Αλέξης Μινωτής, κορυφαίος πνευματικός δημιουργός. Πεθαίνει σαν σήμερα 11 Νοεμβρίου 1990.

Ο Αλέξης Μινωτής, κορυφαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης του Ελληνικού θεάτρου.  Πήρε την θέση του στην ιστορία ως κορυφαίος, με τις ανεπανάληπτες ερμηνείες του σε ρόλους κλασσικού και σύγχρονου θεάτρου, αλλά κυρίως από την αρχαία τραγωδία. Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1900 στα Χανιά. Έλκει την καταγωγή του από τα Δελιανά Κισάμου. Πρωτοεμφανίστηκε στην σκηνή στα Χανιά με το θίασο του Βεάκη στον Οιδίποδα Τύραννο. Επαγγελματικά άρχισε την σταδιοδρομία του στο θέατρο από το 1925. Μέχρι το 1930 έπαιξε με το θίασο της Μ. Κοτοπούλη και συνέχισε με τον Βεάκη και την Παξινού. Από το 1932 έγινε στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου. Πρωταγωνίστησε σε δεκάδες έργα, -αρχαίες τραγωδίες, έργα του Σαίξπηρ και άλλα έργα του διεθνούς ρεπερτορίου. Στα 1939 βγήκε θριαμβευτικά στο εξωτερικό, με το Εθνικό και το Μάκβεθ του Σαίξπηρ. Με το πόλεμο το 1941 διέφυγε στην Αμερική, όπου παρέμεινε μέχρι το 1951. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα αρχίζει η δεύτερη περίοδος συνεργασίας του με το Εθνικό Θέατρο, ως πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης. Στο διάστημα αυτό ανέβασε και σκηνοθέτησε τα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας. Υπήρξε η κυρίαρχη μορφή του Φεστιβάλ της Επιδαύρου. Σκηνοθέτησε ακόμα και όπερες. Ιστορικές έχουν μείνει παγκόσμια οι παραστάσεις Νόρμα του Μπελίνι και Μήδεια του Κερουμπίνι με την Μαρία Κάλλας, που ανέβασαν στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου. Με την επιβολή της δικτατορίας το 1967, απομακρύνεται από το Εθνικό Θέατρο, ιδρύει με την αγαπημένη σύντροφό του Κατίνα Παξινού δικό τους θίασο, μέχρι που την έχασε το 1973. Επανήλθε μετά την μεταπολίτευση το 1974 στο Εθνικό, στο οποίο παρέμεινε μέχρι το 1981. Το τελευταίο του έργο ήταν το 1990 η «Θυσία του Αβραάμ». Έφυγε το 1990 πλήρης ημερών. Συμπλήρωσε 65 χρόνια θεατρικής παρουσίας. Ο Αλέξης Μινωτής, υπήρξε καλλιτέχνης με έντονες πνευματικές αναζητήσεις. Άνθρωπος αυτοδίδακτος, κάτοχος μιας τεράστιας κουλτούρας. Δημιουργούσε με το νου και το ένστικτο. Ήταν ο άνθρωπος που επιζητούσε την αναμέτρηση με το άγνωστο. Γι'αυτό αφιερώθηκε στις μεγάλες φιλοσοφικές ιδέες και αναζητήσεις του Ελληνισμού (και όχι μόνον), όπως αυτές αποτυπώθηκαν ανά τους αιώνες στη δραματουργική ποίηση, στο θέατρο. Σ' όλη του τη ζωή καταπιάστηκε με τα μέσα του ανθρώπου. Καταπιάστηκε με την σύγκρουση και την συνύπαρξη του φυσικού με το υπερφυσικό, του ασυνείδητου με το συνειδητό, του γνωστού με το άγνωστο. Γι αυτό άλλωστε αγάπησε τόσο πολύ την τραγωδία. Θεώρησε τον εαυτό του αναδημιουργό των μεγάλων κλασσικών έργων και έδωσε όλες του τις δυνάμεις για την σύγχρονη απόδοσή τους. Αγωνιζόταν να φέρει την αρχαία δραματική αφήγηση σε ενεστώτα χρόνο. Να κάνει το μύθο της τραγωδίας ιστορία της παρούσας στιγμής, χωρίς να αλλοιώνεται ο ποιητικός λόγος. Η θεωρία του για το αρχαίο θέατρο βασίζεται στην κυριαρχία του λόγου έναντι των εξωτερικών τεχνασμάτων. Πάνω απ' όλα υπήρξε μεγάλος Κρητικός. Γεννήθηκε, μεγάλωσε και ανδρώθηκε με το επαναστατικό πνεύμα της Κρήτης. «Η Κρήτη δούλευε μέσα μου, η Κρήτη η πνευματική, η εσώτερη, η αγωνιστική» έλεγε. Η Κρήτη ήταν η πηγαία έμπνευσή του. Ο Αλέξης Μινωτής είναι γέννημα, θρέμμα και πνευματικό δημιούργημα της Κρήτης. Έκφρασε την ψυχή, το πνεύμα, και το μεγαλείο της σ΄ όλο τον κόσμο. www.istologos.gr