συστημικής λογικής.
Του Γιάννη Τριάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου