Ο Τελευταίος Παντοπώλης του Χωριού

 Στο παντοπωλείο της μνήμης – Ο Κώστας 91 ετών ανοίγει την καρδιά του.

Στο ορεινό χωριό Βράχα Ευρυτανίας συναντήσαμε τον κύριο Κώστα, 91 ετών, ο οποίος μοιράστηκε μαζί μας τις μνήμες και τις εμπειρίες μιας ολόκληρης ζωής. Από τα δύσκολα παιδικά χρόνια, τον πόλεμο και τον εμφύλιο, μέχρι τα πανηγύρια, την καθημερινότητα και τη μακροζωία, ο κύριος Κώστας μας μεταφέρει με τον δικό του τρόπο σε μια άλλη εποχή. Ένα βίντεο-ταξίδι στην ιστορία και την ψυχή του τόπου.

Παραγωγή: Greek Village Life

O άνθρωπος που θα έφερνε θάλασσα στα Γιάννενα και θα έλυνε όλα τα προβλήματα μας: Δημήτρης Φίλης, υποψήφιος Πρωθυπουργός. Aπολαύστε το video. 1981, αλλοτινές εποχές.

Η ιστορική ομιλία στην κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων τον Οκτώβριο του 1981,την οποία παρακολούθησαν χιλιάδες Ηπειρώτες!!!

Το πρώτο κόμμα με έδρα την περιοχή των Ιωαννίνων,ιδρύθηκε σχεδόν προ 40ετίας(12.1.1976) από τον Δημήτριον Φίλην, κάτοικον (μετανάστην) Νυρεμβέργης Γερμανίας, με καταγωγή από το Κουτσελιό Ιωαννίνων. 

Το κόμμα έφερε τον τίτλο «ΝΕΟΝ ΕΘΝΙΚΟΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΝ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ». Το καταστατικό που έχει 295 (!) άρθρα, περιέχει το πρόγραμμα του κόμματος, αρχηγός του οποίου είναι ο ίδιος ο ιδρυτής. 

Σε όλες τις σελίδες του «καταστατικού» αναγράφεται στο κάτω μέρος η φράση: «ΟΥΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΛΥΤΟΝ». 

Το τελευταίο άρθρο αρχίζει: «Και ο Θεός μαζί μας και όλος ο ελληνικός λαός…». Και τελειώνει: «Με την κυβέρνηση Δημητρίου ΦΙΛΗ στην Ελλάδα, ουδέν πρόβλημα άλυτον».

Η ιστορική ομιλία

Ήταν Οκτώβριος του 1981... λίγες μέρες πριν από την σαρωτική νίκη του Ανδρέα Παπανδρέου,που θα έφερνε με εντυπωσιακό τρόπο το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.

Ο Δημήτρης Φίλης, μοίραζε στην κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων τον κανονισμό του κόμματος του και προσπαθούσε να πείσει τους συμπολίτες μας να τον ψηφίσουν.

Ο γνωστός Γιαννιώτης ηχολήπτης-επιχειρηματίας Σπύρος Κυριμκιρἰδης, τον παρακινεί να πραγματοποιήσει μια ομιλία και μετά από λίγα λεπτά ο Δ.Φίλης ανεβαίνει  στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου "Ἰλιον". 

Σε λίγη ώρα χιλιάδες Γιαννιώτες συγκεντρώθηκαν στο παλιό κεντρικό φανάρι, προκαλώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο και εκνευρισμό στην τότε χωροφυλακή.

Ο Δ. Φίλης υπόσχεται στους Γιαννιώτες τα πάντα!

Προίκα για τις νεαρές κοπέλες, επιστροφή του Αλβαρέζ στον ΠΑΣ, γέφυρα προς το Νησί, ακόμα και πως θα τους φέρει θάλασσα!!!

Μετά το πέρας της ομιλίας, ο κόσμος παραμένει και δεν αποχωρεί!

Η μουσική σταματά και ο αξιωματικός υπηρεσίας της χωροφυλακής ανεβαίνει στο βήμα, ζητώντας να αποχωρήσουν οι πολίτες!

Η ομιλία θα γραφτεί σε μια κασέτα και σε λίγες μέρες, χιλιάδες αντίτυπα θα βρεθούν σε σπίτια, καφενεία και καταστήματα των Ιωαννίνων!

Δείτε το video

www.epirusgate.blogspot.gr

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Πιστοποιητικό κοινωνικών Φρονημάτων στην ΚΑΤΟΥΝΑ του 1950

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ: ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΛΑΝΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

     Για να θυμούνται λοιπόν οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι ας θυμηθούμε κάτι απ' τα πέτρινα χρόνια της νεότερης ιστορίας του τόπου μας. Ένα πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων κάτοικου Κατούνας, το οποίο εκδόθηκε από την Υποδιεύθυνση Χωροφυλακής Κατούνας και βεβαιώνει ότι ο εν λόγω κάτοικος είναι εθνικόφρων, φιλήσυχος και νομιμόφρων.

          Να θυμίσουμε ότι για την πρόσληψη ενός πολίτη σε δημόσιες και κοινοτικές υπηρεσίες ήταν απαραίτητη η προσκόμιση ενός τέτοιου πιστοποιητικού, όπου θα αναφερόταν ότι ήταν εθνικόφρονας και δεν ήταν κομμουνιστής. Εδώ το παρόν έγγραφο εκδίδεται  στον κάτοικο της Κατούνας για την πρόσληψη του ως αγροτικός διανομέας.......

     Τα Πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων εκδίδονταν για χρόνια μετά τον εμφύλιο πόλεμο μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1960, οπότε και καταργήθηκαν. Αποτελούσαν μελανό σημείο του διαχωρισμού των κατοίκων ανάλογα με τις πολιτικές τους επιλογές (σε εθνικόφρονες ή μη). Τα Πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων ήταν η αιτία να εγκαταλείψουν τον τόπο "αριστεροί" κάτοικοι αφού χωρίς αυτά δεν μπορούσε κάποιος να εργαστεί.

Το παρόν έγγραφο προέρχεται από τον διεθνή οίκο δημοπρασιών eBay με τίτλο: «ΚΑΤΟΥΝΑ Ελλάδα το 1950. Η αστυνομία docum για τις πολιτικές ιδέες πολίτης».

http://xiromeronews.blogspot.gr/

Πίτα ψημένη στην πυροστιά και το τζάκι,τίποτα δεν συγκρίνεται μαζί της!

Ευτυχώς η παράδοση μας τα ήθη και τα έθιμα του λαού μας διατηρούνται ακόμα και ακολουθούνται πιστά σε πολλά μέρη της ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΑΣ,η παραδοσιακή μαγειρική που ακολουθούθσαν οι γιαγιάδες και οι μητέρες μας δεν συγκρίνεται και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απο τα σημερινά σύγχρονα μενού πολυτελών εστιατοριών!

Το άνοιγμα του παραδοσιακού φύλλου με το μπλάστη και το ψήσιμο της πίτας στο τζάκι είναι μια απο τις συνηθισμένες τακτικές ψησίματος που ακολουθούν οι νοικοκυρές στα χωριά μας,όσο για το αποτέλεσμα ,απογειώνει την γεύση και δεν συγκρίνεται με τίποτα….

ΦΩΤΟ ΒΑΛΤΟΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

https://xiromeropress.gr/

Συγκλονιστικό περιστατικό : «Σε παρακαλώ, κόψε το ρεύμα σε μια ώρα, τώρα κάνει μάθημα το παιδί μου»

Mε ανάρτησή του, ο ιδιωτικός υπάλληλος Ευθύμης Παιδαράκης, αναδυκνύει ένα φλέγον κοινωνικό ζήτημα, σχετικά με τις αποκοπές και επανασυνδέσεις ηλεκτρικού ρεύματος.

Σύμφωνα με το inkomotini.news το θέμα αφορά το γεγονός οτι εν μέσω  οικονομικής κρίσης  δίδονται εντολές για διακοπή της ρευματοδότησης σε νοικοκυριά που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στην πληρωμή των λογαριασμών τους.

Η ανάρτηση του κ. Παιδαράκη:

«Την αξιοπρέπεια των ανθρώπων δεν την ποδοπατάμε… Τη ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ! Εντολή αποκοπής ρεύματος σε κάποιον οικισμό του νομού μας. Αφού έφτασα στον μετρητή και ξεκίνησα τη διαδικασία, έρχεται ο ιδιοκτήτης του σπιτιού με σκυμμένο το κεφάλι και μου λέει σχεδόν ψιθυριστά: “Σε παρακαλώ, κάνε υπομονή μια ώρα και μετά έλα κόψ’ το. Αυτή την ώρα κάνει το παιδί μου μάθημα μαθηματικών, σε παρακαλώ έλα λίγο αργότερα…”. Σειρά μου τώρα να σκύψω το κεφάλι και να ντρέπομαι να τον κοιτάξω… Ανάθεμά σε φτώχεια καταραμένη, μα κι ευλογημένη, γιατί μας κάνεις να γινόμαστε άνθρωποι και να σκύβουμε το κεφάλι μπροστά στην ανάγκη του άλλου… Ευλογημένη, γιατί μας ενώνεις πάνω στο αμόνι της ζωής αν και ξέρουμε πως το σφυρί της ανάγκης θα μας κτυπήσει αλύπητα!».

Το θετικό είναι οτι τελικά έγινε κατορθωτό με τη συνδρομή συνανθρώπων να συγκεντρωθεί το αναγκαίο ποσό και να αποφευχθεί – για την ώρα – η αποκοπή του ρεύματος.

 https://tvxs.gr

Τραχανόπιτα Παραδοσιακή στον Ξυλόφουρνο | Γεύση από Χωριό

Η Πίτα που Ξυπνά Αναμνήσεις – Παραδοσιακή τραχανόπιτα όπως την έφτιαχναν οι γιαγιάδες!

Στο χωριό Λεπενού της Αιτωλοακαρνανίας, η φιλόξενη κυρία Μαρία μας υποδέχτηκε στο σπίτι της και μας ταξίδεψε πίσω στο χρόνο, φτιάχνοντας μια παραδοσιακή τραχανόπιτα, όπως ακριβώς την έφτιαχναν οι γιαγιάδες μας.

Με απλά υλικά, που κάθε νοικοκυριό είχε κάποτε στην κουζίνα του - τραχανά, γάλα, τυρί και αυγά - η κυρία Μαρία ζύμωσε με μαεστρία το ζυμάρι και ετοίμασε τη γέμιση της πίτας.

Η τραχανόπιτα, με τέσσερα φύλλα, δύο κάτω και δύο πάνω, σκεπάστηκε με την πλούσια γέμιση και ψήθηκε στον παλιό ξυλόφουρνο, σκορπίζοντας στο χωριό μια νοσταλγική μυρωδιά από τα παλιά.

Η γεύση της; Απλά καταπληκτική! Μια αυθεντική γεύση από το παρελθόν, που μας θύμισε τις παραδοσιακές συνταγές και την απλότητα της ζωής στην ελληνική ύπαιθρο.

Παραγωγή: Greek Village Life

Όταν η διαδρομή Ηγουμενίτσα-Γιάννενα,διαρκούσε έξι ολόκληρες ώρες

Μια αποκαλυπτική περιγραφή από ταξιδιώτη του 1965...

Διαβάσαμε την περιγραφή της διαδρομής Ηγουμενίτσα-Γιάννινα με το λεωφορείο στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Ολόκληρη οδύσσεια… Έξι ώρες έκανε να φτάσει στον προορισμό του το λεωφορείο. Με ενδιάμεσες στάσεις, με δυσκολία στις ανηφόρες του στενού, σε πολλά σημεία, χωμάτινου δρόμου. Και τα πράγματα άλλαξαν. Έγινε η παλαιά εθνική οδός Ηγουμενίτσα-Γιάννινα, που περιόρισε την απόσταση σε δύο περίπου ώρες. Για να ακολουθήσει η Εγνατία οδός, που την περιόρισε ακόμη περισσότερο, στα 40 λεπτά!

Αποκαλυπτική αναλυτική περιγραφή από ταξιδιώτη του 1965!

"Κάποτε το ταξίδι με λεωφορείο από τα Γιάννινα στην Ηγουμενίτσα αποτελούσε, λίγο πολύ, επικίνδυνο εγχείρημα. Τα λεωφορεία δεν ήταν καινούργια και από στιγμή σε στιγμή διέτρεχες τον κίνδυνο να σ' αφήσουν στη μέση του δρόμου. Αλλά κι ο δρόμος βρισκόταν σε πρωτόγονη κατάσταση. Κατά το πλείστον χωματόδρομος, στενός, γεμάτος λακκούβες, με συνεχείς κατολισθήσεις και απότομα ανεβοκατεβάσματα. Κι έτσι το όχημα, εκεί που αγκομαχώντας ανέβαινε έναν ανήφορο μαχαίρι, απότομα υποχρεωνόταν να πάρει έναν φοβερό κατήφορο, οπότε τρέχοντας σα βολίδα διέτρεχε τον κίνδυνο να βρεθεί στο ανεξερεύνητο βάθος της διπλανής χαράδρας. Αν μάλιστα η τύχη τα 'φερνε στραβά και συναντούσε σ' αυτά τα ανεβοκατεβάσματα ένα άλλο όχημα, που ερχόταν από την αντίθετη διεύθυνση, τότε οι ελπίδες επιβίωσης των επιβατών περιορίζονταν στο ελάχιστο. Τα πάντα εξαρτιόνταν από τις επιδέξιες μανούβρες των δύο οδηγών, στην τυχαία φυσική σταθερότητα των άκρων του δρόμου και πιθανόν στην επέμβαση κάποιου αγίου, στη χάρη του οποίου έκαιγε νύχτα μέρα το καντήλι στα επικίνδυνα σημεία του δρόμου. Αν τώρα προσθέσεις σ' όλες αυτές τις ευοίωνες προϋποθέσεις χάρη του ταξιδιού, τους προκαθορισμένους σταθμούς σε κάθε χωριό σε όλος το μήκος της διαδρομής, την υποχρεωτική στάθμευση στη Βροσίνα για φαγητό, την αντικατάσταση ενός λάστιχου, που έσκασε, και κάποιες άλλες απρόβλεπτες καθυστερήσεις, οι έξι ώρες ήταν το μικρότερο χρονικό διάστημα, που μπορούσες να ελπίζεις ότι θα έφτανες στον προορισμό σου". (Από το βιβλίο του Νικήτα Γ. Λυμπερόπουλου, "Αναδρομές και ετεροχρονισμοί", εκδόσεις "Δωδώνη", 1988).

thesprotia-news

http://epirusgate.blogspot.gr/

Έναρξη της Διημερίδας “Τεχνητή Νοημοσύνη και Ορθόδοξη Θεολογία” στο Σπίτι της Κύπρου.

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΝΟΜΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ

Σήμερα, Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2025, ξεκίνησε η διημερίδα με θέμα «Τεχνητή Νοημοσύνη και Ορθόδοξη Θεολογία», που πραγματοποιείται στο Σπίτι της Κύπρου, στην Αθήνα. Η εναρκτήρια ημέρα άρχισε με την προσέλευση και τις εγγραφές των συμμετεχόντων, ενώ ακολούθησε η επίσημη έναρξη με σειρά χαιρετισμών.

Τον λόγο έλαβαν:

• κ. Σταύρος Αυγουστίδης, Πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ελλάδα,

• κ. Γιάννης Μαστρογεωργίου, Ειδικός Γραμματέας Μακροπρόθεσμου Σχεδιασμού στην Προεδρία της Ελληνικής Κυβέρνησης,

• ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Γεώργιος,

• ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Χριστουπόλεως κ. Βαρνάβας, Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, εκπροσωπώντας τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος και απευθύνοντας χαιρετισμό εκ μέρους του,

• ο κ. Κωνσταντίνος Φελλάς, Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής της Κύπρου,

• ο κ. Χαράλαμπος Τσέκερης, Αντιπρόεδρος και Προεδρεύων της Ελληνικής Επιτροπής Βιοηθικής και Τεχνοηθικής.

Κατά τη συνέχεια του προγράμματος, πραγματοποιήθηκε η Κεντρική Διάλεξη, με συντονιστή τον κ. Κωνσταντίνο Φελλά. Ο ομιλητής κ. Αλέξανδρος Κατσιάρας ανέπτυξε το θέμα: «Η συμπυκνωτική διάσταση της τεχνολογίας: οντολογικές προϋποθέσεις μιας θεμελιώδους παρεξήγησης», θέτοντας κρίσιμους προβληματισμούς για τη σχέση τεχνολογίας, ανθρώπινης ύπαρξης και θεολογικού στοχασμού. Ακολούθησε γόνιμη συζήτηση με το κοινό.

Στο περιθώριο της εκδήλωσης, είχαμε την ιδιαίτερη τιμή να συναντηθούμε με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ. Γεώργιο. Τον Αρχιεπίσκοπο ευχαρίστησε θερμά για τη φιλοξενία η οποία μας προσφέρθηκε κατά την πρόσφατη επίσκεψή μας στο νησί από την Εκκλησία της Κύπρου ο κ. Ευάγγελος Κατσίμπρας. Η συνάντηση διεξήχθη σε ιδιαίτερα εγκάρδιο και εποικοδομητικό κλίμα, επιβεβαιώνοντας τους ισχυρούς πνευματικούς και θεσμικούς δεσμούς που μας συνδέουν.

Η Εταιρεία Βυζαντινών και Ιστορικών Μελετών Νομού Πρεβέζης εκπροσωπήθηκε στην διημερίδα από τον Πρόεδρο κ. Ευάγγελο Κατσίμπρα και το μέλος κ. Χριστόφορο Ευθυμίου.

Η πρώτη ημέρα της διημερίδας ολοκληρώθηκε επιτυχώς, θέτοντας τις βάσεις για έναν ουσιαστικό και υψηλού επιπέδου διάλογο γύρω από την τεχνητή νοημοσύνη και τη θέση της στο πλαίσιο της Ορθόδοξης θεολογικής σκέψης.

Έτσι Μαζεύει ο Δημήτρης τις Ελιές Σήμερα | Από την Παράδοση στην Τεχνολογία

Ο Δημήτρης και το σύγχρονο μάζεμα ελιάς.

Συνεχίζοντας το οδοιπορικό μας στην ορεινή Ελλάδα, βρισκόμαστε στο Νεοχώρι Ευρυτανίας, όπου συναντάμε τον Δημήτρη στον ελαιώνα του. Μας δείχνει πώς γίνεται σήμερα το μάζεμα της ελιάς με σύγχρονο μηχάνημα, πώς άλλαξε η καθημερινότητα των ανθρώπων και τι σημαίνει να μεγαλώνεις μέσα στη φύση.

Με φυσικούς ήχους, όμορφα πλάνα και αληθινές κουβέντες, παρακολουθούμε βήμα-βήμα τη διαδικασία της συγκομιδής: από το τίναγμα, μέχρι τα δίχτυα και το γέμισμα των σακιών.

Παράδοση: Greek Village Life

Δήμος Ζηρού : Απαιτούμενα δικαιολογητικά για την αποζημίωση των πληγέντων από τις πλημμύρες

Ο Δήμος Ζηρού  ενημερώνει τους δημότες, των οποίων οι κατοικίες επλήγησαν από τα έντονα καιρικά φαινόμενα των πλημμυρών των τελευταίων ημερών ότι μπορούν να υποβάλουν αίτημα για παροχή οικονομικής ενίσχυσης πολιτών που πλήττονται από φυσικές καταστροφές στα Γραφεία του Δήμου ως εξής :  Πλατεία Γεννηματά, 48200, Φιλιππιάδα και στην ηλεκτρονική διεύθυνση gramm.dzirou@gmail.com 

Η προθεσμία για την υποβολή των αιτημάτων λήγει στις 24/12/2025 

Τα αιτήματα αφορούν για τη χορήγηση οικονομικής ενίσχυσης, σύμφωνα με την αριθμ. 33862/2019 ΚΥΑ (ΦΕΚ 1699/τ. Β΄/2019) όπως τροποποιήθηκε και ισχύει.

Για πληροφορίες καλέστε στα τηλέφωνα: 2683360641 και 2683360670 κ. Μπίτσης Νικόλαος και κα. Νάσση Κωνσταντίνα. 

Απαιτούμενα δικαιολογητικά και αιτήσεις για την αποζημίωση των πληγέντων από τις πλημμύρες  :

1) Αίτηση του δικαιούχου ή εξουσιοδοτημένου προσώπου (επισυνάπτεται υπόδειγμα)

2) Δελτίο Αστυνομικής Ταυτότητας 

3) Δήλωση Φορολογίας Εισοδήματος (Έντυπο Ε1) τελευταίου φορολογικού έτους, για το οποίο υποχρεούται να έχει υποβάλει δήλωση ο αιτών ή έχει ήδη υποβάλει (για την επιβεβαίωση της κύριας ιδιόκτητης, μισθωμένης ή παραχωρημένης κατοικίας ή της δευτερεύουσας ιδιόκτητης κατοικίας και τον αριθμό των εξαρτώμενων ή/και φιλοξενούμενων μελών του δικαιούχου).

4) Δήλωση Στοιχείων Ακινήτων (Έντυπο Ε9) τελευταίου φορολογικού έτους, για το οποίο υποχρεούται να έχει υποβάλει δήλωση ο αιτών ή έχει ήδη υποβάλει, για τις περιπτώσεις ιδιόκτητης κατοικίας.

5) Δελτίο επανελέγχου της Γενικής Διεύθυνσης Αποκατάστασης Επιπτώσεων Φυσικών Καταστροφών (ΓΔΑΕΦΚ) της Γενικής Γραμματείας Αποκατάστασης Φυσικών Καταστροφών και Κρατικής Αρωγής, εφόσον έχει διενεργηθεί αυτοψία από την ΓΔΑΕΦΚ...

6) Φωτοτυπία Αριθ. Λογαριασμού Τραπέζης IBAN

7) Οι πολύτεκνοι πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης 

8)Τα άτομα με αναπηρία, που λαμβάνουν προνοιακό επίδομα από τα εφαρμοζόμενα προγράμματα  του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης να προσκομίσουν: α) Απόφαση Έγκρισης χορήγησης επιδόματος αναπηρίας από τον ΟΠΕΚΑ,  β) βεβαίωση χορήγησης επιδόματος αναπηρίας.

Αν οι δικαιούχοι είναι περισσότεροι του ενός, λόγω συγκατοίκησης κ.λπ., η οικονομική ενίσχυση χορηγείται σε έναν εξ αυτών, μετά από εξουσιοδότηση  που θα του παρέχουν οι  υπόλοιποι. 

1. ΑΙΤΗΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΛΗΓΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΖΗΡΟΥ

2. ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ & ΠΛΗΡΩΜΗΣ

3. ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΠΛΗΓΕΝΤΑ

Η δασκάλα, τα 2 μήλα και το μάθημα στα παιδιά για το μπούλινγκ!

Σήμερα σε μία από τις τάξεις που διδάσκω, παρουσίασα στα παιδιά δύο μήλα (τα παιδιά δεν το γνωρίζουν αυτό, αλλά πριν το μάθημα επανειλημμένα έριχνα το ένα μήλο στο πάτωμα, αλλά δε το καταλάβαινες, έδειχνε τέλειο). Μιλήσαμε για τα μήλα και τα παιδιά περιέγραψαν πως και τα δύο μήλα έμοιαζαν ίδια, και τα δύο ήταν κόκκινα, είχαν παρόμοιο μέγεθος και φαίνονταν ζουμερά.

Διάλεξα το μήλο που έριχνα στο πάτωμα και άρχισα να λέω στα παιδιά πόσο δε μου αρέσει αυτό το μήλο, ότι το βρίσκω αηδιαστικό, ότι είχε απαίσιο χρώμα και ότι το κοτσάνι του ήταν πολύ κοντό. Τους το είπα αυτό επειδή δε μου άρεσε, δεν ήθελα να αρέσει και στα παιδιά, και έτσι θα έπρεπε να του βγάλουν και παρατσούκλια.

Κάποια παιδιά με κοίταξαν και νόμιζαν ότι τρελάθηκα, αλλά περάσαμε το μήλο από κύκλο λέγοντας, “είσαι ένα βρωμερό μήλο”, “δε ξέρω καν γιατί υπάρχεις”, “πιθανόν να έχεις σκουλήκια μέσα” κτλ.

Του δώσαμε να καταλάβει στο μήλο, μέχρι που άρχισα να το λυπάμαι.

Στη συνέχεια περάσαμε στο άλλο μήλο και αρχίσαμε να του λέμε ευγενικά μήλα, “είσαι ένα σπουδαίο μήλο”, “η φλούδα σου είναι όμορφη”, “Τι ωραίο χρώμα που έχεις” κτλ.

Έπειτα κράτησα και τα δύο μήλα, μιλήσαμε για τις ομοιότητες και τις διαφορές, δεν υπήρχε διαφορά με πριν, και τα δύο μήλα έδειχναν το ίδιο με πριν.

Τότε έκοψα τα μήλα στη μέση. Το μήλο που του μιλήσαμε ευγενικά ήταν καθαρό, φρέσκο και ζουμερό εσωτερικά.

Το μήλο που του λέγαμε άσχημα λόγια ήταν γεμάτο με χτυπήματα και άρχισε να μαυρίζει.

Πιστεύω ότι τα παιδιά αμέσως κατάλαβαν, μόλις είδαν το εσωτερικό των μήλων. Είναι το ίδιο όπως όταν κάποιος μας μιλάει άσχημα είτε με λόγια είτε με πράξεις, και νιώθουμε μέσα μας σαν το χτυπημένο μήλο.

Όταν κάποιος δέχεται bullying, ιδιαίτερα τα παιδιά, νιώθουν άσχημα μέσα τους και δεν δείχνουν ή δεν λένε στους άλλους πως νιώθουν. Αν δεν κόβαμε τα μήλα στη μέση, ποτέ δε θα ξέραμε πόσο πόνο του είχαμε προκαλέσει.

Μοιράζομαι τη προσωπική μου εμπειρία όταν υπέφερα από τα αγενή λόγια κάποιου την περασμένη εβδομάδα. Εξωτερικά φαινόμουν καλά, ακόμα χαμογελούσα. Αλλά μέσα μου κάποιος μου είχε προκαλέσει μεγάλο πόνο με τα λόγια του και με πλήγωσε.

Αντίθετα με ένα μήλο, έχουμε τη δυνατότητα να το σταματήσουμε αυτό να συμβαίνει. Μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά ότι πειράζει να λέμε άσχημα πράγματα ο ένας στον άλλον και να συζητάμε πως κάνει τους άλλους να νιώθουν. Μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά να υπερασπίζονται ο ένας τον άλλον και να σταματάνε κάθε μορφή bullying, όπως έκανε ένα κοριτσάκι σήμερα όταν αρνήθηκε να πει άσχημα λόγια στο μήλο.

Προκαλείται μεγαλύτερη ζημιά εσωτερικά αν κανείς δεν κάνει κάτι για να σταματήσει το bullying. Ας δημιουργήσουμε μια γενιά παιδιών που θα νοιάζονται και θα είναι ευγενικά το ένα προς άλλο.

Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει, αλλά μπορεί να ραγίσει μια καρδιά. Γι’ αυτό να προσέχετε τα λόγια σας.

adme.ru

https://fanpage.gr

Κάπα. Το υφαντό πανωφόρι του τσοπάνη. -Γράφει η Δρ. Μαρία Ν. Αγγέλη.

 Κάπα. Το υφαντό πανωφόρι του τσοπάνη.

Ο γεροβοσκός
Πάνω στην καπότα μου,
Φορεσιά και στρώμα μου,
Είδα ονείρατα γυρτός
Ξυπνητός και κοιμιστός
Ζαχαρίας Παπαντωνίου

        

 Κάπα είναι ένα υφαντό, μάλλινο πανωφόρι με κουκούλα, «κατσούλα», όπως τη λέγανε στο Ξηρόμερο Αιτωλοακαρνανίας. Αυτό το πανωφόρι ήταν απαραίτητο ένδυμα για τον τσοπάνη που ήταν νυχθημερόν κοντά στο κοπάδι του.

 
Κατασκευή της κάπας

Ύφανση: το ύφασμα για την κατασκευή της κάπας ήταν χειροποίητο. Υφαινόταν στον αργαλειό από τη γυναίκα του τσοπάνη. Η υφάντρα χρησιμοποιούσε νήματα από μαλλιά προβάτων και γιδιών. Τα έγνεθε με τα χέρια της στη ρόκα, την «ηλακάτη». Ρόκα είναι ένα ειδικό διχαλωτό ξύλο στο οποίο τοποθετείται μια ποσότητα μαλλιού για γνέσιμο.Το μαλλί των προβάτων το έκανε στημόνι και το μαλλί των γιδιών  υφάδι. Χρησιμοποιώ όρους που χρησιμοποιούσε η υφάντρα στον αργαλειό της. Στο Λευκαδίτικο Λεξικό του Π. Κοντομίχη, μελετητή του λαϊκού πολιτισμού της Λευκάδας, διαβάζουμε:Στημόνι: το νήμα του αργαλειού που έχει θέση κατά μήκος του αργαλειού και που ανάμεσα από αυτό περνάει το υφάδι. Υφάδι: το νήμα του αργαλειού που περνάει οριζόντια από τις κάθετες κλωστές του στημονιού με ένα εργαλείο τη σαϊτα.

Μετά την ύφανση έβγαινε το μάλλινο ύφασμα το οποίο περνούσε στο επόμενο στάδιο επεξεργασίας. Στελνόταν στη νεροτριβή για να νεροτριβιστεί. Στη «νερτρουβιά», για να χρησιμοποιήσω πάλι μια λέξη από το ξηρομερίτικο ιδίωμα. Μετά τη νεροτριβή γινόταν αφράτο, κατάλληλο για κόψιμο και ράψιμο.

Ράψιμο: στο ράψιμο απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή ώστε η κάπα να μην βάζει νερό από τις ραφές της. Στην περιοχή του Ξηρομέρου, τόπου καταγωγής μου, ειδικοί ραφτάδες έρχονταν και αναλάμβαναν το ράψιμο αυτού του ρούχου. Φημισμένοι για την τέχνη τους ήταν οι Ηπειρώτες ραφτάδες. Κυρίως από την περιοχή του Συρράκου και των Καλαρρυτών. Το μήκος της έφτανε μέχρι το γόνατο και ακόμα μακρύτερο, ανάλογα με την επιθυμία του τσοπάνη που θα τη χρησιμοποιούσε. Εσωτερικά η κάπα στο ύψος περίπου της μέσης είχε «τα χειρότια». Έτσι ονομάζονται οι πλάγιες εσωτερικές τσέπες που είχαν σχήμα ημικυκλίου. Η κάπα είχε και μανίκια, τα λεγόμενα «μανικοκάπια».  Αυτά συνήθως στις άκρες τους είναι ραμμένα, γιατί ποτέ σχεδόν δε φοριέται, αλλά ρίχνεται στους ώμους του τσοπάνη. Μέσα στα μανικοκάπια μπορεί να φυλάξει μερικά χρειαζούμενα πράγματα: ένα μαχαίρι, ένα σχοινί κ.λπ. Το χρώμα της ήταν μαύρο. Το φυσικό χρώμα των επιλεγμένων γιδίσιων μαλλιών. Υπήρχαν και γκριζόχρωμες κάπες. Είχε υφάδι μαλλιών από κανούτα γίδια. Αυτά που έχουν ανοιχτό γκρίζο χρώμα.Yπήρχαν και κοντές κάπες που φοριούνταν σαν σακάκια, οι λεγόμενες «κοντόκαπες» ή «κοντοκάπια». Ένα «κοντοκάπι» φορούσε ο παππούς μου, Δημήτριος(Μήτσος) Αγγέλης από τα Βλυζιανά για να πάει στο καφενείο και να ανταμώσει την παρέα του…

 

Η Ξηρομερίτισσα γυναίκα δεν αναλάμβανε το ιδιαίτερο αυτό ράψιμο. Επιμέλειά της ήταν το καλό γνέσιμο και η ύφανση της κάπας. Η Σαρακατσάνα, όπως προκύπτει από τη βιβλιογραφία, γνώριζε και τη διαδικασία του ραψίματος.

«Κάθε νοικοκυρά, πρόσεχε για την καλή της ύφανση και κυρίως για το ράψιμό της. Ιδιαίτερη προσοχή έδινε στο ράψιμο στο ύψος των ώμων. Εκεί ήταν το πλέον ευαίσθητο σημείο όπου η κάπα μπορούσε να βάλει νερό. Κάθε κομμάτι ράβονταν δύο φορές. Μια εσωτερικά και μια εξωτερικά. Η διαδικασία του ραψίματος από το εξωτερικό μέρος λέγονταν φουντούκισμα. Η κάπα για να μη βάλει νερό, πρέπει να έχει καλό φουντούκισμα έλεγαν οι Σαρακατσάνες. Το διπλό ράψιμο γίνονταν για να ελαχιστοποιήσουν τα ανοίγματα στις ραφές και να μη βάζει νερό η κάπα…». [Από: Γιώργου Κ. Τσουμάνη, «Η κάπα του τσομπάνου», http://sarakatsanoi.blogspot.com/2015/09/blog-post.html].

Χρησιμότητα: η κάπα ήταν απαραίτητο και πολύ χρήσιμο ένδυμα για τον τσοπάνη εκείνης της εποχής. Τον προφύλασσε από τον αέρα, το κρύο και τη βροχή. Μια καλοφτιαγμένη κάπα δεν έβαζε νερό. Το τραγόμαλλο, το γιδίσιο μαλλί την καθιστούσε αδιάβροχη. Ο τσοπάνης επίσης, την είχε ως στρώμα και σκέπασμά του πολλές φορές. Έστρωνε τη μισή χάμω στο έδαφος να ξαπλώσει και με την άλλη μισή σκέπαζε τις πλάτες του για να ξεκλέψει λίγο ύπνο, όσο το κοπάδι του επέτρεπε λίγη χαλάρωση. «Φορεσιά και στρώμα», όπως λέει και ο ποιητής… Με την κάπα στην πλάτη καθόταν για να ξαποστάσει και να φάει το ψωμοτύρι του, να ανάψει ένα τσιγάρο και να ξαποστάσει από την πολλή κούραση.

Η κάπα αποτελούσε την κινητή  καλύβα του τσοπάνη. Ο  Λαμνάτος γράφει:

«‘Ώσπου να κατασκευαστεί το καινούργιο κονάκι, ο τσοπάνος κοιμάται όξω, έχοντας για στρώμα και για σκέπασμα την κάπα ή το καπότι του. Θα μου πείτε, δεν κρυώνει χειμώνα καιρό να ησυχάζει στο ύπαιθρο; Θα σας εξηγήσω αμέσως. Ρίχνει καταγής ένα σωρό πουρναρόκλαρες, κάτω από ένα πουρνάρι κι ύστερα βάζοντας την κατσούλα στο κεφάλι του πέφτει πάνω και μισοκοιμάται…». [Βλέπετε: Β. Λαμνάτου, Η βλαχοζωή στα βουνά και στους κάμπους, Εκδόσεις Δωδώνη,2005,σελίδα:124].

Και ο Παπαδιαμάντης γράφει: «επάνω εις το βουνόν εις τους ευώδεις θάμνους, όπου εκοιμάτο, τυλιγμένος εις μίαν κάπαν…». [Α. Παπαδιαμάντης, Βαρδιάνος στα σπόρκα].

Ο τσοπάνης και ο άνθρωπος της υπαίθρου εκτός από την κάπα εργασίας που φθειρόταν από την καθημερινή χρήση είχε και μια άλλη, την καλή, την «φιγουράτη», όπως τη χαρακτήρισε μια Ξηρομερίτισσα στην αφήγησή της. Με τη φιγουράτη, την καλοραμμένη και ιδιαίτερα προσεγμένη κάπα του ο άνδρας θα πήγαινε στην εκκλησία, στο καφενείο και στο πλησιέστερο εμπορικό κέντρο για τα ψώνια της οικογένειάς του. Η κάπα και το σακούλι μαρτυρούσαν και τη νοικοκυροσύνη του άνδρα και της γυναίκας του. Και ανάλογα προκαλούσαν θετικά ή αρνητικά σχόλια. Αυτό συμβαίνει στις μικρές κοινωνίες, όπου όλοι γνωρίζονται και όλα σχολιάζονται…

«Ακούστε» την αφήγηση μιας Ξηρομερίτισσας, κόρης τσοπάνη, που βίωσε από κοντά την σκληρή ποιμενική ζωή:

«Η κάπα ήτανε με τραγόμαλλο. Έγνεθε η μάνα μου με τ’ αδράχτι και το σφοντύλι. Να στρίψει καλά το νήμα. Και μετά  το ύφαινε. Μετά το πάηναμε στη νερτροβιά και νερτροβίζοντανε. Άμα γύρ(ι)ζε απ’ την νερτροβιά έρχοντανε ο ράφτης και την έραβε. Νερτροβιά υπήρχε στ’ Αχυρά. Από κει που πήραμε παλιά νερό στο χωριό.[το Μαχαιρά].Τώρα έφκιαξανε και αλλού, όπου υπήρχε νερό. Ο ράφτης έρχοντανε απ’ την Πράμαντα. Εμείς εδώ δεν είχαμε.[στον Πρόδρομο].Σ’ ένα σπίτι έλεγανε, ήρθε ο ράφτης να ράψει τις κάπες. Τώρα λεφτά, είδος, τι; δεν θυμάμαι τι το ’δωνανε. Δεν είχανε και λεφτά τότε ο κόσμος. Και τις «τσακτσίρες», τα μάλλινα παντελόνια, πάλι οι Πραμαντιώτες τά ’ραβανε. Η κάπα χρησίμευε πολύ. Ήτανε, πως φοράνε το παλτό οι γερόντοι, τη χλαίνη. Τότε ήτανε οι κάπες. Έφκιανανε την κάπα του τσοπάνη που ήταν μακριά με κατσούλα. Κι έφκιανανε κι άλλες κοντές κάπες. Μάκρος κάτω από την περιφέρεια τους. Είχανε και την κάπα για καλή, τη «φιγουράτη»! Γύρα γύρα  έβανανε κορδόνια. Ήτανε ωραία!

Μετά το ’50 βγήκανε οι χλαίνες. Στο μαγαζί πάηνανε με την κάπα, στην εκκλησία με κάπα. Στον Αστακό για ψώνια με κάπα και σακούλι.

Και εγώ π’ πήγα στο μαντρί μόδωσανε κάπα κι φόρεσα. Ήθελα ζέστη. Έκανε κρύο. Έβρεχε. Τι νάκανα;

Μετά ήρθε η ούντρα. Βόηθ(η)σανε τον κόσμο. Ήρθανε ρούχα. Ο πατέρας μ’ είχε αδερφό στην Αμερική και μας έστελναν ρούχα…[…].

Έφκιαναν κάπες τότε.Έκανε κρύο.Πώς θα ζούσανε ο κόσμος;Πόσο μάλλον η Ήπειρος, πούχανε πολύ κρύο.Έρχοντανε κι εδώ οι βλάχοι και ξεχείμαζαν.Πόσοι βλάχοι μείνανε εδώ στα χωριά κι έγιναν νοικοκυραίοι…[…].

Είδες τώρα που φοράνε οι γυναίκες κάπα; Η κάπα είναι κλοσάτη και κλειστή στο λαιμό…».[Προφορική αφήγηση της Πανωραίας Χονδρογιώργου – Θεοφίλη, γεννημένη 1934 στον Πρόδρομο Ξηρομέρου. Μαχαιράς , 11  Νοεμβρίου 2020.]. 

«Κρέμασα την κάπα»: Ο τσοπάνης εγκαταλείπει την κάπα του όταν για κάποιο λόγο αποτραβηχτεί από την τσοπάνικη ζωή. «Κρέμασα την κάπα μου», λέει χαρακτηριστικά στη γλώσσα του… Μια λαϊκή έκφραση που δηλώνει το τέλος του επαγγέλματος του τσοπάνη. Και με πολύ πόνο τη λέει ο ίδιος όταν έρθει αυτή η  στιγμή. Η έκφραση χρησιμοποιείται και μεταφορικά από κάποιον που παραιτείται ή συνταξιοδοτείται από την υπηρεσία του…

Ιστορική αναδρομή: Η χρήση της κάπας ως ένδυμα των βοσκών και των ανθρώπων της υπαίθρου γενικότερα είναι πολύ παλιά. Θα αναφέρω μια περίπτωση: «Το προσφυγάκι». Πρόκειται για ένα μαρμάρινο αγαλματίδιο που βρέθηκε στη Μικρά Ασία. Αναπαριστά ένα μικρό παιδί που είναι τυλιγμένο με την κάπα του και κρατά στην αγκαλιά του ένα σκυλάκι. Έχει ύψος 63 εκατοστά. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους κατασκευάστηκε το 150 μ.Χ. Μεταφέρθηκε στην Αθήνα από  πρόσφυγες το 1922.Φιλοξενείται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο με αριθμό 3485.

Η κάπα ως στρατιωτικό ένδυμα: Οι στρατοί πολλών χωρών στο παρελθόν χρησιμοποίησαν μάλλινες κάπες για να προστατευτούν από τις άσχημες καιρικές συνθήκες. Η Προφορική παράδοση αναφέρει ότι ο Μέγας Ναπολέων προμηθεύτηκε κάπες για το στρατό του, πριν από την εκστρατεία του στη Ρωσία, από το Συρράκο  και τους Καλαρρύτες της Ηπείρου. Η συρρακιώτικη κάπα ήταν εξαιρετικής ποιότητας. Στο Μουσείο Κώστα Κρυστάλλη στο Συρράκο που επισκέφτηκα πρόπερσι, φυλάσσεται μια μόνο αυθεντική κάπα.

Η κάπα ως ένδυμα της κλεφτουριάς: Στα χρόνια της τουρκοκρατίας οι κλέφτες χρησιμοποιούσαν την κάπα για να αντιμετωπίζουν τις δύσκολες καιρικές συνθήκες που αντιμετώπιζαν πάνω στα βουνά… Την προμηθεύονταν από τους τσοπάνηδες της περιοχής τους…

Η κάπα ως μουσειακό έκθεμα: Σήμερα η κάπα ως ένδυμα του τσοπάνη και του ξωμάχου γενικά έχει καταργηθεί. Άλλαξαν οι συνθήκες εργασίας και η ενδυμασία του… Ο κτηνοτρόφος στην εποχή μας δεν είναι μέρα και νύχτα κοντά στο κοπάδι. Έχει σύγχρονους κτηνοτροφικούς στάβλους, διαθέτει αγροτικό αυτοκίνητο και δε διαμένει στη στάνη. Επομένως δε χρειάζεται την κάπα για να προφυλαχτεί από το κρύο και τη βροχή. Η κάπα διατηρείται ως μουσειακό είδος σε κάποια Λαογραφικά μουσεία και ιδιωτικές Συλλογές. Και φυσικά στη Μνήμη των υπέργηρων τσοπάνηδων και των παιδιών τους, ως κειμήλιο οικογενειακό. Ως ένδυμα που από μόνο του μπορεί να αφηγηθεί την καθημερινή ζωή του τσοπάνη εκείνης της εποχής και της τσοπάνισσας που είχε τη φροντίδα και την επιμέλεια της κατασκευής του...

Η κάπα ως γυναικείο ένδυμα: η κάπα διατηρείται σήμερα (2020) ως ονομασία γυναικείου ενδύματος. Αυτό  το γυναικείο  πανωφόρι είναι φαρδύ, «κλοσάρει». Δεν έχει μανίκια. Είναι εντυπωσιακό ρούχο. Δεν είναι από  χειροποίητο  υφαντό ύφασμα βέβαια. Ούτε ραμμένο στο χέρι, όπως η αυθεντική κάπα στην οποία αναφερθήκαμε. Και μάλλον οι γυναίκες τώρα δεν γνωρίζουν την καταγωγή και ιστορία του ενδύματος που φορούν…

Θα κλείσω με ένα ποίημα του Γ. Δροσίνη. Έχει τίτλο: «Ο  Ήλιος και ο Αέρας». Οι δυο έβαλαν στοίχημα ποιος θα καταφέρει να βγάλει την κάπα από τον  τσοπάνη.

 

Ο  Ήλιος και ο Αέρας

Ο Αέρας θύμωσε,

με τον Ήλιο μάλωσε.

Ο Αέρας έλεγε:

– Είμαι δυνατότερος!

Και ο Ήλιος έλεγε:

– Σε περνώ στη δύναμη!

Ένας γέρος γεωργὸς

με τη μαύρη κάπα του

στο χωράφι πήγαινε.

Ο Αέρας λάλησε:

– Όποιος έχει δύναμη

παίρνει από τον γέροντα

τη χονδρή την κάπα του!

Φύσησε, ξεφύσησεν,

έσκασε στο φύσημα,

άδικος ο κόπος του.

Κρύωσεν ο γέροντας

και διπλά τυλίχθηκε

στη χονδρή την κάπα του.

Μα κι ο Ήλιος λάλησε:

– Όποιος έχει δύναμη

παίρνει από  το γέροντα

τη χονδρή την κάπα του!

Έφεξεν ολόλαμπρος,

καλοσύνη σκόρπισε,

κι έβγαλεν ο γέροντας

τη χονδρή την κάπα του.

Πάλι ξαναλάλησε:

– Άκουσε και μάθε το,

σε περνώ στη δύναμη,

γιατί πας με το κακό

κι εγώ πάω με το καλό!

Σημείωση: Παρακαλώ όποια και όποιον έχει φωτογραφίες με τσοπάνηδες και την κάπα τους και γενικά από την ποιμενική ζωή σε οικογενειακά άλμπουμ, αν θέλει, να μου στείλει. Θα χαρώ πολύ και θα τις αξιοποιήσω κατάλληλα. Το e-mail μου δημοσιεύεται στην αρχή του κειμένου. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

https://mpampiini.blogspot.com/