Η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση
καθημερινά κρίνονται από τους πολίτες για τις αποφάσεις και τις προτάσεις τους
στην αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος που βασανίζει την πλειοψηφία του
λαού μας. Ενώ η αποστασιοποίηση από την κομματική λογική και η χαλάρωση των
ιδεολογικών στερεοτύπων συντελούν ώστε το πολιτικό μας περιβάλλον να φορτώνεται
με πολλές αβεβαιότητες και με κίνδυνο πολιτικής
αστάθειας.
Γι' αυτό και αυτή η τόσο σοβαρή
κατάσταση θα έπρεπε να λειτουργήσει ως ξυπνητήρι και να οδηγήσει πρωτίστως την
κυβέρνηση και ύστερα την αντιπολίτευση σε αναθεώρηση πολλών θεσμικών πλαισίων
έτσι που να βελτιωθεί το όλο κρατικό οικοδόμημα, σε συνδυασμό βέβαια και με
σημαντικές θετικές συνέπειες στα οικονομικά της πατρίδας.
Και τούτο
γιατί, όπως υποστηρίζουν πολλοί στοχαστές και σοβαροί διανοούμενοι, το
πρόβλημα της Ελλάδας σήμερα είναι κυρίως θεσμικό και πολιτισμικό, μια και έχει
αναφορά στη στάση των πολιτικών και των πολιτών σε αρχές και αξίες που
προσδιορίζουν το πολίτευμά μας στην ιστορική του διαδρομή.
Ωστόσο
οι πολιτικοί μας αδιαφορούν για κάθε μεταρρύθμιστική αναγκαιότητα και
εξαντλούν την ικμάδα τους μόνο στα οικονομικά, λες και είναι σε θέση να δώσουν
οριστική λύση.
Προφανώς οι εποχές, όπου τα
ωραία λόγια, οι μεγάλες ιδέες και οι κομματικές κοκορομαχίες διαμόρφωναν και την
πολιτική συμπεριφορά των πολιτών, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι πολλοί εξ ημών
γνωρίζουμε ότι οι εξελίξεις στην τύχη της Ελλάδας εξαρτώνται όχι μόνο από τις
πράξεις των πολιτικών μας, αλλά και από τους σχεδιασμούς της Ευρώπης. Και είναι
βέβαιο ότι όσο η ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού οράματος ελέγχεται από τους νόμους
των καπιταλιστών, τόσο η κοινωνική Ευρώπη και το μέλλον των λαών θα είναι
αβέβαιο και δύσκολο.
Επομένως οι πολίτες είναι φυσικό με
εμμονή να βιώνουμε την αγωνία για το αβέβαιο αύριο σε ατομικό και σε κοινωνικό
επίπεδο. Να γιατί η κυβέρνηση οφείλει να δράσει και σε άλλους τομείς με στόχο να
γκρεμίσει κρατικά αναχώματα που έχουν κρατήσει τη χώρα σε επίπεδα καθυστέρησης
και οπισθοδρόμησης στο θεσμικό της ρόλο. Τα θέματα είναι πολλά, σοβαρά και
εξίσου σημαντικά με τα οικονομικά, αφού απαιτούνται πολλές προϋποθέσεις και για
την έξοδο από την κρίση και για προοπτική άλλης πορείας του
τόπου.
Ενδεικτικά θα αναφερθώ στο ζήτημα των αιρετών
αρχόντων, δημάρχων, περιφερειαρχών και βουλευτών. Οι πολίτες βλέπουν ότι ενόψει
των αυτοδιοικητικών εκλογών ουδείς αποσύρεται και επιμένουν να είναι υποψήφιοι
με ισόβια αξιώματα. Και λογικά τίθεται το ερώτημα: - Πρόκειται για μια
φυσιολογική συμπεριφορά του ατόμου ή μήπως η εξουσία θολώνει το μυαλό του
ανθρώπου και γεννά συμπεριφορές που αντιβαίνουν και στη λογική και στη σύνεση
του ανθρωπίνου όντος;
Βεβαίως το Σύνταγμα δεν θέτει
χρονικούς περιορισμούς στο «εκλέγεσθαι». Μήπως, λοιπόν, πρόκειται για πρόσωπα
προικισμένα με σπάνια χαρίσματα, τα οποία έχουν ως αποστολή να σώζουν τους
πολίτες από κάθε κακό και άρα εμείς οι θνητοί οφείλουμε και να τους
ευγνωμονούμε;
Θεωρώ με βάση τα προηγούμενα
ότι για την κυβέρνηση υπάρχει πεδίο λαμπρό για να παράγει πολιτικό έργο και να
δημιουργήσει τις αναγκαίες συνθήκες για μια άλλη πορεία του τόπου, σύγχρονη,
δημοκρατική και ευρωπαϊκή. Ο κάθε σκεφτόμενος πολίτης, βλέποντας την αδράνεια
των πολιτικών στο συγκεκριμένο ζήτημα, απογοητεύεται και δεν προσδοκά τίποτε.
Και δικαιολογημένα συνδέουμε αυτή την απραξία όλων των πολιτικών με την
ιδιοτέλεια, την αλαζονεία, την απληστία και την σκοπιμότητα των αιρετών αρχόντων
μας.
Άλλωστε, η πρακτική πολλών αιρετών επιβεβαιώνει την
ερμηνεία μας. Μια ματιά κατά τον Δήμο Ιωαννίνων και δεν χρειάζεται κανένα άλλο
αποδεικτικό στοιχείο της υπόθεσής μου. Στ' αλήθεια ως πότε οι πολιτικές
αποφάσεις θα φορτώνουν τα βάρη μόνο στους πολίτες, ενώ τα προνόμια των
εξουσιαστών θα παραμένουν απείραχτα και ισόβια;
Οι
κοινωνικές συνθήκες σήμερα και οι ανάγκες των πολιτών απαιτούν να
αλλάξουν όλα τα θεσμικά πλαίσια που ευνοούν τους λίγους και βλάπτουν τους
πολλούς. Τώρα στον καιρό της μεγάλης κρίσης θα έπρεπε να είχε τελειώσει η
ιστορία με τους πατρίκιους, τους αριστοκράτες και τα τζάκια.
Ιδού,
λοιπόν, ορισμένες μεταρρυθμίσεις και καινοτομίες για προσφορά στον
τόπο:
1) Θητεία οχτώ χρόνων σε δημάρχους, περιφερειάρχες και βουλευτές.
2)
Κατάργηση όλων των προνομίων σε βουλευτές (ασυλίας, φορολογία, εισιτήρια,
τηλέφωνο, οδηγός, κλπ.).
3) Κατάργηση του δικαιώματος να προσλαμβάνουν οι
αιρετοί συμβούλους έξω από τη Διοίκηση. Για παράδειγμα, να μην μπορεί ο δήμαρχος
να προσλαμβάνει συμβούλους από την οικογένειά του ή από την παρέα του.
4)
Μείωση των βουλευτών σε 150. Αλήθεια, πώς μπορούν μεγάλες και πλούσιες χώρες της
Ευρώπης να διοικούνται με πολύ λιγότερους βουλευτές;
Αυτά τα ζητήματα
θα έπρεπε να είχαν αρχίσει όλα τα κόμματα τη διαβούλευσή τους και την
επίλυση. Διαφορετικά, εφόσον παραμείνει η κατάσταση με τους αιρετούς ως έχει, θα
έχει δίκιο ο πολίτης να λέει: ράβουν το πάπλωμά τους στα μέτρα των καλών και των
συμφερόντων τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου