Η παραχώρηση της εκμετάλλευσης των προβλητών 2 και 3 του
Πειραιά στους ιδιώτες βγάζει το πρώτο λιμάνι της χώρας από την αφάνεια αφού από
την 11η θέση κατάταξης έχει ανέβει στη 3η στη Μεσόγειο και
μέχρι το 2016 θα καταλάβει την πρώτη.
Η ανέλιξη αυτή αναβαθμίζει τη γεωοικονομική και γεωπολιτική θέση της χώρας.
Δημιουργεί βιώσιμες και αξιοκρατικές θέσεις εργασίας και ασφαλιστικά έσοδα.
Θα μπορούσε να παράγει έσοδα και για το κράτος αλλά και την κοινωνία στο σύνολό της (αφού περισσότερα έσοδα ισοδυναμούν με λιγότερους φόρους) αλλά φευ τα έσοδα από την ιδιωτικοποίηση των προβλητών 2 & 3 χάνονται στη μαύρη τρύπα των ζημιών του κρατικού ΟΛΠ.
Τι ακριβώς συμβαίνει στο λιμάνι...
Το 2013 η θυγατρική της Cosco που εκμεταλλεύεται τους προβλήτες 2 και 3 διακίνησε 2,520 εκατ. κοντέινερ, συνεχίζοντας να παρουσιάζει αλματώδεις ρυθμούς αύξησης, 20% για το 2013 έναντι 77% που είχε παρουσιάσει το 2012.
Ο υπό κρατικό έλεγχο ΟΛΠ που εκμεταλλεύεται τον προβλήτα 1 διακίνησε 644 χιλ. κοντέινερ, ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό στα 3,163 εκατ. κοντέινερ.
Ο υπό κρατικό έλεγχο προβλήτας 1 εμφάνισε οριακή άνοδο στις 644 χιλ. κοντέινερ από 625 χιλ. πέρυσι.
Ούτε ο ανταγωνισμός στάθηκε ικανός να ξυπνήσει την κρατική επιχείρηση από το δημοσιοϋπαλληλικό λήθαργο.
Τα οικονομικά στοιχεία του 2013 δεν έχουν δημοσιευτεί ακόμη προκειμένου να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα σύγκρισης των οφελών που προσφέρει στο ελληνικό δημόσιο ταμείο αλλά και την ελληνική κοινωνία και οικονομία το ιδιωτικό και το κρατικό κομμάτι του λιμανιού του Πειραιά.
Υπάρχουν όμως τα στοιχεία από τους ισολογισμούς του 2012 από τα οποία μπορούμε να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα για το ποιες είναι οι «αποικιακές» συμβάσεις και ποιος είναι ο στρατός «κατοχής» που λυμαίνεται τη χώρα και εξαναγκάζει τα παιδιά με ικανότητες που δεν έχουν δόντι να ξενιτεύονται από αυτή τη χώρα για να καταφέρουν να ζήσουν αξιοπρεπώς.
Ιδιωτικοποίηση προς όφελος των ημετέρων και όχι της κοινωνίας.
Το 2012 η εταιρεία Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά ΑΕ που είναι θυγατρική της Cosco εμφάνισε πωλήσεις 104,3 εκατ. ευρώ έναντι 72,8 εκατ. ευρώ το 2011. Εμφάνισε επίσης κέρδη 15,5 εκατ. ευρώ έναντι 5 εκατ. ευρώ και πλήρωσε στο ελληνικό δημόσιο ταμείο από τις δραστηριότητες μόνο 4 εκατ. ευρώ φόρους.
Ο ΟΛΠ αντίστοιχα εμφάνισε έσοδα 106,6 εκατ. ευρώ και κέρδη 4,9 εκατ. ευρώ έναντι 6,4 εκατ. ευρώ το 2011 καταβάλλοντας φόρους 1,4 εκατ. ευρώ.
Αυτή όμως είναι μια πρώτη εικόνα καθώς το 2012 ο ΟΛΠ στα 106,6 εκατ. των εσόδων του συμπεριλαμβάνει και περί τα 30 εκατ., όπως αναφέρει στο ετήσιο αναλυτικό δελτίο, από την ΣΕΜΠΟ ΑΕ για τη χρήση των προβλητών 2 και 3.
Χωρίς τα 30 εκατ. ευρώ ο ΟΛΠ θα εμφάνιζε τεράστιες ζημιές τις οποίες θα έπρεπε να καλύπτουν οι φορολογούμενοι αλλά και οι άνεργοι με την έλλειψη επιδομάτων και κρατικής βοήθειας.
Ο ΟΛΠ απασχολεί με βάση τον ισολογισμό του 2012 περί 1.198 άτομα και η ΣΕΜΠΟ ΑΕ περί τα 254 άτομα.
Στην ουσία ο κρατικός ΟΛΠ λειτουργεί σαν «μαύρη τρύπα» που ρουφά τα έσοδα που παράγει η ιδιωτική εταιρεία για το δημόσιο.
Αν διαιρέσουμε τα έσοδα της μιας και της άλλης επιχείρησης δια του αριθμού των εργαζομένων θα δούμε πως κάθε εργαζόμενος της θυγατρικής της Cosco παράγει περί τις 410 χιλ. ευρώ έσοδα και 61 χιλ. κέρδη το χρόνο.
Κάθε εργαζόμενος του ΟΛΠ παράγει έσοδα 88 χιλ. και κέρδη 4 χιλ. το χρόνο. Αν αφαιρεθούν τα 30 εκατ. της Cosco ο ΟΛΠ παράγει τεράστιες ζημιές.
Κάθε εργαζόμενος του ΟΛΠ έχει ετήσιες μεικτές αποδοχές περί τις 52,3 χιλ. ευρώ και καθαρές περί 36,6 χιλ. ευρώ.
Η ανέλιξη αυτή αναβαθμίζει τη γεωοικονομική και γεωπολιτική θέση της χώρας.
Δημιουργεί βιώσιμες και αξιοκρατικές θέσεις εργασίας και ασφαλιστικά έσοδα.
Θα μπορούσε να παράγει έσοδα και για το κράτος αλλά και την κοινωνία στο σύνολό της (αφού περισσότερα έσοδα ισοδυναμούν με λιγότερους φόρους) αλλά φευ τα έσοδα από την ιδιωτικοποίηση των προβλητών 2 & 3 χάνονται στη μαύρη τρύπα των ζημιών του κρατικού ΟΛΠ.
Τι ακριβώς συμβαίνει στο λιμάνι...
Το 2013 η θυγατρική της Cosco που εκμεταλλεύεται τους προβλήτες 2 και 3 διακίνησε 2,520 εκατ. κοντέινερ, συνεχίζοντας να παρουσιάζει αλματώδεις ρυθμούς αύξησης, 20% για το 2013 έναντι 77% που είχε παρουσιάσει το 2012.
Ο υπό κρατικό έλεγχο ΟΛΠ που εκμεταλλεύεται τον προβλήτα 1 διακίνησε 644 χιλ. κοντέινερ, ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό στα 3,163 εκατ. κοντέινερ.
Ο υπό κρατικό έλεγχο προβλήτας 1 εμφάνισε οριακή άνοδο στις 644 χιλ. κοντέινερ από 625 χιλ. πέρυσι.
Ούτε ο ανταγωνισμός στάθηκε ικανός να ξυπνήσει την κρατική επιχείρηση από το δημοσιοϋπαλληλικό λήθαργο.
Τα οικονομικά στοιχεία του 2013 δεν έχουν δημοσιευτεί ακόμη προκειμένου να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα σύγκρισης των οφελών που προσφέρει στο ελληνικό δημόσιο ταμείο αλλά και την ελληνική κοινωνία και οικονομία το ιδιωτικό και το κρατικό κομμάτι του λιμανιού του Πειραιά.
Υπάρχουν όμως τα στοιχεία από τους ισολογισμούς του 2012 από τα οποία μπορούμε να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα για το ποιες είναι οι «αποικιακές» συμβάσεις και ποιος είναι ο στρατός «κατοχής» που λυμαίνεται τη χώρα και εξαναγκάζει τα παιδιά με ικανότητες που δεν έχουν δόντι να ξενιτεύονται από αυτή τη χώρα για να καταφέρουν να ζήσουν αξιοπρεπώς.
Ιδιωτικοποίηση προς όφελος των ημετέρων και όχι της κοινωνίας.
Το 2012 η εταιρεία Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά ΑΕ που είναι θυγατρική της Cosco εμφάνισε πωλήσεις 104,3 εκατ. ευρώ έναντι 72,8 εκατ. ευρώ το 2011. Εμφάνισε επίσης κέρδη 15,5 εκατ. ευρώ έναντι 5 εκατ. ευρώ και πλήρωσε στο ελληνικό δημόσιο ταμείο από τις δραστηριότητες μόνο 4 εκατ. ευρώ φόρους.
Ο ΟΛΠ αντίστοιχα εμφάνισε έσοδα 106,6 εκατ. ευρώ και κέρδη 4,9 εκατ. ευρώ έναντι 6,4 εκατ. ευρώ το 2011 καταβάλλοντας φόρους 1,4 εκατ. ευρώ.
Αυτή όμως είναι μια πρώτη εικόνα καθώς το 2012 ο ΟΛΠ στα 106,6 εκατ. των εσόδων του συμπεριλαμβάνει και περί τα 30 εκατ., όπως αναφέρει στο ετήσιο αναλυτικό δελτίο, από την ΣΕΜΠΟ ΑΕ για τη χρήση των προβλητών 2 και 3.
Χωρίς τα 30 εκατ. ευρώ ο ΟΛΠ θα εμφάνιζε τεράστιες ζημιές τις οποίες θα έπρεπε να καλύπτουν οι φορολογούμενοι αλλά και οι άνεργοι με την έλλειψη επιδομάτων και κρατικής βοήθειας.
Ο ΟΛΠ απασχολεί με βάση τον ισολογισμό του 2012 περί 1.198 άτομα και η ΣΕΜΠΟ ΑΕ περί τα 254 άτομα.
Στην ουσία ο κρατικός ΟΛΠ λειτουργεί σαν «μαύρη τρύπα» που ρουφά τα έσοδα που παράγει η ιδιωτική εταιρεία για το δημόσιο.
Αν διαιρέσουμε τα έσοδα της μιας και της άλλης επιχείρησης δια του αριθμού των εργαζομένων θα δούμε πως κάθε εργαζόμενος της θυγατρικής της Cosco παράγει περί τις 410 χιλ. ευρώ έσοδα και 61 χιλ. κέρδη το χρόνο.
Κάθε εργαζόμενος του ΟΛΠ παράγει έσοδα 88 χιλ. και κέρδη 4 χιλ. το χρόνο. Αν αφαιρεθούν τα 30 εκατ. της Cosco ο ΟΛΠ παράγει τεράστιες ζημιές.
Κάθε εργαζόμενος του ΟΛΠ έχει ετήσιες μεικτές αποδοχές περί τις 52,3 χιλ. ευρώ και καθαρές περί 36,6 χιλ. ευρώ.
Μεικτό κόστος 52.300 ευρώ σημαίνει πως κάθε εργαζόμενος αμείβεται με μεικτές μηνιαίες αποδοχές 4.358 ευρώ.
Καθόλου άσχημα για κάποιον που επένδυσε μόνο στο συνδικαλισμό και την αφισοκόλληση την ώρα που υπάρχουν στον ιδιωτικό τομέα 1,5 εκατ. άνεργοι, πολλοί εκ των οποίων με πτυχία, σπουδές και όρεξη για εργασία. Βλέπε: Τα μυστήρια του ΟΛΠ...
Αυτό που κάνει ο ΟΛΠ στην ουσία είναι να παρακρατά έσοδα που αναλογούν σε όλους τους Έλληνες φορολογούμενους και ανέργους και να διανέμει στους 1.200 προνομιούχους εργαζόμενους του...
Αν αφαιρέσουμε από τα 106,6 εκατ. τα 30 εκατ. θα έχουμε έσοδα
περί τα 66 εκατ. ευρώ και αμοιβές προσωπικού περίπου στα ίδια επίπεδα. Τα
κόμματα έχουν δώσει το λιμάνι στα δικά τους παιδιά και ό,τι βγάζουν το
μοιράζονται στην υγεία των κορόιδων, πουλώντας φούμαρα περί σοσιαλισμού
και δημόσιας περιουσίας. Τι δεν καταλαβαίνετε;
Ο κ. Ανωμερίτης που είναι
επικεφαλής του ΟΛΠ διαφωνεί με τη συνολική αποκρατικοποίηση του οργανισμού,
εκφράζοντας το συμφέρον το δικό του ως μάνατζερ ελέω κόμματος αλλά και των
προνομιούχων δικών τους παιδιών (της κομματοκρατίας) που εργάζονται στο
λιμάνι.
Το παράδοξο θα ήταν να ήταν υπέρ της αποκρατικοποίησης και υπέρ
του συμφέροντος του ελληνικού λαού και της χώρας.
H δημόσια περιουσία
μπορεί να λογίζεται σαν δημόσια όταν τα οφέλη αφορούν το σύνολο και όχι μια
προνομιούχο μερίδα πολιτών πολιτικών και εκλογικών πελατών τους.
Ένα
μεγάλο ψέμα πάνω στο οποίο έχει στηθεί ολόκληρη η μεταπολίτευση είναι πως οι
επιχειρήσεις που ελέγχει το κράτος λειτουργούν προς όφελος του λαϊκού
συμφέροντος και οι ιδιωτικές προς όφελος μιας μειοψηφίας ιδιωτών.
Ουδέν ψευδέστερον...
Μια εταιρεία που παράγει κέρδη,
δημιουργεί θέσεις εργασίας, καταβάλλει φόρους, πληρώνει εισφορές είναι πλούτος
για το σύνολο της κοινωνίας και ας είναι ιδιωτική. Αν μια εταιρεία βγάζει ζημιές
και είναι ιδιωτική κλείνει, αν είναι δημόσια την χρηματοδοτεί η κοινωνία.
Λειτουργεί σε βάρος της κοινωνίας ακόμη και αν προσφέρει υπηρεσίες γιατί δεν
υπάρχουν δωρεάν υπηρεσίες ούτε από ιδιωτικές, ούτε από δημόσιες υπηρεσίες.
Υπάρχουν φθηνές και ακριβές υπηρεσίες και καλές και κακές υπηρεσίες. Αυτά είναι
τα κριτήρια και για τις δημόσιες εταιρείες και για τις ιδιωτικές.
Τα δυο
βασικά προβλήματα...
Επειδή έχουμε όλοι κουράσει με τις παρατηρήσεις και τις
επισημάνσεις που κάνουμε και νομίζουμε ότι έχουμε γίνει... Αναξαγόρες, ας
χαλαρώσουμε λίγο και να δούμε τι θα γίνει με το ασφαλιστικό και το ενεργειακό
κόστος.
Αυτά είναι τα δυο γαϊδουράγκαθα που έχουν πατήσει την ελληνική οικονομία. Συνεπώς εκεί πρέπει να εστιάσουμε και να βρούμε λύσεις. Το συνταξιοδοτικό κόστος μοιραία πρέπει να μεταρρυθμιστεί εκ νέου και το ενεργειακό να επιμεριστεί και να κοινοπρατηθεί.
Πρέπει να καταλάβουν όμως και οι φωστήρες της Ε.Ε. ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα πλούσια σε γεωθερμική ενέργεια και παραγωγή λιγνίτη. Οπότε δεν μπορούν να έχουν την ψευτοοικολογική απαίτηση για μείωση των αναλογικών ρύπων, όταν οι ίδιοι έχουν κάνει τη βόρεια θάλασσα το μεγαλύτερο σιφόνι της Ευρώπης...
15.000 συνθήκες του Κιότο να υπάρξουν μελλοντικά, το περιβαλλοντολογικό ζήτημα θα συζητιέται για πολλές δεκαετίες ακόμη.
Σπυρίδων Ζαφείρης
Αυτά είναι τα δυο γαϊδουράγκαθα που έχουν πατήσει την ελληνική οικονομία. Συνεπώς εκεί πρέπει να εστιάσουμε και να βρούμε λύσεις. Το συνταξιοδοτικό κόστος μοιραία πρέπει να μεταρρυθμιστεί εκ νέου και το ενεργειακό να επιμεριστεί και να κοινοπρατηθεί.
Πρέπει να καταλάβουν όμως και οι φωστήρες της Ε.Ε. ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα πλούσια σε γεωθερμική ενέργεια και παραγωγή λιγνίτη. Οπότε δεν μπορούν να έχουν την ψευτοοικολογική απαίτηση για μείωση των αναλογικών ρύπων, όταν οι ίδιοι έχουν κάνει τη βόρεια θάλασσα το μεγαλύτερο σιφόνι της Ευρώπης...
15.000 συνθήκες του Κιότο να υπάρξουν μελλοντικά, το περιβαλλοντολογικό ζήτημα θα συζητιέται για πολλές δεκαετίες ακόμη.
Σπυρίδων Ζαφείρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου